freedom

I have a dream…

I have a dream… 274 379 Lhoëst Jean

Français    English

Mijn grootste droom is dat ik ergens een klein korreltje kan bijdragen aan de evolutie naar een betere wereld voor iedereen. Een wereld waarin waarden als vrijheid, gelijkheid, samenwerking, rechtvaardigheid, respect, enz. geen dode letter blijven.

Martin Luther King zei ooit: “We kunnen vliegen als vogels en zwemmen als vissen, maar zoiets eenvoudigs als de aarde bewandelen als broeders en zusters moeten we nog leren.”

Een schitterend citaat dat ook mijn dromen goed samenvat…

Zoals eerder beschreven, doorgaan op dezelfde manier als vandaag is een doodlopend straatje. We moeten  zo snel mogelijk het marktfundamentalisme temmen, of deradicaliseren als je wil.

De mens, en niet meer de ‘markt’ moet de focus van overheid en maatschappij worden. Het belang van de 100%, en niet langer het belang van de 1%! De middeleeuwse tirannie en roofbouw van de plutocratie moet stoppen!!!!

Ik droom van een wereld, onze soortnaam ‘homo sapiens’ echt waardig. Dit betekent o.a.:

1 Het algemeen belang eerst.

Een wereld waar het algemeen belang op lange termijn primeert, en niet langer economische en politieke belangen. Noch de belangen van ‘me, myself and I’.

Een wereld waar ieder zichzelf kan zijn zonder angst voor uitsluiting, discriminatie of wat dan ook. Waar ‘zijn’ belangrijker is dan ‘hebben’. Delen belangrijker dan verdelen. Waar achterblijvers even veel respect krijgen als koplopers.

Waar de maatstaf van succes het WELZIJN van iedereen is, inclusief van de zwaksten.

Lang geleden al drukte Henry George dat  goed uit: : ‘Geen land kan vrijer dan de meest onderdrukten, rijker dan de armsten, wijzer dan de meest onwetenden in dat land zijn.

2 Echte, directe democratie eerst.

Een wereld zonder bekrompen partijbonzen, maar met uitgelote burgers aan de macht zoals uitgelegd in eerdere artikels (N031, N032, N033 en N055 ). Waar bestuurd wordt op basis van feiten en wetenschappelijke, objectieve adviezen in plaats van op basis van partijdige, ideologische doctrines en  dictaten van de heersende klassen.

Montesquieu, de man van de ‘scheiding’ der machten, wist het al: ‘Le suffrage par le sort est de la nature de la démocratie ; le suffrage par choix est de celle de l’aristocratie’. Vandaag zou hij ‘aristocratie’ vervangen door plutocratie!

Verder droom ik van een mondiale regering bevoegd voor planetaire uitdagingen: klimaat- en milieuproblemen, belasting harmonisatie, ongelijkheid, pandemieën, oorlogen, armoede, enz.. Een regering met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens als grondwet. En waar ieder land stemrecht heeft in functie van zijn oppervlakte en bevolkingsaantal, zonder uitzonderingen, privileges of veto’s.

3 Een rechtvaardig belastingsysteem eerst.

Een systeem waar iedereen -burger, bedrijf, vereniging- waar ook, zonder uitzondering, en elk inkomen, zonder uitzondering,  rechtvaardig en eerlijk belast wordt naar vermogen. Een continentale fiscale ‘new deal’ zodat niemand of niets de dans nog kan ontspringen. Er moet echt een eind komen aan de diefstal van miljarden belastingen door ontwijking, fraude en het kruipen door de zelf ingefluisterde mazen van het systeem.

Ik hoop dat niemand van mijn nakomelingen ooit nog dit in een krant moet lezen: ‘De fraudeobsessie in dit land concentreert zich op de mensen die het minst bezitten en de minste mogelijkheden tot verweer hebben.’

Nu betalen de ‘99%’ de volle pot aan de fiscus, alhoewel ze minder dan de helft van het totale vermogen hebben. Zou het dan onbillijk zijn dat de rest, de 1% die meer dan de helft van het vermogen bezit minimum evenveel belastingen betalen?

Zoals eerder al gezegd, moest iedereen betalen wat hij moet betalen, betalen we met zijn allen veel minder en is er meer dan voldoende geld om alle problemen op te lossen!

4 Een menswaardig leven voor iedereen.

De overheid (sociale zekerheid) moet ervoor zorgen dat iedereen, zonder uitzondering, menswaardig kan leven in het land waar hij gevestigd is (cf art 25 mensenrechten of art 23 van onze grondwet).  Dit valt het best en goedkoopst te bereiken door iedereen recht te geven op een onvoorwaardelijk inkomen.

Dit inkomen moet voldoende zijn om de basisbehoeften te dekken en om volwaardig mee te kunnen: voeding, levensonderhoud, huisvesting, gezondheid, onderwijs, cultuur, mobiliteit, energie, digitale diensten, ontspanning, enz.

Om een correcte verdeling van de vooruitgang te garanderen moet dit inkomen de evolutie van het BNP en de levensduurte volgen.

Zo’n inkomen zou trouwens de economie (‘kopen’) ten goede komen, de ongelijkheid verkleinen en aldus de vrijheid, en het geluk van de mens vergroten. We moeten naar een wereld zonder armoede waar niemand zich schuldig hoeft te voelen omdat hij geholpen wordt!

5 Van een ‘vrije’ markt naar een ‘wijze’ markt.

Een markt ten dienste van iedereen, en niet langer alleen van een heel kleine minderheid. Waar de overheid het laatste woord heeft, en niet langer de markt. Van ‘de’ prioriteit moet de economie een van de prioriteiten worden. Van een spilzuchtige consumptiemallemolen naar een duurzamer meer-dan-genoeg systeem.

