Monthly Archives :

maart 2023

Sociale huisvesting op zijn Vloams.

Sociale huisvesting op zijn Vloams. 800 800 Lhoëst Jean

Français    English

Sociale huisvesting, een typisch voorbeeld van ‘wat we zelf doen, doen we slechter’.

In onze grondwet (art 23) staat dat ‘iedereen recht heeft op een menswaardig leven. Dit recht omvat o.a. het recht op een behoorlijke huisvesting’.

‘Een degelijke huisvesting is essentieel ‘ schrijft de Franse socioloog Nicolas Chambonvoor zowel fysieke en mentale gezondheid. En het heeft veel impact  op de economie en het milieu.’

Rechten, wetten en wetenschap, mooi op papier, maar in de realiteit een ramp, zeker in de zelfverklaarde Belgische sterregio.

‘Met minister Diependaele zit de sector van de sociale woningen in een diep dal’ las ik ergens. Opgelet dit is meer dan een woordspeling, dit is inderdaad de trieste realiteit.

In plaats van meer sociale woningen te bouwen, maakt hij het de meest kwetsbaren alsmaar moeilijker om een sociale woning te (blijven) hebben! Pure minachting en discriminatie van de mensen die het moeilijk hebben.

Sociale huisvesting, de feiten.

In Vlaanderen zitten zowat 250.000 huishoudens in het grijze wooncircuit of worden geconfronteerd met dakloosheid.

Er heerst krapte aan betaalbare, energiezuinige nestjes op de private huurmarkt.

En intussen weigert de Vlaamse regering het grote tekort aan sociale huisvesting aan te pakken. De wachtlijst voor een ­sociale woning is gigantisch lang: haast 200.000 huishoudens wachten al en zullen nog lang moeten wachten. En de lijst blijft maar groeien. Een echte schande voor een ontwikkeld land dat het recht op wonen nochtans in zijn grondwet heeft staan!!!!

Deze lange wachtlijsten zijn een gevolg van politieke Vlaamse onwil. Daar kunnen we de PS of Europa niet de schuld van geven.

Zo lappen vele lokale besturen de minimale verplichting van sociale woningen onbestraft aan hun laars. En tegelijkertijd worden vooruitziende gemeenten, zoals bijvoorbeeld Genk, die het wel goed doen beperkt tot maximaal 15% sociale woningen!

En het bevoegd ministerke Diependaele (N-VA) doet niets. Hij krijgt zijn budget voor sociale woningbouw niet op. Erger, in plaats van aan openbare woonmaatschappijen, spendeert hij het liever aan private projectontwikkelaars voor de bouw van geconventioneerde huurwoningen die privaat verhuurd worden tegen een verminderde huurprijs. Een puur neoliberale logica: alles voor de economische belangen en een paar kruimeltjes voor de kwetsbaren. En dat terwijl de nood aan nieuwe en gerenoveerde sociale woningen ­alleen maar groter is geworden.

Maar ja wat kun je van een ministerke verwachten die onlangs in de Humo nog leuk toeterde ‘Laten we nu eens stoppen met alleen te focussen op de 20 procent armsten.’ Waarom heeft hij dit ministerschap dan aanvaard?

Afbreken i.p.v. te bouwen!

Diependaele wil geen huizen bouwen voor de armsten. Hij verkiest deze kwetsbare mensen met de zweep uit hun huisjes te verdrijven wegens ‘sociale fraude’ en alzo een paar plaatsjes vrij te maken. Zo ging hij er onlangs prat op al 332 huurders te hebben betrapt op fraude. Nu wil hij zelf als een echte voyeur het goede gebruik van hun slaapkamers controleren! Amaai, de honderden duizenden wachtenden zullen daar veel mee vooruitgekomen zijn.

Maar ja, polariseren, stigmatiseren, uitsluiten en afbreken zijn de ordewoorden van zijn partij, de Vlaams nationale Afbrekers.

Met zijn hardnekkigheid en ijver voor fraudebestrijding  zou ik hem minister van financiën maken, het overheidstekort zou als sneeuw voor de zon wegsmelten….

Verder wil hij de alsmaar groeiende wachtrijen een beetje temperen door mensen uit te sluiten en te pesten. Zo moeten kandidaten voor een sociale woning steeds aan meer en strengere voorwaarden voldoen. Wat hebben een verplichte inschrijving bij de VDAB, taalvereisten of een lokale binding in godsnaam te maken met het grondwettelijk recht om een dak boven het hoofd te hebben? Begrijp je nu waarom onze afbrekertjes ook het Grondwettelijk Hof aan banden willen leggen?

Vlaams beleid is asociaal.

