Vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid.

Zoals eerder al geschreven, de Franse revolutie schonk ons een prachtig en krachtig moreel kompas: vrijheid, gelijkheid en samenwerking.

Moesten de wereldleiders (bestaan die nog?) zeilen op basis van dit kompas, zouden we met zijn allen een veel beter leven kunnen leiden.

Maar na 230 jaar is er veel sleet gekomen op deze waarden en hebben ze veel van hun populariteit verloren. De wereld, of preciezer de zogenaamde ‘onzichtbare hand’ , vaart liever op het economisch kompas van winstmaximalisatie en taks minimalisatie.

In Oslo kun je trouwens letterlijk gaan schijten op deze waarden… Toen ik er was, stonden er lange files van rechtse en nationalistische politici aan te schuiven….

Vrijheid, een illusie.

De overheid moeit zich met meer en meer zaken, zelfs met zaken die tot ons eigen zelfbeschikkingsrecht zouden moeten horen. Een regeltje hier,een verbodje daar.

Een groot stuk is waarschijnlijk te wijten aan een groeiend wederzijds wantrouwen tussen politiek en burger. Soms vraag ik me af wat we nog meer mogen dan werken, zwijgen en consumeren? Is dit de reden waarom het Amerikaanse Vrijheidsbeeld leeg is van binnen?

Gelijkheid is een ramp!

De rijkste 1 procent van de wereld bezit meer dan de rest. En hun rijkdom blijft fenomenaal stijgen… terwijl hun belasting bijdragen dalen!!!

Een oud zeer. Publius Terentius Afer schreef in de 2 ^e E v.Chr. al dat ‘Het onbillijk is dat de arme mensen altijd moeten bijdragen om de weelde van de rijken te vergroten.’

Leren we dan nooit?

Van samenwerking naar tegenwerking.

De onwil om samen te werken is zorgwekkend. Van de Brexit tot de regeringsvorming in ons landje. Het lijkt wel of we terug gecapituleerd worden naar de tijd van de stammentwisten… terwijl er meer en meer nood is om de problemen globaal aan te pakken!