Geen categorie

De kunst van het gelukkig zijn.
De kunst van het gelukkig zijn. 640 640 Lhoëst Jean

Français    English

Ik geloof rotsvast dat we ooit – alhoewel ik het allicht niet meer zal meemaken – een andere, rechtvaardigere richting zullen inslaan. Op weg naar een wereld waar het welzijn van ALLE mensen primeert!

Her en der kun je inderdaad tekenen zien van intelligentsia, organisaties, landen en jongeren die vragen stellen bij de systemen die ons onderdrukken.

Intelligentsia.

Meer en meer filosofen, economen en andere geleerden pleitten openlijk om het ongebreidelde kapitalisme aan banden te leggen, of zelfs af te schaffen. Mensen zoals Jason Hickel, Timothée Parrique, Kate Raworth, Thijs Lijster, Marguerite van den Berg, Paul Verhaeghe, Chomsky, enz..

En in hun uitstekend rapport ‘The Tragedy of Growth’ vatte de Britse ngo Positive Money het als volgt samen: ‘Groei van het bbp draagt niet bij aan het welbevinden, verlicht de armoede niet en beschermt het milieu evenmin.’

Zelfs groepen als de Patriotic Millionaires en Millionaires for Humanity die vele miljonairs tellen onder hun leden, roepen op ‘to tax the rich’ en ‘to tackle poverty and climate change and achieve the UN Sustainable Development Goals.’

Pionierslanden.

Sommige landen met vooruitziende regeringen durven al een andere weg te bewandelen.

De Wellbeing Economy Alliance (Schotland, Nieuw Zeeland, IJsland, Wales, Finland en Canada) wil het economische systeem veranderen om het algemeen welzijn van de mens en het milieu centraal staan te stellen.

Nieuw-Zeeland haalde vorig jaar de pers met deze belofte van haar ex-premier Jacinda Ardern: ’ We zullen geen groei najagen om de groei. Ons beleid staat in het teken van hoe de Nieuw-Zeelanders eraan toe zijn’.  In plaats van het BNP zijn duurzaamheid, ­gelijkheid, eerlijke kansen, armoedebestrijding en de verbetering van geestelijke gezondheid er de vijf officiële regeringsdoelstellingen geworden!

En ook Costa Rica is een boeiend voorbeeld. Ook dit land heeft de groeifetisj zeer bewust in vraag gesteld en heeft een andere weg gekozen. Hun BNP is relatief laag, maar hun levensverwachting, welzijn en geluk zijn hoger dan die van de VS. Ze hebben geïnvesteerd in universele gezondheidszorg, onderwijs en natuurbehoud.

Tenslotte, een land als Cuba heeft een veel ambitieuzer klimaatplan dan de westerse wereld. Hoe lang blijven onze knoeiende politiekers zich nog achter ‘geen draagkracht’ schuilen om de rest van de wereld op te schepen met steeds gigantischer problemen?

Jongeren.

En last but not least overal in de wereld beginnen jongeren steeds meer vragen te stellen omtrent de zegeningen van het marktfundamentalisme.

Sinds corona nemen steeds meer jongeren vrijwillig ontslag uit ‘bullshit jobs’ zoals David Graeber ze noemt. Ze willen niet langer hun kloten afdraaien voor een hongerloon om onnodige en ongezonde dingen te kunnen kopen ter ere van een kleine minderheid (aandeelhouders) die alsmaar rijker wordt. Men noemt dit fenomeen ‘the great resignation’ of de ‘big quit’.

In zijn uitstekende boek ‘Verschuivingen’ schrijft Stefan Hertmans hieromtrent dit: ‘Maar bij jonge dertigers die nu al tekenen van burn-out vertonen, wordt een trend zichtbaar die neigt naar meer innerlijke rust, minder meritocratische rush, verlangen om uit de ratrace te stappen, in tiny houses te gaan wonen, een natuurlijker evenwicht terug te vinden – de drang om de infernale samenhang van identiteit en verdienste te doorbreken en meer zelfbeschikking te veroveren.’

