parliament

België, een regeeronwillige democratie met een stemverbod!
België, een regeeronwillige democratie met een stemverbod! 2048 1442 Lhoëst Jean

Absurd? En toch is dit de werkelijkheid in ons Belgistan.

Naast de eerder reeds beschreven democratische zwakheden (N031, N094, N095), bevat onze democratie nog een aantal andere absurditeiten.

Zo kun je voor het federale parlement niet stemmen voor wie je wilt, willen sommige partijen niet regeren, worden belangrijke beslissingen soms ‘stoemelings’ genomen en worden nepverhaaltjes verteld om de democratie te ondermijnen.

In afwachting van een directe democratie met een uitgeloot parlement, zouden misschien toch al een aantal van deze democratische deficits opgelost moeten worden.

Een democratie met een stemverbod!

Het federale parlement en de regering zijn verantwoordelijk voor het ganse land en bevoegd voor belangrijke materies die ieder van ons aanbelangen. En een volksvertegenwoordiger vertegenwoordigt iedere burger, van Aarlen tot Oostende en niet alleen zijn eigen clanleden.

En toch wordt ons stemrecht beperkt. Een democratische grote systeemfout, die ik nog steeds niet begrijp.

Inderdaad, iemand in Aarlen mag niet stemmen op een Vlaamse partij zelfs als hij er van overtuigt is dat zij het land het beste zou besturen.  En omgekeerd uiteraard ook, iemand van Oostende voor een Waalse partij?

Dat zulke democratische absurditeiten mogelijk zijn in ons landje, zegt veel over het belabberde niveau van onze politici. Een bende wereldvreemde kleuters.

Belangrijke beslissingen zonder enige inspraak.

Steeds meer  beslissingen worden boven de hoofden van de burgers genomen zonder enige vorm van inspraak of zonder enige manier om onze afkeur uit te drukken.

Zo bestraffen we Rusland voor zijn inval in Oekraïne en besparen we moeite nog kosten om de Oekraïners te helpen. Tegelijkertijd geven we Israël een vrijgeleide om een genocide in Gaza aan te richten. In gans deze schandalige twee maten en gewichten politiek heeft de burger geen enkele inspraak. Is dit democratisch?

Ondanks ons grote begrotingstekort, beslissen we toch om meer uit te gaan geven aan wapens. We starten een nieuwe wapenwedloop ten gunste van de aandeelhouders van de wapenindustrie daar waar de NAVO al veel, veel meer uitgeeft dan Rusland en China te samen? Kan iemand me uitleggen waarom dat nodig is? Zijn we dan zoveel inefficiënter dan onze grote ‘rivalen’?

Zelfs in onze persoonlijke levenssfeer worden we beperkt in ons zelfbeschikkingsrecht door mensen die hun visie willen opdringen aan andersdenkenden. Neen nu het abortusdebat. Waar moeit de politiek zich toch mee? Laat iedereen toch vrij beslissen wat hij wil doen binnen de richtlijnen van de wetenschap. Iemand die geen abortus wil, kan niet verplicht worden tot abortus. Iemand die abortus wil na 16 weken bijvoorbeeld kan dit recht niet ontzegt worden. Laat de burger toch beslissen aub!!!

Regeringsschuwe verkozenen!

Typisch voor de Belgische democratie is dat het vaak lang, heel lang kan duren voor er eindelijk een federale regering gevormd is. Ego’s en veto’s zijn blijkbaar belangrijker dan goed bestuur!

Dit gebrek aan verantwoordelijkheidszin is schandalig en wraakroepend. Mensen gaan naar de stembus omdat ze snel een regering verwachten die bestuurt en keuzes maakt in het belang van iedereen.

En terwijl de regeringsonderhandelingen lopen, kunnen de parlementsleden rustig toekijken op dit circus en genieten van hun royale vergoedingen om niets te doen.

Aan dit circus moet dringend een einde komen. We kunnen hiervoor de hulp van de vrouwen inroepen zoals Kroll suggereerde in de cartoon hiernaast. Maar het kan ook vrouwvriendelijker, door regeringsschuwe parlementsleden als werkschuwe werklozen te behandelen! Iedereen gelijk voor de wet!

Een fabeltjeskrant democratie.

En de democratie is ook niet gediend met kleuter-politici die om de haverklap de democratie zelf ondermijnen met nepverhaaltjes. De soms gehoorde claim ‘de federale regering moet een Vlaamse meerderheid hebben’ behoort tot deze categorie. Deze loze bewering van sommige journalisten en politici is bullshit en totaal onwaar!

De Vivaldi regering is democratisch volledig legitiem met een meerderheid van 87 zetels op 150 in het parlement.

Ter info, Vlaanderen heeft de absolute meerderheid in het parlement (87 op 150) en kan dus wetten maken of kraken en zelfs een federale regering vormen, gesteund door alle Vlaamse partijen samen.  Niets belet hen dat. Waarop wachten ze? Is afbreken, klagen en de onwil compromissen te sluiten misschien lonender?

Trouwens Michel I was een federale regering met een Vlaamse meerderheid en het was meteen ook de slechtste regering in jaren!!!!

We need to talk!

Uit mijn laatste artikelen blijkt duidelijk dat de westerse democratieën een illusie zijn. We mogen gaan stemmen, maar daar stopt het dan. Als burger hebben we geen enkele inspraak in het beleid dat nog steeds door partijpolitieke en economische belangen gedicteerd wordt. Vandaar dat ik over centocratiën spreekt.

