Blog

Een verkrachting van de democratie zonder recht op abortus.

Een verkrachting van de democratie zonder recht op abortus. 500 348 Lhoëst Jean

Het vertrouwen in de politiek en zeker in de politieke partijen keldert als nooit te voren.

Uit de recentste Eurobarometer bleek dat minder dan één op de twee landgenoten vertrouwen heeft in de overheid. En slechts 20% heeft vertrouwen in politieke partijen!!!

Deze kloof tussen burger en politiek verbaast me niet als je ziet wat de huidige particratie er van bakt. Een overzichtje in twee delen van de onwil en onkunde die het vertrouwen in en de geloofwaardigheid van de politiek ondermijnen…

Eerst het  verhaal van ‘slecht bestuur’, later ‘het verdriet van de politieke verantwoordelijkheid’, over normvervaging en verloedering in de politiek.

 

Stokdoof voor de bezorgdheden van de burger.

 

In het bovenstaande lijstje kun je de 5 topprioriteiten van de burger lezen. Overigens dezelfde voor Vlaming en Waal!!

En volgens de reeds vermelde Eurobarometer zijn de hoofdbekommernissen van de Belgen ‘immigratie (26%), kwesties rond milieu, klimaat en energie (22%), de staatsschuld (21%), kosten van levensonderhoud of de prijsverhoging (19%) en de pensioenen (18%)’.

De burger wil dus een betere sociale zekerheid, een beter immigratiebeleid, eerlijker belastingen, enz. En… hij ligt helemaal niet wakker van een verdere staatshervorming of een betere defensie.

En wat  doen onze politici? Ons land nu al jaren verlammen (cfr. de laatste regeringsvorming van haast 500 dagen) door geruzie over een nieuw rondje staatshervormen… Nog wat meer versnippering en meer postjes, dus.

Ze houden zich dus bezig met zaken die voor de burger niet ter zake doen….

Wat een wereldvreemdheid. Wat een minachting van de burger en de democratie!!!

 

Slecht bestuur.

De voorlaatste regering, de Zweedse of het kibbelkabinet was het absolute dieptepunt qua goed bestuur. Ze heeft onze toekomst zwaar gehypothekeerd en ons een budgettaire puinhoop achtergelaten….

Ooit las ik dat de mate van goed bestuur in een land zich afmeet aan het welzijn van de zwaksten in dat land.

En wat zien we? De ongelijkheid neemt toe. De armoedecijfers pieken. Steeds meer burgers dreigen in armoede te belanden. De files aan de voedselbanken nemen angstwekkend toe. 1 kind op 5 loopt het risico om op te groeien in kinderarmoede, enz.… .

Bea Cantillon, armoede-expert (UAntwerpen) zegt hieromtrent: ‘Dit duidt op een diep falen van het beleid.’

 

Het algemeen belang, loze woorden.

Economische en partijpolitieke belangen regeren het land. Het algemeen belang is niet meer dan een schaamlapje van loze woorden. De ongedekte fiscale cadeaus van de vorige regering was hier het zoveelste bewijs van. Andere staaltjes hiervan kan je lezen in N005, N017, N020, N024…

Mathias Somers van denktank Minerva zei het onlangs zo: ‘Men heeft de staat gekaapt, en omgevormd tot niets meer dan de belangenbehartiger van het bedrijfsleven.’ (en de happy few).

 

Morrelen aan de democratie en rechtstaat.

De regering, gestuurd  door een particratische elite morrelt steeds meer aan de scheiding der machten, toch de hoeksteen van de democratie.

Onafhankelijke rechtspraak staat onder toenemende politieke druk. Vooral populistische, nationalistische partijen spuien kritiek op de rechterlijke macht. Onlangs deed  één van haar wereldvreemde minister-clowns weer een ongelofelijke tooguitspraak.

En eerder had ze de wetgevende macht (het parlement) al gedegradeerd tot een bende ja-knikkers. Parlementsleden mogen geen eigen mening meer hebben en al zeker niet stemmen naar die mening (cfr de abortus saga).

Deze bekrompen evoluties ondermijnen de democratische rechtsstaat, hypothekeren de waarborgen voor minderheden en zetten universele waarden als vrijheid en gelijkheid onder druk….

Dit verklaart ook waarom wij in de ‘Democracy Index’, jaarlijks gepubliceerd door het Britse weekblad ‘The Economist’ , in 2019 pas de 33ste plaats bekleedden, ver achter onze buurlanden! Niet iets om trots op te zijn.

 

Kindertuinpolitiek.

Er wordt meer geruzied over dingen die niet ter zake doen (symbolen, dictaten, enz.… ) dan over INHOUD waarvan het land en de burger beter kan worden.

Tegenwerking binnen de regeringen, en tussen de regeringen en beleidsniveaus zijn schering en inslag. Nog vóór de Vivaldi regering gevormd was, stak een van onze zelfverklaarde sterregios al stokken in de wielen. Zielig. En de burger betaalt het gelag!

Tiens, als de Vlaamse regering zich als een kleuter gedraagt, mogen haar burgers haar goede voorbeeld dan volgen door bijvoorbeeld te weigeren hun onroerende voorheffing te betalen? De tijd van privileges is immers voorbij…

 

Dictatuur van de partijen

De democratie is verworden tot een particratie, geregeerd door de dictaten van partijvoorzitters!

Zelfs als ze eens willen werken, mogen parlementsleden nog geen eigen mening hebben. Neem nu de abortus saga, er is een parlementaire meerderheid voor een wetswijziging, maar enkele partijen verhinderen de stemming. Ze mogen enkel ja of neen knikken op commando van hun partijbonzen.

Een verkrachting van de democratie zonder recht op abortus!

 

Uitholling van het kiesrecht.

Het federale parlement beslist (gelukkig maar) over de belangrijkste zaken die ons land aanbelangen zoals belastingen, sociale zekerheid, enzovoort. Kan iemand me vertellen waarom mijn keuzevrijheid bij de verkiezing van dit parlement beperkt wordt en ik in mijn Vlaamse hokje moet blijven? Waarom mag ik niet stemmen op wie ik wil, zelfs al is dit een Waalse of Brusselse partij? Deze schandelijke bekrompenheid is een democratie onwaardig!

 

Leiders te weinig, krijters te veel.

Staatslieden die hun partijen kunnen ontstijgen, die een visie op lange termijn hebben, die denken in het algemeen belang, die oordelen zonder te veroordelen, die verbinden in plaats van te verdelen, enz. zijn in geen velden meer te bespeuren.

We beleven inderdaad een politiek spektakel met veel krijters, maar zonder leiders. Kreten en middelmatigheid regeren.

 

Mensenrechten, een lastpost!

Mensenrechten schenden wordt ook in ons landje meer en meer de gewoonte.

Niet te verbazen als zelfs een zelfverklaarde toppoliticus (sic) zonder verpinken bazelt: ‘De rechten van de mensen zijn niet universeel.’ Ongelofelijk, maar waar!!!

 

Een totaal inefficiënte staatstructuur.

Een kakofonische en super dure staatsstructuur waar niemand nog wegwijs uit geraakt. En waar de excellenties elkaar voor de voeten lopen. De ene nog onbekwamer, duurder, nuttelozer en zelfs schadelijker dan de andere! En waar niemand de toegevoegde waarde voor de burger inziet!

Binnenkort is het schema van onze staatsstructuur groter dan ons landje zelf!!!

 

In het volgend artikel zakken we nog dieper in de catacomben van de particratie….

#Democracy      #Free markets  #Good governance        #Gov. Michel1   #Government Formation   #Human rights  #Justice               #Leadership      #Migration         #political parties              #poverty   #Social security                 #state structure               #Taxes

 

Big brother is watching your farts!

Big brother is watching your farts! 292 380 Lhoëst Jean

George Orwell’s voorspelling uit 1949 ‘Big brother is watching you’ wordt meer en meer de realiteit. We leven inderdaad steeds meer in een gecontroleerde en repressieve maatschappij ten koste van onze burgerrechten en vrijheden.

Wat we doen, waar we zijn, wat we zoeken op internet, met wie we bellen, wat we intikken op onze PC, wat we kopen, wat we (niet) graag hebben… wees er maar zeker van dat haast al alles in databanken bewaard en gecontroleerd wordt… Overheid en bedrijven weten al heel veel over ons privéleven.

70 jaar na George, schrijft Yuval Noah Harari in zijn boek “21 lessen voor de 21e eeuw”: “Een geglobaliseerde wereld legt meer druk dan ooit op ons persoonlijke handelen en onze moraal. We zitten allemaal verstrikt in talloze allesomvattende spinnenwebben, die aan de ene kant onze bewegingsvrijheid inperken, maar tegelijk de kleinste individuele sparteling doorzenden naar verre bestemmingen.”