Een nieuwe wereldorde aub!

Laat ons beginnen met proberen de omstandigheden waarin geluk kan gedijen te verbeteren.

Daarom pleit ik al lang

  • Om te evolueren van een participatieve democratie (centocratie) naar een echte directe democratie met uitgelote burgers aan de macht. Een democratie waar het algemeen welzijn primeert en waar de mensenrechten geen vodje papier zijn.
  • Voor een mondiale regering. Mondiale problemen (klimaat, eerlijke belastingen, enz) vragen mondiale antwoorden.
  • Om het vrije marktfundamentalisme te vervangen door een gecontroleerde, wijze markt met een eerlijk belastingsysteem.

Toen Octavio Paz in 1990 de Nobelprijs voor de Literatuur in ontvangst nam, zei hij deze wijze woorden: ‘We moeten een manier vinden om de markt zó in de samenleving te integreren dat hij het sociaal contract tussen overheid en burger ten uitvoer legt en zo een instrument wordt dat rechtvaardigheid en eerlijkheid bevordert. Een samenleving die als een dolleman meer moet produceren om meer te kunnen consumeren heeft de neiging om gedachten, gevoelens, kunst, liefde, vriendschap en mensen te reduceren tot consumentenproducten. Alles wordt een ding. En dat ding wordt gekocht, gebruikt en dan in de vuilnisbak gegooid.’

Laat ons er werk van maken….

Enkele persoonlijke tips voor geluk.

  • Geluk schuilt in de gewone dinges des leven, die echt voor iedereen bereikbaar zijn.
  • De lege ratrace naar meer en meer zal je nooit gelukkiger maken. Werp de ketens van het economische systeem en de sociale media af. Verjaag de FOMO (fear of missing out) en omarm de HOMO (happy of missing out).
  • Neem jezelf niet al te serieus. Nuanceren en relativeren zorgt voor gemoedsrust.
  • Optimisme en lachen zijn veel plezanter dan je druk te maken. ‘Mens erger je niet’ is niet alleen een leuk spel maar ook een levensles.
  • De gulden regel is een goed kompas. We zijn immers allen dezelfde anderen. Stel je zonder vooroordelen open voor anderen, wit of zwart, moslim of christen en ervaar hoe je rijker en gelukkiger wordt.
  • Je eigen durven zijn is de weg naar geluk. Het zou zonde zijn moest je op je sterfbed tot de conclusie komen dat je het beter anders had aangepakt, zoals zovelen voor jou ….
  • Een goed gesprek met iemand, voorbij slogans en kreten, is vaak een bron van wijsheid en geluk.
  • Geluk kan je niet kopen, enkel beleven.
  • Wees dankbaar voor de gelukkige momenten in je leven.
  • Last but not least, make love, no war!

Beste lezer, wie je ook bent, ik wens je heel veel gelukkige momenten toe!

#Challenges   #Citizen participation   #Democracy   #Free markets   #Happiness   #Identity/Be yourself   #World

Volgend artikel op 12/05/2023:

Omtrent woke: much ado about nothing.

Sociale huisvesting op zijn Vloams.
Sociale huisvesting op zijn Vloams. 800 800 Lhoëst Jean

Français    English

Sociale huisvesting, een typisch voorbeeld van ‘wat we zelf doen, doen we slechter’.

In onze grondwet (art 23) staat dat ‘iedereen recht heeft op een menswaardig leven. Dit recht omvat o.a. het recht op een behoorlijke huisvesting’.

‘Een degelijke huisvesting is essentieel ‘ schrijft de Franse socioloog Nicolas Chambon ‘voor zowel fysieke en mentale gezondheid. En het heeft veel impact  op de economie en het milieu.’

Rechten, wetten en wetenschap, mooi op papier, maar in de realiteit een ramp, zeker in de zelfverklaarde Belgische sterregio.