Politici, ‘We need to talk’.  Dringend!

#Democracy  #Good/bad practices  #Parliament  #Belgium

Paasvakantie.

Volgend artikel op 19/04/2024:

Kun je te rijk zijn?

Verkiezingen: zijn de kandidaten onze stem wel waard?
Verkiezingen: zijn de kandidaten onze stem wel waard? 598 488 Lhoëst Jean

Binnenkort is het weer zover. Dan vergasten onze kleuter politici ons live weer op comedy capers: verkiezingen en de regeringsvorming.

Voor de verkiezingen zet iedereen zijn beste beentje voor om toch maar een zitje te bemachtigen in het federale parlement. Eens het zitje binnen, gaan velen op de rem staan om toch maar niet te regeren! Een hoogst belachelijk en absurd spektakel.

In plaats van verkiezingen zou ik liever het parlement uitloten, omdat onze beroepspolitici meer bezig zijn met ingebeelde problemen dan met de echte problemen waarvan de burgers wakker liggen: rechtvaardige belastingen, klimaat, pensioenen, ongelijkheid, een degelijke huisvesting, enz.

Burgers verwachten oplossingen voor hun problemen en bezorgdheden op lange termijn, geen beloftes en verlammende, zinloze politieke spelletjes. Burgers willen leiders die mensen verenigen achter enthousiasmerende projecten, eerder dan kleuters die mensen willen verdelen met allerhande verhaaltjes en holle slogans?

In afwachting van een uitgeloot parlement, vraag ik me wel af waarom wij, de burgers, geen  inspraak krijgen in wie zich kandidaat kan stellen?

Waarom inspraak?

Onze democratie is verworden tot een centocratie omdat haast alle verkozenen lakeien zijn van de economische belangen: het geld regeert.

Eén van de redenen hiervoor is dat het niveau van onze parlementsleden sterk achteruit gegaan is. Er zijn haast geen staatslui of leiders te bespeuren, des te meer ideologisch verblinde kleuters. Veel te weinig probleemoplossers en veel te veel probleemmakers.

Voor het even welke job heb je allerlei kwalificaties nodig, alleen voor de goedbetaalde job van volksvertegenwoordiger heb je geen enkele kwalificatie nodig, andere dan de goodwill van een of andere partijvoorzitter. Nochtans wordt de man/vrouw geacht het land en ieder van ons te vertegenwoordigen (art 42 Grondwet). En wordt hij betaald door de belastingbetaler. Is het dan normaal dat de burger geen enkele inspraak heeft in wie zich kan verkiesbaar stellen?

Naast inburgeringstoetsen, zouden we misschien ook ‘volksvertegenwoordiger toetsen’ moeten hebben om te onderzoeken of een kandidaat wel waard is bijna 12 miljoen Belgen te vertegenwoordigen?

‘Charter voor een volksvertegenwoordiger’: een eerste shootversie.

Dit charter is opgesteld als een vragenlijst. Met vragen in de vorm van ‘Is de kandidaat eerder A of eerder B’. Hoe meer de kandidaat neigt naar de A-kant van deze vragen, hoe beter zij/hij mijns inzien voor de job van volksvertegenwoordiger in aanmerking  zou komen. Voor het gemak schrijf ik soms zij, en soms hij voor de kandidaat.

Respect voor de Grondwet?

In onze grondwet staat dat een volksvertegenwoordiger iedere burger, van Aarlen tot Oostende, moet vertegenwoordigen en niet alleen zijn eigen clanleden. Je kunt er ook lezen dat alle Belgen gelijk voor de wet zijn en dat ieder het recht heeft een menswaardig leven te leiden.

Zal de kandidaat onze grondwet respecteren en gebruiken als gids of zal zij deze eerder als een vodje papier naast zich neerleggen?

Respect voor de Mensenrechten?

Is hij bereid geen enkele beslissing te steunen die indruist tegen de mensenrechten, of vind hij dat de mensenrechten eerder een belemmering zijn voor het uitvoeren van zijn ideologische agenda?

Leiderschapskwaliteiten?

Als je mensen vertegenwoordigt, zou het goed zijn mocht de kandidaat over voldoende leiderschapstalenten beschikken. Wil zij boeien door gezag of eerder ketenen door macht?

Durft zij eigen verantwoordelijkheid erkennen of is ze eerder iemand die snel haar paraplu ‘het is de fout van de anderen’ opsteekt?

Bevindt zij zich eerder op de A-zijde van de leiderschapstest, of eerder aan de B-zijde?

Een goed functionerend moreel kompas?

Het morele niveau en de graad van beschaving van een democratie kan worden afgemeten aan;

  • de manier waarop minderheden en andersdenkenden er behandeld worden,
  • de mate waarin minderbedeelden geholpen worden om een menswaardig leven te kunnen leven,
  • de belastingen er transparant en rechtvaardig verdeeld worden tussen alle burgers en rechtspersonen naar inkomen en vermogen zonder uitzonderingen en
  • de ongelijkheid binnen aanvaardbare normen blijft.

Zal de kandidaat zich vol overgave inzetten om deze doelstellingen te bereiken of is hij eerder van het gedacht ‘wij-en-de-rest-kan-stikken’?