Waar billijkheid heerst. Is het bijvoorbeeld onbillijk te vragen dat:

  • mantra’s zoals verliezen socialiseren en winsten privatiseren herzien moeten worden?
  • wanneer de overheid een bedrijf moet subsidiëren voor welke reden dan ook, de overheid als tegenprestatie aandelen verkrijgt zodat de gemeenschap van de latere winsten kan profiteren?
  • mensen niet meer geknecht mogen worden om te werken en shoppen ten dienst van de heersende klassen?
  • wanneer kapitaal het economisch gunstigste plekje mag uitkiezen, de mens dat ook mag?
  • De markt de schade dient te vergoeden die hij aanbrengt aan mens en natuur in zijn race naar winstmaximalisatie?
  • een systeem van vrijheid en privileges voor enkelen, en slavendom voor velen moet stoppen?
Octavio Paz, Nobelprijswinnaar, wil af van ‘Een samenleving die als een dolleman meer moet produceren om meer te kunnen consumeren en die de neiging heeft om gedachten, gevoelens, kunst, liefde, vriendschap en mensen te reduceren tot consumentenproducten. Alles wordt een ding. En dat ding wordt gekocht, gebruikt en dan in de vuilnisbak gegooid.’ Kun je hem ongelijk geven?

6 Respect voor mens, natuur en planeet.

Ik droom van een wereld met respect voor alle leven en alles wat leven mogelijk maakt. Een wereld waarin mens en natuur niet meer worden geëxploiteerd voor winstmaximalisatie. Natuurlijke evenwichten en welzijn zijn veel belangrijker.

Planeet en natuur zijn collectief bezit. We zijn dan ook verantwoordelijk om te zorgen dat ze nog ontelbare generaties kan huisvesten, zelfs als dat gepaard gaat met economische of politieke offers. Vandaar dat ik pleit voor invoering van Pigouviaans geïnspireerde heffingen om marktactiviteiten met nadelige effecten op het milieu, de gezondheid, enz. te ontraden.

Voilà, een eerste inkijk in mijn droomwereld. In een volgende artikel som ik nog een aantal dromen op.

#Challenges   #Climate change   #Cooperation   #Democracy   #Equality #Free markets  #Freedom  #Good governance  #Happiness  #Homo sapiens #Social security  #Society  #Taxes

De nefaste bijwerkingen van de ‘vrije’ markt.

De nefaste bijwerkingen van de ‘vrije’ markt. 1115 525 Lhoëst Jean

Naast weelde voor enkelingen en armoede voor velen, heeft het marktfundamentalisme nog een aantal nefaste bijwerkingen… De “vrije’ markt maakt velen onvrij!

Een deprimerend maatschappelijk klimaat.

Het marktfundamentalisme verziekt en verzuurd het maatschappelijk klimaat.

Ten opzichte van 50 jaar geleden is ons aanbod van goederen en diensten gigantisch gestegen. We worden overstelpt met materiële dingen, diensten en ‘uit’-events. Maar heeft onze collectieve koopwoede ons ook gelukkiger gemaakt? Is ons welzijn er op vooruit gegaan?

Als ik de jaarlijkse Gallup polls mag geloven, heb ik toch vele twijfels… Stress, depressies en zelfmoord zijn intussen uitgegroeid tot echte volksziektes volgens de Wereldgezondheidsorganisatie.

Je zou voor minder ongelukkig worden….

Dat we niet echt gelukkiger geworden zijn verwonderd me niet gezien het volgend, onvolledig, lijstje van toch wel deprimerende vaststellingen.

Terwijl velen moeten schrapen om rond te komen, kunnen de happy few zorgeloos achterovergelegen nog duizenden jaren rentenieren. Steeds meer mensen gaan gebukt onder het dogmatische neoliberale denken, niet alleen aan de onderkant, maar ook in de middenklasse. Veel te veel mensen worden tot de zijlijn veroordeeld. Zoiets kruipt langzaam onder de huid en schaadt de maatschappelijke samenhang.

Vluchtend in hyperactiviteit schijnen velen weg te zinken in leegheid, verveling, onverdraagzaamheid, hebzucht en narcisme. Kan zoiets duurzame voldoening geven?

Kun je met ‘liken” en “disliken” naar hartenlust de eenzaamheid verdrijven? Het aantal singles stijgt jaar na jaar.

En de politiekers creëren een gepolariseerde wereld door bekrompen identitair en ideologisch hokjesdenken. Om de mensen af te leiden van de echte problemen? Maar wanneer ruziën en tegenwerking de overhand nemen op samenwerking  lonkt haat in plaats van geluk.

Onzekerheid, angst en radeloosheid. Zal ik ook overbodig worden en uit de boot vallen? Zullen mijn kinderen het nog wel beter hebben dan wij? Weinig opbeurende vooruitzichten. Socioloog R. Laermans, auteur van ‘Gedeelde angsten’ zegt hietomtrent: “De markt schept geen vertrouwen, maar creëert angst door de veralgemening van het concurrentiebeginsel.”

Het besef dat de modale burger te veel belastingen betaalt omdat de rijken geen eerlijke en correcte bijdrage leveren ondermijnt het vertrouwen in het systeem en de democratie..

De ‘ratrace’. Jachtigheid en stress. Werken om te leven en leven om te shoppen en alzo ons leven te verbrodden. Zijn we niet tot meer in staat dan een narrenleven van werken, betalen, shoppen en zwijgen zoals het al duizenden jaren is? Zijn we niet meer dan een bekocht en geknecht wezen? Is dit een homo sapiens waardig?

Code ROOD voor onze planeet.

VN-Secretaris-Generaal Antonio Guterres noemt het jongste IPCC rapport “code rood voor de mensheid”.