 

De surveillance maatschappij.

Zin in wat privacy? Vroeger was het eenvoudig, je sloot je gordijnen. Maar deze tijd is voorbij…. Overheden en bedrijven zien door gordijnen en beschikken over steeds meer en betere middelen om ons doen en laten te volgen….

We worden inderdaad constant bespied door alles en iedereen.

Satellieten, camera’s, microfoons, drones, spyware, noem maar op, ze zijn overal. Momenteel tellen we al zo’n 50.000 camera’s in ons landje, en dat zijn dan alleen nog maar de geregistreerde. Dus in werkelijkheid zal het een veelvoud zijn van dat aantal. Onbewust zijn we dus allemaal filmsterren geworden in de soap ‘Op straat’. Binnenkort ook in ‘Thuis’?

Verder is het ook uitkijken voor onze buren. Inderdaad, we verklikken elkaar steeds meer en meer bij de overheid, hiertoe actief aangespoord door de overheid zelf via bijvoorbeeld een anonieme kliklijn voor sociale fraude.

En overal laten we digitale sporen na. Via onze gsm’s, internet, sociale media, betaalkaarten, enzovoort. Onze smartphone en PC zijn surveillance-apparaten in vermomming geworden.

En last but not least, we openen zelf al te gretig onze gordijnen. Velen smijten hun eigen privéleven te grabbel in hun exhibitionistische, narcistische neiging alles te willen ‘delen’…

Hoe meer we tonen en ‘liken’, hoe meer overheden en bedrijven het ‘liken’….

 

Data, de nieuwe olie!

Onze gegevens zijn handelswaar geworden. Vandaar dat sommigen beweren dat data de nieuwe olie zijn! Er bestaat immers een miljarden handeltje in verkoop en uitwisseling van onze persoonlijke gegevens. En deze jacht en handel vindt plaats onder de oppervlakte, buiten ons zicht om.

Technologisch gezien is het een klein kunstje om al die gegevens samen te brengen. We kunnen al een volledig beeld maken van ons lichaam en zelfs onze genoomkaart uitprinten. Straks ook van onze hele levenswandel? In hoeverre zullen deze gegevens gebruikt worden om onze emoties en wil te manipuleren?

Willen we wel in zo’n ontmenselijkte wereld leven?

 

Waarom deze evolutie?

Omdat de technologie beschikbaar is en omdat overheden en bedrijven hiervan maar al te graag gebruik maken om ons te controleren en te dresseren.

Onder het mom van ‘meer veiligheid’ is er de ijver van de overheden om ons te bespioneren. Wat  vooral wijst op een gebrek aan vertrouwen van de politiek in het gezond verstand en verantwoordelijkheidszin van de burger, zoals eerder reeds geschreven. En op een gebrek aan visionaire leiders. Echte leiders geven leiding, zonder geboden, verboden en verwijten! Leiders beschouwen de andere niet als een ‘verdachte’ en weten dat angst en wantrouwen geen goede raadgevers zijn!

En bedrijven doen het om ons economisch te conditioneren: aanzetten tot meer consumptie. Bedrijven proberen ons te hacken. Onze gedragsgegevens zijn goud voor hen. Hoe beter ze ons kennen, hoe makkelijker ze ons kunnen manipuleren en aanzetten tot het aanschaffen van het onnodige.

Lopen we straks allen als zombies rond. Als zwijgzame en volgzame, nijvere consumenten?

 

‘Dura lex sed lex’, maar niet voor iedereen.

Ook in haar controlerende taak maakt de overheid een onderscheid tussen het ‘gewone volk’ en de ‘upper classes’. Zo wordt sociaal profitariaat steeds harder aangepakt, fiscale criminaliteit steeds lakser!

Of wat te denken van het feit dat onze verheven politici geen schending van de privacy zien in een ID-kaart met verplichte vingerafdruk, maar wel in een vermogenskadaster. Kan het nog duidelijker?

Een nachtelijke wandeling in een betere wijk om wat na te denken over een betere wereld is verdacht, het feit dat velen van de inwoners van deze wijken haast geen belastingen betalen is blijkbaar minder verdacht. Waarom?

 

Bekeken worden of niet, een wereld van verschil.

Een surveillance maatschappij die door de gordijnen kijkt, tast je persoonlijkheid, integriteit en vrijheid aan.

Verder vreet het aan  fundamentele waarden zoals non-discriminatie, het vermoeden van onschuld, solidariteit, autonomie en de democratie zelf.

We weten allen dat slechts heel weinigen hun eigen kunnen zijn met ogen op hun gericht. En dat heeft echt niets te maken met de café-praat van iets te verbergen hebben of niet.

Soms maakt ik de analogie met scheten laten. Iedere gezonde mens laat gemiddeld 10 à 20 windjes per dag. Nodig om de lucht uit je darmen te verwijderen. Als je alleen bent, en je laat een scheet voelt dit aan als een bevrijding. Hoe anders is het als je bijvoorbeeld met anderen bent… Dan voel je je ongemakkelijk, ondanks er dus helemaal niets mis mee is.

Bevrijd of ongemakkelijk, een geur van verschil.

#Free markets         #Freedom     #Good governance  #Happiness  #Human rights       #Leadership             #Privacy       #Social media          #Beyourself

Depolitiseer staatshervormingen.

Depolitiseer staatshervormingen. 1119 926 Lhoëst Jean

Mens, erger je niet.

 

Staatshervormingen, institutionele problemen, communautaire dictaten.

Vechten om een erwtje al of niet in twee, drie of vier te splitsen. Voilà de dingen waar onze verheven politiekers nu al jaren ‘mens erger je niet’ mee spelen op onze kosten….

Zij verkavelen, en de burger ergert zich. Want zijn prioriteiten, Waal of Vlaming, zijn: belastingen, migratie, milieu, sociale zekerheid, gezondheid, werkgelegenheid, enz.

Zulke minachting van de burger kan alleen maar mogelijk zijn in Absurdistan… of België!!!!

 

Political Capers.

Deze pure ‘Politique politicienne’ om een ‘malade imaginaire’ verlamt en verrot ons landje nu al jaren. Opgepookt door nationalistische en separatistische partijen. En ondergaan bij een gebrek aan politiek leiderschap. Kleuters in overvloed, leiders nergens te bespeuren.

Politici bakken er inderdaad niets van. Het beste voorbeeld hiervan is de huidige kakofonische  en dure structuur van ons landje. Een hopeloze versnippering  waar zelfs een kat haar jongen niet terugvindt.

Symbolisch voor de belachelijke complexiteit van ons landje was de manier van communiceren omtrent de coronacrisis tussen Frankrijk, Nederland en ons landje. In Nederland(premier) en Frankrijk (president) sprak het staatshoofd de burgers toe. Hier was het TV-scherm te klein om alle ‘staatshoofden’ op een scherm te krijgen, met af en toe dan nog eens een voorbij springende clown. ‘ Political capers’, hilarisch maar wel een verschrikkelijk dure grap.

Zoals vroeger al geschreven (zie N004 en N020), kan ik me echt niet van de indruk ontdoen dat we vroeger beter bestierd werden door 18 ministers dan dat we vandaag be-ezel-d worden door een veelvoud aan ministers. Internationale vergelijkingen leren keer op keer dat landen met een korte en eenduidige beslissingsketen beter scoren. Dat velen zich vervreemden van de politiek verbaast me dus echt niet!

De reden hiervoor is dat politici te veel op korte termijn denken, teveel in partijprogrammadwangbuizen, teveel aan electoraal gewin en teveel aan eigen belang: postjes en poen. Weet je niemand begrijpt waarom een landje kleiner dan een volwassen wolk vier klimaatministers nodig heeft, behalve politici…. Voor hen zijn 4 ministers vier postjes en dat is toch beter dan eentje, of niet soms?

 

Depolitiseer staatshervormingen.

Als burger zou ik daarom willen dat staatshervormingen gedepolitiseerd worden. Burgers moeten veel meer betrokken worden met democratie en bestuur.

Je eigen postjes creëren op kosten van de burger: zo kan het niet meer verder!!!

Betrokkenen zelf over hun aantal, loon of carrière laten beslissen is sowieso slecht bestuur.

Tot wat zoiets leidt kunnen we zien in de wonderbaarlijke vermenigvuldiging van het aantal ministers in ons land. En dat terwijl bijvoorbeeld steeds meer langgenoten in armoede leven of dreigen te vallen….

Als burger wil ik minder politiek en meer goed bestuur. Een efficiënter, beter en goedkoper bestuur. Een bestuur dat geen overdreven beslag legt op belastinggeld. Een bestuur dat het welzijn van de burger vooropstelt. Een bestuur dat de vergelijking met onze buurlanden kan doorstaan!

 

Tabula rasa maken.