Wil de kandidaat vechten voor het welzijn van iedereen of eerder halsstarrig zijn eigen ideologische agenda uitvoeren en een aantal klassen/groepen bevoordelen ?

Zal hij bij iedere maatregel aftoetsen of deze het lot van minderheden en/of minderbedeelden wel verbetert, en zeker niet verslechterd of zal hij daar geen rekening mee houden onder het mom dat ze hun plan maar moeten trekken?

Staat rechtvaardigheid hoog in zijn vaandel of niet? Confucius parafraserend, houdt hij van zijn ziel, of van zijn bezit?

Prioriteiten?

Zal de kandidaat luisteren naar de burgers en zich focussen op hun bezorgdheden en prioriteiten of zal zij liever tijd verspillen aan een ‘politique politicienne’ waar niemand zit op te wachten?

Is zij een dienaar van het algemeen belang en welzijn of eerder van andere belangen (eigen, partij, economische, enz.)?

Durft hij wijs te zijn?

Durft de kandidaat onafhankelijk te denken (sapere aude) of zit hij gevangen in een ideologische dwangbuis?

Is hij een sterke persoonlijkheid die autonoom durft te beslissen of eerder een slaafse jaknikker die de dictaten van de partij of de economische machtshebbers blindelings volgt?

Is hij iemand die in stilte bakens kan verzetten, of eerder een mediageile roeper?

Compromisbereidheid?

Geen enkele partij bezit de volstrekte meerderheid in het federale parlement. Gelukkig maar. Zelfs de grootste (dominantste) partij, de N-VA bezit slechts 24 zetels van de 150, of 16%. Gelukkig maar.

Met andere woorden, je wil opdringen aan anderen zal nooit lukken. En gelukkig maar.

Om iets te bereiken zullen compromissen nodig zijn. Gelukkig maar. Vandaar dat Otto von Bismarck politiek als de kunst van het mogelijke omschreef

Beschikt de kandidaat over deze kunst, i.e. is zij voldoende compromisbereid om vooruitgang voor iedereen te boeken, of is zij eerder een dwarsligger die liever het land verlamd dan vooruitgang te boeken?

Is zij eerder een probleemoplosser dan een probleemmaker? Een brandblusser of een brandstoker (polariseren)? Bruggenbouwer of eerder een murenbouwer? Eendracht maakt macht, of tweedracht maakt postjes?

Visie op lange termijn?

Durf de kandidaat onpopulaire maatregelen nemen in het belang van de toekomst van het land, zijn burgers en hun kinderen, of heeft hij eerder angst voor zulke maatregelen om zijn postje bij de volgende verkiezingen niet te verliezen?

Vertrouwen in de bevolking?

Zal zij de vrijheden en het zelfbeschikkingsrecht van de burgers respecteren of zal zij eerder betuttelend willen optreden via regelzucht, geboden en verboden?

Wetenschap & Diversiteit, bron van rijkdom?

Ieder land is een bonte verzameling van burgers van diverse pluimage, van anderen. Andere opinies en ingesteldheden, andere genders, geaardheden, culturen, talen, sociale klassen, enz. Als je het land en zijn burgers wil vertegenwoordigen is het dan ook belangrijk na te gaan hoe de kandidaat omgaat met diversiteit.

Ziet hij diversiteit als een kracht, of eerder als een probleem? Kan de kandidaat verschillen overstijgen of niet? Is hij bereid rekening te houden met de opinies van andersdenkenden of denkt hij eerder, de pot op, ik verblijf liever alleen in de galmkamer van gelijkgezinden?

Denkt hij in termen van de mensheid, of eerder in termen van volksstammen?

Zal hij het beleid steunen op feiten en wetenschappelijke vaststellingen en adviezen of blijft hij liever een lakei van zijn eigen, partij en/of economische belangen?

Streeft hij naar de waarheid, of houdt hij het liever bij bevooroordeelde partij verhaaltjes en dictaten?

En kandidaten, wat was je score?

Veel A’tjes? Proficiat, dan kun jij voor mij naar het parlement, om het even voor welke partij je opkomt.

In het andere geval vraag ik me af waarom je je überhaupt verkiesbaar stelt? Zou je dan niet beter een andere job kiezen?

Ben er van overtuigd dat moesten alle kandidaten goed scoren op deze test, we al een veel betere democratie zouden hebben. En dat er terug staatmannen zouden opstaan in plaats van toeteraars van eigen partijbelangen en nepverhaaltjes. Een democratie waar eindelijk het algemeen WELZIJN van iedereen voorop staat.

Waarop wachten we om zulk een charter te eisen?

#Citizen participation  #Democracy  #Good/bad practices  #Parliament  #Political parties

Volgend artikel op 8/03/2024:

Verkiezingen: luister naar de burger aub!

Burgers aan de macht, kan het?
Burgers aan de macht, kan het? 666 964 Lhoëst Jean

In deze column schets ik ruwweg, bij wijze van voorbeeld, hoe een democratie met uitgelote burgers er in de praktijk zou kunnen uitzien. Een systeem met een parlement, staatsraad, regering, referendums en een vierjaarlijkse evaluatie van het beleid en uitloting.

Het parlement.

Het parlement telt 225 leden, allen uitgeloot voor vier jaar.