‘Met minister Diependaele zit de sector van de sociale woningen in een diep dal’ las ik ergens. Opgelet dit is meer dan een woordspeling, dit is inderdaad de trieste realiteit.

In plaats van meer sociale woningen te bouwen, maakt hij het de meest kwetsbaren alsmaar moeilijker om een sociale woning te (blijven) hebben! Pure minachting en discriminatie van de mensen die het moeilijk hebben.

Sociale huisvesting, de feiten.

In Vlaanderen zitten zowat 250.000 huishoudens in het grijze wooncircuit of worden geconfronteerd met dakloosheid.

Er heerst krapte aan betaalbare, energiezuinige nestjes op de private huurmarkt.

En intussen weigert de Vlaamse regering het grote tekort aan sociale huisvesting aan te pakken. De wachtlijst voor een ­sociale woning is gigantisch lang: haast 200.000 huishoudens wachten al en zullen nog lang moeten wachten. En de lijst blijft maar groeien. Een echte schande voor een ontwikkeld land dat het recht op wonen nochtans in zijn grondwet heeft staan!!!!

Deze lange wachtlijsten zijn een gevolg van politieke Vlaamse onwil. Daar kunnen we de PS of Europa niet de schuld van geven.

Zo lappen vele lokale besturen de minimale verplichting van sociale woningen onbestraft aan hun laars. En tegelijkertijd worden vooruitziende gemeenten, zoals bijvoorbeeld Genk, die het wel goed doen beperkt tot maximaal 15% sociale woningen!

En het bevoegd ministerke Diependaele (N-VA) doet niets. Hij krijgt zijn budget voor sociale woningbouw niet op. Erger, in plaats van aan openbare woonmaatschappijen, spendeert hij het liever aan private projectontwikkelaars voor de bouw van geconventioneerde huurwoningen die privaat verhuurd worden tegen een verminderde huurprijs. Een puur neoliberale logica: alles voor de economische belangen en een paar kruimeltjes voor de kwetsbaren. En dat terwijl de nood aan nieuwe en gerenoveerde sociale woningen ­alleen maar groter is geworden.

Maar ja wat kun je van een ministerke verwachten die onlangs in de Humo nog leuk toeterde ‘Laten we nu eens stoppen met alleen te focussen op de 20 procent armsten.’ Waarom heeft hij dit ministerschap dan aanvaard?

Afbreken i.p.v. te bouwen!

Diependaele wil geen huizen bouwen voor de armsten. Hij verkiest deze kwetsbare mensen met de zweep uit hun huisjes te verdrijven wegens ‘sociale fraude’ en alzo een paar plaatsjes vrij te maken. Zo ging hij er onlangs prat op al 332 huurders te hebben betrapt op fraude. Nu wil hij zelf als een echte voyeur het goede gebruik van hun slaapkamers controleren! Amaai, de honderden duizenden wachtenden zullen daar veel mee vooruitgekomen zijn.

Maar ja, polariseren, stigmatiseren, uitsluiten en afbreken zijn de ordewoorden van zijn partij, de Vlaams nationale Afbrekers.

Met zijn hardnekkigheid en ijver voor fraudebestrijding  zou ik hem minister van financiën maken, het overheidstekort zou als sneeuw voor de zon wegsmelten….

Verder wil hij de alsmaar groeiende wachtrijen een beetje temperen door mensen uit te sluiten en te pesten. Zo moeten kandidaten voor een sociale woning steeds aan meer en strengere voorwaarden voldoen. Wat hebben een verplichte inschrijving bij de VDAB, taalvereisten of een lokale binding in godsnaam te maken met het grondwettelijk recht om een dak boven het hoofd te hebben? Begrijp je nu waarom onze afbrekertjes ook het Grondwettelijk Hof aan banden willen leggen?

Vlaams beleid is asociaal.

Het falend woonbeleid is een zoveelste voorbeeld van een doorgaans heel asociaal beleid in Vlaanderen. Klimaat, onderwijs, zorg, kinderopvang, openbaar vervoer, enz. zijn ook evenveel voorbeelden van falend beleid. Inderdaad, wat we zelf doen, doen we dus doorgaans slechter.