Vandaar dat ik denk dat we opnieuw moeten beginnen, met een schone lei.

Hoe was het bijvoorbeeld in 1970, vóór de diverse staatshervormingen? Hoe is het nu? En hoe zou het er idealiter moeten uitzien voor een klein landje als België in een Europese context? En hoe kunnen we er geraken (een stappenplan)?

Dit werk mogen we dus niet meer overlaten aan de particratie, maar uit besteden aan een groep experten die niet in politieke dwangbuizen denken: organisatiedeskundigen, specialisten in publieke administraties, ervaren CEO’s, economen, filosofen en een paar lukraak gekozen burgers, mooi verdeeld over alle windstreken.  (diversiteit leidt altijd tot betere oplossingen).

Het resultaat van hun werk moet een voorstel van ideale staatsstructuur zijn, sterk onderbouwd met feiten, argumenten en alle voor- en nadelen. Voor de burger moet het heel duidelijk zijn waarom de nieuwe structuur VEEL beter is dan de oorspronkelijke structuur in 1970. Wanneer de kost van het ideale bestuur merkelijk duurder zou zijn dan de geïndexeerde kost van het bestuur in 1970, moet het ook heel duidelijk zijn voor de burger waarom deze meerkost nodig is. En tot welke veel grotere toegevoegde waarde hij voor ons allen zal leiden.

Een mogelijke denkpiste: een nationaal beleid, maar lokale uitvoering. Breidt de bevoegdheden van de bestaande gouverneurs en burgemeesters uit voor een lokale toepassing van de nationale wetgeving en schaf al de rest af. Dichter bij de burger, minder postjes, minder belachelijk en veel goedkoper!!

 

De experten schikken, maar de burger beschikt.

Het voorgestelde plan moet goedgekeurd worden door een twee derde meerderheid van een ad hoc panel van zo’n 200-tal uitgelote burgers. De loting moet zodanig gebeuren dat er een evenwichtige spreiding is over provincies, gender, opleidingsniveau, leeftijd, belasting contributie, etniciteit, enz. Het panel moet een correcte afspiegeling zijn van ons huidig landje.

 

En tijdens de periode nodig om tot een oplossing te komen, stoppen de politici met ‘mens erger je te spelen’ en concentreren ze zich op hun hoofdtaak: het algemeen belang dienen.

#Belgium      #Citizen participation        #Democracy             #Good governance   #Political parties     #State structure

 

Hoe leg je nu een regering zonder Vlaamse meerderheid uit?

Hoe leg je nu een regering zonder Vlaamse meerderheid uit? 2023 1939 Lhoëst Jean

Afgelopen week, na de aankondiging van een mogelijke Vivaldi regering, vroeg Bart Maddens, een flamingante politicoloog en professor  in de sociale wetenschappen, zich af hoe je nu in godsnaam een regering zonder Vlaamse meerderheid kunt uitleggen.

Ik had te doen met de prof en besloot een poging tot verklaring te wagen…. Of zoals je wil, de puntjes op de i te zetten.

De kern van zijn gejammer: “Een regering die wél het Franstalige, maar niet het Vlaamse verkiezingsresultaat weerspiegelt. En dat terwijl Vlaanderen zelf bijna twee derde van België uitmaakt. Zonder nog te spreken over het immense economische overwicht van Vlaanderen. Hoe leg je dit uit?”

Een paar dagen later aapte een ander Bartje dit op zielige en schabouwelijke wijze na voor de TV schermen… Trump zou het niet beter doen of de democratie in erosie….

Vlaanderen heeft een meerderheid in het parlement!

Als je zijn oprisping leest, zou je denken dat Vlaanderen achteruit gesteld wordt in ons land. Nochtans is niets minder waar. Als professor zou Bart toch moeten weten dat de werkelijkheid totaal anders is: de Vlamingen hebben de meerderheid in dit land, maar ze willen geen regering vormen met een Vlaamse meerderheid!!!! Dus als er geen regering is met een Vlaamse meerderheid dan is dit de wil, of de fout zoals je wil, van de Vlamingen zelf en van niemand anders!!!!

Vlaanderen heeft immers een terechte meerderheid, zelfs een ruime meerderheid in het federale parlement. 87 zitjes van de 150 zijn toegewezen aan Vlaanderen. Helemaal in overeenstemming met zijn aandeel in de Belgische bevolking! Democratischer kan niet.

 

Een regering met Vlaamse meerderheid… een makkie op papier dus.

Dus als de Vlamingen willen kunnen ze na elke verkiezing een 100% Vlaamse regering vormen op Belgisch niveau. Niets houdt hen tegen….

Dus het kan, maar in de praktijk is het toch moeilijk….

Dat het kan bewees de vorige Zweedse regering. Een regering met Vlaamse meerderheid, met de NVA en zonder de PS. Een droom van goed bestuur dus… In werkelijkheid een van de slechtste regeringen van de afgelopen decennia. Ze werd dan ook electoraal afgestraft. Het was een kibbelregering die onze toekomst zwaar gehypothekeerd heeft en een budgettaire puinhoop heeft achtergelaten….

 

Waarom is het dan zo moeilijk?

Omdat de twee grootste Vlaamse partijen, die Bart hoog in zijn vaandel draagt, zich bewust echt niet aantrekkelijk opstellen….

Wie wil er nu in zee met het VB, een partij met een ronduit racistisch programma?

En de NVA is een partij die liever schoffeert en verdeelt dan verenigt. En die, als een wereldvreemde, haar dictaat voor een verdere feodale verkaveling van het land (verdeel en heers, een Vlaamse natiestaat, postjes, canons, enz.) maar niet kan (wil) ontstijgen! Een eis waarvoor er – zoals zovele onderzoeken al hebben aangetoond – geen draagvlak is, noch in Vlaanderen, noch in België. Uit een onderzoek uit 2019 van vijf universiteiten bleek dat zowel voor Vlamingen als Walen een verdere staatshervorming haast helemaal onderaan hun lijstje van prioriteiten staat!!! Dit zal er zeker niet beter op geworden zijn in de huidige crisisperiode die eerder aantoonde dat een flinke staatsvereenvoudiging (minder ministerskes) nodig is.

Misschien zou professor Maddens eens moeten berekenen hoeveel het bestuur van ons landje nu kost ten opzichte van bijvoorbeeld 1970. En wat de toegevoegde waarde is van die enorme meerkost op de rug van de belastingbetalers.

Dus al jaren ruziën en blokkeren onze politici om zaken die niet ter zake doen!

Zouden deze op onze kosten ruziemakende kleuters weet hebben van de langer wordende rijen aan de voedselbanken of van de lege brooddozen?

Een doelbewuste verrottingspolitiek!

Erger nog, de NVA past heel bewust die ondemocratische verrottingspolitiek toe. Omdat ze garen spint bij moeilijke formatiegesprekken en onbestuurbaarheid. Zoals een van haar vergeetachtige Pinoccio’s eens toeterde: “Als onbestuurbaarheid trigger is voor confederalisme, is dat een goede zaak’!!! Kan het nog duidelijker? Vandaar dat die partij liever een ambetante zondebokjager blijft, dan een ruimdenkende partij die verantwoordelijkheid wil opnemen…. Zulke antipolitiek zie je alleen in kleuterland, Absurdistan en België

Besluit, de reden waarom het moeilijk is om een regering met Vlaamse meerderheid te vormen is omdat het VB en de NVA ‘inbuvable’ (niet te pruimen) zijn en eigenlijk gewoon geen Belgische regering willen!

 

Wat zegt de grondwet?

In ons landje bestaat vrije partnerkeuze. In bed met een paar groten of met veel kleintjes, het kan allemaal. Zelfs met racistische partijen. Onze grondwet zegt hierover inderdaad helemaal niets. Ze laat alle vrijheid bij een regeringsvorming, zoals het een goede ‘ruimdenkende’ grondwet betaamt.

M.a.w., een meerderheid in elke taalgroep, in elke ideologische groep, in elke gendergroep, in elke haarkleurgroep of in welke groep dan ook hoeft dus helemaal niet. Net zo min als een coalitie met de grootste partijen en tutti quanti. Logisch, een parlementslid wordt geacht het hele land te vertegenwoordigen, en niet alleen zijn achterban.

Een regering gesteund door 76 parlementsleden, wat ook de samenstelling moge zijn, vertegenwoordigt een democratische meerderheid in ons land, punt uit.

Alle kreten daaromtrent zijn niets anders dan fake, partijpolitieke framing en pure indoctrinatie, meer niet!

Voor de volledigheid. Het is uiteraard best dat een regering gesteund wordt door een meerderheid in het parlement, maar zelfs dit moet strikt genomen niet!

Willen we terug naar het cijnskiesrecht?

