Happiness

De kunst van het gelukkig zijn.
De kunst van het gelukkig zijn. 640 640 Lhoëst Jean

Français    English

Ik geloof rotsvast dat we ooit – alhoewel ik het allicht niet meer zal meemaken – een andere, rechtvaardigere richting zullen inslaan. Op weg naar een wereld waar het welzijn van ALLE mensen primeert!

Her en der kun je inderdaad tekenen zien van intelligentsia, organisaties, landen en jongeren die vragen stellen bij de systemen die ons onderdrukken.

Intelligentsia.

Meer en meer filosofen, economen en andere geleerden pleitten openlijk om het ongebreidelde kapitalisme aan banden te leggen, of zelfs af te schaffen. Mensen zoals Jason Hickel, Timothée Parrique, Kate Raworth, Thijs Lijster, Marguerite van den Berg, Paul Verhaeghe, Chomsky, enz..

En in hun uitstekend rapport ‘The Tragedy of Growth’ vatte de Britse ngo Positive Money het als volgt samen: ‘Groei van het bbp draagt niet bij aan het welbevinden, verlicht de armoede niet en beschermt het milieu evenmin.’

Zelfs groepen als de Patriotic Millionaires en Millionaires for Humanity die vele miljonairs tellen onder hun leden, roepen op ‘to tax the rich’ en ‘to tackle poverty and climate change and achieve the UN Sustainable Development Goals.’

Pionierslanden.

Sommige landen met vooruitziende regeringen durven al een andere weg te bewandelen.

De Wellbeing Economy Alliance (Schotland, Nieuw Zeeland, IJsland, Wales, Finland en Canada) wil het economische systeem veranderen om het algemeen welzijn van de mens en het milieu centraal staan te stellen.

Nieuw-Zeeland haalde vorig jaar de pers met deze belofte van haar ex-premier Jacinda Ardern: ’ We zullen geen groei najagen om de groei. Ons beleid staat in het teken van hoe de Nieuw-Zeelanders eraan toe zijn’.  In plaats van het BNP zijn duurzaamheid, ­gelijkheid, eerlijke kansen, armoedebestrijding en de verbetering van geestelijke gezondheid er de vijf officiële regeringsdoelstellingen geworden!

En ook Costa Rica is een boeiend voorbeeld. Ook dit land heeft de groeifetisj zeer bewust in vraag gesteld en heeft een andere weg gekozen. Hun BNP is relatief laag, maar hun levensverwachting, welzijn en geluk zijn hoger dan die van de VS. Ze hebben geïnvesteerd in universele gezondheidszorg, onderwijs en natuurbehoud.

Tenslotte, een land als Cuba heeft een veel ambitieuzer klimaatplan dan de westerse wereld. Hoe lang blijven onze knoeiende politiekers zich nog achter ‘geen draagkracht’ schuilen om de rest van de wereld op te schepen met steeds gigantischer problemen?

Jongeren.

En last but not least overal in de wereld beginnen jongeren steeds meer vragen te stellen omtrent de zegeningen van het marktfundamentalisme.

Sinds corona nemen steeds meer jongeren vrijwillig ontslag uit ‘bullshit jobs’ zoals David Graeber ze noemt. Ze willen niet langer hun kloten afdraaien voor een hongerloon om onnodige en ongezonde dingen te kunnen kopen ter ere van een kleine minderheid (aandeelhouders) die alsmaar rijker wordt. Men noemt dit fenomeen ‘the great resignation’ of de ‘big quit’.

In zijn uitstekende boek ‘Verschuivingen’ schrijft Stefan Hertmans hieromtrent dit: ‘Maar bij jonge dertigers die nu al tekenen van burn-out vertonen, wordt een trend zichtbaar die neigt naar meer innerlijke rust, minder meritocratische rush, verlangen om uit de ratrace te stappen, in tiny houses te gaan wonen, een natuurlijker evenwicht terug te vinden – de drang om de infernale samenhang van identiteit en verdienste te doorbreken en meer zelfbeschikking te veroveren.’

Een nieuwe wereldorde aub!

Laat ons beginnen met proberen de omstandigheden waarin geluk kan gedijen te verbeteren.

Daarom pleit ik al lang

  • Om te evolueren van een participatieve democratie (centocratie) naar een echte directe democratie met uitgelote burgers aan de macht. Een democratie waar het algemeen welzijn primeert en waar de mensenrechten geen vodje papier zijn.
  • Voor een mondiale regering. Mondiale problemen (klimaat, eerlijke belastingen, enz) vragen mondiale antwoorden.
  • Om het vrije marktfundamentalisme te vervangen door een gecontroleerde, wijze markt met een eerlijk belastingsysteem.

Toen Octavio Paz in 1990 de Nobelprijs voor de Literatuur in ontvangst nam, zei hij deze wijze woorden: ‘We moeten een manier vinden om de markt zó in de samenleving te integreren dat hij het sociaal contract tussen overheid en burger ten uitvoer legt en zo een instrument wordt dat rechtvaardigheid en eerlijkheid bevordert. Een samenleving die als een dolleman meer moet produceren om meer te kunnen consumeren heeft de neiging om gedachten, gevoelens, kunst, liefde, vriendschap en mensen te reduceren tot consumentenproducten. Alles wordt een ding. En dat ding wordt gekocht, gebruikt en dan in de vuilnisbak gegooid.’

Laat ons er werk van maken….

Enkele persoonlijke tips voor geluk.

  • Geluk schuilt in de gewone dinges des leven, die echt voor iedereen bereikbaar zijn.
  • De lege ratrace naar meer en meer zal je nooit gelukkiger maken. Werp de ketens van het economische systeem en de sociale media af. Verjaag de FOMO (fear of missing out) en omarm de HOMO (happy of missing out).
  • Neem jezelf niet al te serieus. Nuanceren en relativeren zorgt voor gemoedsrust.
  • Optimisme en lachen zijn veel plezanter dan je druk te maken. ‘Mens erger je niet’ is niet alleen een leuk spel maar ook een levensles.
  • De gulden regel is een goed kompas. We zijn immers allen dezelfde anderen. Stel je zonder vooroordelen open voor anderen, wit of zwart, moslim of christen en ervaar hoe je rijker en gelukkiger wordt.
  • Je eigen durven zijn is de weg naar geluk. Het zou zonde zijn moest je op je sterfbed tot de conclusie komen dat je het beter anders had aangepakt, zoals zovelen voor jou ….
  • Een goed gesprek met iemand, voorbij slogans en kreten, is vaak een bron van wijsheid en geluk.
  • Geluk kan je niet kopen, enkel beleven.
  • Wees dankbaar voor de gelukkige momenten in je leven.
  • Last but not least, make love, no war!

Beste lezer, wie je ook bent, ik wens je heel veel gelukkige momenten toe!

#Challenges   #Citizen participation   #Democracy   #Free markets   #Happiness   #Identity/Be yourself   #World

Volgend artikel op 12/05/2023:

Omtrent woke: much ado about nothing.

Willen we gelukkig zijn?
Willen we gelukkig zijn? 2048 1471 Lhoëst Jean

Français    English

Wat een vraag. Wie wil immers niet gelukkig zijn?

En daarom kan ik moeilijk begrijpen waarom wij ons liever fleurig laten ketenen dan eenvoudig vrij en gelukkig te leven.

Een artikel in twee delen.

In dit eerste artikel probeer ik te antwoorden op volgende vragen: wat is gelukkig zijn, hoe gelukkig is de homo sapiens in de wereld en waarom zijn de mensen in de ‘rijke’ landen niet gelukkiger?

In het tweede artikel beschrijf ik een aantal signalen van hoop op beterschap en geef ik een paar regels voor geluk mee.

Wat is gelukkig zijn?

Geluk, gelukkig zijn, begrippen die moeilijk eenduidig te definiëren zijn. Het heeft te maken met een subjectief gevoel van welzijn. Het mooie aan geluk is wel dat iedereen, zwart of wit, arm of rijk, christen of moslim gelukkig kan zijn.

Naast gezondheid en liefde word gelukkig zijn heel dikwijls in verband gebracht met tevredenheid, vrijheid en rechtvaardigheid.

Velen geleerden benadrukken dat tevredenheid een belangrijke, zo niet de belangrijkste sleutel tot geluk is. Tevreden zijn met wat je hebt, en …niet hebt maakt gelukkig. Verlangen naar steeds meer maakt leeg en ongelukkig.

Zich vrij voelen is een ander veel geciteerde voorwaarde voor geluk. Angst en ketens zijn immers geluk remmers. De Amerikaanse socioloog Ronald Inglehart stelt dat geluk sterk samenhangt met een gevoel van individuele vrijheid: hoe vrijer, hoe gelukkiger.