De burgers worden uitgeloot op basis van de bestaande diversiteit op vlak van bijvoorbeeld leeftijd, geslacht, etniciteit en opleiding. Iedereen die minimaal 18 jaar is, een belastingbrief indient en geen strafblad heeft, is uitlootbaar. De loting gebeurd uiteraard ook zodanig dat alle 225 leden evenwichtig verdeeld zijn over de arrondissementen van ons landje in functie van hun bevolkingsaantal.

Het parlement is verantwoordelijk voor de controle op het regeringsbeleid en voor het wetgevend werk. Zij kiezen uit hun leden een regering van maximum twintig excellenties.

Wetten wordt gestemd met een eenvoudige meerderheid, tenzij het gaat om belangrijke of verreikende kwesties (te bepalen door staatsraad en/of grondwet) waar een tweederde meerderheid nodig is. Bereikt men geen voldoende meerderheid binnen een redelijke termijn, wordt de wet ter goedkeuring aan de staatsraad voorgelegd.

Parlementslid zijn is een goed betaalde fulltime job. Men kan maar één keer in zijn leven uitgeloot worden.

 

Staatsraad.

Een staatsraad van zo’n 200 mensen, uitgeloot voor zes jaar.

Uiteraard worden ook hier de burgers uitgeloot op een slimme manier zodat ze de diversiteit van ons landje weerspiegelen , mooi verdeeld over alle arrondissementen en over de belastingschalen (in absolute termen).  Je zou kunnen opwerpen dat door in absolute termen te werken, de hoogste belastingschaal procentueel oververtegenwoordigd zal zijn. Dat klopt, maar ergens is het logisch dat zij die het meeste bijdragen ook recht hebben op een overeenkomstige vertegenwoordiging. Iedereen die minimaal 18 jaar is, belastingen betaalt en geen strafblad heeft is uitlootbaar.

De staatsraad is verantwoordelijk voor:

  • het opstellen van de doelstellingen (regeerprogramma) voor het volgend parlement en regering. In samenspraak met een vijftal universiteiten (ieder vier jaar een ander groepje van vijf) bevraagt de staatsraad de bevolking om hun maatschappelijke verwachtingen te kennen. Op basis van die verzuchtingen bepalen ze de vijf topprioriteiten voor de volgende vier jaar in een lange termijn perspectief.
  • goedkeuring van wetten waarvoor binnen een redelijke termijn geen vereiste meerderheid wordt gevonden in het parlement.
  • evaluatie van de regering.

De staatsraad komt een aantal keren per maand samen. Ook zij worden competitief vergoed per keer dat ze aanwezig zijn in de raad. Ze kunnen zich laten bijstaan door experts.

 

De regering.

Een regering van maximaal twintig bestuurders. Als ‘uitvoerende macht’ is deze verantwoordelijk voor het dagelijkse bestuur van het land. Een competitief betaalde fulltime job van vier jaar.

Hun opdracht, de doelstellingen voor de volgende vier jaar, krijgen ze van de staatsraad.

Aan het einde van een vierjarige termijn wordt de regering en het parlement formeel beoordeeld door de staatsraad, hierin bijgestaan door een groep van onafhankelijke en diverse experts. Uiteraard zal de evaluatie rekening houden met de (onverwachte) omstandigheden tijdens hun regeerperiode.

Via een referendum wordt deze evaluatie ter goedkeuring aan de bevolking voorgelegd. Ingeval van een goedgekeurd ‘goed’-rapport hebben de regerings- en parlementsleden recht op een levenslang staatspensioen voor bewezen diensten, waarvan het bedrag afhangt van de behaalde score.

Regering en parlement werken nauw samen met de bestaande ministeries en kunnen uiteraard een beroep doen op extern onafhankelijk advies.

 

Is het welzijn van de bevolking er op vooruit gegaan?

De evaluatie van de instellingen moet in een breed kader worden gezien en verder gaan dan alleen maar te kijken hoe ze beiden hun opgedragen doelstellingen bereikt hebben.

Volgende vragen zullen bijvoorbeeld ook moeten beantwoord worden:

  • Hoe is de ‘stand van het land’ geëvolueerd in de voorbije vier jaar? Deze stand moet worden gemeten aan de hand van een hele reeks indicatoren, en niet alleen van de groei van het BBP zoals vandaag. Omdat het ‘BBP alles meet, behalve wat van waarde is’ zoals Robert Kennedy het ooit kernachtig verwoordde. Dus ook indicatoren die de levenskwaliteit meten moeten in aanmerking genomen worden: milieu, onderwijs, gezondheid, huisvesting, enz. Zie bijvoorbeeld de ‘OESO Better Life Index’.
  • In welke mate heeft iedereen van welvaartsgroei en vooruitgang kunnen genieten? Hoe goed is er gezorgd voor de verbetering van het lot van alle inwoners van het land? Evolutie armoedestatistieken, evolutie kloof tussen arm en rijk, enz.?
  • Hoe goed werden de fiscale scheeftrekkingen zoals ‘hoe rijker, hoe minder belastingen’, belastingfraude-en ontwijking recht getrokken?
  • Hoe is het gesteld met de vrijwaring en verbetering van ons zelfbeschikkingsrecht, onze vrijheden en basisrechten? Hoe goed scoort ons land in de mensenrechten en democratie indexen?
  • Hoe fel hebben ze zich internationaal ingezet voor een verbetering van het lot van alle mensen op aarde en voor de oplossing van wereldwijde problemen?

 

Referenda.

Deze kunnen georganiseerd worden op verzoek van het parlement, de staatsraad of op verzoek van 0.1 procent van de bevolking.