Zou de hiernaast getoonde correlatie tussen de groei-curve van het BNP en de Keeling curve toevallig zijn?

Uiteraard niet, het marktfundamentalisme schaadt niet alleen het welzijn van de mens (vide supra) maar ook onze biosfeer op lange termijn. De klimaatverandering, natuurrampen, degradatie van de biodiversiteit, de verzuring van de oceanen, enz. zullen me niet tegenspreken.

Daarom bestempelt Noam Chomsky het neoliberalisme als ‘genocidal, suicidal, planet-cidal’.

En psychoanalyticus Paul Verhaeghe schreefWie een ruimere logica hanteert, weet dat groei een langzame, collectieve zelfmoord oplevert.’  

Gevaar voor de democratie.

Zoals eerder al beschreven, we leven in een centocratie of plutocratie.

Inderdaad, de happy few bezitten veel te veel macht zonder zelf maar verkozen te zijn. Zo ondermijnen ze onze vrijheden en de democratie.

Denk maar aan het feit dat politiek en marktfundamentalisme twee handen op een buik zijn. Dat wetten en belastingen op maat van de happy few gemaakt worden. Aan het mantra ‘winsten privatiseren, verliezen collectiviseren’. Enz.

De modale burger heeft een stem zonder invloed. Opiniepeiling na opiniepeiling blijkt dat een grote meerderheid van de mensen voorstander is van een rechtvaardiger belastingsysteem zodat de belastingdruk eerlijker verdeeld wordt. De politiek doet niets. Hoeft het dan te verwonderen dat zovele kiezers zich laten verleiden door gewiekste volksmenners en populisten…

Afsluiten doe ik met de woorden van professor Paul De Grauwe: ‘Miljardairs zijn een gevaar voor de democratie’!

#Democracy  #freedom  #free markets  #happyness  #society  #taxes  #Wealth #Challenges  #Health #Cooperation

Beercars please, no bearcats!

Beercars please, no bearcats! 903 501 Lhoëst Jean

Français    English

‘War on drugs’ met heuse bearcats: het klinkt heel, heel stoer, maar het zijn losse flodders in de praktijk.

Inderdaad, een ‘war on drugs’ biedt geen enkele oplossing. Het is het typische ‘law and order’ getoeter van politici zonder visie, inhoud en scrupules à la Trump. Het is geldverspilling en maakt de problemen alleen maar erger.

De meeste van die populistische politici beseffen dat wel. Maar spierballengerol is nu eenmaal goed voor makkelijk stemmengewin… en om rookgordijnen rond de echte problemen op te trekken! In hun ideologische blindheid en bekrompenheid zal het algemene belang hun worst wezen. Zulk politieke ‘oorlogen’ tonen vooral een schrijnend gebrek aan politieke moed en leiderschap.

 

Waarom werkt het niet?

Honderd jaar geleden heeft men geprobeerd de VS droog te leggen. Alcohol was verboden van 1920 tot 1933. Het werd één groot fiasco. Het verbod ontketende een enorme zwarte markt. De georganiseerde criminaliteit boomde en criminelen (cf Al Capone) beleefden gouden tijden!

Zoals Frank Albers, docent Amerikaanse cultuurgeschiedenis, het vertelde op Radio 1 op 17/01/2020:“Als je iets verbiedt waar mensen behoefte aan hebben, creëer je alleen maar een hoop andere ellende.”

De geschiedenis, de ervaring en wetenschappelijk onderzoek tonen duidelijk aan dat het uiterst moeilijk is om via een repressieve, negatieve logica iets positief te bereiken. Het maakt het verbodene alleen maar aantrekkelijker, lucratiever en dus ook gewelddadiger. Kortom, zo’n politiek vergroot de maatschappelijke schade en kosten. Een ‘war on drugs’ wordt dan een ‘war for drugs’!

 

Wat dan wel?

Er bestaat geen mirakeloplossing. Een combinatie van maatregelen kan wel helpen.

1 Legaliseer de productie, verkoop en het gebruik van drugs.

Stop met verbieden van drugs, net zoals we doen met andere genotsmiddelen: alcohol, tabak, antidepressiva, slaapmiddelen, erectiemiddelen, enz.. Laat iedereen vrij en haal het gemakkelijk geldgewin uit de drugshandel. Er is na legalisering geen enkele aanwijzing dat er meer drugs gebruikt gaan worden dan nu.

Een legalisering zou ook veel capaciteit bij politie en justitie vrijmaken, middelen die bijvoorbeeld beter aangewend zouden kunnen voor het opsporen en berechten van belastingfraude, vrouwenhandel of intra familiaal geweld om er maar een paar te noemen.

Trouwens in het algemeen moet de betutteling van de burger en het Middeleeuws paternalisme stoppen. Een overheid moet de burger niet verbieden/verplichten wat hij al dan niet mag of niet mag doen zolang dit doen andere burgers niet stoort. De overheid moet ons zelfbeschikkingsrecht respecteren. We hebben echt geen nood aan politiekers die ons hun ideologisch getinte ‘goed gedrag’ willen opdringen.

Of willen ze van ons allen middelmatigen maken?

2 Een ontradings- en informatiepolitiek.

Laat mensen vrij, maar werk aan preventie van slecht of overmatig gebruik.

Informeer burgers objectief en duidelijk over de voor- en nadelen van alle genotsmiddelen.

Naast informatie, kan een ontradende politiek door een aangepaste verbruiksbelasting op de meest schadelijke genotsmiddelen ook helpen. Zou het niet beter zijn in plaats van de zakken van drugscriminelen te vullen, de staatskas te spekken door een aangepaste belasting op drugs?

 

3 Bied mensen een hoopvol toekomstperspectief!

En last but not least, ban de uitzichtloosheid, een van de voornaamste redenen waarom mensen vluchten naar drugs en andere genotsmiddelen als pijnstillers!