En Bart’s bewering ‘Zonder nog te spreken over het immense economische overwicht van Vlaanderen’ verbaast me van een politicoloog…

Als professor zou hij toch moeten weten dat in onze democratie het principe ‘één persoon, één stem’ geldt en niet meer ‘één euro, één stem’. Het cijnskiesrecht is al lang verleden tijd! Deze ideeën klinken oubollig en ondemocratisch….

Trouwens als je Bart’s manke logica zou volgen, zouden we best een regering vormen met een Brabantse meerderheid! Want Vlaams- en Waals-Brabant zijn de twee rijkste provincies van het land, die het meeste belastinggeld in het laadje brengen!

 

Voilà, Bart, hopelijk heeft dit een beetje geholpen om een mogelijke Vivaldi regering uit te leggen. Eigenlijk is het heel simpel en heel democratisch: een grote meerderheid van de Belgen heeft geen boodschap aan de bekrompen, feodale ideeën van het Vlaams nationalisme.

#Democracy   #Parliament  #Political parties   #Nationalism   #Gov. Michel1   #Taxes   #State structure   #Citizen participation

 

Ongelijkheid, de tikkende tijdbom.

Ongelijkheid, de tikkende tijdbom. 1405 577 Lhoëst Jean

Het bovenstaande schema is de samenvatting van al mijn artikelen over ongelijkheid.

Vandaag de dag stroomt er gewoon veel, veel te veel rijkdom in te weinig zakken. De grootte van het verschil is gewoon onkies, onethisch.

Bovendien zou een beetje nederigheid echt op zijn plaats zijn. Want draai of keer het zoals u wil, iemands rijkdom is er alleen gekomen DANK-zij:

  • Middelen hem geschonken door onze planeet, vaak op gevaar van de gezondheid van de planeet zelve(vervuiling, opwarming, biodiversiteit, enz.);
  • Het werk, vernuft en inspanningen van anderen, nu en in’t verleden;
  • De loyale medewerking van anderen (werknemers, consumenten);
  • De welwillende medewerking van de overheden;
  • De erfenis van zijn (voor)ouders;
  • Enz.

Dus een beetje nederigheid zouden de 1% … echt rijk maken!

Het virus ‘on’ voor gelijkheid is zo groot geworden dat er ook een dikke ‘ON’ moet geplaatst worden voor waarden als ethisch, rechtvaardig en democratisch!

Een samenleving waarin enkelen kunnen rentenieren tot de volgende ijstijd en de anderen nog eens niet weten wat ze diezelfde avond zullen kunnen eten, is niet langer verdedigbaar! Vooruitgang?

 

Te weinig belastingen.

Dat de 1% (haast) geen belastingen betaalt, vind ik de grootste onrechtvaardigheid op aarde. En on top, dat ze dan ook nog eens de grootste slokoppen van belastinggeld zijn, is schokkend. En een gedoogde diefstal op grote schaal!

Ik denk dat een samenleving gebaseerd op de stelregel ‘hoe rijker, hoe minder belastingen’ niet langer verdedigbaar is. Beschaving?

 

Te veel macht.

De happy few hebben te veel macht en te veel invloed zonder verkozen te zijn. Alle deuren gaan voor hen open. Fiscale cadeautjes of duistere regeltjes voor hun economische belangen, dat is zo geregeld.

Ik denk dat een samenleving waar niet verkozen enkelingen veel meer macht hebben dan de rest van de burgers niet meer verdedigbaar is. Democratie?

 

Pervers

Het ‘laissez faire, laissez passer’ verhaal botst op de grenzen van moraliteit en perversiteit.

In hun boek ‘Confronting inequality’ verklaren drie IMF-onderzoekers, Jonathan Ostry, Prakash Loungani en Davide Furceri, dat de huidige ongelijkheid ‘sociaal en moreel bedenkelijk is’ en dat ze ‘de duurzame groei remt en hypothekeert.’

Als er stilaan niets gedaan wordt, dreigt dit onrecht de maatschappij te ontwrichten en te laten ontploffen…. Wantrouwen en verzet zullen begrijpelijkerwijze aanwakkeren, je zou voor minder een geel hesje aantrekken….

Het is politiek dynamiet. Het lijkt inderdaad wel of het Ancien regime helemaal terug is! De strijd van de gele hesjes is trouwens dezelfde als die van de sans-culottes in 1789…

 

Wat nu?

Rutger Bregman, Nederlandse historicus vroeg zich afgelopen jaar op Davos af: “De basisvraag is: hoe kunnen we onze democratie beschermen tegen krankzinnige ongelijkheid? We mogen ons niet in slaap laten sussen door renteniertjes.’

Hoe lang gaat het inderdaad nog duren dat de 1% de rest van de bevolking rondjes doet lopen (racen) met de hulp van de economische elite en de politiek? Het Ancien regime heeft het eeuwen kunnen uitzingen alvorens de Franse revolutie er een einde aan maakte… Hoe lang gaat het huidige regime infernal het nog kunnen uitzingen?

Mijn inzien is er nood aan grondige verandering… in het belang van iedereen! Aan echte vooruitgang, beschaving en democratie waarin mens en planeet centraal staan.

Het eerste wat we zouden moeten doen is met zijn allen het probleem erkennen. Zoals president Obama tijdens een van zijn vele briljante speeches eens zei: ‘We hoeven niet toe te geven aan het zielloze kapitalisme waarvan alleen enkelingen beter worden. Beter kunnen we erkennen dat economieën succesvoller zijn als de kloof tussen arm en rijk kleiner wordt en groei breed gedragen.’

 

We moeten het economisch systeem en de democratie fundamenteel herdenken. De politiek moet zijn focus verleggen van de economische belangen naar het algemeen belang. We moeten voor een actieve en drastische belastings- en herverdelingspolitiek gaan om te kloof te verkleinen en ervoor te zorgen dat iedereen een menswaardig leven kan leiden… Evolueren naar een systeem waarin markten mensen dienen en niet omgekeerd. Evolueren van een steeds-meer-welvaart naar een steeds-meer-welzijn!

Hoe lang blijven we nog geknechte wezens die machteloos en beteuterd  toekijken? Een betere en rechtvaardigere wereld kan als we willen!!!!

#Democracy   #Equality        #Free markets             #French Revolution     #Poverty           #Taxes             #Wealth

De politiek, de priesters van de ongelijkheid.

De politiek, de priesters van de ongelijkheid. 811 360 Lhoëst Jean

De ongelijkheidskloof is zo groot kunnen worden dankzij de zwakheid van de mens en … dankzij de welwillende medewerking van de politiek.

De politiek gaat immers niet voor het algemene belang, maar voor eigen en  economische belangen. Er is een ware symbiose tussen de politiek en de economie, twee handen op een buik.

Zoals de kerk in de middeleeuwen de vazal was van de absolute macht van de koning, zo is de politiek vandaag de vazal van de absolute macht van het marktfundamentalisme.

Daarom verklaarde Amitabh Behar, de CEO van Oxfam India onlangs op Davos:   “Een miljardair hoef je niet te feliciteren voor zijn rijkdom. Integendeel: elke miljardair is een mislukking van het beleid.”

 

Het volk zoet houden.

Het huidig politiek systeem is de verzekeraar en de vakbond van het markfundamentalisme. Het geeft aan de gewone mensen de schijn van vrijheid en medezeggenschap terwijl het de fundamentele economische ongelijkheid intact laat.

Daartoe gebruiken ze allerhande drogredenen zoals de ‘trickledowntheorie’ die  nochtans al lang verzuurd is. Lagere belastingen zouden leiden tot sterkere groei en werkgelegenheid. De taart groeit wel, maar minder dan voorgelogen. En vooral, het grootste stuk van de groei gaat sowieso naar de 1%. En dan spreken we nog niet van de kost voor de 99%:ratraces, ongelijkheid, onvrijheid, enz.

En samen met de media spannen ze zich ook in om de consumptie aan te wakkeren. Begin mei las ik nog deze expliciete oproep in een zogezegde kwaliteitskrant: “Consumeren is een economische noodzaak. Dat duurzaam en zo lokaal mogelijk doen (‘winkelhieren’) is meer dan ooit een politieke daad en een morele plicht”. Wat een paternalisme. Wat met onze vrijheid? Zijn er dan geen nog grotere morele plichten? Zoals bijvoorbeeld belastingen naar vermogen betalen?

 

Een belastingpolitiek op maat van de happy few.

Sinds de jaren 80 van vorige eeuw betalen de happy few (de 1% en bedrijven) wereldwijd steeds minder belastingen.

In ‘The triumph of injustice’ berekenden de economen E. Saez en G. Zucman dat de totale fiscale druk (23%) op de 400 rijkste families minder is dan de gemiddeld 24.2% die de armste helft van de Amerikaanse belastingbetalers betaalt!