Zoals elders in de wereld, voert het rechts conservatisme in Vlaanderen, met de stem  van de onderklassen, een beleid voor de portefeuille van de bovenste klassen.

Miljoenen subsidies voor verlieslatende regionale luchthavens, miljarden subsidies voor dienstencheques, extra laadpalen en minder bushaltes, enz.. Maar de meest kwetsbare mensen worden aan hun lot overgelaten.

Ook de fraudebestrijding leidt aan dit euvel: het kleine grut wordt met alle middelen opgejaagd, de grote belastingfraudeurs blijven buiten schot. Hier voert men een ‘penny wise, pound foolish’ beleid zoals de Engelsen het plastisch omschrijven. Een vergrootglas op kleine zaken/problemen, een blinddoek voor de grote!

Vlaanderen zorgt voor hen die het goed hebben.

Vlaanderen rolt rode lopers uit voor hen die het goed hebben en hanteert de zweep voor hen die niet mee kunnen of willen zoals werklozen, vreemdelingen, anderstaligen, armen, enz.. Deze kwetsbaren worden geminacht en meer en meer aan hun lot overgelaten. Net zoals in de middeleeuwen herleeft de gedachte dat het allemaal ‘hun eigen fout’ is en dat ze dus hun plan maar moeten trekken.

Zelfredzaamheid noemen de profeten van de centocratie dit. Ik noem het falend beleid met een neoliberaal sausje van domheid, rauw egoïsme en beschavingsbarbarij. Een polariserend wanbeleid.

#Belgium #Good governance #Poverty #Social security #Taxes

Volgend artikel op 14/04/2023:

Willen we gelukkig zijn?    

Pleidooi voor een nieuwe wereldorde.
Pleidooi voor een nieuwe wereldorde. 1785 1641 Lhoëst Jean

Français    English

Het huis en de ziel van de mens worden geconfronteerd met een aantal grote, wereldomvattende  uitdagingen: de verloedering van onze planeet en biosfeer,  groeiende sociale en economische ongelijkheid, onrechtvaardige belastingen, migratie, de verdere ‘centocratisering’ van  democratieën, enz.

Als we blijven denken zoals vandaag zullen we de problemen nooit kunnen oplossen. We moeten durven out of the box denken en de volledige wereldorde durven in vraag stellen en veranderen.

De vraag moet zijn: hoe kunnen we het leven en het lot van iedere burger op deze planeet verbeteren? Tenslotte leven we allen, één menselijk ras, op één planeet!

Ik denk dat dit mogelijk is met wetenschap, technologie, moed, verbeelding én samenwerking. En zonder de particratie.

Ik geef hier, in twee delen, een aantal denkpisten van een manier van aanpak en van dingen die m.i. zouden moeten veranderen. Deel 2 volgt volgende week.

Erken de problemen.

Problemen duurzaam oplossen begint met het probleem te erkennen alsook zijn oorzaken.

Ik denk dat we intussen allen de bovenvermelde problemen kennen (de wetenschappelijke rapporten en bewijzen stapelen zich op)  en misschien zelfs al aan de lijve ondervonden hebben. En dat we weten dat al deze problemen neveneffecten zijn van het neoliberale ‘vrije markt’ denken en de roofbouw die ermee gepaard gaat. Een gedrocht dat we zelf geschapen hebben in de jaren ‘70 van vorige eeuw.

Politici en lobbyisten die deze evidenties nog steeds ontkennen of relativeren, huichelen. Ze zouden zelfs aangeklaagd moeten worden voor misdaden tegen de mensheid. Intussen hebben ze immers al veel, veel meer slachtoffers op hun geweten dan er zijn gevallen in het Oekraïens- Russisch conflict bijvoorbeeld.

Dringend nood aan een wereldregering.