In plaats van mensen te verdelen, verenig ze in een wereld waar iedereen zichzelf kan zijn zonder angst. Ga voor solidariteit in de wereld in plaats van voor lege “eigen volk eerst” bakerpraatjes.

Doe iets aan de nefaste gevolgen van het neoliberalisme: ongelijkheid, armoede, onrechtvaardige belastingpolitiek, de vernietiging van natuurlijke evenwichten, de klimaatopwarming, enz. Mensen willen zich meer voelen dan alleen maar geknechte arbeiders en consumenten ten dienst van de heersende klassen.

Maak van de vrije markt een wijze markt die ten dienste staat van iedereen, en niet alleen van een heel kleine minderheid.

Ben er van overtuigd dat een positieve ‘fight for a better world’ veel meer baten zou hebben dan een negatieve ‘war on drugs’.

 

Drugs have destroyed many lives, but wrongheaded governmental policies have destroyed many more. I think it’s obvious that after 40 years of war on drugs, it has not worked. There should be decriminalization of drugs.

Kofi Annan, Ghanees diplomaat en 7e secretaris-generaal van de VN 1938-2018

#challenges #freedom #Good governance  #Good/Bad practices #Happiness #justice #populism #taxes #free markets

Big brother is watching your farts!

Big brother is watching your farts! 292 380 Lhoëst Jean

George Orwell’s voorspelling uit 1949 ‘Big brother is watching you’ wordt meer en meer de realiteit. We leven inderdaad steeds meer in een gecontroleerde en repressieve maatschappij ten koste van onze burgerrechten en vrijheden.

Wat we doen, waar we zijn, wat we zoeken op internet, met wie we bellen, wat we intikken op onze PC, wat we kopen, wat we (niet) graag hebben… wees er maar zeker van dat haast al alles in databanken bewaard en gecontroleerd wordt… Overheid en bedrijven weten al heel veel over ons privéleven.

70 jaar na George, schrijft Yuval Noah Harari in zijn boek “21 lessen voor de 21e eeuw”:Een geglobaliseerde wereld legt meer druk dan ooit op ons persoonlijke handelen en onze moraal. We zitten allemaal verstrikt in talloze allesomvattende spinnenwebben, die aan de ene kant onze bewegingsvrijheid inperken, maar tegelijk de kleinste individuele sparteling doorzenden naar verre bestemmingen.”

 

De surveillance maatschappij.

Zin in wat privacy? Vroeger was het eenvoudig, je sloot je gordijnen. Maar deze tijd is voorbij…. Overheden en bedrijven zien door gordijnen en beschikken over steeds meer en betere middelen om ons doen en laten te volgen….

We worden inderdaad constant bespied door alles en iedereen.

Satellieten, camera’s, microfoons, drones, spyware, noem maar op, ze zijn overal. Momenteel tellen we al zo’n 50.000 camera’s in ons landje, en dat zijn dan alleen nog maar de geregistreerde. Dus in werkelijkheid zal het een veelvoud zijn van dat aantal. Onbewust zijn we dus allemaal filmsterren geworden in de soap ‘Op straat’. Binnenkort ook in ‘Thuis’?

Verder is het ook uitkijken voor onze buren. Inderdaad, we verklikken elkaar steeds meer en meer bij de overheid, hiertoe actief aangespoord door de overheid zelf via bijvoorbeeld een anonieme kliklijn voor sociale fraude.

En overal laten we digitale sporen na. Via onze gsm’s, internet, sociale media, betaalkaarten, enzovoort. Onze smartphone en PC zijn surveillance-apparaten in vermomming geworden.

En last but not least, we openen zelf al te gretig onze gordijnen. Velen smijten hun eigen privéleven te grabbel in hun exhibitionistische, narcistische neiging alles te willen ‘delen’…

Hoe meer we tonen en ‘liken’, hoe meer overheden en bedrijven het ‘liken’….

 

Data, de nieuwe olie!

Onze gegevens zijn handelswaar geworden. Vandaar dat sommigen beweren dat data de nieuwe olie zijn! Er bestaat immers een miljarden handeltje in verkoop en uitwisseling van onze persoonlijke gegevens. En deze jacht en handel vindt plaats onder de oppervlakte, buiten ons zicht om.

Technologisch gezien is het een klein kunstje om al die gegevens samen te brengen. We kunnen al een volledig beeld maken van ons lichaam en zelfs onze genoomkaart uitprinten. Straks ook van onze hele levenswandel? In hoeverre zullen deze gegevens gebruikt worden om onze emoties en wil te manipuleren?

Willen we wel in zo’n ontmenselijkte wereld leven?

 

Waarom deze evolutie?

Omdat de technologie beschikbaar is en omdat overheden en bedrijven hiervan maar al te graag gebruik maken om ons te controleren en te dresseren.

Onder het mom van ‘meer veiligheid’ is er de ijver van de overheden om ons te bespioneren. Wat  vooral wijst op een gebrek aan vertrouwen van de politiek in het gezond verstand en verantwoordelijkheidszin van de burger, zoals eerder reeds geschreven. En op een gebrek aan visionaire leiders. Echte leiders geven leiding, zonder geboden, verboden en verwijten! Leiders beschouwen de andere niet als een ‘verdachte’ en weten dat angst en wantrouwen geen goede raadgevers zijn!

En bedrijven doen het om ons economisch te conditioneren: aanzetten tot meer consumptie. Bedrijven proberen ons te hacken. Onze gedragsgegevens zijn goud voor hen. Hoe beter ze ons kennen, hoe makkelijker ze ons kunnen manipuleren en aanzetten tot het aanschaffen van het onnodige.