En ook ons landje is een goede leerling. Zie de ongedekte fiscale cadeautjes voor de happy few van de vorige regering. Of de effectentaks, intussen onwettig verklaard omdat hij voor iedereen gold behalve voor de happy few!!!

Als miljardair is het mogelijk speciale constructies op te zetten waardoor erfenissen doorschuiven van de ene op de volgende generatie zonder haast enige belasting.

En dan zwijgen we nog over de massale, oogluikend toegestane belastingontwijking en -fraude. Volgens de Europese onderzoekscommissie TAX3 is  ons land een van de zeven Europese landen die agressieve belastingontwijking faciliteren!

In een gemeenschappelijk rapport van alle Belgische universiteiten met aanbevelingen voor een maatschappelijke (corona) exit strategie kun je ook dit lezen: “These policies of dismantling public services and massive budget cuts went hand in hand with tax reforms aimed at considerably increasing the wealth of multinational companies and very wealthy individuals. Not to mention Belgium’s constant opposition, at the European level, to the various measures aimed at reducing tax evasion. “

Welkom in België!

 

Wetgeving op maat van de happy few.

De middeleeuwse bankier Dino Rapondi wist het al: ‘Er is niets dat niet met goud en geld kan worden geregeld.’  Dus ook de wetgeving. Hier en elders worden de wetten geschreven door de lobbyisten van de happy few.

De Antwerpse advocaat/fiscalist Victor Dauginet publiceerde onlangs een boek “Het belaste land. Over de malaise van onze fiscaliteit” en in een interview n.a.v. dit boek beweerde hij onomwonden “Het grote geld schrijft de wetten in dit land. Dat gebeurt zonder veel controle”.

En de Amerikaanse economist Jeffrey D. Sachs (Columbia University) was ook niet mals: ‘The rich control our politics to a huge extend. In return they get tax cuts and deregulation. It’s been and is an amazing ride for the rich.’

Op zijn minst een gevaar voor de democratie….

 

Besparen in de sociale zekerheid om de happy few ter wille te zijn.

Vermits de belasting bijdrage van de happy few constant vermindert, is de overheid uiteraard ‘verplicht’ te besparen in de sociale zekerheid en andere voorzieningen. Met alle gevolgen van dien, stijgende armoede, files aan de voedselbanken, enz.

Onlangs nog een stuitend voorbeeld gezien. Nadat de regering al miljarden gepompt had in de economie, zou ze eens zien of ze nog een paar miljoentjes had om de minder gelukkigen, doch zwaarst getroffenen door de coranacrisis te helpen. Doch een van onze kruideniers in nietigheid vond het voldoende en kraaide: ‘We kunnen niet verder op het spoor om inactiviteit te ondersteunen.’ Ik vroeg me af waarom hij zijn raad niet op het parlement toepaste. Tenslotte is dit haast al twee jaar inactief op onze kosten….

Dit alles verklaart waarom armoede-expert Bea Cantillon onlangs nog sprak van een diep falen van het beleid.

 

Van godsvrees naar job vrees.

We zijn dus helemaal terug in het ancien regime, met de plutocraten als aristocraten en de politiek als de kerk. Beiden ten dienste van de absolute macht van het marktfundamentalisme.

Tot de Franse Revolutie maakte de pastoor de 99% wijs dat God hen niet waardig genoeg gevonden had om tot de uitverkorenen te behoren. Het was hun eigen schuld. Door braaf te zijn, konden ze later toch nog in de hemel. Godsvrees als stok.

Nu vertellen de priesters van de vrije markt, de politiek, dat hoe rijker de  economische machtshebbers zijn, hoe meer jobs ze creëren. En dat we braaf moeten zijn of we verliezen onze job. Job vrees als stok.

Een ‘orde van goddelijke makelij’ is vervangen door ‘een orde van economische makelij.’ Welkom in het regime infernal!

Beiden zijn uiteraard volksverlakkerij.

Zou het nu ook nog eeuwen duren eer we op zijn minst dit systeem rechtvaardiger maken?

 

#Belgium      #Democracy #Equality      #Free markets         #French Revolution

#Good governance  #Political parties     #Poverty       #Social security       #Taxes

Waarom zulke ongelijkheid?

Waarom zulke ongelijkheid? 641 273 Lhoëst Jean

Hoe dergelijke en blijvende ongelijkheid verklaren?

Ongelijkheid, net zoals armoede of vervuiling, is een bijproduct van het ‘systeem’ in voege om de samenleving te ‘ordenen’ in uitverkorenen en meelopers.

Dat was vroeger zo…en is nog altijd zo.

Tijdens het Ancien regime werd de maatschappij gedomineerd door de absolute macht van de vorst onderstut door de aristocratie en de kerk. Vandaag overheerst het absolute marktfundamentalisme onderstut door de plutocratie en de politiek.

 

De bijbel van het marktfundamentalisme.

Vooral sinds het eind van de jaren tachtig van vorige eeuw heerst de dictatuur van het doorgeslagen vrije marktdenken. Het laissez-aller kapitalisme. De verafgoding van het eigenbelang!

Met dank aan figuren als Thatcher, Reagan, Friedman, Rand, Hayek, Nietzsche, enz.

Hun wijze woorden in een notendop.

Overheid laat ons vrij in ons streven naar maximale rijkdom. Want hoe rijker wij worden, hoe meer kruimels voor de anderen.

Moei u dus niet, stel geen vragen en laat ons met rust. Privatiseer zo veel mogelijk en stel ons zoveel mogelijk vrij van belastingen. Als dat allemaal gebeurt, dan zorgen wij misschien voor jobs.

Eén uitzondering: in geval van zware crisissen. Dan moeten jullie wel bijspringen en ons uit het moeras trekken met belastinggeld! Zorg dus dat we verliezen kunnen collectiviseren, maar blijf met uw poten van onze winsten!

Als je geld tekort komt , schrap dan in de sociale zekerheid en andere voorzieningen waar wij niets aan hebben. De mensen moeten hun plan maar trekken. Wij ‘Übermenschen’ willen geenszins voor de achterblijvers zorgen.

Hou verder de massa’s in toom door ze een illusie van vrijheid te geven.

En last but not least, stimuleer, beter dwing hen hersenloos mee te racen…  Want ons systeem heeft eeuwige groei nodig om te overleven…

Voilà, de kapitalistische bijbel in een paar woorden! Let’s go.

Die rauwheid hoeft niet te verwonderen gezien A. Rand zelfs zonder verpinken egoïsme verkoopt als een morele waarde! Jawadde. En nog choquerender vind ik dat adepten van dit “wij-en-de-rest-kan-stikken” denken, zoals Trump en konsoorten zonder schaamte met de Bijbel zwieren.

Lees een boek of studie over onze huidige maatschappij en je zult vaak stuiten op begrippen als leegte, angst, onzekerheid, eenzaamheid, narcisme, egoïsme, vervreemding, onvrijheid, onrechtvaardigheid, afbrokkelende sociale cohesie, enz. Welvaart, ok, welzijn?

 

Van aristocratie naar plutocratie.

In zijn boek ‘De limieten van de markt’ vraagt Paul De Grauwe zich het volgende af: ‘De laatste dertig jaar is de beloning van het topmanagement enorm gestegen. Terwijl de gemiddelde CEO van een groot Amerikaans bedrijf in 1975 dertigmaal meer verdiende dan de gemiddelde werknemer in zijn bedrijf, was dat in 2008 driehonderdmaal zoveel. Is die Amerikaanse CEO in dertig jaar tijd zo veel productiever of creatiever geworden?’

Uiteraard niet, maar het topmanagement is voorlopig nog niet zo vervangbaar als de gewone werknemer. En nog belangrijker, het systeem heeft hen, naast de politiek, nodig als smeermiddel en pleitbezorger…. De plutocraten – CEO’s, bestuursvoorzitters, industriëlen, de 1%, enz. – zijn de aristocraten van het ancien regime. En dat kost wat geld en privileges….

Tegelijkertijd hebben vakbonden en stakingen heel veel van hun kracht verloren sinds arbeid veel minder schaars geworden is door de technologische vooruitgang en globalisatie. De tijd van de beroemde spotprent ‘Gansch het raderwerk staat stil, als uw machtige arm het wil’ van Albert Hahn is lang voorbij.

Moest Hahn nu leven zou hij allicht deze raad kunnen geven: ‘Gans het raderwerk staat stil, als uw bankkaart het wil’….

 

Media in handen van de happy few.

Media, incluis de sociale media, zijn uiteraard de ideale kanalen om het systeem aan te prijzen en, indien nodig, twijfel en verwarring te zaaien. Zeker als je weet dat deze media meestal in handen zijn van de happy few……. Of denk je dat Murdoch’s tabloids vrijuit mogen spreken over thema’s als klimaat of ongelijkheid?