Alle bovenstaand vermelde problemen zijn grensoverschrijdend, en meestal zelfs wereldwijd. Internationale samenwerking is meer dan geboden. Daarom is het veel efficiënter ze aan te pakken door een mondiale regering en parlement. De wereld is immers een groot spinnenweb geworden.

Deze autoriteit moet gedreven worden (grondwet) door het algemeen welzijn van mens en planeet. En de universele rechten van iedere wereldburger vrijwaren.

Ieder land heeft op gelijke wijze – zonder veto’s of privileges- zeggenschap in deze autoriteit in functie van zijn oppervlakte en bevolkingsaantal.

Ze moet dwingende maatregelen kunnen opleggen op het gebied van klimaat, belastingen, ongelijkheid, de bescherming van sociaal zwakkeren, internationale conflicten, enz.

Herstel van echte democratieën aub!

Dringend nood aan een herziening van de democratie.

Nergens ter wereld bestaan er nog echte democratieën. De bestaande regimes zijn haast overal verworden tot pluto- of centocratieën.  In sommige landen wordt de illusie nog wel hoog gehouden omdat burgers er stemrecht hebben. Maar het is slechts schijn. In ‘het’ land van de vrijheid (de VS) pleit men nu zelfs om de grondwet te veranderen zodat verkiezingsresultaten makkelijker manipuleerbaar worden!!

In werkelijkheid wordt overal in de wereld, van het ‘vrije’ westen tot in het ‘autoritaire’ oosten, de ‘wil’ van het volk immers geschreven door de ‘wil’ van een kleine minderheid die de touwtjes in handen heeft. In het westen door de plutocraten, in het oosten door de oligarchen. What’s in a name!

Het volk moet opstaan en de macht terug zelf in handen nemen. Weg met de particratie, leve de echte burger participatie. Persoonlijk pleit ik al lang om parlementen te bemannen met uitgelote burgers. Zou veel beter en goedkoper zijn!

Verheugd te lezen dat eindelijk ons landje stilaan de eerste schuchtere stapjes in die goede richting zet!

Een eerlijk en rechtvaardig belastingsysteem.

Een rechtvaardig belastingsysteem waaraan niemand meer kan aan ontsnappen is een conditio sine qua non voor een succesvolle transitie naar een betere wereld voor iedereen.

Zo’n systeem moet tweeledig zijn, een mondiaal systeem en een aanvullend gedeelte op het niveau van ieder land.

Een mondiaal systeem om er voor te zorgen dat iedereen waar ook ter wereld een minimum bijdrage levert aan het maatschappelijk welzijn. Het fiscaal shoppen tussen landen, belastingontwijking en fraude moeten veel moeilijker gemaakt worden. Vandaag loopt Europa bijvoorbeeld jaarlijks meerdere honderden miljarden euro mis. Dit kan toch niet langer blijven duren!

Iedereen en alle inkomsten, ongeacht hun aard, moeten op gelijke wijze en naar vermogen belast worden.

Hoe eenvoudiger het systeem, hoe beter. Sluit de duistere achterpoortjes op maat van de economische belangen.

Veroorzakers van maatschappelijk negatieve neveneffecten (cfr vervuiling, enz) moeten fiscaal ontmoedigd worden.

Herzie ook de belastingen op erfenissen. Als men de werkloosheidsuitkeringen in tijd wil beperken om mensen te stimuleren werk te zoeken, moet men ook erfenissen durven beperken in bedrag om renteniers te stimuleren te werken. Gelijke regels voor iedereen. Aan de start met kapotte schoenen of met een super Ferrari betekent uiteraard een wereld van verschil en heeft bitter weinig met gelijke kansen te maken.

Het mantra van vandaag ‘hoe rijker, hoe minder belastingen’ moet omgedraaid worden naar ‘hoe rijker, hoe meer belastingen.’

Als iedereen zijn bijdrage correct zou betalen is de uitbouw van een veel betere wereld voor iedereen mogelijk, en zouden we on top nog allen minder moeten betalen!

Van een vrije naar een wijze markt.

