Is (te veel) ongelijkheid normaal? Rechtvaardig? Gevaarlijk?
Ondanks de keiharde realiteit en de cijfers, blijven sommigen ongelijkheid vergoelijken en het gevaar van het ‘virace’ relativeren…
Niet alleen zelfverklaarde goden als Trump, maar ook sommige minder idiote wetenschappers en filosofen.
Onlangs titelde ‘The economist’ nog op zijn cover “Inequality illusions. Why wealth and income gaps are not what they appear.” Volgens het magazine zouden vele onderzoekers verkeerde cijfers gebruiken… Dat klinkt vertrouwd. Ook bij ons willen sommige politici bijvoorbeeld het armoede probleem oplossen door de armoedegrenzen te verlagen. Een beproefd en bitter zoethoudertje.
Ach, uiteindelijk gaat het niet zozeer over cijfers, wel om het onrecht an sich en zijn uitwassen: hoe rijker, hoe minder belastingen!
Het is waar dat de gemiddelde mens het nu veel beter heeft dan 200 jaar geleden. Maar spijtig genoeg (of gelukkig) vergelijken mensen zich met diegenen die nu leven, en niet met hen die al lang onder de grond liggen.
De tijd van ‘Pour vivre heureux, vivons cachés’ is gedaan. Iedereen kan nu zien welke voordelen en privileges zijn buurman ‘next door’ of ‘far away’ kan kopen gewoon omdat hij miljarden geërfd heeft! En keer of draai het zoals je wil, zoiets roept wrevel op en een sterk gevoel van onrechtvaardigheid. Zeker als je dan nog eens weet dat hij haast geen belastingen moet betalen en jij moet schrapen gewoon om rond te komen…
De uitwassen van ongelijkheid.
Ziehier een klein lijstje van uitwassen van de ongelijkheid in de praktijk. Vind jij deze vaststellingen normaal? Rechtvaardig?
Miljarden land- en wereldgenoten moeten (te veel) belastingen betalen omdat de happy few haast geen belastingen betalen. Rechtvaardig?
Besparen in de sociale zekerheid en andere overheidsvoorzieningen omdat de happy few hun deel niet betalen. Normaal?
De secretaresse van Warren Buffet betaalt, volgens zijn eigen zeggen, meer belastingen dan hijzelf. Trouwens, de 400 rijkste Amerikanen betalen minder belastingen dan eender welke andere categorie in dat land. Eerlijk?
Bij ernstige crisissen kloppen plutocraten en bedrijven als eersten bij de overheid aan voor steun, terwijl ze het vertikken zelfs een faire belastingbijdrage te doen? Verliezen socialiseren en winsten privatiseren. Ik vind dit pervers, en jij?
Kruimeldieven worden zwaarder gestraft dat rijke criminelen zoals belastingontwijkers en fraudeurs. Normaal?
Bill Gates schenkt haast evenveel aan het internationaal coronafonds dan een van de zwaarst getroffen landen, Spanje, heeft kunnen bijeen schrapen? Liefdadigheid als aflaat voor fiscaal onrecht. Welkom in het Ancien regime.
De helft van de wereldbevolking moet overleven met minder dan 5 euro per dag. Het aantal armen, ook in ons landje, neemt hand over hand toe, terwijl het vermogen van een kleine groep superrijken exponentieel blijft stijgen. Rechtvaardig?
De regering Michel1 deelde ongedekte fiscale cadeautjes uit aan de happy few en bedrijven, en zadelde ons zo op met een groot gat in de begroting. Goed bestuur?
‘Hoe rijker, hoe ouder je wordt. Eerlijk?
Sommigen maken al een uitstapje in de ruimte, terwijl anderen dagelijks 20 kilometers moeten lopen om aan een beetje water te geraken… Normaal?
De files kinderen aan de voedselbanken worden langer, terwijl een paar andere kinderen miljarden onbelast erven. Rechtvaardig?