Lopen we straks allen als zombies rond. Als zwijgzame en volgzame, nijvere consumenten?

 

‘Dura lex sed lex’, maar niet voor iedereen.

Ook in haar controlerende taak maakt de overheid een onderscheid tussen het ‘gewone volk’ en de ‘upper classes’. Zo wordt sociaal profitariaat steeds harder aangepakt, fiscale criminaliteit steeds lakser!

Of wat te denken van het feit dat onze verheven politici geen schending van de privacy zien in een ID-kaart met verplichte vingerafdruk, maar wel in een vermogenskadaster. Kan het nog duidelijker?

Een nachtelijke wandeling in een betere wijk om wat na te denken over een betere wereld is verdacht, het feit dat velen van de inwoners van deze wijken haast geen belastingen betalen is blijkbaar minder verdacht. Waarom?

 

Bekeken worden of niet, een wereld van verschil.

Een surveillance maatschappij die door de gordijnen kijkt, tast je persoonlijkheid, integriteit en vrijheid aan.

Verder vreet het aan  fundamentele waarden zoals non-discriminatie, het vermoeden van onschuld, solidariteit, autonomie en de democratie zelf.

We weten allen dat slechts heel weinigen hun eigen kunnen zijn met ogen op hun gericht. En dat heeft echt niets te maken met de café-praat van iets te verbergen hebben of niet.

Soms maakt ik de analogie met scheten laten. Iedere gezonde mens laat gemiddeld 10 à 20 windjes per dag. Nodig om de lucht uit je darmen te verwijderen. Als je alleen bent, en je laat een scheet voelt dit aan als een bevrijding. Hoe anders is het als je bijvoorbeeld met anderen bent… Dan voel je je ongemakkelijk, ondanks er dus helemaal niets mis mee is.

Bevrijd of ongemakkelijk, een geur van verschil.

#Free markets         #Freedom     #Good governance  #Happiness  #Human rights       #Leadership             #Privacy       #Social media          #Beyourself

Mag een partij een ‘stoute’ burger berispen?

Mag een partij een ‘stoute’ burger berispen? 1769 1268 Lhoëst Jean

In een van mijn vorige artikels had ik het over de ijver van ‘de politiek’ om ons te controleren en te dresseren. Omdat ze geen vertrouwen hebben in de burger. En nog veel belangrijker, omdat er geen leiders meer zijn die kunnen leiden zonder verwijten. Staatsmannen met de nodige visionaire en empathische talenten. Vrij van ideologische oogkleppen. Die de bevolking kunnen verenigen en enthousiasmeren voor een betere wereld, weg van het ijle altijd-maar-meer naar het wijzere altijd-maar-beter voor iedereen! Waar zijn ze?

Ter illustratie van het belabberde niveau van de politiek in ons landje, een waargebeurd verhaal.

 

 

Daar ik een hekel heb aan reclamepulp versier ik mijn brievenbus in de verkiezingsperiode altijd met de boodschap ‘geen verkiezingsdrukwerk aub’. Zo ook in 2014. En net zoals de vorige keren was er één partij die mijn wens straal negeerde. Trouwens, ook in 2019 gebeurde dit weer.

Gezien het herhaald gebrek aan respect, besloot ik de partij mijn ongenoegen schriftelijk mee te delen. Om welke partij het gaat, doet er niet toe. Om het even welke partij die mijn brievenbus menigmaal bevuilt tegen mijn wil in, kan dergelijk briefje verwachten.

In deze brief vroeg ik de partij waarom ze mijn wil niet respecteerde en schreef ik verder: ‘Pech voor u. Want ik heb me voorgenomen voor geen enkele partij te stemmen die niet kan lezen of die geen zier geeft om mijn wens om geen verkiezingsdrukwerk te krijgen.’

Tot mijn verbazing kreeg ik een antwoord op mijn brief, uiteraard verstuurd op kosten van een van onze parlementen, of ‘port betaald door bestemmeling’ dus. Was de partij bedwelmd door een pre-electorale he­roïek van ‘ik zal dat mannetje eens een lesje leren’?

Nu wordt het grappig. Voor een goed begrip volgt nu een drieluik(1,2,3). Met per luik:

A eerst de visie van de partij zoals weergegeven in haar brief;

B mijn eerste interpretatie en reacties op hun woorden en

C mijn schriftelijke repliek.

  

1 ‘Burger, kus mijn kloten’.

A ‘Als politicus is het mijn plicht burgers te informeren. Uw wens om geen verkiezingsdrukwerk te ontvangen dient te worden gerespecteerd, dat is correct. Echter, als gemeenteraadslid heb ik ervoor gekozen me te beperken tot een brief gericht aan alle inwoners, vergezeld van één kleine persoonlijke folder. Ik ben ook úw gemeenteraadslid, en dat is net de reden dat we in de ganse gemeente de bewuste stickers hebben genegeerd.

B Wat de partij eigenlijk wil zeggen is: ‘Beste burger, kus mijn kloten. Ik doe wat ik wil, en jij kunt de pot op!’ Wat ik daarvan denk: man, als gemeenteraadslid zou je zeker mijn wens moeten respecteren! En wat uw plicht betreft, die is in de eerste plaats goed besturen, en dus zeker niet preken voor de eigen parochie!

C Mijn antwoord: ‘In plaats van enig excuus voor het straal negeren van mijn uitdrukkelijke wens om geen verkiezingsdrukwerk te krijgen (uw partij was trouwens de enige die dit niet gerespecteerd heeft!), geeft u me een volledige uitleg waarom u meent dat u met mijn mening geen rekening moet houden. Dit gebrek aan respect voor iemand anders zijn mening verontrust me. Het getuigt ook van een zekere arrogantie.’

 

2 ‘Burger, ge zijt ne stomme kloot!’