Ondanks onze kennis van de aangerichte schade aan mens en planneet blijven we maar vrolijk verder dansen op het helse ritme van het marktfundamentalisme. Alsof we eraan verslaafd zijn. Maar elke verslaving is eigenlijk een pact met de duivel: in ruil voor de gestage afbraak van je leven krijg je op korte termijn een goed gevoel.

Om die zelfdestructie te stoppen en echte vooruitgang te boeken zullen we de vrije markt logica moeten verlaten. De vrije markt zal immers de thermostaat van de aarde en de mens niet naar omlaag draaien!

Zoals eerder reeds voorgesteld, moeten we evolueren van een vrije naar een wijze markt. Een markt die ten dienste staat van de samenleving, en niet omgekeerd zoals vandaag. Een markt waar de overheid terug een veel prominentere rol speelt. Waar ze actief gaat voor een veel grotere economische, sociale en ecologische rechtvaardigheid. En dus actief zorgt dat daders, wie het ook moge zijn, opdraaien voor de aangerichte schade aan mens en natuur. En dat de baten en winsten van vooruitgang terecht komen in de zakken van iedereen in plaats van in de zakken van enkelingen!

Volgende week volgt deel 2 van mijn pleidooi voor een nieuwe wereldorde.

#Challenges  #Citizen participation  #Democracy  #Free markets  #Good/bad practices  #Society  #Taxes  #World

Volgend artikel verschijnt op: 23/12/2022

Deel 2 van een pleidooi voor een nieuwe wereldorde

Mannen jagen, vrouwen vissen.
Mannen jagen, vrouwen vissen. 857 971 Lhoëst Jean

Français    English

De titel van dit artikel is een citaat van de Franse auteur Victor Hugo uit de 19e eeuw. Hij vat goed samen waarover dit artikel gaat, de boeiende relatie tussen man en vrouw.

Vrouwen en mannen zijn het yin en yang van de wereld.

‘Zonder mannen zouden vrouwen verleppen, zonder vrouwen zouden mannen versuffen’, schreef de Russische auteur Anton Tsjechov in de 19e eeuw. Inderdaad, wat zou de wereld saai zijn zonder genderverschillen!

Aan de hand van een aantal tijdloze uitspraken wil ik wat commentaar geven op deze relatie.

Natuurlijke aantrekkingskracht.

In de 18e eeuw omschreef de Franse filosoof Claude Adrien Helvétius deze kracht als volgt: ‘Het is de mannen aangenaam begeerten te hebben, terwijl het de vrouwen aangenaam is ze op te wekken.’ 

De natuur zorgt inderdaad voor een boeiende aantrekkingskracht tussen man en vrouw. Deze biologisch ingebakken kracht zorgt dat we niet uitsterven en intussen al met 8 miljard mensen zijn.

De cultuur (godsdienst, wetten, regeltjes, vingertjes, enz.) tracht deze kracht wel in te tomen, maar slaagt er niet echt in. Gelukkig maar, integendeel door er een ‘zonde’ van de maken is het vaak nog leuker! Inderdaad, verboden maken het spannender en hebben meestal een averechts effect: het creëert immers ongelijkheid en criminaliteit.

Man en vrouw, verschillende zielen.

Max Frisch (1911/1991), Zwitsers auteur: ‘De drang om te doen is mannelijk, de drang om te zijn vrouwelijk. ‘  

Christian Dietrich Grabbe (1801/1836),  Duits toneelschrijver: ‘ Het hart van de man is de wereld, de wereld van de vrouw is het hart.’

Alphonse Toussenel (1803/1885), Frans auteur: ‘De vrouw is poëzie, de man proza.’

Che Guevara: ‘De vrouw denkt: alle mannen zijn eender. De man denkt: alle vrouwen zijn verschillend.’

Het valt moeilijk te ontkennen dat mannen en vrouwen vaak anders denken en reageren. Een vrouw denkt eerder met haar hart, een man voelt eerder met zijn verstand. Dat maakt het andere geslacht soms moeilijk begrijpbaar.  Zelfs voor de slimste mensen zoals Einstein en Freud om maar die te noemen.

