Mens, erger je niet.
Staatshervormingen, institutionele problemen, communautaire dictaten.
Vechten om een erwtje al of niet in twee, drie of vier te splitsen. Voilà de dingen waar onze verheven politiekers nu al jaren ‘mens erger je niet’ mee spelen op onze kosten….
Zij verkavelen, en de burger ergert zich. Want zijn prioriteiten, Waal of Vlaming, zijn: belastingen, migratie, milieu, sociale zekerheid, gezondheid, werkgelegenheid, enz.
Zulke minachting van de burger kan alleen maar mogelijk zijn in Absurdistan… of België!!!!
Political Capers.
Deze pure ‘Politique politicienne’ om een ‘malade imaginaire’ verlamt en verrot ons landje nu al jaren. Opgepookt door nationalistische en separatistische partijen. En ondergaan bij een gebrek aan politiek leiderschap. Kleuters in overvloed, leiders nergens te bespeuren.
Politici bakken er inderdaad niets van. Het beste voorbeeld hiervan is de huidige kakofonische en dure structuur van ons landje. Een hopeloze versnippering waar zelfs een kat haar jongen niet terugvindt.
Symbolisch voor de belachelijke complexiteit van ons landje was de manier van communiceren omtrent de coronacrisis tussen Frankrijk, Nederland en ons landje. In Nederland(premier) en Frankrijk (president) sprak het staatshoofd de burgers toe. Hier was het TV-scherm te klein om alle ‘staatshoofden’ op een scherm te krijgen, met af en toe dan nog eens een voorbij springende clown. ‘ Political capers’, hilarisch maar wel een verschrikkelijk dure grap.
Zoals vroeger al geschreven (zie N004 en N020), kan ik me echt niet van de indruk ontdoen dat we vroeger beter bestierd werden door 18 ministers dan dat we vandaag be-ezel-d worden door een veelvoud aan ministers. Internationale vergelijkingen leren keer op keer dat landen met een korte en eenduidige beslissingsketen beter scoren. Dat velen zich vervreemden van de politiek verbaast me dus echt niet!
De reden hiervoor is dat politici te veel op korte termijn denken, teveel in partijprogrammadwangbuizen, teveel aan electoraal gewin en teveel aan eigen belang: postjes en poen. Weet je niemand begrijpt waarom een landje kleiner dan een volwassen wolk vier klimaatministers nodig heeft, behalve politici…. Voor hen zijn 4 ministers vier postjes en dat is toch beter dan eentje, of niet soms?
Depolitiseer staatshervormingen.
Als burger zou ik daarom willen dat staatshervormingen gedepolitiseerd worden. Burgers moeten veel meer betrokken worden met democratie en bestuur.
Je eigen postjes creëren op kosten van de burger: zo kan het niet meer verder!!!
Betrokkenen zelf over hun aantal, loon of carrière laten beslissen is sowieso slecht bestuur.
Tot wat zoiets leidt kunnen we zien in de wonderbaarlijke vermenigvuldiging van het aantal ministers in ons land. En dat terwijl bijvoorbeeld steeds meer langgenoten in armoede leven of dreigen te vallen….
Als burger wil ik minder politiek en meer goed bestuur. Een efficiënter, beter en goedkoper bestuur. Een bestuur dat geen overdreven beslag legt op belastinggeld. Een bestuur dat het welzijn van de burger vooropstelt. Een bestuur dat de vergelijking met onze buurlanden kan doorstaan!
Tabula rasa maken.
Vandaar dat ik denk dat we opnieuw moeten beginnen, met een schone lei.
Hoe was het bijvoorbeeld in 1970, vóór de diverse staatshervormingen? Hoe is het nu? En hoe zou het er idealiter moeten uitzien voor een klein landje als België in een Europese context? En hoe kunnen we er geraken (een stappenplan)?
Dit werk mogen we dus niet meer overlaten aan de particratie, maar uit besteden aan een groep experten die niet in politieke dwangbuizen denken: organisatiedeskundigen, specialisten in publieke administraties, ervaren CEO’s, economen, filosofen en een paar lukraak gekozen burgers, mooi verdeeld over alle windstreken. (diversiteit leidt altijd tot betere oplossingen).
Het resultaat van hun werk moet een voorstel van ideale staatsstructuur zijn, sterk onderbouwd met feiten, argumenten en alle voor- en nadelen. Voor de burger moet het heel duidelijk zijn waarom de nieuwe structuur VEEL beter is dan de oorspronkelijke structuur in 1970. Wanneer de kost van het ideale bestuur merkelijk duurder zou zijn dan de geïndexeerde kost van het bestuur in 1970, moet het ook heel duidelijk zijn voor de burger waarom deze meerkost nodig is. En tot welke veel grotere toegevoegde waarde hij voor ons allen zal leiden.
Een mogelijke denkpiste: een nationaal beleid, maar lokale uitvoering. Breidt de bevoegdheden van de bestaande gouverneurs en burgemeesters uit voor een lokale toepassing van de nationale wetgeving en schaf al de rest af. Dichter bij de burger, minder postjes, minder belachelijk en veel goedkoper!!
De experten schikken, maar de burger beschikt.
Het voorgestelde plan moet goedgekeurd worden door een twee derde meerderheid van een ad hoc panel van zo’n 200-tal uitgelote burgers. De loting moet zodanig gebeuren dat er een evenwichtige spreiding is over provincies, gender, opleidingsniveau, leeftijd, belasting contributie, etniciteit, enz. Het panel moet een correcte afspiegeling zijn van ons huidig landje.
En tijdens de periode nodig om tot een oplossing te komen, stoppen de politici met ‘mens erger je te spelen’ en concentreren ze zich op hun hoofdtaak: het algemeen belang dienen.
#Belgium #Citizen participation #Democracy #Good governance #Political parties #State structure