A ‘Mensen die een sticker op hun brievenbus plakken met “Alles wat ik moet weten lees ik al in De Morgen” kregen van mij met plezier propagandamateriaal, niet dat het mij iets zal opleveren, maar louter als statement omdat ik vind dat die sticker getuigt van een zekere arrogantie zoals we die wel vaker vinden in de linkse politiek correcte middens en “paarse” vooringenomen kranten zoals De Morgen.’

B ‘Beste burger, u leest De Morgen, u bent dus een stomme kloot, die heropgevoed moet worden!’ Hoe zou die man reageren als ik het ‘t pallieterke’ las? Wat een vooringenomen denkwijze!

C Mijn repliek: ‘ En getuigt het niet van vooringenomenheid en van een zekere arrogantie te schrijven dat u “met plezier propagandamateriaal geeft” aan lui uit “linkse politiek correcte middens” en aan mensen die volgens u “paarse vooringenomen kranten als De Morgen” lezen? (ter info, ik lees dagelijks De Morgen, De Standaard en Le Soir). Wat is de volgende stap? Dat u die mensen gaat heropvoeden? Verontrustend!’

 

3 ‘Burger, ge zijt lomp.’

A ‘Tot slot maak ik me enkel nog de bedenking dat het eerlijk gezegd bedroevend is dat u hiervan uw stemkeuze laat afhangen. Niet echt een bewuste politieke motivatie om te gaan stemmen, lijkt me.’

B ‘Beste burger, u bent wel heel lomp!’ En ik denk: wat een minachting. Wanneer luisteren die mensen nu eens naar de burger? Wanneer durven die gewoon eens in dialoog gaan? De arrogantie van de macht in actie! Verontrustend.

C Vandaar mijn repliek: ‘En wat mijn stemkeuze betreft: wees gerust, die laat ik niet enkel afhangen van zulke feiten, maar wel van waarden zoals eerbied, respect, nederigheid, openheid van geest, rechtvaardigheid, solidariteit, enzovoort.

Bovendien ben ik er fundamenteel van overtuigd dat rijkdom, zowel materiële als geestelijke, eerder voortvloeit uit het overstijgen en verenigen van verschillen dan uit het zich terugtrekken in het eigen grote gelijk van “wij zijn de besten”. Inteelt leidt altijd tot armoede.

Weet u, ik vond het boeiend en leuk met u van mening te kunnen verschillen. Het leerde me George Orwells boek 1984 beter te snappen. Dank. Mag ik u uitnodigen om samen een pint te gaan pakken?’

Nadien bleef het stil aan de kant van de partij.

 

Hoe wereldvreemd kun je zijn?

Dit was mijn eerste gedachte na het lezen van de brief van deze loyale handelaar in nietigheid.

Nietigheid die zich toont in het totalitaire, polariserende en indoctrinerende van de huidige politieke verkavelaars. Als politici je zo minachtend behandelen, hoe kun je dan nog vertrouwen hebben in hen? Dag na dag groeit mijn overtuiging dat particratie voorbij gestreefd is. Dit systeem mist elke band met de realiteit. Het beperkt ons te zeer tot domme consumenten!

Tags: #Freedom    #Political parties    #Fraternity

Waarom laten we ons ketenen?

Waarom laten we ons ketenen? 600 415 Lhoëst Jean

Niet alleen vadertje staat, maar ook (2) moedertje maatschappij en (3) nonkeltje ‘vrije markt’ willen ons dresseren. En last but not least, (4) we zijn nogal masochistisch en slaan onszelf dus graag in de boeien.

 

2 Verruwing van het maatschappelijk klimaat.

Open een krant, surf op internet of sociale media, luister naar het gesis van sommige politici. Dan zie je waarschijnlijk meer instant (dis)likes, duimpjes, opgestoken middelvingertjes en gebalde vuisten dan uitgestoken handen?

Niet echt tekenen van een open, tolerante en warme maatschappij. En dat is een veeg teken voor sociale cohesie en onze vrijheid! Hoevelen durven nog hun eigen te zijn?

Waarom deze verloedering? Persoonlijk denk ik dat het vooral het samenspel is van meerdere, elkaar versterkende factoren die de maatschappij meer en meer in de hel, dat zijn de anderen ‘ omtovert.

Een zwak politiek leiderschap dat verdeelt in plaats van verenigt, dat liever muren en hokjes bouwt, dat voor bekrompen eigen in plaats van het algemeen belang gaat. Het wij-zij denken, navelstaarderij, populisme, identitair gezwam, sociale media en tabloids, ongelijkheid, monomanie, armoede, de altijd-maar-meer ratrace, de dubbele moraal kanker, de normalisering van een haatcultuur, en zovele meer.

Neem nu het belachelijke fait divers van het katje Lee (ter info, ik ben een heel grote poezenliefhebber).  Mia Doornaert beschreef het als de zoveelste nederlaag van de rede voor het sentiment’

Dit illegaal katje zorgde zelfs voor doodsbedreigingen voor een ambtenares … omdat ze gewoon correct haar werk deed. De overdreven reacties waren geen volwassen maatschappij waardig. Zelfs een profileringsgeile minister in pak en das ging weer tafeldansen. Zou hij ook zo gedanst hebben voor een Marokkaan die een zieke kameel binnensmokkelde?

Hebben we nu plots meer geduld met een illegaal katje dan met een illegaal kindje? Meer betrokkenheid met een katje dan met Dylan? Waarom toch? Omdat dat kindje en Dylan teveel op ons lijken?