Wat ooit kwaliteitskranten waren zoals De Standaard en De Morgen zijn nu verworden tot Vlaamse parochieblaadjes. Ik ben al verplicht om dagelijks 3 kranten te lezen (DS, DM en Le Soir; wel goed voor de ‘groei’ dus) om ergens toch een iets genuanceerder beeld te krijgen van het reilen en zeilen van de wereld.

 

Menselijke zwakheid

De mens kreunt onder het systeem. Hij is ongelukkig. Voelt zich onvrij. Moe van het racen. Beu van slechts een leuke consument te zijn. Vreet zich dood of pleegt zelfmoord. En toch kijkt hij lijdzaam toe. Waarom toch?

Omdat, zoals eerder reeds geschreven, de mens zwak is. En die zwakheid is de troef van het marktfundamentalisme.

In zijn boek ‘De bril van Darwin’ beschrijft bioloog Mark Nelissen waarom het toch zo moeilijk is om deze kloof te dichten: “Er zij  twee biologische predisposities… Ten eerste is er de motivatie om een hogere status te verwerven binnen de groep, ten tweede hebben wij een sterke ‘drang’ om ons te onderwerpen aan een autoriteit en deze te gehoorzamen.”

Dat mensen pogen beter te doen dan anderen, meer te hebben dan anderen is des menses. En is in se een goede eigenschap. Maar wanneer dit gebeurt ten koste van alles en iedereen, m.a.w. wanneer de wolf de bovenhand neemt (Homo homini lupus est) is het niet meer zo’n goede eigenschap….

Maar waarom blijven de benadeelden, de losers meedraaien in de ratrace die ze niet kunnen winnen? Waarom ondergaan ze hun lot lijdzaam ondanks ze in de overgrote meerderheid zijn?

Omwille van de tweede biologische predispositie. In plaats van zijn eigen durven te zijn, is de mens eerder een meeloper. Die zich liever onderwerpt en gehoorzaamt aan een (politieke) autoriteit. En wanneer die autoriteit onder één hoedje speelt met het marktfundamentalisme is het plaatje rond….

Deze zwakheden verklaren waarom onderdrukkende systemen toch kunnen overleven. Het Ancien regime heeft het eeuwen uitgezongen alvorens de Franse revolutie er een einde aan maakte. En ook het huidige systeem gaat intussen al honderden jaren mee…

Toch blijf ik het raar vinden dat we na duizenden jaren menselijke evolutie ons – de homo sapiens- nog steeds laten uitbuiten en knechten als onnozele schaapjes….

 

#Equality      #Free markets         #French Revolution           #Homo sapiens

#Identity       #Media                      #Poverty

Ongelijkheid, een illusie?

Ongelijkheid, een illusie? 237 300 Lhoëst Jean

Is (te veel) ongelijkheid normaal? Rechtvaardig? Gevaarlijk?

Ondanks de keiharde realiteit en de cijfers, blijven sommigen ongelijkheid vergoelijken en het gevaar van het ‘virace’ relativeren…

Niet alleen zelfverklaarde goden als Trump, maar ook sommige minder idiote wetenschappers en filosofen.

Onlangs titelde ‘The economist’ nog op zijn cover “Inequality illusions. Why wealth and income gaps are not what they appear.” Volgens het magazine zouden vele onderzoekers verkeerde cijfers gebruiken… Dat klinkt vertrouwd. Ook bij ons willen sommige politici bijvoorbeeld het armoede probleem oplossen door de armoedegrenzen te verlagen. Een beproefd en bitter zoethoudertje.

Ach, uiteindelijk gaat het niet zozeer over cijfers, wel om het onrecht an sich en zijn uitwassen: hoe rijker, hoe minder belastingen!

Het is waar dat de gemiddelde mens het nu veel beter heeft dan 200 jaar geleden. Maar spijtig genoeg (of gelukkig) vergelijken mensen zich met diegenen die nu leven, en niet met hen die al lang onder de grond liggen.

De tijd van ‘Pour vivre heureux, vivons cachés’ is gedaan. Iedereen kan nu zien welke voordelen en privileges zijn buurman ‘next door’ of ‘far away’ kan kopen gewoon omdat hij miljarden geërfd heeft!  En keer of draai het zoals je wil, zoiets roept wrevel op en een sterk gevoel van onrechtvaardigheid. Zeker als je dan nog eens weet dat hij haast geen belastingen moet betalen en jij moet schrapen gewoon om rond te komen…

 

De uitwassen van ongelijkheid.

Ziehier een klein lijstje van uitwassen van de ongelijkheid in de praktijk. Vind jij deze vaststellingen normaal? Rechtvaardig?

Miljarden land- en wereldgenoten moeten (te veel) belastingen betalen omdat de happy few haast geen belastingen betalen. Rechtvaardig?

Besparen in de sociale zekerheid en andere overheidsvoorzieningen omdat de happy few hun deel niet betalen. Normaal?

De secretaresse van Warren Buffet betaalt, volgens zijn eigen zeggen, meer belastingen dan hijzelf. Trouwens, de 400 rijkste Amerikanen betalen minder belastingen dan eender welke andere categorie in dat land. Eerlijk?

Bij ernstige crisissen kloppen plutocraten en bedrijven als eersten bij de overheid aan voor steun, terwijl ze het vertikken zelfs een faire belastingbijdrage te doen? Verliezen socialiseren en winsten privatiseren. Ik vind dit pervers, en jij?

Kruimeldieven worden zwaarder gestraft dat rijke criminelen zoals belastingontwijkers en fraudeurs. Normaal?

Bill Gates schenkt haast evenveel aan het internationaal coronafonds dan een van de zwaarst getroffen landen, Spanje, heeft kunnen bijeen schrapen? Liefdadigheid als aflaat voor fiscaal onrecht. Welkom in het Ancien regime.

De helft van de wereldbevolking moet overleven met minder dan 5 euro per dag. Het  aantal armen, ook in ons landje, neemt hand over hand toe, terwijl het vermogen van een kleine groep superrijken exponentieel blijft stijgen. Rechtvaardig?

De regering Michel1 deelde  ongedekte fiscale cadeautjes uit aan de happy few en bedrijven, en zadelde ons zo op met een groot gat in de begroting. Goed bestuur?

‘Hoe rijker, hoe ouder je wordt. Eerlijk?

Sommigen maken al een uitstapje in de ruimte, terwijl anderen dagelijks 20 kilometers moeten lopen om aan een beetje water te geraken… Normaal?

De files kinderen aan de voedselbanken worden langer, terwijl een paar andere kinderen miljarden onbelast erven. Rechtvaardig?

Velen moeten  doktersbezoeken uitstellen bij gebrek aan middelen terwijl sommige anderen al bezig zijn met peperdure behandelingen om ‘eeuwige jeugd en goddelijk vermogen’ te verwerven. Normaal?

Enkelingen kunnen in een wip miljoenen uitgeven, terwijl massa’s last hebben om het einde van de maand te halen. Eerlijk?

Intussen lult de politiek meer over katjes, fronten, identiteiten, canons, enz. dan over dergelijke maatschappelijke onrechtvaardigheden. Hoe lang is zoiets nog houdbaar?

 

En wat vind je van het verhaal van Paul en Bart?

Paul en Bart zijn 2 goeie vrienden. Beiden 25 jaar. Plots verliezen ze beiden hun ouders in een vliegtuigongeval. Paul erft 1 miljoen; Bart 1 miljard.

Ze beslissen beiden te gaan rentenieren en te leven van 50.000 euro per jaar. Hoe lang kunnen beiden het uitzingen?

Paul 20 jaar en dan heeft hij geen nagel meer om zijn gat te krabben. Bart kan 20.000 jaar lang zijn gat krabben. 20 duizend jaar: das wel heel, heel lang. Om u een idee te geven, 20.000 jaar geleden beleefden we de laatste ijstijd… Is dit normaal?

 

Een issue of een illusie?

Als je het bovenstaande allemaal normaal vindt, dan begrijp ik dat het virace voor jou geen issue is, doch slechts een illusie. Race dan maar verder tot in de kist!

Persoonlijk vind ik het echt niet normaal, maar gewoon schandalig.

Niet bijdragen naar vermogen druist in tegen elk gevoel van ethiek en rechtvaardigheid. Het virace werkt ontwrichtend en tast het welzijn en geluk van de mensheid aan zoals talrijke cijfers, feiten en onderzoeken bewijzen.

Waarom anders zou de VN elk jaar op 20 maart de Internationale Dag van het Geluk vieren ‘in het kader van het streven het meetbare geluk te bevorderen door een eind te maken aan armoede, ongelijkheid terug te dringen en het leefmilieu te beschermen’?

Waarom anders is Finland, het land waar de ongelijkheid het minst is, al jaren na mekaar het gelukkigste land ter wereld?