Streven naar een rechtvaardigere wereld is niet alleen een nobel doel, maar schept ook een klimaat waarin zich gelukkig voelen makkelijker kan gedijen.

Hoe zou ik me echt goed kunnen voelen met een beleid dat miljarden spendeert opdat ik het vliegtuig in Antwerpen kan nemen en mijn appartement goedkoop kan laten kuizen, maar er tegelijkertijd niet in slaagt het aantal kinderen dat met een lege brooddoos naar school moet te verminderen? Hoe kun je , als je een moreel kompas hebt, je goed voelen als je naast je het aantal armen, uitgestotenen, enz.… ziet toenemen? Onrecht, ervaren of waargenomen, bedrukt gevoelens van blijdschap en geluk.

Hoe gelukkig is de wereld?

De bovenstaande grafiek probeert in beeld te brengen hoe (on)gelukkig de mensen zich in de wereld voelen.

Vooreerst zien we dat de rode balkjes (ongelukkig) het hoogst zijn in de rijkste landen. En dat zelfs in deze landen de groene balkjes (gelukkig) niet veel hoger liggen dan in de andere landen.

Eigenlijk zijn de Costa Ricanen gelukkiger dan de Amerikanen ondanks ze meer dan 5 keer armer zijn dan de VS!

De verklaring voor deze paradoxale vaststellingen is uiteraard een combinatie van factoren. Maar mijns inzien is een van de belangrijkste toch de excessen van het neoliberaal marktfundamentalisme. Het systeem kan er wel prat opgaan dat er nu veel meer mensen lijden aan obesitas dan aan honger!

De economie groeit, de mensen gaan erop achteruit. Inderdaad, het welzijn van de mensen in de rijke landen gaat achteruit, ook in ons eigenste landje. Volgens de Wereld Gezondheidsorganisatie is depressie inmiddels volksziekte nummer één. ‘Ons grootste tekort vind je niet op een begroting, maar in onszelf. Het is een tekort aan zingeving. Een tekort aan spel’ schrijft  Rutger Bregman hieromtrent in zijn boek ‘De meeste mensen deugen ‘.

Deze grafiek illustreert ook goed het beroemde citaat van Robert Kennedy : ‘Het bruto nationaal product (GDP) meet alles, behalve dat wat het leven de moeite van het leven waard maakt.’

Neoliberalisme.

Ons huidig westerse, ‘goddelijk’ systeem – centocratie en marktfundamentalisme – is ziekmakend. Het is immers de boeman van tevredenheid, vrijheid en rechtvaardigheid. En dus van het welzijn van de mens.

Het marktfundamentalisme heeft veel welvaart gecreëerd, maar inderdaad weinig welzijn. Bovendien zorgt het ook voor heel wat ellende, gaande van een ecologische ramp over de uitputting van mens en planeet tot een steeds groeiende ongelijkheid.  En de groei dwang ketent mensen in een weinig welzijn bevorderende ratrace… En de overheid laat als een trouwe lakei van het systeem begaan…

De gecreëerde rijkdom is haast volledig gegaan naar de zakken van een minderheid. Inderdaad, sinds de jaren ’80 van de vorige eeuw zagen veel burgers hun koopkracht afkalven, terwijl de welvaart van de allerrijkste bovenlaag bleef groeien. Een minderheid die bovendien haast geen belastingen moet betalen en dus niet solidair is met de rest. Deze toenemende ongelijkheid (in rijkdom én behandeling) kruipt onder de huid van mensen en tart elk rechtvaardigheidsgevoel.

En in zijn fetisj voor groei dwingt het systeem ons via allerlei slimme technieken (reclame, hyping, media, marketing, enz) om altijd maar meer en meer te consumeren. Het systeem creëert een ‘eeuwig verlangen naar meer’, maar geen voldoening! Het besef dat we genoeg hebben wil de markt bannen. Het systeem is dus een permanente aanslag op gevoelens van tevredenheid en vrijheid!

Pour vivre heureux…

‘Vivons caché’ luidde het devies vroeger.

Nu is het ‘vivons branché’ geworden. Waar men vroeger zijn privé leven niet te grabbel gooide, is exhibitionisme de troef geworden. Alles wordt ‘in de groep gesmeten’ en gedeeld. De wereld lijkt wel een grote verzameling groepen van ‘vrolijke, vrolijke vrienden’ te zijn geworden. Alles moet leuk en leuker zijn tot men er zelfs ‘leukemie’ van krijgt. Sommigen lijden nu zelfs aan ‘fomo’ (fear of missing out) als ze er niet eens bij kunnen zijn….

Maar achter deze gemaakte vrolijkheid schuilt een poel van dwaasheid, waanzin, extremisme, desinformatie, onverdraagzaamheid, haat, jaloersheid, enz.. Nuances en argumenten bestaan niet meer in deze fake wereld, alleen slogans, emojis en opgestoken vingertjes. Achter al deze verbondenheid schuilt mijns inzien veel leegheid, rusteloosheid en eenzaamheid….

En wat doen de Facebooks, Googles en Tiktoks met alle onze gegevens? Ze verdienen er in ieder geval big money mee door ze te verkopen op de markt. Algoritmes gebruiken onze digitale sporen om ons zo nog beter te kunnen bestoken met allerlei voorstellen voor dingen/diensten die we niet nodig hebben….

Vandaar mijn vraag: heeft ‘vivons branché’ ons gelukkiger gemaakt? Of bloeit het ware geluk niet het schoonst verborgen?

Autoritaire overheden.

Met de verrechtsing van het politieke klimaat, vertonen overheden meer en meer autoritaire trekken. Geboden, verboden, voorwaarden, controles, camera’s, drones, algoritmes en tutti quanti worden ingezet om iedereen binnen de vooropgestelde lijnen van ‘werken en consumeren’ te doen lopen. Meer en meer wordt iedereen die buiten de norm valt (te arm, werkloos, te weinig kennis van het Nederlands, enz..) geminacht en zelfs uitgesloten van openbare diensten en de sociale zekerheid.

Ons zelfbeschikkingsrecht wordt meer en meer uitgehold. 2022 was dan ook het zoveelste jaar waarin de vrijheid, zoals gemeten door de NGO Freedom House achteruit boerde!

Inperking van onze bewegings- en meningsvrijheid, beperkingen van onze solidariteit en een dwingende omgeving zijn een slechte voedingsbodem voor geluk.

Maar er is hoop op beterschap….

#Democracy   #Free markets   #Freedom   #Happiness   #Social media

Volgend artikel op 28/04/2023:

Hoopvolle signalen om gelukkiger te worden.

I have a dream…
I have a dream… 274 379 Lhoëst Jean

Français    English

Mijn grootste droom is dat ik ergens een klein korreltje kan bijdragen aan de evolutie naar een betere wereld voor iedereen. Een wereld waarin waarden als vrijheid, gelijkheid, samenwerking, rechtvaardigheid, respect, enz. geen dode letter blijven.

Martin Luther King zei ooit: “We kunnen vliegen als vogels en zwemmen als vissen, maar zoiets eenvoudigs als de aarde bewandelen als broeders en zusters moeten we nog leren.”

Een schitterend citaat dat ook mijn dromen goed samenvat…

Zoals eerder beschreven, doorgaan op dezelfde manier als vandaag is een doodlopend straatje. We moeten  zo snel mogelijk het marktfundamentalisme temmen, of deradicaliseren als je wil.

De mens, en niet meer de ‘markt’ moet de focus van overheid en maatschappij worden. Het belang van de 100%, en niet langer het belang van de 1%! De middeleeuwse tirannie en roofbouw van de plutocratie moet stoppen!!!!

Ik droom van een wereld, onze soortnaam ‘homo sapiens’ echt waardig. Dit betekent o.a.:

1 Het algemeen belang eerst.

Een wereld waar het algemeen belang op lange termijn primeert, en niet langer economische en politieke belangen. Noch de belangen van ‘me, myself and I’.

Een wereld waar ieder zichzelf kan zijn zonder angst voor uitsluiting, discriminatie of wat dan ook. Waar ‘zijn’ belangrijker is dan ‘hebben’. Delen belangrijker dan verdelen. Waar achterblijvers even veel respect krijgen als koplopers.

Waar de maatstaf van succes het WELZIJN van iedereen is, inclusief van de zwaksten.

Lang geleden al drukte Henry George dat  goed uit: : ‘Geen land kan vrijer dan de meest onderdrukten, rijker dan de armsten, wijzer dan de meest onwetenden in dat land zijn.’

2 Echte, directe democratie eerst.

Een wereld zonder bekrompen partijbonzen, maar met uitgelote burgers aan de macht zoals uitgelegd in eerdere artikels (N031, N032, N033 en N055 ). Waar bestuurd wordt op basis van feiten en wetenschappelijke, objectieve adviezen in plaats van op basis van partijdige, ideologische doctrines en  dictaten van de heersende klassen.