Hetzelfde zien we gebeuren in de corona-crisis. Verontrustend hoe Marc Van Ranst soms wordt ‘aangepakt’. Waarschijnlijk omdat hij te slim is, te ruimdenkend of geen das draagt! Of hoe zwaar de meest kwetsbaren getroffen worden, zonder veel aandacht van politici en twitteraars. Tweedeverblijvers mochten eerder terug naar hun tweede kot dan kinderen zonder kot of tuin terug naar speelpleinen!!! Waar blijft op zijn minst de empathie voor en betrokkenheid met deze mensen?

En dan zijn er nog de door ons betaalde professionele onruststokers. Sommige partijen laten geen kans onbenut om haat, verwijten en gif te spuien. Simpel, het is altijd de fout van de anderen. Sommigen volgen de raad van Daniel Fried erg letterlijk op. Ze geven studenten gratis vaten bier om ze zat te maken, dan blind en ze vervolgens klaar te maken voor toogpraat zonder remmingen, incluis blinde haat op de sociale media… En ze financieren dat vrolijk met de riante subsidies die ze ontvangen van de staat. M.a.w. met ons belastinggeld. Eigenlijk toch schandalig.

 

 

3 Een ‘onzichtbare hand’ ketent ons.

De ‘markt’ is gek, sorry God geworden. En net zoals in de middeleeuwen houdt God ons in toom en legt hij veel druk op onze schouders.  Een systeem van continue groei, winstmaximalisatie en belastingminimalisatie….is vermoeiend en afstompend.

God is de bron van welvaart, maar ook van ongelijkheid en armoede. En dit staat haaks op vrijheid. Nelson Mandela schreef ooit ‘While poverty persists, there is no true freedom.’

Voor het systeem worden we geboren als een twee-eenheid, als ‘homo laborans’ en als ‘homo consumens’.

Als werknemer zijn we een pion, als consument een koning-slaaf, en al diegenen die niet mee kunnen als werknemer of consument zijn ‘hun eigen fout’ verschoppelingen.

Van de pion verwachtten ze dat hij hard werkt en in de pas loopt. Anders wordt hij gewoon vervangen door een ander ‘object’. Steeds meer en meer trouwens door algoritmen en robots(dit is overigens een goede evolutie, vooruitgang als de rest volgt…). Jobonzekerheid en prestatiedruk verklaren de stijging van vele beschavingsziekten als stress en burn-outs.

Als consument worden we opgevoed om zoveel mogelijk erbij te horen, dingen te doen en (onnodige) spullen te kopen. We worden opgevoed tot slaafs koopvee met een koningskroontje!

Van de verschoppeling verwacht het systeem dat hij zwijgt en zijn plan trekt! En dit ondanks zij – werklozen, armen, immigranten, mensen met een beperking, enz. – het product zijn van het systeem!

Zijn we echt niet meer waard dan een aanhangsel van de markt’ zoals Karl Polanyi het ooit beschreef?

Werken om te leven, en leven om te consumeren, wat een narrenleven! Je vraagt je af waarom we onszelf dan Homo sapiens noemen…

 

4 We ketenen onszelf!

Bij de aanvang van dit tweedelig artikel over vrijheid rapporteerde ik dat velen mensen op hun sterfbed spijt hebben dat ze hun eigen leven niet geleefd hebben maar wel het leven dat anderen van hen verwachtten… Spijtig, maar te laat!

Waarom leven we ons eigen leven niet? Voorlopig verplicht niemand ons nog niet om mee te doen, en toch doen we het… Waarom?

Omdat we de neiging hebben ons te conformeren (meeheulen is inderdaad makkelijker)? Omdat we moeite hebben om te kiezen en te beslissen? Omdat we bang zijn iets te missen, de zogenaamde fomo-angst (Fear-of-missing-out)?

De belangrijkste oorzaak hiervan is dat onze vrije wil zwak is. Hebben we wel een vrije wil of beelden we ons dit maar gewoon in? En daarom kunnen we toch zo moeilijk NEEN zeggen. En niet ‘neen’ kunnen zeggen wordt altijd met vrijheid en geluk bekocht.

Onze zwakte wordt genadeloos uitgeperst door het systeem. Coca Cola doet ons zelfs geloven dat het drankje goed is voor een jong, sportief, hip en gezond imago, daar waar het onze gezondheid schaadt en zeker onze figuur niet schaaft!

De sirenen van het marktfundamentalisme doen ons geloven dat het onnodige nodig is. En zo vergeten we het nodige, het echte leven en verspelen we dus veel kansen op geluk.

Wat is er goedkoper en eenvoudiger dan aandacht voor je geliefde, voor de andere. Dan een goed gesprek met een vreemde, een eenzame, een hulpbehoevende, een dakloze, enz.? Dan een mooie wandeling? En nochtans verschaffen ze ons veel meer geluk dan de aankoop van de laatste nieuwe hype!

Het hoeft dus echt niet te verwonderen dat depressies en zelfmoord inmiddels uitgegroeid zijn tot echte volksziektes volgens de Wereldgezondheidsorganisatie. We missen vrijheid om ons zelf te kunnen zijn, ‘zot’ te doen, lui te zijn en te spelen! Begrijp je waarom ik me soms afvraag hoe lang we nog domme ganzen blijven?

 

Afsluiten doe ik met een persoonlijke noot. Ik probeer altijd mijn eigen te zijn, mijn eigen agenda te bepalen, los van alle verwachtingen van wie dan ook. Soms tot scha en schande. Dit heeft inderdaad soms tot felle conflicten geleid waardoor ik  zelf werd uitgesloten of een stap opzij moest zetten. Maar ik heb me er altijd goed bij gevoeld. En is dit niet het belangrijkste?

Ach, FOMO ken ik niet, wel HOMO! Nee, nee, niet wat je denkt. Maar wel Happy-of-missing-out!!! Geloof me, het geeft je wat je zoekt, vrijheid en geluk  vóór je op palliatieve ligt!!!