Waarom anders riepen honderden Europese academici, waaronder 15 Belgische, in september 2018 op ‘om werk te maken van een rechtvaardiger verdeling van de rijkdom’?

De kloof tussen arm en rijk en de belasting paradox (hoe rijker, hoe minder belastingen) ‘kruipen onder de huid’ zoals Wilkinson en Pickett het beschrijven.

Het virace wakkert sociale spanningen aan en vreet aan het vertrouwen van de mensen in het ‘systeem’. Het tast tevens de eigenwaarde van mensen aan en leidt heel vaak ook tot onvrijheid.

En tenslotte, ook al vaak bewezen, ongelijkheid hypothekeert duurzame groei, toch de motor van de vrije markteconomie.

Ik denk dat we moeten erkennen dat de slinger veel te ver is door geslagen in de richting van het kille kapitalisme, en dat het tijd is om te zorgen voor een rechtvaardiger evenwicht, voor een warmere samenleving!

 

 

Tags: #budget          #Equality      #Free markets         #Gov. Michel1         #Happiness               #Poverty       #Taxes           #Wealth

Het Ongelijkheid virace.

Het Ongelijkheid virace. 1324 1470 Lhoëst Jean

‘Gelijkheid’ (rechtvaardigheid), één van de nobele principes van de Franse revolutie.

Vandaag staat er een grote ‘ON’ voor die gelijkheid: de erg ongelijke verdeling van de rijkdom die we met zijn allen genereren.

Overigens bestaat ongelijkheid sinds er dingen (bezit) te verdelen zijn.  En de laatste jaren, zeker sinds de jaren 80 van vorige eeuw,  groeit de kloof tussen de ‘1%’ rijksten en de anderen nog sneller. En ondanks je dit van ‘beschaving’ zou kunnen verwachten, willen we ze niet verkleinen. We willen er zelfs niet te veel over praten. Waarom? Uit angst voor de realiteit en zijn gevolgen?

Nochtans vinden vele mensen de groeiende ongelijkheid een van de grootste gevaren voor de wereld. Omdat we vandaag veel over virussen spreken, noem ik ongelijkheid een gevaarlijk ‘virace’, omdat het ons in alle richtingen laat ‘racen’…. Dit virace zou zware klappen kunnen uitdelen….

 

100 mensen = 6 miljard mensen.

Vandaag de dag lopen er haast 8 miljard mensen rond op de aarde, een verachtvoudiging sinds 1800! Das veel, heel veel, misschien zelfs te veel gezien de beschikbare ruimte niet groeit….En de bevolking groeit nog steeds, weliswaar trager. Tegen 2050 zouden we de kaap van 10 miljard bereiken. De 8 miljard splits ik voor dit verhaal op in de 1% rijksten en de 99% anderen. Die 1% noemt men ook wel de plutocratie in navolging van de aristocratie die het schoon weer uitmaakten in het Ancien regime.

In 2019 waren we met zijn allen zo’n 360 biljoen USD rijk. Deze rijkdom is fenomenaal gegroeid sinds de Franse revolutie. Daar heeft iedereen baat bij. Er sterven nu minder mensen van honger dan van … obesitas!!!

En de taart blijft groeien, sneller(++) dan de bevolkingsgroei(+). Tegen 2024 schat Credit Suisse dat we alweer zo’n 100 biljoen rijker zullen zijn…  Dank zij de inspanningen van ons allen, de evolutie van wetenschap en techniek, handel en industrie, enz.

Op papier zijn we met zijn allen dus schatrijk, eigenlijk een niet te peilen rijkdom. Alleen… dat met zijn allen, moeten we met een korreltje zout nemen.

De helft van de bevolking bezit minder dan 1% van deze rijkdom. En de fameuze 1% rijksten bezitten haast de helft van alle rijkdom! Nog huiveringwekkender, de 100 rijksten bezitten zelfs evenveel als de 6 miljard armsten. En hun vraatzucht is niet te stillen. Jaarlijks roven de happy few ook nog eens een immer groter stuk van de groei van de taart. Dit zijn de naakte, of liever obscene cijfers….. Hoe gaan we dit kunnen blijven vergoelijken en uitleggen?

Ter informatie, het virace woedt ook in ons landje. Men schat dat de rijkste 10% bijna de helft van het totale Belgische vermogen bezit, terwijl haast 2 miljoen landgenoten last hebben om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen…!

‘Egalité’ klinkt mooi, maar de werkelijkheid is ONTNUCHTEREND!

 

Moet het dan 1=1 worden?

Neen, helemaal niet zelfs. Zou even onrechtvaardig en bovendien tegennatuurlijk zijn.

Het jagen, het willen ‘de beste’ zijn zit al duizenden jaren ingebakken in onze genen. En daar is niets mis mee, integendeel zelfs. Het is normaal dat wanneer iemand beter presteert dan de andere, en zeker wanneer zijn prestaties de welvaart en/of welzijn van anderen verbeteren, hij meer verdient en/of bezit. Dit is één van de motoren van vooruitgang.

Maar er is een hemels groot verschil tussen ‘meer’ en astronomisch MEER, zo veel meer dat het niet meer te verantwoorden valt. Ik denk wel dat er ergens grenzen moeten zijn. Een bedrag voorbij het echt botst met beschaving en ethiek.  Wereldwijd zou er een grondig debat moeten worden gehouden over het minimum en maximum inkomen/vermogen per persoon. Gevolgd door eenvoudige en makkelijk afdwingbare maatregelen om er naartoe te evolueren….

Velen hebben zich al gebogen over deze kwestie…

Plato bijvoorbeeld vond dat niemand meer dan vier keer rijker mocht zijn dan de armste in de maatschappij. Dit is wel heel weinig…

F.D. Roosevelt, de man die vier keer(!) president van de USA werd, verklaarde in 1942 in het Congres dat ‘geen enkele Amerikaan een inkomen zou mogen hebben dat hoger is dan 25.000 dollar (ongeveer 1 miljoen dollar vandaag).’ Boven dat bedrag wou hij een belasting heffen van 100%. Het Congres keurde uiteindelijk  93% goed! Lijkt me verdedigbaar.

Iedereen hetzelfde , neen dus. Maar met het volgende principe ben ik helemaal niet eens….

 

Hoe rijker, hoe minder belastingen.

Nog veel ontnuchterender en echt gewoon schandalig is dat dat de happy few haast geen belastingen betalen!!! Warren Buffet, een supermiljardair, liet zich eens ontvallen dat hij het raar vond dat hij minder belastingen betaald dan zijn secretaresse!

Inderdaad, nog steeds geldt de regel ‘hoe rijker, hoe minder belastingen’. En zeggen dat dit onrecht afschaffen de hoofdreden was voor de Franse revolutie. De adel moest immers geen belastingen betalen. En vandaag betaalt de plutocratie haast ook geen belastingen… Wat een evolutie…

 

Racen op de ‘vrije’ markt.

Deze ongelijkheden en onrechtvaardigheden zijn het product van de ‘vrije markt’. En om het systeem draaiende te houden, moeten we met zijn allen racen, en blijven racen om de taart immer groter te maken….

De races in een notendop. De 1% houden een bull en bear race, de anderen een ratrace.

  • Bull race: maximalisatie van groei, winsten en rijkdom.
  • Bear race: de ‘race to the bottom’ qua belastingen.
  • Rat race : lopen, lopen, lopen; kopen, kopen, kopen om het systeem draaiende te houden. Het lot van de 99% in de hoop ergens toch een kruimeltje van de welvaartsgroei in te pikken, onder druk van de bevolkingsgroei en de roofraces van de happy few! Velen racen zich zelfs letterlijk te pletter: obesitas is een voorname doodsoorzaak geworden! Net zoals ganzen vetgemest worden voor onze culinaire geneugten, worden de 99% vetgemest voor de financiële geneugten van de happy few.

Bob Marley had gelijk om te zingen dat het een ‘disgrace ‘ is om de ‘human-race’ zo te zien ‘racen’.

Vandaar dat ik dit helse systeem kwalificeer als een vi-race, omdat het net zoals een virus de maatschappij ontwricht. Dringend een vaccin aub?

Waar is de well-race, het maximaliseren van het welzijn van iedereen?

Kan deze zelfopgelegde slavernij de zin van het leven zijn?

Moest Voltaire nu leven zou hij zeker terug ‘Ecrasez l’Infâme!’ uitroepen en vaststellen dat we van het Ancien regime terecht gekomen zijn in een regime ‘Infernal’

 

 

Tags: #Equality #Free markets  #French revolution #Homo sapiens #Poverty #Taxes #Wealth  #World

Van wanbeleid naar een beleid.

Van wanbeleid naar een beleid. 1144 1014 Lhoëst Jean

Bakens voor een nieuw land.