Montesquieu, de man van de ‘scheiding’ der machten, wist het al: ‘Le suffrage par le sort est de la nature de la démocratie ; le suffrage par choix est de celle de l’aristocratie’. Vandaag zou hij ‘aristocratie’ vervangen door plutocratie!

Verder droom ik van een mondiale regering bevoegd voor planetaire uitdagingen: klimaat- en milieuproblemen, belasting harmonisatie, ongelijkheid, pandemieën, oorlogen, armoede, enz.. Een regering met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens als grondwet. En waar ieder land stemrecht heeft in functie van zijn oppervlakte en bevolkingsaantal, zonder uitzonderingen, privileges of veto’s.

3 Een rechtvaardig belastingsysteem eerst.

Een systeem waar iedereen -burger, bedrijf, vereniging- waar ook, zonder uitzondering, en elk inkomen, zonder uitzondering,  rechtvaardig en eerlijk belast wordt naar vermogen. Een continentale fiscale ‘new deal’ zodat niemand of niets de dans nog kan ontspringen. Er moet echt een eind komen aan de diefstal van miljarden belastingen door ontwijking, fraude en het kruipen door de zelf ingefluisterde mazen van het systeem.

Ik hoop dat niemand van mijn nakomelingen ooit nog dit in een krant moet lezen: ‘De fraudeobsessie in dit land concentreert zich op de mensen die het minst bezitten en de minste mogelijkheden tot verweer hebben.’

Nu betalen de ‘99%’ de volle pot aan de fiscus, alhoewel ze minder dan de helft van het totale vermogen hebben. Zou het dan onbillijk zijn dat de rest, de 1% die meer dan de helft van het vermogen bezit minimum evenveel belastingen betalen?

Zoals eerder al gezegd, moest iedereen betalen wat hij moet betalen, betalen we met zijn allen veel minder en is er meer dan voldoende geld om alle problemen op te lossen!

4 Een menswaardig leven voor iedereen.

De overheid (sociale zekerheid) moet ervoor zorgen dat iedereen, zonder uitzondering, menswaardig kan leven in het land waar hij gevestigd is (cf art 25 mensenrechten of art 23 van onze grondwet).  Dit valt het best en goedkoopst te bereiken door iedereen recht te geven op een onvoorwaardelijk inkomen.

Dit inkomen moet voldoende zijn om de basisbehoeften te dekken en om volwaardig mee te kunnen: voeding, levensonderhoud, huisvesting, gezondheid, onderwijs, cultuur, mobiliteit, energie, digitale diensten, ontspanning, enz.

Om een correcte verdeling van de vooruitgang te garanderen moet dit inkomen de evolutie van het BNP en de levensduurte volgen.

Zo’n inkomen zou trouwens de economie (‘kopen’) ten goede komen, de ongelijkheid verkleinen en aldus de vrijheid, en het geluk van de mens vergroten. We moeten naar een wereld zonder armoede waar niemand zich schuldig hoeft te voelen omdat hij geholpen wordt!

5 Van een ‘vrije’ markt naar een ‘wijze’ markt.

Een markt ten dienste van iedereen, en niet langer alleen van een heel kleine minderheid. Waar de overheid het laatste woord heeft, en niet langer de markt. Van ‘de’ prioriteit moet de economie een van de prioriteiten worden. Van een spilzuchtige consumptiemallemolen naar een duurzamer meer-dan-genoeg systeem.

Waar billijkheid heerst. Is het bijvoorbeeld onbillijk te vragen dat:

  • mantra’s zoals verliezen socialiseren en winsten privatiseren herzien moeten worden?
  • wanneer de overheid een bedrijf moet subsidiëren voor welke reden dan ook, de overheid als tegenprestatie aandelen verkrijgt zodat de gemeenschap van de latere winsten kan profiteren?
  • mensen niet meer geknecht mogen worden om te werken en shoppen ten dienst van de heersende klassen?
  • wanneer kapitaal het economisch gunstigste plekje mag uitkiezen, de mens dat ook mag?
  • De markt de schade dient te vergoeden die hij aanbrengt aan mens en natuur in zijn race naar winstmaximalisatie?
  • een systeem van vrijheid en privileges voor enkelen, en slavendom voor velen moet stoppen?
Octavio Paz, Nobelprijswinnaar, wil af van ‘Een samenleving die als een dolleman meer moet produceren om meer te kunnen consumeren en die de neiging heeft om gedachten, gevoelens, kunst, liefde, vriendschap en mensen te reduceren tot consumentenproducten. Alles wordt een ding. En dat ding wordt gekocht, gebruikt en dan in de vuilnisbak gegooid.’ Kun je hem ongelijk geven?

6 Respect voor mens, natuur en planeet.

Ik droom van een wereld met respect voor alle leven en alles wat leven mogelijk maakt. Een wereld waarin mens en natuur niet meer worden geëxploiteerd voor winstmaximalisatie. Natuurlijke evenwichten en welzijn zijn veel belangrijker.

Planeet en natuur zijn collectief bezit. We zijn dan ook verantwoordelijk om te zorgen dat ze nog ontelbare generaties kan huisvesten, zelfs als dat gepaard gaat met economische of politieke offers. Vandaar dat ik pleit voor invoering van Pigouviaans geïnspireerde heffingen om marktactiviteiten met nadelige effecten op het milieu, de gezondheid, enz. te ontraden.

Voilà, een eerste inkijk in mijn droomwereld. In een volgende artikel som ik nog een aantal dromen op.

#Challenges   #Climate change   #Cooperation   #Democracy   #Equality #Free markets  #Freedom  #Good governance  #Happiness  #Homo sapiens #Social security  #Society  #Taxes

Moet het marktfundamentalisme gederadicaliseerd worden?
Moet het marktfundamentalisme gederadicaliseerd worden? 766 575 Lhoëst Jean

Français    English

Telkens als ik naar deze cartoons kijk, vraag ik me af hoelang de mensheid nog een domme gans blijft. Hoe lang – intussen al eeuwen – duldt de grote meerderheid van de mensen nog getiranniseerd te worden door een heel, heel kleine minderheid?

Lopen, lopen, lopen en kopen, kopen, kopen voor de portefeuille van een kleine minderheid. Minderheid die het voor het zeggen heeft en haast geen belastingen betaald. Is dit onrecht lijdzaam ondergaan het gedrag van een homo sapiens? Of eerder van een ‘homo freemarketus’, behept met egoïsme, materialisme en consumentisme?

Waarom klampen mensen zich zo vast  aan een maatschappelijk model  dat onrechtvaardig, gevaarlijk en achterhaald is?

Waarom zulke lijdzaamheid?

Waarschijnlijk ligt dit aan een samenspel van factoren waarvan ik er hier een drietal benoem.

Omdat de christelijke, westerse cultuur eerder lijdzaamheid predikt dan revolutie? Had Machiavelli gelijk toen hij beweerde dat het christendom de ‘woestheid’ ondermijnt die nodig is om tegen tirannen voor vrijheid te vechten?

Een gebrek aan kritische geest bij de massa’s? De meeste mensen zijn goedgelovig: ze luisteren niet naar diegenen die het verstandigst zijn, maar liever naar degenen die het luidst roepen, zelfs als het perverse demagogen en leugenaars zijn. De mooiste illustratie hiervan is het verhaal van Trump. Het lijkt wel alsof mensen hun geweten uitbesteed hebben aan demagogen en andere charlatans!

De belabberde toestand van het onderwijs in het algemeen? Het leert niet meer kritisch te denken, maar wel hard te werken, flink te shoppen en liefst te zwijgen! Het vormt lakeien van het systeem: poenscheppers in plaats van rebellen, die de bestaande waarheden in vraag durven stellen. Deze evolutie wordt mooi weergegeven in de bovenstaande grafiek, geplukt uit het boek ‘Van muur tot muur’ van Jonathan Holslag. Ja, van zulke materialistische slaapwandelaars moet je niet veel verandering, ethiek of verhevenheid verwachten. Zo’n mentaliteit leidt niet tot vooruitgang maar eerder tot verval en decadentie!

Kan het zo verder?

Neen, en nog eens neen!

De aarde verschroeit, de armoede stijgt, de ongelijkheid neemt toe, onze vrijheden zijn in gevaar, fraude, onrecht, haat, hebzucht, onverschilligheid, onverdraagzaamheid en verdeeldheid vieren hoogtij, enz….

Volgens mijn bescheiden mening kunnen we echt niet verder zoals vandaag. Communisme zowel als kapitalisme (centocratie) hebben beiden gefaald. In beide systemen tiranniseert een kleine minderheid de geknechte meerderheid. Beiden plegen roofbouw op mens en klimaat.