Velen moeten doktersbezoeken uitstellen bij gebrek aan middelen terwijl sommige anderen al bezig zijn met peperdure behandelingen om ‘eeuwige jeugd en goddelijk vermogen’ te verwerven. Normaal?
Enkelingen kunnen in een wip miljoenen uitgeven, terwijl massa’s last hebben om het einde van de maand te halen. Eerlijk?
Intussen lult de politiek meer over katjes, fronten, identiteiten, canons, enz. dan over dergelijke maatschappelijke onrechtvaardigheden. Hoe lang is zoiets nog houdbaar?
En wat vind je van het verhaal van Paul en Bart?
Paul en Bart zijn 2 goeie vrienden. Beiden 25 jaar. Plots verliezen ze beiden hun ouders in een vliegtuigongeval. Paul erft 1 miljoen; Bart 1 miljard.
Ze beslissen beiden te gaan rentenieren en te leven van 50.000 euro per jaar. Hoe lang kunnen beiden het uitzingen?
Paul 20 jaar en dan heeft hij geen nagel meer om zijn gat te krabben. Bart kan 20.000 jaar lang zijn gat krabben. 20 duizend jaar: das wel heel, heel lang. Om u een idee te geven, 20.000 jaar geleden beleefden we de laatste ijstijd… Is dit normaal?
Een issue of een illusie?
Als je het bovenstaande allemaal normaal vindt, dan begrijp ik dat het virace voor jou geen issue is, doch slechts een illusie. Race dan maar verder tot in de kist!
Persoonlijk vind ik het echt niet normaal, maar gewoon schandalig.
Niet bijdragen naar vermogen druist in tegen elk gevoel van ethiek en rechtvaardigheid. Het virace werkt ontwrichtend en tast het welzijn en geluk van de mensheid aan zoals talrijke cijfers, feiten en onderzoeken bewijzen.
Waarom anders zou de VN elk jaar op 20 maart de Internationale Dag van het Geluk vieren ‘in het kader van het streven het meetbare geluk te bevorderen door een eind te maken aan armoede, ongelijkheid terug te dringen en het leefmilieu te beschermen’?
Waarom anders is Finland, het land waar de ongelijkheid het minst is, al jaren na mekaar het gelukkigste land ter wereld?
Waarom anders riepen honderden Europese academici, waaronder 15 Belgische, in september 2018 op ‘om werk te maken van een rechtvaardiger verdeling van de rijkdom’?
De kloof tussen arm en rijk en de belasting paradox (hoe rijker, hoe minder belastingen) ‘kruipen onder de huid’ zoals Wilkinson en Pickett het beschrijven.
Het virace wakkert sociale spanningen aan en vreet aan het vertrouwen van de mensen in het ‘systeem’. Het tast tevens de eigenwaarde van mensen aan en leidt heel vaak ook tot onvrijheid.
En tenslotte, ook al vaak bewezen, ongelijkheid hypothekeert duurzame groei, toch de motor van de vrije markteconomie.
Ik denk dat we moeten erkennen dat de slinger veel te ver is door geslagen in de richting van het kille kapitalisme, en dat het tijd is om te zorgen voor een rechtvaardiger evenwicht, voor een warmere samenleving!
Tags: #budget #Equality #Free markets #Gov. Michel1 #Happiness #Poverty #Taxes #Wealth
In haar boek ‘The top 5 regrets of the dying’ beschrijft Bronnie Ware waarover mensen zoal spijt hebben op hun sterfbed. Met stip op nummer één: ‘ik wenste dat ik mijn éigen leven geleefd had in plaats van het leven dat anderen van mij verwachtten!’
Ondanks we nooit in een veiligere wereld geleefd hebben dan nu, gaan we toch gebukt onder een extremistische veiligheidsobsessie. President Obama waarschuwde ons nochtans ooit met deze oude wijsheid: “wie vrijheid offert om veiligheid te creëren, neemt het risico beide te verliezen“. Op hoeveel gebieden wordt er vandaag al niet binnen gedrongen in ons privéleven?
