Français English
In Belgistan!
In mijn vorig artikel vertelde ik dat ik geen probleem heb met belastingen, maar wel met onze manier van belasten en met de blijkbaar onweerstaanbare drang van onze politici voor nutteloze uitgaven!!
In dit artikel gaan we dieper in op ons belastingsysteem en uitgavenbeleid, beiden voorbijgestreefd en op zijn minst onrechtvaardig. In een volgende artikel op onze hypocriete belastingpolitiek.
Een dikke maand geleden las ik nog in de krant dat de rijkdom van de 1% maar blijft stijgen, zelfs in het klotejaar 2020… terwijl in de rest van de bevolking de armoede stijgt. En ook in ons land hebben steeds meer mensen last om de eindjes aan elkaar te knopen… Ja dan kun je echt niet tevreden zijn met hoe onze belastingen geheven en besteed worden! Eigenlijk is er dan gewoon fundamenteel iets mis.
Een overheid die een kleine minderheid fiscaal in de watten legt terwijl ze er niet in slaagt de welvaart van de anderen te waarborgen schiet schromelijk tekort in haar taak ondanks al haar mooie verhaaltjes!
Belastingsysteem.
Van een goed belastingsysteem zou men toch mogen verwachten dat het minstens transparant, eenvoudig en zeker rechtvaardig is. Dat het zorgt dat iedereen bijdraagt naar vermogen zonder uitzonderingen en ontsnappingsroutes. En dat alle inkomsten gelijkwaardig belast worden.
Niet zo in ons landje. Ons systeem hangt met ogen en haken aan elkaar. Een kluwen van koten, achterpoortjes en ontsnappingsroutes ter wille van de rijkere burgers. ‘Kleine lettertjes op maat van de happy few’ zoals ik in een vorig artikel betoogde. Normaal?
Het staat bol van ongerijmdheden.
Is het normaal dat het inkomen van een arbeider zwaarder belast wordt dan dat van een verhuurder?
Het is een zeef waardoor veel te veel mensen geen of veel te weinig belastingen betalen dankzij allerhande ontsnappingsroutes, fraude en gewillige politici.
Het inspireerde Bert Kruismans om te spreken over twee soorten sdf’s in België. Onderaan de ladder de Sans Domicile Fixes; en bovenaan de ladder de Sans Dificultés Fiscales.
In zijn boek ‘Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat.’ vatte Maarten Boudry het als volgt samen: ‘Dat mensen miljoenen per jaar verdienen, is hun gegund. Dat ze vervolgens echter dure consultants betalen om aan fiscale ‘optimalisatie’ te doen, via achterpoortjes en ingewikkelde constructies, terwijl de modale burger gewoon belastingen moet betalen, stuit iedereen tegen de borst. Dat moeten we bestrijden, niet vanuit een weerzin voor ongelijkheid, maar vanuit een gevoel voor rechtvaardigheid. Dat de rijkste mensen naar verhouding het minste belastingen betalen van allemaal, is inderdaad hemeltergend. ‘
Het land van de nutteloze uitgaven.
Dan heb ik het niet over de grote uitgavenposten zoals sociale zekerheid, pensioenen, gezondheid, onderwijs, enz. Dit zijn uitgaven om ervoor te zorgen dat iedereen menswaardig kan leven, de kerntaak van iedere overheid. Integendeel zelfs, hier moet meer geïnvesteerd worden als je bijvoorbeeld de evolutie van de armoede bekijkt. Een leefloon dat onder de armoedegrens ligt is geen leefloon maar een aalmoes en eigenlijk in strijd met artikel 25 van de mensenrechten! Een schande.
Maar wel over de nutteloze uitgaven. Nutteloos omdat ze voor de burger geen enkele toegevoegde waarde hebben. Ze dienen slechts het eigen of ideologisch belang van de particratie.
Zou er een land zijn….
…waar de kosten van bestuur zo uit de pan swingen als in ons mini-landje. Ons land lijkt wel een echte politieke postjes-kwekerij…
Het bestuur van ons landje is nodeloos complex en duur. De kost van bestuur is verveelvoudigd ten opzichte van 50 jaar geleden met dank aan de vele staatshervormingen. Staatshervormingen die nooit uitgegaan zijn van hoe onze (kleine) staat zo efficiënt mogelijk te besturen, maar altijd van een bekrompen hokjesmentaliteit.
Buiten te veel belastingen, hoeveel hinder en euro’s zouden deze uiteenlopende gewestelijke reglementeringen ons nog extra kosten?
Zou er een land zijn met meer ministers per 1000 inwoners dan België?
Zou er een land zijn met zoveel overlappende administraties als België: ministeries, kabinetten, parlementen, regeringen, comités, minister-presidenten en noem maar op. Postjes bij de vleet.
Zou er een land zijn dat zo dom is het beheer van een ringweg van amper 72 kilometers rond zijn hoofdstad te verdelen over drie beheersmaatschappijen met alle gevolgen van dien?
Al ooit een land tegen gekomen met negen ministers van volksgezondheid? Om ziek van te worden! Pedro Facon sprak van ‘hallucinante situaties door bevoegdheidsversnippering.’ En zelfs De Tijd blokletterde ‘Versnippering in de zorg kost tijd, geld en levens.’ Het leidt inderdaad alleen naar veel gekakel, maar weinig eieren!
Moesten ze nu nog willen aanvaarden, ‘ok we doen het met negen maar voor de prijs van één’, zou het nog absurd zijn, maar toch al niet duurder dan vroeger. Maar dat willen ze uiteraard ook niet… Pure geldklopperij!
Het moge duidelijk zijn dat de particratie niet wakker ligt van efficiënt en goed bestuur in het algemeen belang!
Kosten voor identitaire indoctrinatie en verdwazing.
Wie gaat er beter worden van dure ‘canons’, beschamende reclameboodschappen in internationale magazines, nog meer ‘Vlaams’ op minder VRT, enz….?
Wat is de toegevoegde waarde van al dat vlaggenvertoon en van die kinderachtige symbolenpolitiek?
Dienen belastinginkomsten om partijen te subsidiëren die moedwillig haat zaaien en/of aanzetten tot flagrante inbreuken op de mensenrechten? Volgens mijn bescheiden mening uiteraard niet. En toch gebeurd dit in ons Belgistan!!!!!
U zal begrijpen dat dit mijn bloed doet koken!
#taxes #Good governance. #Belgium #budget #Good/bad practices #human rights #nationalism #poverty #social security #state structure