Na meer dan 2000 jaar is de oude uitspraak van Publius Terentius Afer  – ‘Het is onbillijk dat de arme mensen altijd moeten bijdragen om de weelde van de rijken te vergroten’– nog steeds springlevend. Ik denk dat het zo stilaan tijd wordt om deze onrechtvaardigheid ongedaan te maken en over te gaan naar een nieuwe orde die de naam ‘homo sapiens’ eer aandoet!

Zelfs sommige happy few beseffen dit. Zo verklaarde Morris Pearl, voorzitter van de Patriotic Millionaires in The Guardian ‘We zijn op weg een samenleving te worden met slechts enkele rijke mensen en een heleboel arme. Dat is niet houdbaar. Zo kan een samenleving nooit duurzaam zijn’.

Hoog tijd dus om economische taboes en sociaal defaitisme te doorbreken en de wereld grondig te hervormen. Het is een kwestie van WILLEN, niet van kunnen.

Moeten we de vrije markt deradicaliseren?

Ja. Er moet een eind komen aan een wereld waarin sommigen geen belastingen betalen terwijl miljarden anderen schraler en schraler moeten rondkomen. Een einde aan een wereld waarin de winstzucht van enkelen de vooruitgang van velen verhindert.

Als we niets doen, zullen de volgende generaties ons waarschijnlijk nooit vergeven dat we niets gedaan hebben… Daarom moet de maatschappij het heft in handen nemen en zorgen dat lusten en lasten evenwichtig en rechtvaardig verdeeld worden.

We moeten de vrije markt omvormen naar een wijze markt. Een markt waar het welzijn van mens en planeet centraal staat, en niet langer de welvaart. Een markt waar het BNG (Bruto Nationaal Geluk) regeert in plaats van het BNP! Een wereldorde zonder excessieve ongelijkheid en waar iedereen zonder uitsluiting of onderscheid menswaardig kan leven (art 25 van de mensenrechten).

Karl Liebknecht parafraserend zou ik zeggen dat we de basiswet van het kapitalisme, jij of ik moeten herschrijven naar jij én ik!

Van een ‘centocratie’ naar een echte democratie.

De markt deradicaliseren en echte vooruitgang realiseren zal alleen  mogelijk zijn als we als maatschappij evolueren van een ‘centocratie’ naar een echte democratie  met uitgelote burgers. Als mens en burger hebben we het recht zelf te beslissen hoe we bestuurd wensen te worden, of niet?

De representatieve democratie bewijst immers al honderden jaren dat ze een rookgordijn is om de heerschappij van de rijke en/of machtige elites te legitimeren. Rechtvaardigheid is voor dit systeem niet meer dan het belang van de sterkste!

Abraham Lincoln (1862) wist al dat we ons moeten ontketenen van de politiek om naar een betere en rechtvaardigere wereld te evolueren!

Verder zullen we dringend moeten stoppen met de feodalisering van de wereld en evolueren naar een mondiaal bestuur en parlement, bevoegd voor de problemen zonder grenzen: klimaat, belastingen, ongelijkheid, migratiestromen, enz.. Een mondiaal bestuur dat uitdrukkelijk kiest voor het algemeen belang van de wereld op lange termijn!

Een weg vol obstakels.

De evolutie naar een wijze markt zal niet van een leien dakje lopen. Er zullen vele obstakels moeten genomen worden.

Uiteraard zal er veel weerstand zijn van de traditionele politiek en de heersende klassen… Logisch, niemand geeft graag zijn voorrechten en verworvenheden op: ‘postjes’, het privilege geen belastingen te moeten betalen, enz.. Ze zullen zich met hand en tand verzetten. Alibi’s en  nepverhaaltjes zullen welig tieren.

In media opgevoerde ‘experts’ zullen orakelen dat het huidige systeem het enige maatschappelijke heilzame is. Uit angst voor een herverdeling van de rijkdom zullen ze ons waarschuwen voor de tirannie van de meerderheid…En inderdaad, geen enkele tirannie is goed te keuren, en dus überhaupt zeker niet de huidige tirannie van de rijke minderheid…!

Maar wie zou de 99% kunnen tegen houden als ze eindelijk het heft in handen nemen en samen werken in plaats van onderling stammenoorlogjes uit te vechten tot groot jolijt van de machtshebbers?

Is een wijze markt mogelijk?

Ik geloof het wel. Maar wanneer, dat is een andere kwestie. Wellicht zal ik het niet meer meemaken.

Als blije optimist, geloof en hoop ik inderdaad dat er ooit terug wakkere ‘homo sapiens’ zullen opstaan die  liever rechtop sterven dan te leven op hun knieën. En die samen een nieuwe verlichting inluiden en aldus een wereldwijde beweging op starten voor een ‘wijze’ markt … Voor een eerlijke herverdeling van de rijkdom via een rechtvaardig belastingsysteem en een systeem van sociale zekerheid… En voor een moreel reveil, want echte vooruitgang kan niet zonder morele vooruitgang!

Enfin, mensen die durven kritisch denken, of ‘sapere aude’ in’t latijn, de aansporing die door Immanuel Kant bekend werd als motto van de Verlichting.

#challenges  #Citizen participation #democracy  #Education #equality  #Free markets  #Happiness  #homo sapiens  #human rights  #political parties  #Social security  #society #taxes  #Wealth

De nefaste bijwerkingen van de ‘vrije’ markt.
De nefaste bijwerkingen van de ‘vrije’ markt. 1115 525 Lhoëst Jean

Naast weelde voor enkelingen en armoede voor velen, heeft het marktfundamentalisme nog een aantal nefaste bijwerkingen… De “vrije’ markt maakt velen onvrij!

Een deprimerend maatschappelijk klimaat.

Het marktfundamentalisme verziekt en verzuurd het maatschappelijk klimaat.

Ten opzichte van 50 jaar geleden is ons aanbod van goederen en diensten gigantisch gestegen. We worden overstelpt met materiële dingen, diensten en ‘uit’-events. Maar heeft onze collectieve koopwoede ons ook gelukkiger gemaakt? Is ons welzijn er op vooruit gegaan?

Als ik de jaarlijkse Gallup polls mag geloven, heb ik toch vele twijfels… Stress, depressies en zelfmoord zijn intussen uitgegroeid tot echte volksziektes volgens de Wereldgezondheidsorganisatie.

Je zou voor minder ongelukkig worden….

Dat we niet echt gelukkiger geworden zijn verwonderd me niet gezien het volgend, onvolledig, lijstje van toch wel deprimerende vaststellingen.

Terwijl velen moeten schrapen om rond te komen, kunnen de happy few zorgeloos achterovergelegen nog duizenden jaren rentenieren. Steeds meer mensen gaan gebukt onder het dogmatische neoliberale denken, niet alleen aan de onderkant, maar ook in de middenklasse. Veel te veel mensen worden tot de zijlijn veroordeeld. Zoiets kruipt langzaam onder de huid en schaadt de maatschappelijke samenhang.

Vluchtend in hyperactiviteit schijnen velen weg te zinken in leegheid, verveling, onverdraagzaamheid, hebzucht en narcisme. Kan zoiets duurzame voldoening geven?

Kun je met ‘liken” en “disliken” naar hartenlust de eenzaamheid verdrijven? Het aantal singles stijgt jaar na jaar.

En de politiekers creëren een gepolariseerde wereld door bekrompen identitair en ideologisch hokjesdenken. Om de mensen af te leiden van de echte problemen? Maar wanneer ruziën en tegenwerking de overhand nemen op samenwerking  lonkt haat in plaats van geluk.

Onzekerheid, angst en radeloosheid. Zal ik ook overbodig worden en uit de boot vallen? Zullen mijn kinderen het nog wel beter hebben dan wij? Weinig opbeurende vooruitzichten. Socioloog R. Laermans, auteur van ‘Gedeelde angsten’ zegt hietomtrent: “De markt schept geen vertrouwen, maar creëert angst door de veralgemening van het concurrentiebeginsel.”

Het besef dat de modale burger te veel belastingen betaalt omdat de rijken geen eerlijke en correcte bijdrage leveren ondermijnt het vertrouwen in het systeem en de democratie..

De ‘ratrace’. Jachtigheid en stress. Werken om te leven en leven om te shoppen en alzo ons leven te verbrodden. Zijn we niet tot meer in staat dan een narrenleven van werken, betalen, shoppen en zwijgen zoals het al duizenden jaren is? Zijn we niet meer dan een bekocht en geknecht wezen? Is dit een homo sapiens waardig?

Code ROOD voor onze planeet.

VN-Secretaris-Generaal Antonio Guterres noemt het jongste IPCC rapport “code rood voor de mensheid”.