Verder moeten ze georganiseerd worden ter goedkeuring van de evaluatie van de regering en voor wetten waarvoor na twee pogingen geen tweederde meerderheid gevonden kan worden in de staatsraad.

Bij ieder referendum krijgt iedere burger tijdig dezelfde informatiebrief, in de taal van zijn keuze (NL, FR, DU, EN) die duidelijk uitlegt wat de inzet van het referendum is. Wat de voor- en de nadelen zijn en de reikwijdte van een pro of contra voor iedere actor in de maatschappij. Wat de budgettaire impact is van een ja of neen.

Tevens worden er in iedere gemeente een aantal info-sessies georganiseerd zodat elke burger de kans krijgt om met ‘kennis van zaken’ deel te nemen aan het referendum. Deelnemen is uiteraard niet verplicht.

 

Wie niet waagt, niet wint.

Ik ben er van overtuigd dat het hierboven ruw geschetst systeem beter zou zijn dan de huidige ouderwetse partijpolitieke centocratie. Dit is echt geen boude of overdreven uitspraak. Want als je ziet tot waar het huidige systeem ons gebracht heeft, is het haast onmogelijk het slechter te doen.

Dat het algemeen belang beter gediend zou zijn, dat het efficiënter en goedkoper zal zijn, ligt ook voor de hand.

Uitloting is minder elitair en veel beter voor de focus op de belangrijke dingen. Onze vertegenwoordigers (een vaste job voor vier jaar) zullen zich volop kunnen concentreren op het bestuur, en niet meer verlamd worden door spelletjes en een permanente verkiezingskoorts.

Beter voor het algemeen belang omdat het marktfundamentalisme minder invloed zal hebben. De wetgevers worden immers om de vier jaar vervangen en formeel door het volk geëvalueerd. Geld of het ‘ons kent ons’-euvel zal dus minder belang hebben.

Willen we een betere wereld voor iedereen, dan zullen we in ieder geval af moeten stappen van het huidige partijpolitieke democratische systeem.

Kunnen we zoiets vreedzaam bereiken? Ik hoop het, maar weet het niet. Het zal in ieder geval heel moeilijk zijn. Geen enkele partij zal zoiets willen wegens ‘de postjes, meneer’. En bovendien zullen de echte machtshebbers, de ‘economische belangen’, zich ook met hand en tand verzetten!

 

Eindigen doe ik met een parafrasering van Abraham Lincoln (1862):

‘we moeten onszelf ontketenen van de politiek, en dan kunnen we streven naar een betere en rechtvaardiger wereld.’

 

#Citizen participation   #Democracy   #Good governance        #political parties    #Parliament      #Good/Bad practices      #Challenges.  #free markets

Hoe leg je nu een regering zonder Vlaamse meerderheid uit?
Hoe leg je nu een regering zonder Vlaamse meerderheid uit? 2023 1939 Lhoëst Jean

Afgelopen week, na de aankondiging van een mogelijke Vivaldi regering, vroeg Bart Maddens, een flamingante politicoloog en professor  in de sociale wetenschappen, zich af hoe je nu in godsnaam een regering zonder Vlaamse meerderheid kunt uitleggen.

Ik had te doen met de prof en besloot een poging tot verklaring te wagen…. Of zoals je wil, de puntjes op de i te zetten.

De kern van zijn gejammer: “Een regering die wél het Franstalige, maar niet het Vlaamse verkiezingsresultaat weerspiegelt. En dat terwijl Vlaanderen zelf bijna twee derde van België uitmaakt. Zonder nog te spreken over het immense economische overwicht van Vlaanderen. Hoe leg je dit uit?”

Een paar dagen later aapte een ander Bartje dit op zielige en schabouwelijke wijze na voor de TV schermen… Trump zou het niet beter doen of de democratie in erosie….

Vlaanderen heeft een meerderheid in het parlement!

Als je zijn oprisping leest, zou je denken dat Vlaanderen achteruit gesteld wordt in ons land. Nochtans is niets minder waar. Als professor zou Bart toch moeten weten dat de werkelijkheid totaal anders is: de Vlamingen hebben de meerderheid in dit land, maar ze willen geen regering vormen met een Vlaamse meerderheid!!!! Dus als er geen regering is met een Vlaamse meerderheid dan is dit de wil, of de fout zoals je wil, van de Vlamingen zelf en van niemand anders!!!!

Vlaanderen heeft immers een terechte meerderheid, zelfs een ruime meerderheid in het federale parlement. 87 zitjes van de 150 zijn toegewezen aan Vlaanderen. Helemaal in overeenstemming met zijn aandeel in de Belgische bevolking! Democratischer kan niet.

 

Een regering met Vlaamse meerderheid… een makkie op papier dus.

Dus als de Vlamingen willen kunnen ze na elke verkiezing een 100% Vlaamse regering vormen op Belgisch niveau. Niets houdt hen tegen….

Dus het kan, maar in de praktijk is het toch moeilijk….

Dat het kan bewees de vorige Zweedse regering. Een regering met Vlaamse meerderheid, met de NVA en zonder de PS. Een droom van goed bestuur dus… In werkelijkheid een van de slechtste regeringen van de afgelopen decennia. Ze werd dan ook electoraal afgestraft. Het was een kibbelregering die onze toekomst zwaar gehypothekeerd heeft en een budgettaire puinhoop heeft achtergelaten….