Maar eigenlijk is dat niet zo erg, want ‘Het heeft absoluut geen zin de vrouwen te willen begrijpen, aangezien hun voornaamste aantrekkelijkheid erin bestaat dat ze ondoorgrondelijk zijn’ zoals Alfred Hitchcock (1899/1980), de Engelse filmregisseur het ooit mooi verwoordde.

Mannen komen van Mars, vrouwen komen van Venus.

De titel van de bestseller van professor John Gray. Honderdduizenden exemplaren zijn er intussen al verkocht van dit boek over de verschillen tussen de geslachten.

Heel wat andere auteurs schreven ook over de kloof tussen mannen en vrouwen.

Vittorio Gassman (1922 – 2000), Italiaans acteur : ‘Mannen begrijpen niks van vrouwen en vrouwen begrijpen niks van mannen. En dat is maar goed ook.’ 

Karinthy Frigyes (1887 – 1938), Hongaars auteur : ‘Comment l’homme et la femme pourraient-ils se comprendre ? Car en fait tous deux souhaitent des choses différentes : l’homme, la femme et la femme, l’homme.’

Het  verschil tussen een vrouw en een man is meestal veel groter dan , zeg het verschil tussen mij, een christen, blanke man en een moslim broeder en zelfs dan het verschil tussen mij en figuren als Dries Van Langenhove of Bart De Wever bijvoorbeeld.

En toch, ondanks die verschillen, zo’n aantrekkingskracht. Zo zit de natuur nu eenmaal in elkaar. Het overstijgen van verschillen zorgt immers voor leven en vooruitgang! Spijtig toch dat heel wat mensen, en vooral politici dit niet meer begrijpen. Zij sluiten zich meer en meer op in ideologische dwangbuizen.

Zien en bezien worden.

De gemiddelde man schenkt graag aandacht aan een vrouw, en de gemiddelde vrouw geniet graag van die aandacht. Daar is echt niets mis mee.

De schoonheidsindustrie leeft al eeuwen van deze interactie gaande van kleding over cosmetica tot lichaamsverzorging.

Jacques Normand (1848/1931), Frans toneelauteur: ‘Mannen kijken naar de vrouwen om ze te zien;  vrouwen kijken naar de mannen om gezien te worden’.

Dus mannen, wees blij als je vrouw veel aandacht krijgt van andere mannen. Teken dat ze zich goed in haar vel voelt! En kijk jij intussen naar andere vrouwen….

Vrouwen, wees blij dat je man graag naar andere vrouwen kijkt. Trouwens hoe zou hij je eerlijk kunnen zeggen dat je de mooiste, tofste, enz. bent, zonder naar andere vrouwen te kijken?

Ook Ovidius, de beroemde Romeinse dichter schreef over dit gedrag. In zijn prachtig ‘Ars amatoria’ (De kunst van de liefde) las ik over vrouwen die naar een theater gaan dit ‘Spectatum veniunt, veniunt spectentur ut ipsae’ of ‘ze komen om te kijken,(maar) ze komen ook om bekeken te worden“.

Bye the way, dit is precies waarom Latijn mijn lievelingsvak was. Niet zozeer de taal an sich, maar wel de vele wijsheden die je uit de oude Latijnse teksten kon halen. Wijsheden die de tand des tijds doorstaan, die je doen nadenken en relativeren, je vormen. Een prachtige ontdekkingsreis!

Afsluiten wil ik met die beroemde onbeantwoorde vraag van de Oostenrijkse psychiater Sigmund Freud: ‘Dertig jaar heb ik mij beziggehouden met de psychologie van de vrouw, maar er is één vraag waarop ik nog geen antwoord heb gevonden: “Wat willen ze eigenlijk?”’

#Relationships #Education #Leadership #populism

Volgend artikel verschijnt op: 2/12/2022

Moet de vervuiler betalen?

Enter your
text here