Zou de hiernaast getoonde correlatie tussen de groei-curve van het BNP en de Keeling curve toevallig zijn?

Uiteraard niet, het marktfundamentalisme schaadt niet alleen het welzijn van de mens (vide supra) maar ook onze biosfeer op lange termijn. De klimaatverandering, natuurrampen, degradatie van de biodiversiteit, de verzuring van de oceanen, enz. zullen me niet tegenspreken.

Daarom bestempelt Noam Chomsky het neoliberalisme als ‘genocidal, suicidal, planet-cidal’.

En psychoanalyticus Paul Verhaeghe schreef ‘Wie een ruimere logica hanteert, weet dat groei een langzame, collectieve zelfmoord oplevert.’  

Gevaar voor de democratie.

Zoals eerder al beschreven, we leven in een centocratie of plutocratie.

Inderdaad, de happy few bezitten veel te veel macht zonder zelf maar verkozen te zijn. Zo ondermijnen ze onze vrijheden en de democratie.

Denk maar aan het feit dat politiek en marktfundamentalisme twee handen op een buik zijn. Dat wetten en belastingen op maat van de happy few gemaakt worden. Aan het mantra ‘winsten privatiseren, verliezen collectiviseren’. Enz.

De modale burger heeft een stem zonder invloed. Opiniepeiling na opiniepeiling blijkt dat een grote meerderheid van de mensen voorstander is van een rechtvaardiger belastingsysteem zodat de belastingdruk eerlijker verdeeld wordt. De politiek doet niets. Hoeft het dan te verwonderen dat zovele kiezers zich laten verleiden door gewiekste volksmenners en populisten…

Afsluiten doe ik met de woorden van professor Paul De Grauwe: ‘Miljardairs zijn een gevaar voor de democratie’!

#Democracy  #freedom  #free markets  #happyness  #society  #taxes  #Wealth #Challenges  #Health #Cooperation

De curven van het neoliberalisme.
De curven van het neoliberalisme. 453 630 Lhoëst Jean

Sinds de jaren 1970 leven we onder de knoet van het neoliberale marktfundamentalisme.

In een reeks artikelen zal ik pogen het neoliberalisme te fileren in zijn wel- en wandaden. Na dit inleidend artikel, volgen nog artikels omtrent de rol van de overheid, over dromen en nachtmerries en tenslotte over de vraag of het marktfundamentalisme al dan niet gederadicaliseerd moet worden.

Het neoliberalisme is god.

Het neoliberalisme of marktfundamentalisme is een ideologie die het wilde kapitalisme vrij spel wil geven met minimale overheidsinterventie. De economie is god en regeert de wereld.

De markt weet het immers het best en een ‘onzichtbare hand’ zal wel zorgen dat iedereen een paar kruimeltjes krijgt van de vooruitgang, aldus het dogma.

De overheid moet zich beperken tot belastingen verlagen voor bedrijven en de beter begoeden, besparen in de sociale uitgaven, zorgen voor gunstige bedrijfsomstandigheden en de bedrijven steunen wanneer dat nodig is.

En …in samenwerking met de media en de economische actoren, het volk koest houden met allerhande nepverhaaltjes en zondebokken om hen te overtuigen dat het marktfundamentalisme de best mogelijke oplossing is. Voilà, het systeem in een notendop.

Groei, groei en nog eens groei!

Zoals een fiets valt als je er niet op blijft rijden, valt het marktfundamentalisme als we niet met zijn allen steeds meer en meer consumeren.

Figuur 1 toont de spectaculaire groei van onze welvaart(BNP), veel sneller dan de bevolkingstoename. Het marktfundamentalisme kan dus goede cijfers voorleggen…

Een paar bedenkingen bij die groei-verslaving.

  • Groei, groei, maar ten koste van wat? Is deze illusie houdbaar op een ‘eindige’ planeet? Hoe lang kunnen we de planeet nog blijven vernietigen voordat hij ons zal vernietigen?  De ‘Earth Overshoot Day’ valt jaar na jaar vroeger!
  • Meer en meer mensen stellen vragen bij deze groei-obsessie. Zo beschreef Philipp Blom ooit prachtig dat ‘groei de oudste, meest verspreidde en  langst gedoogde tiran ter wereld’ is. En in zijn boek ‘Minder is meer’ beweerd Jason Hickel dat ‘een onbeperkte economische groei voor de aarde is wat een kankergezwel is voor het menselijk lichaam.’
  • De welvaart is fors gestegen, maar zou het welzijn van de mensheid ook fors gestegen zijn? Maakt altijd maar meer-en-meer ook gelukkiger?  Laat ons niet vergeten dat het BNP alles meet, behalve dat wat het leven de moeite van het leven waard maakt zoals Robert Kennedy het ooit verwoordde.
  • Met deze cijfers voor ogen zou een alien vreemd opkijken moest hij in een grote stad neerstrijken en zien hoe op de ene plek mensen van ellende en honger ‘eten zoeken in een hoop rotte kadavers’ terwijl een paar straten verder mensen omkomen van obesitas…

Productiviteit & lonen.

In afbeelding 2 zie je de evolutie van de productiviteit en de lonen sinds 1950. Alhoewel het hier om Amerikaanse cijfers gaat, is dit een wereldwijde trend.

De stijging van de productiviteit is te danken aan de geweldige, wereldwijde evolutie van kennis, wetenschap en technologie: digitalisatie, robotisatie , automatisatie, artificiële intelligentie, herstructureringen, enz., dragen allen hun steentje bij. Zovele exponenten van het menselijke vernuft, van de homo sapiens in actie.

Deze enorme productiviteitsgroei maakt het mogelijk om met steeds minder mensen steeds meer te produceren. Tegenwoordig wordt met minder dan de helft van het aantal arbeiders evenveel geproduceerd als dertig jaar geleden.

Dit, samen met de globalisatie (in tegenstelling tot mensen kunnen bedrijven en kapitaal zich vestigen waar ze willen), verklaart waarom de lonen minder snel stijgen dan de productiviteit. Een te veel aan arbeiders maakt ze makkelijk vervangbaar wat de loonkost en hun macht drukt. Ter illustratie het gemiddelde loon van een arbeider is vandaag in de VS even hoog als in 1970!!!

Voornamelijk sinds de jaren 1980’ zien we de dat de lonen de productiviteit niet meer volgen. En de kloof wordt steeds groter. Economisten noemen deze kloof ‘the great  decoupling’.

Enkele bedenkingen bij ‘the great dcoupling’.

  • Uiteraard gaat het hier om de loonmassa van de uitvoerende werknemers. De lonen van leidinggevenden (CEO’s, enz) kenden een heel andere evolutie en zijn de laatste dertig jaar enorm gestegen. In De Standaard van 31/10/2020 kon je dit lezen: “Bij de 350 grootste bedrijven schommelde de vergoeding voor de ceo in 2018 rond de 17 miljoen dollar. Terwijl een bedrijfsleider in de jaren 60 gemiddeld twintig keer meer verdiende dan zijn doorsneewerknemer, was dat in 2019 bijna driehonderd keer zoveel. Die gewone werknemers gingen er nauwelijks op vooruit.”  En zeggen dat Plato ooit beweerde dat de rijkste nooit meer dan vier keer rijker mocht zijn dan de armste.
  • Veel van de R&D achter deze enorme productiviteitsgroei wordt betaald door de belastingbetaler (subsidies)….maar de vruchten (winsten) verdwijnen steeds weer in de zakken van de privé-sector! Volgens de neoliberale logica: investeringen en verliezen subsidiëren, winsten privatiseren!  
  • Meer produceren met steeds minder mensen is een positieve evolutie. Dit is echte vooruitgang. Van ‘full employment’ naar ‘null employment’ moet het doel zijn. Maar dan mogen we uiteraard de mensen die overbodig geworden zijn in het productieproces niet achterlaten. Ook zij hebben recht op een vol- en menswaardig leven! Daarom moeten we anders, out of the box, gaan kijken naar de ‘vrije markt’ en moet de overheid de ‘vrije markt’ durven om te vormen naar een ‘wijze markt’ waar vooruitgang en welzijn primeren. En waar de winsten van de vooruitgang correct worden verdeeld over de samenleving. Niet langer het BNP, maar het BNW (BN welzijn of geluk) moet de maatstaf worden. Dit is een evolutie een homo sapiens waardig.
  • Politici die vandaag nog denken in termen van ‘jobs, jobs, jobs’ en ‘een werkgelegenheidsgraad van 80%’ zijn geen visionaire vooruitgangsdenkers maar korte termijn denkers, huichelaars. Ze stellen de problemen alleen maar uit. Eigenlijk zouden ze beter zichzelf activeren!

Evolutie beurskoersen.