 

Waarom is het dan zo moeilijk?

Omdat de twee grootste Vlaamse partijen, die Bart hoog in zijn vaandel draagt, zich bewust echt niet aantrekkelijk opstellen….

Wie wil er nu in zee met het VB, een partij met een ronduit racistisch programma?

En de NVA is een partij die liever schoffeert en verdeelt dan verenigt. En die, als een wereldvreemde, haar dictaat voor een verdere feodale verkaveling van het land (verdeel en heers, een Vlaamse natiestaat, postjes, canons, enz.) maar niet kan (wil) ontstijgen! Een eis waarvoor er – zoals zovele onderzoeken al hebben aangetoond – geen draagvlak is, noch in Vlaanderen, noch in België. Uit een onderzoek uit 2019 van vijf universiteiten bleek dat zowel voor Vlamingen als Walen een verdere staatshervorming haast helemaal onderaan hun lijstje van prioriteiten staat!!! Dit zal er zeker niet beter op geworden zijn in de huidige crisisperiode die eerder aantoonde dat een flinke staatsvereenvoudiging (minder ministerskes) nodig is.

Misschien zou professor Maddens eens moeten berekenen hoeveel het bestuur van ons landje nu kost ten opzichte van bijvoorbeeld 1970. En wat de toegevoegde waarde is van die enorme meerkost op de rug van de belastingbetalers.

Dus al jaren ruziën en blokkeren onze politici om zaken die niet ter zake doen!

Zouden deze op onze kosten ruziemakende kleuters weet hebben van de langer wordende rijen aan de voedselbanken of van de lege brooddozen?

Een doelbewuste verrottingspolitiek!

Erger nog, de NVA past heel bewust die ondemocratische verrottingspolitiek toe. Omdat ze garen spint bij moeilijke formatiegesprekken en onbestuurbaarheid. Zoals een van haar vergeetachtige Pinoccio’s eens toeterde: “Als onbestuurbaarheid trigger is voor confederalisme, is dat een goede zaak’!!! Kan het nog duidelijker? Vandaar dat die partij liever een ambetante zondebokjager blijft, dan een ruimdenkende partij die verantwoordelijkheid wil opnemen…. Zulke antipolitiek zie je alleen in kleuterland, Absurdistan en België

Besluit, de reden waarom het moeilijk is om een regering met Vlaamse meerderheid te vormen is omdat het VB en de NVA ‘inbuvable’ (niet te pruimen) zijn en eigenlijk gewoon geen Belgische regering willen!

 

Wat zegt de grondwet?

In ons landje bestaat vrije partnerkeuze. In bed met een paar groten of met veel kleintjes, het kan allemaal. Zelfs met racistische partijen. Onze grondwet zegt hierover inderdaad helemaal niets. Ze laat alle vrijheid bij een regeringsvorming, zoals het een goede ‘ruimdenkende’ grondwet betaamt.

M.a.w., een meerderheid in elke taalgroep, in elke ideologische groep, in elke gendergroep, in elke haarkleurgroep of in welke groep dan ook hoeft dus helemaal niet. Net zo min als een coalitie met de grootste partijen en tutti quanti. Logisch, een parlementslid wordt geacht het hele land te vertegenwoordigen, en niet alleen zijn achterban.

Een regering gesteund door 76 parlementsleden, wat ook de samenstelling moge zijn, vertegenwoordigt een democratische meerderheid in ons land, punt uit.

Alle kreten daaromtrent zijn niets anders dan fake, partijpolitieke framing en pure indoctrinatie, meer niet!

Voor de volledigheid. Het is uiteraard best dat een regering gesteund wordt door een meerderheid in het parlement, maar zelfs dit moet strikt genomen niet!

Willen we terug naar het cijnskiesrecht?

En Bart’s bewering ‘Zonder nog te spreken over het immense economische overwicht van Vlaanderen’ verbaast me van een politicoloog…

Als professor zou hij toch moeten weten dat in onze democratie het principe ‘één persoon, één stem’ geldt en niet meer ‘één euro, één stem’. Het cijnskiesrecht is al lang verleden tijd! Deze ideeën klinken oubollig en ondemocratisch….

Trouwens als je Bart’s manke logica zou volgen, zouden we best een regering vormen met een Brabantse meerderheid! Want Vlaams- en Waals-Brabant zijn de twee rijkste provincies van het land, die het meeste belastinggeld in het laadje brengen!

 

Voilà, Bart, hopelijk heeft dit een beetje geholpen om een mogelijke Vivaldi regering uit te leggen. Eigenlijk is het heel simpel en heel democratisch: een grote meerderheid van de Belgen heeft geen boodschap aan de bekrompen, feodale ideeën van het Vlaams nationalisme.

#Democracy   #Parliament  #Political parties   #Nationalism   #Gov. Michel1   #Taxes   #State structure   #Citizen participation

 

Een Vlaamse meerderheid in de federale regering? Maar waarom?
Een Vlaamse meerderheid in de federale regering? Maar waarom? 2048 1919 Lhoëst Jean

Het federale parlement en regering zijn bevoegd voor ons landje. Ze maken wetten die voor iedereen gelden, van Oostende tot Aarlen.

Hierboven kun je de samenstelling van ons parlement gadeslaan. Onze regiotjes zijn er mooi, evenwichtig verdeeld. Vlaanderen is er baas. Normaal, gezien deze regio ook de meeste inwoners telt.

