Droom van een betere wereld voor iedereen. Een wereld met veel minder borstklopperij en meer solidariteit. Waar we beseffen dat we allen dezelfde anderen zijn. Waar we samen, met respect voor ieders eigenheid plezier maken. Waar het welzijn van allen primeert op de extreme rijkdom van enkelen.
Zoiets moet mogelijk zijn als we ons verstand boven onze buikgevoelens plaatsen. Als we stoppen met de rijken rijker en de armen armer te maken. Als we het marktfundamentalisme omvormen tot een wijze en vooral rechtvaardige markt.
Dit is ook wat Ingrid Robeyns voor ogen had in haar boek ‘Limitarisme’.
Wat is hier zoal voor nodig?
Rechtvaardig belastingsysteem.
Zoals zovele anderen pleit ook Ingrid voor een rechtvaardiger belastingsysteem waarin de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen om de ongelijkheidskloof minder gapend te maken. En begrotingstekorten te dichten.
Vermogens en vermogensinkomsten moeten eindelijk belast worden op een eerlijke en progressieve manier. Zodat belastingen op arbeid verminderd kunnen worden. En er voldoende middelen zijn voor een vooruitstrevend sociaal beleid om armoede en uitsluiting een kordate stop toe te roepen. Iedereen zou er wel bij varen, incluis de superrijken!
Een groot draagvlak voor rechtvaardige belastingen.
Heel wat anderen zijn het eens zijn met haar.
Zo wenst ruim 80% van de publieke opinie meer fiscale rechtvaardigheid.
Schoors drukte het kernachtig uit: ‘‘Een euro is een fucking euro. Belast elke euro op een gelijkaardige manier, of die nu uit vermogen of arbeid voortkomt.’
Ook sommige wereldwijd bekende persoonlijkheden laten zich niet onbetuigd: Biden, Obama, paus Franciscus, Noam Chomsky, Oxfam, enz.
Internationale instellingen raken meer en meer overtuigd. De OESO en de Hoge Raad voor Financiën pleiten al langer voor een takshift van arbeid naar vermogenswinsten.
Zelfs de rijken roepen op hen correcter te belasten: Patriotic Millionaires, Taxmenow, Millionaires for Humanity en rijke individuen zoals Abigail Disney of Marlene Engelhorn. Zelfs de Financial Times pleit voor eerlijker belastingen.
Tenslotte hebben onlangs bijna 300 miljonairs, economen en politieke vertegenwoordigers uit vele landen in een open brief de G-20 staatshoofden opgeroepen tot een nieuwe internationale overeenkomst over vermogensbelasting om te ‘voorkomen dat extreme rijkdom onze collectieve toekomst blijft aantasten’
Trouwens het is ook geen radicaal nieuw idee. De ‘trente glorieuses’ na WO II werden gefinancierd met torenhoge belastingtarieven.
Winkelhieren, belastinghieren.
Om de ‘race to the bottom’ qua belastingen enigszins af te zwakken moeten we bedrijven belasten in functie van de omzet gerealiseerd in ieder land.
Stel dat een bedrijf wereldwijd een netto winst (uitgekeerd en/of ingehouden) maakt van 1 miljard op een omzet van 20 miljard waarvan 750 miljoen (3.75%) gerealiseerd in België. Dan zal 3.75% van haar wereldwijde winst (=37.5 miljoen ) belast worden aan het tarief van de Belgische vennootschapsbelasting.
Bedrag dat ze in hun land van gekozen domicilie kunnen recupereren van de daar betaalde belastingen mits ze kunnen aantonen dat ze wereldwijd minstens 20% belastingen hebben betaald.
Belastingen betalen op de inkomsten die men haalt uit een land lijkt me logisch omdat om die inkomsten te halen men beroep moet doen op klanten en (publieke) diensten van dat land.
Bovendien zou het de schande dat mensen op zoek naar betere levensomstandigheden ophokplicht krijgen, maar dat kapitalen lustig naar de fiscaal gunstigste plekjes kunnen vluchten, wat minder hemeltergend maken!
De vervuiler betaalt.
Terwijl de modale burger (terecht) beboet wordt voor het achterlaten van een leeg blikje, mag de rijke burger zwaar met belastinggeld gesubsidieerd rondvliegen in zijn privé-jet zonder een jota te betalen voor de troep die hij achterlaat. Hoelang blijven wij zulke anomalieën nog dulden?
Dringend nood aan een progressieve ‘vervuiler betaald’ belasting op de uitstoot van allerlei gassen en andere troep, door om het even wie, burgers of bedrijven. Een heffing zonder uitzonderingen en achterdeurtjes. Opbrengst kan dienen om de gewone burgers die niet verantwoordelijk zijn voor de verloedering van ons leefmilieu te helpen de klimaat- en energie transitie te maken (bijvoorbeeld om de isolatie van hun bescheiden woningen te betalen).
Verder moeten we stoppen met zwaar vervuilende industrieën en/of belasting ontduikende of ontwijkende bedrijven te subsidiëren.
Pak eindelijk de belastingfraude en -ontwijking aan.
Nog zo’n neoliberaal dogma: veel heisa maken over sociale fraude, maar zwijgen over wat echt belangrijk is, de miljardenhoge belastingfraude en – ontwijking.
De zweep en het vergrootglas voor sociale fraude, de fluwelen handschoen en de blinddoek voor belastingfraude en – ontwijking door bedrijven en welgestelden.
Om tot een meer rechtvaardige wereld te komen waar het welzijn van iedereen primeert, zullen we kordaat moeten optreden tegen elke vorm van diefstal van gemeenschapsgeld, om het even of de dief een kleine of grote garnaal is.
Ik hoop dat ik ooit niet meer zulke beschamende commentaren in de buitenlandse pers moet lezen als deze uit de Volkskrant (Nederland): ‘De fraudeobsessie in dit land (België) concentreert zich op de mensen die het minst bezitten en de minste mogelijkheden tot verweer hebben.’
Herziening erf- en schenkingsrecht.
Op het zelfde ogenblik ergens op de wereld worden twee kinderen geboren. Eentje badend in de miljarden, de andere krijsend van honger. Wie van deze kinderen is verantwoordelijk voor zijn lot? Wat is de verdienste van deze kinderen in hun rijkdom of armoede? Strook dit enorme verschil bij de start met een gelijke kansen beleid? Hoe valt zoiets te rijmen met het getoeter van een zich ‘superieur’ wanende ‘me, myself and I’ beschaving?
Warren Buffet, zelfs geen modale burger, zei hieromtrent: ‘Het is mijn overtuiging dat de overdracht van rijkdom binnen dynastieën niet gunstig is voor de samenleving’.
Daarom ben ik akkoord met de voorstanders van een begrenzing van de intergenerationele overdracht van rijkdom. Boven een bepaald bedrag moet haast alles weg belast worden, i. e . teruggegeven worden aan de samenleving waaruit het is ontsproten.
Ben ook voorstander van Picketty’s voorstel om iedere jongere op een bepaalde leeftijd een startkapitaal te geven om een beter gelijke kansen beleid te ondersteunen. En zoiets zou de innovatie zeker ten goede komen!
Is zoiets mogelijk?
Ik denk het wel, maar het zal nog heel veel tijd vergen. En vooral, we zullen anders moeten aankijken tegen democratie en mondiaal bestuur. Voer voor mijn volgend artikel.
#Challenges #Climate change #Good governance #Taxes
Volgend artikel op 24/05/2024:
Op naar een nieuwe wereldorde.