Figuur 3 toont de evolutie van de beurskoersen op lange termijn. Om van te smullen. Groei en stijgende productiviteit leiden tot hogere winstverwachtingen die de beurskoersen alsook de dividenduitkeringen naar de ‘hemel’ stuwden. Alles lijkt op rolletjes te lopen…

In het volgend artikel gaan we dieper in op de rol van de overheid in het neoliberalisme.

#Free markets #Happiness #Job market #Wealth

Beercars please, no bearcats!
Beercars please, no bearcats! 903 501 Lhoëst Jean

Français    English

‘War on drugs’ met heuse bearcats: het klinkt heel, heel stoer, maar het zijn losse flodders in de praktijk.

Inderdaad, een ‘war on drugs’ biedt geen enkele oplossing. Het is het typische ‘law and order’ getoeter van politici zonder visie, inhoud en scrupules à la Trump. Het is geldverspilling en maakt de problemen alleen maar erger.

De meeste van die populistische politici beseffen dat wel. Maar spierballengerol is nu eenmaal goed voor makkelijk stemmengewin… en om rookgordijnen rond de echte problemen op te trekken! In hun ideologische blindheid en bekrompenheid zal het algemene belang hun worst wezen. Zulk politieke ‘oorlogen’ tonen vooral een schrijnend gebrek aan politieke moed en leiderschap.

 

Waarom werkt het niet?

Honderd jaar geleden heeft men geprobeerd de VS droog te leggen. Alcohol was verboden van 1920 tot 1933. Het werd één groot fiasco. Het verbod ontketende een enorme zwarte markt. De georganiseerde criminaliteit boomde en criminelen (cf Al Capone) beleefden gouden tijden!

Zoals Frank Albers, docent Amerikaanse cultuurgeschiedenis, het vertelde op Radio 1 op 17/01/2020:“Als je iets verbiedt waar mensen behoefte aan hebben, creëer je alleen maar een hoop andere ellende.”

De geschiedenis, de ervaring en wetenschappelijk onderzoek tonen duidelijk aan dat het uiterst moeilijk is om via een repressieve, negatieve logica iets positief te bereiken. Het maakt het verbodene alleen maar aantrekkelijker, lucratiever en dus ook gewelddadiger. Kortom, zo’n politiek vergroot de maatschappelijke schade en kosten. Een ‘war on drugs’ wordt dan een ‘war for drugs’!

 

Wat dan wel?

Er bestaat geen mirakeloplossing. Een combinatie van maatregelen kan wel helpen.

1 Legaliseer de productie, verkoop en het gebruik van drugs.

Stop met verbieden van drugs, net zoals we doen met andere genotsmiddelen: alcohol, tabak, antidepressiva, slaapmiddelen, erectiemiddelen, enz.. Laat iedereen vrij en haal het gemakkelijk geldgewin uit de drugshandel. Er is na legalisering geen enkele aanwijzing dat er meer drugs gebruikt gaan worden dan nu.

Een legalisering zou ook veel capaciteit bij politie en justitie vrijmaken, middelen die bijvoorbeeld beter aangewend zouden kunnen voor het opsporen en berechten van belastingfraude, vrouwenhandel of intra familiaal geweld om er maar een paar te noemen.

Trouwens in het algemeen moet de betutteling van de burger en het Middeleeuws paternalisme stoppen. Een overheid moet de burger niet verbieden/verplichten wat hij al dan niet mag of niet mag doen zolang dit doen andere burgers niet stoort. De overheid moet ons zelfbeschikkingsrecht respecteren. We hebben echt geen nood aan politiekers die ons hun ideologisch getinte ‘goed gedrag’ willen opdringen.

Of willen ze van ons allen middelmatigen maken?

2 Een ontradings- en informatiepolitiek.

Laat mensen vrij, maar werk aan preventie van slecht of overmatig gebruik.

Informeer burgers objectief en duidelijk over de voor- en nadelen van alle genotsmiddelen.

Naast informatie, kan een ontradende politiek door een aangepaste verbruiksbelasting op de meest schadelijke genotsmiddelen ook helpen. Zou het niet beter zijn in plaats van de zakken van drugscriminelen te vullen, de staatskas te spekken door een aangepaste belasting op drugs?

 

3 Bied mensen een hoopvol toekomstperspectief!

En last but not least, ban de uitzichtloosheid, een van de voornaamste redenen waarom mensen vluchten naar drugs en andere genotsmiddelen als pijnstillers!

In plaats van mensen te verdelen, verenig ze in een wereld waar iedereen zichzelf kan zijn zonder angst. Ga voor solidariteit in de wereld in plaats van voor lege “eigen volk eerst” bakerpraatjes.

Doe iets aan de nefaste gevolgen van het neoliberalisme: ongelijkheid, armoede, onrechtvaardige belastingpolitiek, de vernietiging van natuurlijke evenwichten, de klimaatopwarming, enz. Mensen willen zich meer voelen dan alleen maar geknechte arbeiders en consumenten ten dienst van de heersende klassen.

Maak van de vrije markt een wijze markt die ten dienste staat van iedereen, en niet alleen van een heel kleine minderheid.

Ben er van overtuigd dat een positieve ‘fight for a better world’ veel meer baten zou hebben dan een negatieve ‘war on drugs’.

 

Drugs have destroyed many lives, but wrongheaded governmental policies have destroyed many more. I think it’s obvious that after 40 years of war on drugs, it has not worked. There should be decriminalization of drugs.

Kofi Annan, Ghanees diplomaat en 7e secretaris-generaal van de VN 1938-2018

#challenges #freedom #Good governance  #Good/Bad practices #Happiness #justice #populism #taxes #free markets

Bestaat God godverdomme?
Bestaat God godverdomme? 469 615 Lhoëst Jean
Français    English

Wie is god? Bestaat god?

Volgens VanDale is God “het Op­per­we­zen, de Schep­per, de Geest waar­door en waar­in al­les is, m.n. het op­per­we­zen in mo­no­theïs­ti­sche gods­dien­sten zo­als het chris­ten­dom, het jo­den­dom en de is­lam.”

Aristoteles beschreef hem(?) als de ‘onbewogen beweger’. En in zijn uitstekende boek ‘What we cannot know’ definieert Marcus du Sautoy God ‘as the things we cannot know’.

Sinds men de mens wijs gemaakt heeft dat er een god bestaat, is ‘bestaat God?’ waarschijnlijk een van de meest gestelde vragen die bij iedereen wel al eens door het hoofd zal zijn gegaan… En waar we spijtig genoeg nooit een zinnig antwoord op zullen kennen. Men kan inderdaad niet bewijzen dat god bestaat, maar ook niet, dat hij niet bestaat. Het zal altijd een mysterie blijven….

God, een verhaaltje

Volgens mij bestaat god niet.

Het gaat hier om een van de zovele nepverhaaltjes en mythes gecreëerd door de mens.

Sinds bezit bestaat, en dus ongelijkheid, vind de heersende klasse altijd wel verhaaltjes om de massa onder de knoet te kunnen houden. En het bestaan van god is zo’n eeuwenoud verhaal dat nog altijd min of meer stand houdt…

Je kent het verhaaltje wel: god bestaat en ziet u. Wees dus braaf, want stouteriken gaan naar de hel, en niet naar de hemel. Daar valt niet aan te ontkomen… tenzij voor de heersers en rijken zelfs natuurlijk die hun zonden konden afkopen met aflaten…. En de slimsten onder de massa trokken zich er niets van aan. Zij wouden sowieso niet naar ‘de hemel’ uit schrik dat ze daar hun partner weer zouden tegenkomen….

Bye the way, het is niet omdat ik niet in god geloof, dat ik niet hou van de christelijke waarden. De meeste ervan maken deel uit van mijn moreel kompas. Waarden als naastenliefde (bemin u naaste zoals uzelf), rechtvaardigheid, eerlijkheid, enz. zijn gewoon wegen naar geluk. Eigenlijk zijn dit trouwens universele waarden die de bijbel overgenomen heeft van vroegere wijsgeren zoals Confucius en anderen.

Waarom bestaat God niet?

Er leven op aarde miljoenen goede, maar spijtig genoeg nog veel, veel meer goedgelovige mensen. Maar God de goede is een grote leugen. Moest hij bestaan, zou de zogenaamde almachtige ‘onbewogen beweger’ niet onbewogen kunnen blijven bij al het leed, onrecht, ellende, haat  … die zijn voornaamste schepping veroorzaakt, vaak nog in zijn naam!

Zeg nu zelf, hoe vallen de volgende ongerijmdheden – een onvolledig lijstje – te rijmen met christelijke waarden?

De almaar groeiende kloof tussen rijk en arm. De 1% bezit meer dan de helft anderen. In het westen is meer dan 1 op de twee gevaccineerd tegen Covid-19, in Afrika amper 3%. Obscene vaststellingen.