Het falend woonbeleid is een zoveelste voorbeeld van een doorgaans heel asociaal beleid in Vlaanderen. Klimaat, onderwijs, zorg, kinderopvang, openbaar vervoer, enz. zijn ook evenveel voorbeelden van falend beleid. Inderdaad, wat we zelf doen, doen we dus doorgaans slechter.

Zoals elders in de wereld, voert het rechts conservatisme in Vlaanderen, met de stem  van de onderklassen, een beleid voor de portefeuille van de bovenste klassen.

Miljoenen subsidies voor verlieslatende regionale luchthavens, miljarden subsidies voor dienstencheques, extra laadpalen en minder bushaltes, enz.. Maar de meest kwetsbare mensen worden aan hun lot overgelaten.

Ook de fraudebestrijding leidt aan dit euvel: het kleine grut wordt met alle middelen opgejaagd, de grote belastingfraudeurs blijven buiten schot. Hier voert men een ‘penny wise, pound foolish’ beleid zoals de Engelsen het plastisch omschrijven. Een vergrootglas op kleine zaken/problemen, een blinddoek voor de grote!

Vlaanderen zorgt voor hen die het goed hebben.

Vlaanderen rolt rode lopers uit voor hen die het goed hebben en hanteert de zweep voor hen die niet mee kunnen of willen zoals werklozen, vreemdelingen, anderstaligen, armen, enz.. Deze kwetsbaren worden geminacht en meer en meer aan hun lot overgelaten. Net zoals in de middeleeuwen herleeft de gedachte dat het allemaal ‘hun eigen fout’ is en dat ze dus hun plan maar moeten trekken.

Zelfredzaamheid noemen de profeten van de centocratie dit. Ik noem het falend beleid met een neoliberaal sausje van domheid, rauw egoïsme en beschavingsbarbarij. Een polariserend wanbeleid.

#Belgium #Good governance #Poverty #Social security #Taxes

Volgend artikel op 14/04/2023:

Willen we gelukkig zijn?    

Waarom zo dikwijls socialistische partijen in corruptieschandalen?    

Waarom zo dikwijls socialistische partijen in corruptieschandalen?     800 1209 Lhoëst Jean

Français    English

Qatargate’, het corruptieschandaal dat het Europees Parlement en de media al weken in de ban houdt. Verschillende parlementsleden zouden smeergeld aanvaard hebben van Qatar en Marokko om de wetgeving in het voordeel van die landen te laten beïnvloeden.

En weerom, zoals wel vaker waren het leden van de socialistische familie die betrokken waren. Hoe komt dat toch? Zouden socialisten zwakker zijn dan de anderen? Of zouden ze meer aan verleiding blootgesteld worden?

Opgepast, naar een verklaring zoeken waarom sommige meer omgekocht worden dan anderen, betekent uiteraard geenszins dat ik zulke praktijken goedkeur. Verre van. Ik ben sowieso tegen elke vorm van beïnvloeding van de wetgever voor eigen belang. Dit is gewoon pervers en ondemocratisch!!!

Wetten geschreven door de ‘economische belangen’.

Zoals eerder al geschreven leven we in een ‘centocratie’, waar de wetten geschreven worden door de economische belangen.

Allerhande economische actoren (plutocraten, bedrijven, enz.) beïnvloeden voortdurend de politieke besluitvorming op allerhande wijzen van lobbying tot pure omkoperij om hun zin te krijgen.

In een uitstekend artikel schrijft Marc Reynebeau dat ‘bedrijven en belangengroepen elk jaar zowat 2 miljard euro (!!!) spenderen aan lobbying bij de Europese instellingen’. En verder ‘Europarlementsleden hoeven niet al hun contacten met lobbyisten te melden, maar de 48 procent die er wel meldde, kwam sinds juli 2019, aldus een rapport uit 2021, uit op een totaal van 12.794 ontmoetingen, of gemiddeld 38 per parlementslid. Dat is een druk bestaan.’ Toegegeven daar zijn die paar miljoen in Qatargate klein bier tegen.

En de grafiek hierboven spreekt ook boekdelen. Alhoewel de meeste ‘vergeten’ iets aan te geven, genieten vele EU-parlementsleden van diverse pluimage gul van snoepreisjes, hen aangeboden door allerhande economische belangen.   

Een oud en wereldwijd zeer.

Dat de rijken de wetten schrijven is van alle tijden. Zo sprak Dino Rapondi, de belangrijkste financier en adviseur van Filips de Stoute , ooit deze woorden die de eeuwen zouden trotseren: ‘Er is niets dat niet met goud en geld kan worden geregeld.

Ook in eigen land werkt de democratie zo. Bart De Wever verkondigt urbi en orbi dat Voka zijn baas is. Het leverde hem een plaatsje op in de Hall of Fame van deze lobbygroep. En de voltallige top van de N-VA verwelkomde ooit de Franse fiscale vluchteling Bernard Arnault.