Wat hebben onze politici toch een moeilijke job! Ze slagen er maar niet in een regering te vormen. Ondanks ze zo hun ‘best’ doen om niet uit hun dwangbuis van mantra’s, veto’s, fronten en andere monomanieën te komen. Wie verlost hen van die dwangbuizen?

Graag zou ik een klein steentje bijdragen met een 10-punten lijstje. Een lijstje van evoluties die mijns inzien nodig zullen zijn om ons, en bij uitbreiding de wereld, vooruit te helpen. Om ons welzijn te verbeteren. En is dit niet hun belangrijkste taak?

De ‘naar’ in deze evoluties – van vandaag naar morgen – is uiteraard een lange termijn visie. Maar als je iets wil bereiken tegen zeg 2050, is het tijd om er nu aan te beginnen. En zeker om de bevolking voor te bereiden op die  toekomst en de vereiste omslag in denken en doen….

 

1 Van ‘de absolute macht van de economische belangen’ naar het ‘algemeen belang als eerste prioriteit’.

Het welzijn van de ganse bevolking moet het doel worden van de overheid. Dit lijkt een evidentie, maar is het spijtig genoeg al lang niet meer.

De staat is gekaapt door het kapitaal en populisten. Vandaar dat ik in mijn boek (hoofdstuk 5) spreek over een centocratie in plaats van een democratie. Rijke, machtige belangengroepen dicteren de politieke agenda en schrijven de wetten. Is het ‘hebben’ van enkelen dan belangrijker dan het ‘zijn’ van velen?

Zoals de kerk in het Ancien Regime de verzekeraar was van de absolute macht van de koning, zo is de politiek vandaag de verzekeraar van de absolute macht van de economische belangen! Dit moet dringend veranderen.

2 Van ‘globale problemen, lokale oplossingen’ naar ‘globale problemen, globale oplossingen’.

Vele problemen trekken zich niets aan van grenzen: klimaat, belastingontwijking en -fraude, overbevolking, virussen, ongelijkheid, migratiestromen, enz. Deze moeten globaal (wereldwijd) aangepakt worden. Tijd om te streven naar een echte Europese, en liefst zelfs een mondiale, regering zonder veto’s en privileges voor bepaalde landen.

3 Van ‘hoe rijker, hoe minder belastingen’ naar ‘hoe rijker, hoe meer belastingen’.

Een maatschappij waar de gemiddelde burger fors bijdraagt en de ‘happy few’ relatief gezien veel, veel minder is niet alleen onethisch maar ook niet langer houdbaar. Zelfs Warren Buffett schaamde zich dat hij minder belastingen betaalt dan zijn secretaresse! Je waant je terug in de tijd vòòr de Franse Revolutie.

Iedereen, zonder uitzondering, moet naar vermogen en inkomsten bijdragen.

Zou trouwens beter zijn voor de economie en de aanvaarding van het systeem. Want als iedereen correct zijn bijdrage naar vermogen betaalt, moeten heel wat andere burgers minder betalen en hebben we ruimte om de minder bedeelden beter te helpen. Zovele mensen die hun beschikbaar inkomen zien stijgen en dus ruimte krijgen om te kopen, kopen als gekken. En is dit niet wat een altijd-maar-meer systeem verwacht?

4 Van ‘jobs, jobs gedram’ naar ‘robots, robots gejuich’.

Technologische evolutie laat toe om met veel minder mensen meer te ‘produceren’, zowel in de goederen als dienstensector.

De overheid mag deze evolutie niet afremmen of ontkennen. Ze moet ze zelfs toejuichen. Want meer kunnen ‘produceren’ met minder mensen, is een prestatie om u tegen te zeggen. Dat is vooruitgang.  Uiteraard  moet de overheid en het systeem dan wel voor zorgen voor de mensen die bevrijd zijn van nutteloos werk. Ook zij moeten kunnen delen in de welvaart en een menswaardig leven kunnen leiden.

Politici die nu nog kraaien van jobs, jobs, jobs doen aan volksverlakkerij of zijn totaal voorbijgestreefd en wereldvreemd.

5 Van ongelijkheid naar minder ongelijkheid.

De armoede en ongelijkheid nemen overal toe. Van gelijke kansen kunnen we dus moeilijk spreken. Sociale rechtvaardigheid moet een topprioriteit worden voor iedere regering.

Heeft een kindje dat naar school moet met een lege brooddoos evenveel kansen als een kind met een overvolle, gouden brooddoos?

Waarom mag een rijke belasting-ontwijker emigreren naar het land van zijn keuze voor eigen profijt (geen of minimale belasting) en mag een arme drommel op de vlucht voor ellende niet emigreren naar het land van zijn keuze voor betere levensomstandigheden?

 

6 Van ‘particratie’ naar ‘participatie’.

De tijd van politieke partijen is gedaan. Dag na dag bewijzen ze hun onmacht, onwil en onkunde. Tijd om de burger directer en rechtstreeks bij het beleid te betrekken en zo te komen tot een echte democratie.

Waarom als eerste stap de senaat niet terug in ere herstellen en bevoegd maken voor de goedkeuring van alle wetten en decreten in ons landje? En nog belangrijker, de senatoren worden niet meer verkozen, maar op een slimme manier geloot uit de bevolking volgens geslacht, leeftijd, opleiding en woonplaats. Ze krijgen een zitje voor vier jaar. Nadien volgt een nieuwe lichting.

  

7 Van minachting naar actieve steun voor de mindere goden.

Een bloemenveld oogt veel mooier zonder verwelkte exemplaren.

Het is onze verdomde morele plicht, onze zijnde diegenen die vlotjes mee kunnen en zeker de overheid, om achterom te kijken en voor de achterblijvers te zorgen. Mensen die, voor welke reden dan ook, niet meekunnen met het helse (zotte?) ritme van de maatschappij. Denk aan zieken, aan mensen met fysieke of mentale beperkingen, werklozen, armen, minder begaafden, enz… Ook zij hebben recht op hun deel van de welvaart en om op een menswaardige manier ‘mee’ te kunnen!

Ze verdienen meer dan minachting en het al te gemakkelijk verwijt ‘dat het hun eigen fout’ is! Hoe zwak kun je zijn als leider als je zoiets durft te beweren?

8 Van overal ‘andere regeltjes’ naar overal ‘dezelfde regeltjes met lokale nuances’.  

Waarom vier ministers van mobiliteit? Waarom drie beheersmaatschappijen voor de Brusselse ring van amper 72 kilometers? Wat is het nut… behalve meer postjes en extra kosten?

Stop de waanzinnige verkaveling van het land!

Schaf al die regeringen, parlementen, ministerkes af. Kom terug naar een nationaal beleid (wetgeving). Nationaal beleid, maar lokale uitvoering. Dus breidt de bevoegdheden van de bestaande gouverneurs en burgemeesters uit voor een lokale toepassing van de nationale wetgeving.

De kost van bestuur van ons klein landje moet drastisch omlaag. En zou bijvoorbeeld niet meer mogen kosten dan de geïndexeerde kost van het bestuur van België in 1970.  Als men dan toch denkt meer dan 60 ministers nodig te hebben om dit landje te be-ezel-en, OK dan, maar wel voor de kost van de 18 die het land in 1970 bestierden! En zo is iedereen, de politieker en burger, misschien content. Of niet?

9 Van ‘de hel, dat zijn de anderen’ naar ‘de hemel, dat zijn de anderen’.

De politiek polariseert meer dan dat ze verenigt. En dat is altijd en overal een doodlopend straatje, figuurlijk… en vaak ook letterlijk! De wereld wordt meer en meer een dorp, met dank aan technologische evoluties. Zelfs uit puur ‘eigen belang’ hebben we er dus alle belang bij dat iedereen er op vooruit gaat… Een mini oase te midden van een woestijn is echt niks om naar uit te kijken.

Willen we vooruit, dan moeten we evolueren van verwijten naar begrijpen! Van schuldigen zoeken naar partners zoeken voor betere oplossingen!

10 Van ‘overdreven betutteling’ naar ‘meer zelfbeschikkingsrecht’ voor de burger.

Een overheid hoeft zich niet te mengen in de interne keuken van de burger, tenzij die teveel ‘lawaai’ of geuroverlast voor de anderen berokkent. Dus het Staatsblad moet een serieuze vermageringskuur krijgen!

 

Laat ons nu niet beginnen roepen dat dit niet haalbaar is, onbetaalbaar en tutti quanti. Stop dit plat gedraaid plaatje aub. Dit is het liedje van kruideniers in nietigheid. Een leider die zegt ‘Wir schaffen das’.

Hoe klonk die oude volkswijsheid ook weer? Waar een wil is, is een weg!

 

Tags: #Government formation    #Good governance    #Belgium

Enter your
text here