Nog steeds geldt de eeuwenoude mantra ‘hoe rijker, hoe minder belastingen en hoe meer voordelen’. Gewoon omdat de wetten nog steeds geschreven worden door de heersende klasse, die verliezen socialiseren (de 99%) en winsten privatiseren (de 1%).

Een wereld waar verdeeldheid, polarisatie, ‘eigen volk eerst’ kreten, jacht op  ‘zondebokken’, haat, discriminatie, hokjes denken, onderdrukking, uitsluiting en zelfs terreur meer en meer genormaliseerd worden.

Een wereld waar het rechts nationalistische gedachtengoed in steile opmars is met gevaar voor de rechten en vrijheden van iedereen, inzonderheid minderheden, anders denkenden en anders zijnden. Een wereld waar ‘welkom’ bordjes vervangen worden door ‘hier waak ik’ bordjes. Kortom een feodale wereld vol stammenstrijden.

Een wereld waar de armen steeds meer aan hun lot worden over gelaten. Sommigen denken inderdaad nog steeds, zoals in de middeleeuwen,  dat wie arm is, ‘niet waardig genoeg geoordeeld wordt door God om uitverkoren te worden’. En dus dat armoede hun eigen schuld is.

Een wereld waar de menselijke natuur en geest meer en meer beknot wordt door indentitaire en culturele waanzin. Net als vroeger wordt bloot bijvoorbeeld meer en meer tot vrees gemaakt!

Een wereld waar het neoliberalisme god is ondanks zijn aanslag op de leefbaarheid van de planeet en het welzijn van de mens. Zo verloedert de homo sapiens, het zelfverklaarde meesterwerk van God steeds verder naar een geknechte ‘homo economicus’ die werkt en consumeert.

Dit alles gebeurt onder het alziende oog van God zonder dat zelfs nog maar één van zijn aardse vertegenwoordigers (de kerk) zijn stem eventjes verheft….

Zou de wereld zo rammelen en klepperen door de hebzucht van de mens als God echt bestond?

Wat is god voor mij?

Persoonlijk associeer ik ‘god’ met geluk. De natuur zit zo goed in elkaar dat iedereen, ongeacht stand of rang, gelukkig kan zijn als hij wil. Dit beschouw ik als iets goddelijk. Het vergt echt geen fortuinen of buitenaardse inspanningen om je gelukkig te voelen…

Geluk schuilt inderdaad in de gewone dinges des leven, die echt voor iedereen bereikbaar zijn.

Uit eigen ervaring weet ik dat het om dingen gaat zoals aandacht schenken aan anderen, een goed gesprek, je horizon verbreden. Een wandeling om je verbeelding de vrije loop te geven, solidair zijn met iedereen, liefde geven en ervaren, tevreden zijn met wat je hebt. Je verwonderen over de dingen die je rondom je ziet, je nieuwsgierigheid botvieren door anderen te leren ontdekken, anderen verheffen, deuren openen. Je talenten benutten, iets doen met overgave, het hebben je zijn niet laten overheersen, jezelf durven zijn, enz.

Neem het leven, en zeker je zelf niet al te serieus. Gewoon de gulden regel toepassen is voldoende: doe niets aan anderen wat je niet zou willen dat ze jou aandoen.

Of neem nu een goede sekspartij. Het feit dat klaarkomen biologisch gezien voor iedereen dezelfde sensatie is, is toch ook een opmerkelijke prestatie van de ‘schepper’, wie het ook moge zijn. In ‘la petite mort’ ’ zijn we allen gelijk. Prachtig toch!

Het feit dat we gelukkig kunnen zijn maakt het leven zo waardevol. En het feit dat dit voor iedereen weggelegd is goddelijk: je gedragen als een ‘homo sapiens’ en het geluk lonkt om de hoek!

Wie gelukkiger wil leven, moet beter leven.

Seneca (-4/65)  Romeins filosoof en toneelauteur

#Christianity #happiness

Big brother is watching your farts!
Big brother is watching your farts! 292 380 Lhoëst Jean

George Orwell’s voorspelling uit 1949 ‘Big brother is watching you’ wordt meer en meer de realiteit. We leven inderdaad steeds meer in een gecontroleerde en repressieve maatschappij ten koste van onze burgerrechten en vrijheden.

Wat we doen, waar we zijn, wat we zoeken op internet, met wie we bellen, wat we intikken op onze PC, wat we kopen, wat we (niet) graag hebben… wees er maar zeker van dat haast al alles in databanken bewaard en gecontroleerd wordt… Overheid en bedrijven weten al heel veel over ons privéleven.

70 jaar na George, schrijft Yuval Noah Harari in zijn boek “21 lessen voor de 21e eeuw”: “Een geglobaliseerde wereld legt meer druk dan ooit op ons persoonlijke handelen en onze moraal. We zitten allemaal verstrikt in talloze allesomvattende spinnenwebben, die aan de ene kant onze bewegingsvrijheid inperken, maar tegelijk de kleinste individuele sparteling doorzenden naar verre bestemmingen.”

 

De surveillance maatschappij.

Zin in wat privacy? Vroeger was het eenvoudig, je sloot je gordijnen. Maar deze tijd is voorbij…. Overheden en bedrijven zien door gordijnen en beschikken over steeds meer en betere middelen om ons doen en laten te volgen….

We worden inderdaad constant bespied door alles en iedereen.

Satellieten, camera’s, microfoons, drones, spyware, noem maar op, ze zijn overal. Momenteel tellen we al zo’n 50.000 camera’s in ons landje, en dat zijn dan alleen nog maar de geregistreerde. Dus in werkelijkheid zal het een veelvoud zijn van dat aantal. Onbewust zijn we dus allemaal filmsterren geworden in de soap ‘Op straat’. Binnenkort ook in ‘Thuis’?

Verder is het ook uitkijken voor onze buren. Inderdaad, we verklikken elkaar steeds meer en meer bij de overheid, hiertoe actief aangespoord door de overheid zelf via bijvoorbeeld een anonieme kliklijn voor sociale fraude.

En overal laten we digitale sporen na. Via onze gsm’s, internet, sociale media, betaalkaarten, enzovoort. Onze smartphone en PC zijn surveillance-apparaten in vermomming geworden.

En last but not least, we openen zelf al te gretig onze gordijnen. Velen smijten hun eigen privéleven te grabbel in hun exhibitionistische, narcistische neiging alles te willen ‘delen’…

Hoe meer we tonen en ‘liken’, hoe meer overheden en bedrijven het ‘liken’….

 

Data, de nieuwe olie!

Onze gegevens zijn handelswaar geworden. Vandaar dat sommigen beweren dat data de nieuwe olie zijn! Er bestaat immers een miljarden handeltje in verkoop en uitwisseling van onze persoonlijke gegevens. En deze jacht en handel vindt plaats onder de oppervlakte, buiten ons zicht om.

Technologisch gezien is het een klein kunstje om al die gegevens samen te brengen. We kunnen al een volledig beeld maken van ons lichaam en zelfs onze genoomkaart uitprinten. Straks ook van onze hele levenswandel? In hoeverre zullen deze gegevens gebruikt worden om onze emoties en wil te manipuleren?

Willen we wel in zo’n ontmenselijkte wereld leven?

 

Waarom deze evolutie?

Omdat de technologie beschikbaar is en omdat overheden en bedrijven hiervan maar al te graag gebruik maken om ons te controleren en te dresseren.

Onder het mom van ‘meer veiligheid’ is er de ijver van de overheden om ons te bespioneren. Wat  vooral wijst op een gebrek aan vertrouwen van de politiek in het gezond verstand en verantwoordelijkheidszin van de burger, zoals eerder reeds geschreven. En op een gebrek aan visionaire leiders. Echte leiders geven leiding, zonder geboden, verboden en verwijten! Leiders beschouwen de andere niet als een ‘verdachte’ en weten dat angst en wantrouwen geen goede raadgevers zijn!

En bedrijven doen het om ons economisch te conditioneren: aanzetten tot meer consumptie. Bedrijven proberen ons te hacken. Onze gedragsgegevens zijn goud voor hen. Hoe beter ze ons kennen, hoe makkelijker ze ons kunnen manipuleren en aanzetten tot het aanschaffen van het onnodige.

Lopen we straks allen als zombies rond. Als zwijgzame en volgzame, nijvere consumenten?

 

‘Dura lex sed lex’, maar niet voor iedereen.

Ook in haar controlerende taak maakt de overheid een onderscheid tussen het ‘gewone volk’ en de ‘upper classes’. Zo wordt sociaal profitariaat steeds harder aangepakt, fiscale criminaliteit steeds lakser!

Of wat te denken van het feit dat onze verheven politici geen schending van de privacy zien in een ID-kaart met verplichte vingerafdruk, maar wel in een vermogenskadaster. Kan het nog duidelijker?