De enigste anomalie vind ik, is dat je als Antwerpenaar niet op een Luikenaar kan stemmen en vice versa. Toch weinig democratisch gezien dit parlement bevoegd is voor heel het land!

In deze tijden van eindeloze regeringsvorming hoor je sommigen vaak roepen dat een Vlaamse meerderheid nodig is in de federale regering. Maar waarom dat zo zou moeten zijn, heb ik nog nooit gehoord!

Deze eis is gewoon een waandenkbeeld en dictaat van sommige partijen en media. Partijpolitieke framing en pure indoctrinatie, meer niet!

Er is inderdaad geen enkele reden waarom dit moet.

Trouwens, waarom dan niet ‘eisen’ dat er bij de vorming van een Vlaamse regering een meerderheid moet zijn in elke provincie?

Wat zegt de grondwet?

Onze grondwet zegt hierover helemaal niets. Ze laat veel vrijheid bij een regeringsvorming, zoals het een goede ‘ruimdenkende’ grondwet betaamt.

Het is uiteraard best dat een regering gesteund wordt door een meerderheid in het parlement, maar zelfs dit moet strikt genomen niet!

Een meerderheid in elke taalgroep, in elke ideologische groep, in elke gendergroep, in elke haarkleurgroep of in welke groep dan ook  hoeft dus helemaal niet.

Dus, waarom schreeuwen sommigen om iets dat ze al kunnen? Inderdaad, vermits Vlaanderen een absolute meerderheid heeft in het parlement (87 op 150) kunnen ze dus wetten maken of kraken en zelfs een federale regering vormen, gesteund door alle Vlaamse partijen samen.  Niets belet hen dat. Waarop wachten ze?

 

Moet Vlaanderen over privileges beschikken?

Ik dacht dat de Franse Revolutie privileges afgeschaft had!

Onlangs hoorde ik een zich verheven voelende scherpslijter – hij bolt waarschijnlijk niet in een Toyota –  uitkraaien ‘omdat Vlaanderen meer belastingen betaalt”. Los van het feit hoe dit berekend werd, doet dit eigenlijk niet terzake. We zijn allen gelijk voor de wet en de tijd van ‘No taxation without representation’ is gelukkig lang voorbij.

Trouwens als je die logica volgt, dan zouden Waals en Vlaams Brabant oververtegenwoordigd moeten zijn in de regeringsmeerderheid. Deze twee provincies betalen immers het meeste belasting!

En waarom dan niet een regering vormen uit de 20 grootste privé belastingbetalers?

En waarom dan het cijnskiesrecht niet terug invoeren? Dan zou de verkiezingsuitslag er trouwens misschien wel heel anders kunnen uitzien. Zo zou het dan helemaal niet zeker zijn dat populistische en nationalistische partijen nog zo goed scoren….

 

Quid Wallonië, Brussel en Bachten de Kupe?

Stel je voor dat de andere groepen ook zulke kinderachtige dictaten zouden stellen, waar staan we dan?

Trouwens Wallonië en Brussel waren zwaar ondervertegenwoordigd in de vorige ‘Zweedse” regering. Deze regering had dus volgens de Vlaamse logica geen enkele ‘legitimiteit’ in deze regio’s. Toch heb ik toen geen haan horen kraaien of geen leeuw horen brullen. Et alors?

Overigens voor de man op de straat is een Vlaamse meerderheid echt geen garantie op goed bestuur. Het kibbelkabinet Michel I had een overgrote Vlaamse meerderheid, maar was echt geen toonbeeld van goed bestuur. Integendeel zelfs. Of zijn je beloftes niet nakomen, stijgende armoedecijfers, files aan de voedselbanken, ongedekte geschenkcheques voor bedrijven en de beter begoeden met grote begrotingstekorten als gevolg enz. een voorbeeld van goed bestuur?

 

Politici, stop met jullie gezever en doe uw job!

Net zoals een ‘Vlaamse meerderheid’ mythevormig is, is de zogezegde onbestuurbaarheid van ons land ook een politieke mythevormig. Dit land is helemaal niet onbestuurbaar! Het is wel moeilijker bestuurbaar geworden door politiek geknoei in het verleden en door politieke onwil vandaag.

De opeenvolgende staatshervormingen hebben een efficiënt bestuur gefnuikt. Nog altijd moet iemand me eens uitleggen hoe vier mobiliteitsministers op een lapje van 30000 vierkante kilometers de mobiliteit ten goede zou kunnen komen?

En vandaag doen sommige politici er alles aan om het land onbestuurbaar te maken en te verklaren! Aan deze handelaars in nietigheid zou ik dit willen vragen, gelieve u te onthouden bij de volgende verkiezingen aub. Zo bespaart u uzelf en ons ergernis. Stop met de kiezer voor de gek te houden. En laat u plaats aan mensen die wel kunnen en willen leiding geven in een veelkleurige wereld!

Wij gaan naar de stembus om een nieuw parlement aan te duiden. En we hopen dat dit parlement snel een regering vormt om het land te besturen. Als deze regeringsvorming weer al eens te lang aansleept, zou er een bestraffingsmechanisme moeten in gang treden. Hoogtijd om een regeringsschuw parlement te behandelen als werkschuwe werklozen. Iedereen gelijk voor de wet!

 

Wat wil de burger?