Het moge duidelijk zijn dat de politiek de verdediger en de verzekeraar van de economische belangen is. En dat dit de democratie en de vrijheid ondermijnt.

Hoe moet een burger die al jaren op de wachtlijst staat voor een sociale woning zich daarbij voelen? Waar kan hij terecht?

Zijn socialisten ontvankelijker voor omkoping? 

Neen, dat geloof ik niet. In elke partij zitten sterke en zwakke personen. En opportunisten en mensen die het niet te nauw nemen met ethiek. Maar algemeen gezien is sinds de wonderbaarlijke vermenigvuldiging van het aantal ministerkes in ons land, het niveau van de politici wel fel achteruitgegaan. Leiders die verder zien dan hun korte termijn partijbelangen zijn in de verste verte niet meer te bespeuren. Des te meer kleuter-politici.

Allez, wie had nu ooit gedacht dat onze stoere anti-migratie held, Francken, zich zou laten betrappen op gesjoemel met humanitaire visa voor vluchtelingen. Uiteraard wist hij van niets…. Verantwoordelijkheid van zich afschuiven, zo typisch voor de huidige kleuter-politici.  

Ach, Joseph Conrad, een Engels auteur wist het al in de 19e eeuw dat ‘‘The moment a man wears a tie, he is lost, the germ of corruption has entered into his soul.

Dwarsliggers lopen meer risico omgekocht te worden.

In een representatieve democratie doen de economische belangen er alles aan om de handen van de wetgevers vast te houden bij het schrijven van de wetten. Lobbying is in: van snoepreisjes en goede betaalde bestuurszetels tot pure omkoping.

Doorgaans gaat dit makkelijk omdat de huidige conservatieve meerderheidspartijen zich gedragen als lakeien van de economische belangen.

Neem nu bijvoorbeeld de N-VA en haar ministerke Demir. Deze dame gebruikt zelfs belastinggeld om een studie te vragen aan Fostplus omtrent hoe de recyclage van blikjes te organiseren…. Ze vraagt dus met belastinggeld aan de lobbyist hoe de wet te schrijven met alle gevolgen van dien… Het toppunt van naïviteit of het toppunt van lakeischap? Het is alsof een rechter aan de beschuldigde zou vragen welke straf hij/zij wil! Ja, zo iemand moet uiteraard niet meer omgekocht worden….

Maar soms liggen sommige partijen toch wat dwars, meestal die van socialistische strekking en dan is omkoping vaak het laatste smeermiddel.

Zo stelde Marc Tarabella zich in het begin nogal moeilijk op ten opzichte van de wensen van Qatar. Een paar duizenden euro’s smeergeld zouden helpen hem tot ‘betere’ inzichten te dwingen….

Een Demir die naar de pijpen van de industrie danst moet niet omgekocht worden. Een sos die moeilijk doet daarentegen…..

Socialisten meer blootgesteld aan corruptiegevaar.

Sossen zijn niet corrupter, maar ze worden inderdaad meer blootgesteld zijn aan corruptiegevaar. Gewoon omdat ze tot partijen behoren die iets minder meegaand zijn met de economische belangen, en dus wat meer extra smeergeld nodig hebben.

Dit levert de omkoper – het marktfundamentalisme- twee voordelen op. Op korte termijn krijgt het meestal zijn zin. En op lange termijn wordt zo het imago van tegenstribbelende partijen beschadigd in het electorale voordeel van de lakei-partijen. En zo wint de omkoper dus twee keer!!!!

Beïnvloeding, een blaam voor de democratie.

Paul De Grauwe en Ludwig Verduyn, om maar hen te noemen, beschreven al de gevaren voor de democratie van het marktfundamentalisme dat haast zonder gêne de wetten schrijft.

Dat verklaart trouwens waarom haast overal overheden rode lopers uitrollen voor belastingfraude,  -ontwijking en -verlagingen voor de happy few.

Vandaar dat mijns inzien alle praktijken van beïnvloeding laakbaar en verwerpelijk zijn. Het ondermijnt het vertrouwen in de democratie. Voor mij is het gedrag van een Demir of een Tarabella even laakbaar.

Een gewone burger heeft immers niet de middelen om een wetgever een snoepreisje of ander lekkers aan te bieden… En zie een Diependaele nog niet vragen aan de al jaren wachtenden hoe ze willen dat hij de zaak regelt om de wachttijden in de sociale huisvesting te verkleinen.

Nog een reden te meer om te pleiten voor directe democratie….

#Democracy  #Free markets  #Good/bad practices  #Political parties

Volgend artikel op 24/03/2023:

Sociale huisvesting op zijn Vloams.