Een nachtelijke wandeling in een betere wijk om wat na te denken over een betere wereld is verdacht, het feit dat velen van de inwoners van deze wijken haast geen belastingen betalen is blijkbaar minder verdacht. Waarom?

 

Bekeken worden of niet, een wereld van verschil.

Een surveillance maatschappij die door de gordijnen kijkt, tast je persoonlijkheid, integriteit en vrijheid aan.

Verder vreet het aan  fundamentele waarden zoals non-discriminatie, het vermoeden van onschuld, solidariteit, autonomie en de democratie zelf.

We weten allen dat slechts heel weinigen hun eigen kunnen zijn met ogen op hun gericht. En dat heeft echt niets te maken met de café-praat van iets te verbergen hebben of niet.

Soms maakt ik de analogie met scheten laten. Iedere gezonde mens laat gemiddeld 10 à 20 windjes per dag. Nodig om de lucht uit je darmen te verwijderen. Als je alleen bent, en je laat een scheet voelt dit aan als een bevrijding. Hoe anders is het als je bijvoorbeeld met anderen bent… Dan voel je je ongemakkelijk, ondanks er dus helemaal niets mis mee is.

Bevrijd of ongemakkelijk, een geur van verschil.

#Free markets         #Freedom     #Good governance  #Happiness  #Human rights       #Leadership             #Privacy       #Social media          #Beyourself

Ongelijkheid, een illusie?
Ongelijkheid, een illusie? 237 300 Lhoëst Jean

Is (te veel) ongelijkheid normaal? Rechtvaardig? Gevaarlijk?

Ondanks de keiharde realiteit en de cijfers, blijven sommigen ongelijkheid vergoelijken en het gevaar van het ‘virace’ relativeren…

Niet alleen zelfverklaarde goden als Trump, maar ook sommige minder idiote wetenschappers en filosofen.

Onlangs titelde ‘The economist’ nog op zijn cover “Inequality illusions. Why wealth and income gaps are not what they appear.” Volgens het magazine zouden vele onderzoekers verkeerde cijfers gebruiken… Dat klinkt vertrouwd. Ook bij ons willen sommige politici bijvoorbeeld het armoede probleem oplossen door de armoedegrenzen te verlagen. Een beproefd en bitter zoethoudertje.

Ach, uiteindelijk gaat het niet zozeer over cijfers, wel om het onrecht an sich en zijn uitwassen: hoe rijker, hoe minder belastingen!

Het is waar dat de gemiddelde mens het nu veel beter heeft dan 200 jaar geleden. Maar spijtig genoeg (of gelukkig) vergelijken mensen zich met diegenen die nu leven, en niet met hen die al lang onder de grond liggen.

De tijd van ‘Pour vivre heureux, vivons cachés’ is gedaan. Iedereen kan nu zien welke voordelen en privileges zijn buurman ‘next door’ of ‘far away’ kan kopen gewoon omdat hij miljarden geërfd heeft!  En keer of draai het zoals je wil, zoiets roept wrevel op en een sterk gevoel van onrechtvaardigheid. Zeker als je dan nog eens weet dat hij haast geen belastingen moet betalen en jij moet schrapen gewoon om rond te komen…

 

De uitwassen van ongelijkheid.

Ziehier een klein lijstje van uitwassen van de ongelijkheid in de praktijk. Vind jij deze vaststellingen normaal? Rechtvaardig?

Miljarden land- en wereldgenoten moeten (te veel) belastingen betalen omdat de happy few haast geen belastingen betalen. Rechtvaardig?

Besparen in de sociale zekerheid en andere overheidsvoorzieningen omdat de happy few hun deel niet betalen. Normaal?

De secretaresse van Warren Buffet betaalt, volgens zijn eigen zeggen, meer belastingen dan hijzelf. Trouwens, de 400 rijkste Amerikanen betalen minder belastingen dan eender welke andere categorie in dat land. Eerlijk?

Bij ernstige crisissen kloppen plutocraten en bedrijven als eersten bij de overheid aan voor steun, terwijl ze het vertikken zelfs een faire belastingbijdrage te doen? Verliezen socialiseren en winsten privatiseren. Ik vind dit pervers, en jij?

Kruimeldieven worden zwaarder gestraft dat rijke criminelen zoals belastingontwijkers en fraudeurs. Normaal?

Bill Gates schenkt haast evenveel aan het internationaal coronafonds dan een van de zwaarst getroffen landen, Spanje, heeft kunnen bijeen schrapen? Liefdadigheid als aflaat voor fiscaal onrecht. Welkom in het Ancien regime.

De helft van de wereldbevolking moet overleven met minder dan 5 euro per dag. Het  aantal armen, ook in ons landje, neemt hand over hand toe, terwijl het vermogen van een kleine groep superrijken exponentieel blijft stijgen. Rechtvaardig?

De regering Michel1 deelde  ongedekte fiscale cadeautjes uit aan de happy few en bedrijven, en zadelde ons zo op met een groot gat in de begroting. Goed bestuur?

‘Hoe rijker, hoe ouder je wordt. Eerlijk?

Sommigen maken al een uitstapje in de ruimte, terwijl anderen dagelijks 20 kilometers moeten lopen om aan een beetje water te geraken… Normaal?

De files kinderen aan de voedselbanken worden langer, terwijl een paar andere kinderen miljarden onbelast erven. Rechtvaardig?

Velen moeten  doktersbezoeken uitstellen bij gebrek aan middelen terwijl sommige anderen al bezig zijn met peperdure behandelingen om ‘eeuwige jeugd en goddelijk vermogen’ te verwerven. Normaal?

Enkelingen kunnen in een wip miljoenen uitgeven, terwijl massa’s last hebben om het einde van de maand te halen. Eerlijk?

Intussen lult de politiek meer over katjes, fronten, identiteiten, canons, enz. dan over dergelijke maatschappelijke onrechtvaardigheden. Hoe lang is zoiets nog houdbaar?

 

En wat vind je van het verhaal van Paul en Bart?

Paul en Bart zijn 2 goeie vrienden. Beiden 25 jaar. Plots verliezen ze beiden hun ouders in een vliegtuigongeval. Paul erft 1 miljoen; Bart 1 miljard.

Ze beslissen beiden te gaan rentenieren en te leven van 50.000 euro per jaar. Hoe lang kunnen beiden het uitzingen?

Paul 20 jaar en dan heeft hij geen nagel meer om zijn gat te krabben. Bart kan 20.000 jaar lang zijn gat krabben. 20 duizend jaar: das wel heel, heel lang. Om u een idee te geven, 20.000 jaar geleden beleefden we de laatste ijstijd… Is dit normaal?

 

Een issue of een illusie?

Als je het bovenstaande allemaal normaal vindt, dan begrijp ik dat het virace voor jou geen issue is, doch slechts een illusie. Race dan maar verder tot in de kist!

Persoonlijk vind ik het echt niet normaal, maar gewoon schandalig.

Niet bijdragen naar vermogen druist in tegen elk gevoel van ethiek en rechtvaardigheid. Het virace werkt ontwrichtend en tast het welzijn en geluk van de mensheid aan zoals talrijke cijfers, feiten en onderzoeken bewijzen.

Waarom anders zou de VN elk jaar op 20 maart de Internationale Dag van het Geluk vieren ‘in het kader van het streven het meetbare geluk te bevorderen door een eind te maken aan armoede, ongelijkheid terug te dringen en het leefmilieu te beschermen’?

Waarom anders is Finland, het land waar de ongelijkheid het minst is, al jaren na mekaar het gelukkigste land ter wereld?

Waarom anders riepen honderden Europese academici, waaronder 15 Belgische, in september 2018 op ‘om werk te maken van een rechtvaardiger verdeling van de rijkdom’?

De kloof tussen arm en rijk en de belasting paradox (hoe rijker, hoe minder belastingen) ‘kruipen onder de huid’ zoals Wilkinson en Pickett het beschrijven.

Het virace wakkert sociale spanningen aan en vreet aan het vertrouwen van de mensen in het ‘systeem’. Het tast tevens de eigenwaarde van mensen aan en leidt heel vaak ook tot onvrijheid.

En tenslotte, ook al vaak bewezen, ongelijkheid hypothekeert duurzame groei, toch de motor van de vrije markteconomie.

Ik denk dat we moeten erkennen dat de slinger veel te ver is door geslagen in de richting van het kille kapitalisme, en dat het tijd is om te zorgen voor een rechtvaardiger evenwicht, voor een warmere samenleving!

 

 

Tags: #budget          #Equality      #Free markets         #Gov. Michel1         #Happiness               #Poverty       #Taxes           #Wealth

  • 1
  • 2
Enter your
text here