Willen wij, burgers – Vlamingen, Brusselaars en Walen – niet allemaal hetzelfde? Een krachtige regering die het algemeen belang dient. Die verenigt in plaats van te verdelen. En die zich focust op de grote uitdagingen des tijds met een lange termijn visie in plaats van politiek geleuter. Uitdagingen zoals het klimaat, de vergrijzing, een transparante en rechtvaardiger fiscaliteit (stop belastingfraude en ontwijking), de ongelijkheid, de vereenvoudiging van de staatsstructuur, sociale zekerheid, goede gezondheidsvoorzieningen, enz.

 

En last but not least, ik denk dat deze steeds wederkerende politieke spelletjes van onze kleuter-politici duidelijk aantonen dat de huidige particratie (of centocratie) afgedaan heeft. Daarom pleit ik, zoals steeds meer mensen trouwens, voor een directe democratie. Een systeem zonder politieke partijen waarbij we onze vertegenwoordigers op een slimme manier zouden uitloten om de vier jaar. Dit zou een veel beter en goedkoper bestuur toelaten! Ik zie sommigen al in hun vuistje lachen ‘dat kan moeilijk anders!’ Waarop wachten we?

 

Tags: #België           #Burgerparticipatie            #Democratie            #Parlement              #Politieke partijen         #Regeringsvorming            #Regering Michel 1

 

 

 

 

 

 

 

Behandel regeringsschuwe parlementsleden als werkschuwe werklozen!
Behandel regeringsschuwe parlementsleden als werkschuwe werklozen! 1844 948 Lhoëst Jean

Velen hebben minachting voor werklozen. Maar zouden we niet meer minachting moeten hebben voor ons politiek zootje? We verkiezen en betalen hen, maar ze weigeren nu al maanden – sommigen zelfs heel doelbewust- hun job te doen!

En net die werkschuwe politici willen gewone werklozen activeren. Zouden ze niet beter zichzelf activeren? Tenslotte schaadt en kost hun werkonwilligheid ons veel meer dan werklozen.

Werklozen, geen compassie, sanctioneren godverdomme!

Werklozen, en zeker werklozen van vreemde origine, hebben het vandaag hard te verduren. Al te vaak worden ze beschouwd als werkschuw tuig die profiteren van ons systeem.

Krijgt de werkloze een eerlijke kans op de arbeidsmarkt? Zijn de selectiecriteria waaraan men moet voldoen tegenwoordig niet veel te hoog, en zo dus onbereikbaar voor velen? Ach, al die nuances en vragen zijn niet nodig, sanctioneren godverdomme denken de meesten (totdat zij zelf werkloos worden waarschijnlijk).

Onlangs las ik het verhaal van een Syrische doctor in de Franse literatuur. De man kon bij ons niet aan de bak als leraar Frans, zogezegd omdat zijn kennis van het Nederlands niet voldoende was! En dat terwijl er een tekort is aan leraren Frans. Begrijpe wie begrijpen kan. Moet die man dan gesanctioneerd worden door de bekrompenheid van anderen?

Werklozen activeren.

Ja dus. Een van onze (veel te vele) regeringskes in dit landje wil werklozen die te lang zonder job blijven sanctioneren. Na verloop van tijd zal hun werkloosheidsbijdrage verminderd worden en zullen ze zelfs verplicht worden gemeenschapsdienst te doen. Men noemt dit activeren, klinkt mooier dan sanctioneren.

Misschien zou ik dit nog kunnen begrijpen als de overheid zelfs alles gedaan heeft om voor de persoon in kwestie een passende job te vinden binnen redelijke afstand van zijn thuis. Zo’n job weigeren zonder sterke argumenten zou dan inderdaad tot sancties kunnen leiden.

  

Het parlement activeren.

We zitten nu al meer dan een jaar zonder regering en de regeringsvorming blijft maar aanslepen. Een echte klucht en het parlement kijkt werkloos toe.

De onwil om te besturen is overduidelijk. Voor de verkiezingen kraamde een of ander politiekertje zelf doodleuk uit dat “Onbestuurbaarheid van het land voor hem geen probleem is, als het maar in onze kraam past”! Moet er nog zand zijn?

Hoog tijd dus om het regeringsschuw parlement te activeren!

Beste politici het zou u sieren moest u voor uzelf even streng zijn als u bent voor gewone burgers onderaan de maatschappelijke ladder. Het zou uw geloofwaardigheid een beetje verbeteren. En het goede voorbeeld geven, werkt meestal prima om een verandering door te voeren….

Dus, parlementariërs mag ik jullie vragen de volgende wet goed te keuren:

  • Indien er drie maanden na de verkiezingen, nog geen regering is, dan vallen jullie allen terug op een werkloosheidsuitkering in plaats van jullie royale parlementaire en onkostenvergoeding.
  • Indien er drie maanden later nog steeds geen regering is (6 maanden na de verkiezingen dus) dan wordt jullie werkloosheidsuitkering verminderd en moeten jullie gemeenschapsdienst doen.

Beste politici, ik hoop dat deze wet op ruime instemming zal kunnen rekenen. Het is tenslotte niets anders dan hetgeen jullie gewone burgers ook willen opleggen.

Bovendien zou het zeker en vast regeringsvormingen versnellen…

Tags:   Werkloosheid             Parlement        Regeringsvorming      Politieke partijen

Enter your
text here