 

 

TAGS: #Beyourself   #Freedom   #Good governance   #Hate/fear  #Homo sapiens   #Market fundamentalism   #Political parties   #Social media   #Society

 

Is vrijheid een illusie?

Is vrijheid een illusie? 749 749 Lhoëst Jean

Zo vrij als een vogeltje. Jezelf kunnen zijn zonder angst of druk. Is dit niet het allerdierbaarste wat er bestaat? Voor mij alleszins wel. Ik zou nog liever sterven dan aan een touw te liggen!

In haar boek ‘The top 5 regrets of the dying’ beschrijft Bronnie Ware waarover mensen zoal spijt hebben op hun sterfbed. Met stip op nummer één: ‘ik wenste dat ik mijn éigen leven geleefd had in plaats van het leven dat anderen van mij verwachtten!’

Kan dit begrijpen, want vrijheid en geluk zijn twee handen op een buik. We moeten haar dus koesteren, maar spijtig genoeg staat ze overal meer en meer onder druk.

Het laatste Freedom in the World’ rapport stelt vast dat de vrijheid in de wereld voor het 14de jaar op rij achteruit boert (ook in ons eigenste landje!!!)…. Hoofdzakelijk door de wereldwijde opmars van populistische, rechtse en nationalistische partijen. Democratische principes zoals de scheiding der machten of de Verklaring van de Rechten van de Mens worden in vraag gesteld, en zelfs al verkracht!

We hebben meer vrije tijd dan vroeger, maar ons denken, doen en laten in die vrije tijd wordt steeds meer en meer beknot. In de jaren ’60 was het verboden te verbieden. Nu, 60 jaar later is alles verboden wat niet verplicht is.

Er zijn inderdaad een aantal verontrustende politieke en maatschappelijke ontwikkelingen merkbaar met erg totalitaire trekjes. Van een verruwing van het maatschappelijk klimaat over een kortzichtige bemoeial-overheid tot het opgefokte marktfundamentalisme-van-steeds-meer.

Dit is een tweedeling artikel. Dit deel beschrijft hoe de overheid onze vrijheid aantast. Deel 2 (volgende week) gaat dieper in op de andere zaken die onze vrijheid beknotten.

 

1 Bemoeial-overheid.

Afgaand op de zondvloed van geboden en verboden die we naar ons hoofd geslingerd krijgen, kun je niets anders besluiten dan dat de overheid zich veel te veel bemoeit met van alles en nog wat….

Die ijver om ons te controleren en te dresseren wijst op een gebrek aan vertrouwen van de politiek in het gezond verstand en verantwoordelijkheidszin van de burger.

En op een gebrek aan visionaire leiders. Echte leiders geven leiding, zonder geboden, verboden en verwijten!

 

Help, poten af van mijn lichaam en geest!

Zelfs op gebieden die zeker tot ons zelfbeschikkingsrecht zouden moeten behoren, zijn we niet meer veilig. Nochtans, zolang mijn vrijheid de vrijheid en rechten van anderen niet schaadt of beperkt, zou niemand zich mogen moeien met mijn vrijheid.

Neem nu het ganse gebakkelei omtrent de versoepeling van de abortuswet (van 12 naar 18 weken). Als een vrouw om welke reden dan ook abortus wil laten plegen na 17 weken, dan moet zij, en zij alleen, dat recht hebben zonder angst voor  ‘boze ogen’. Net zoals een vrouw, voor wie het misschien aangewezen zou zijn voor medische, familiale, sociale of andere redenen niet kan verplicht worden het te doen! Beiden moeten dit recht hebben in volle vrijheid. Leven en laten leven, respect voor elkaar en voor elkaars anders-zijn, is dit nu zo moeilijk? Wie zijn wij trouwens om te zeggen wat anderen moeten of niet mogen doen?

Het grappige, diegenen die tegen abortus zijn, zijn vaak ook de grootste schreeuwers voor de herinvoering van de doodstraf. Of voor de afbouw van de sociale zekerheid. Dat kinderen verkommeren van honger en andere ellende is blijkbaar niet zo erg. Hoe valt dit toch te rijmen?

 

Welkom in onze gevangenis.

Ondanks we nooit in een veiligere wereld geleefd hebben dan nu, gaan we toch gebukt onder een extremistische veiligheidsobsessie. President Obama waarschuwde ons nochtans ooit met deze oude wijsheid: “wie vrijheid offert om veiligheid te creëren, neemt het risico beide te verliezen“. Op hoeveel gebieden wordt er vandaag al niet binnen gedrongen in ons privéleven?

‘Big brother is watching you’ is inderdaad een realiteit geworden. Dagelijks worden we door meer en meer ogen in de gaten gehouden, ogen die bovendien nooit slapen! (in een van de volgende artikels meer hierover)

 

‘Oog om oog, tand om tand’.

Er komt steeds meer ruis op de scheiding der machten. De wetgevende macht is al een tijdje gedegradeerd tot een ja-knik machine van de uitvoerende macht (regering).  Nochtans waarschuwde Montesquieu al in de 18e E dat wanneer wetgevende en uitvoerende macht in dezelfde handen zijn er geen vrijheid kon zijn.

En meer en meer mengt de regering  zich ook in de rechterlijke macht. Willen we de deur openen voor despotisme en willekeur?

Willen we, de vox populi pleasend, terug naar middeleeuwse ‘wraak’ toestanden: strengere straffen, hardere repressie, moeilijkere voorwaardelijke vrijlatingen, enz.? Wat te denken van populisten die rechters bekritiseren gewoon omdat ze uitspraken doen die niet overeenstemmen met wat er aan den toog gezegd wordt? Willen we problemen wegstoppen of ze oplossen?

Al diegenen, en zeker de politici onder hen, die zoiets willen, zouden zich eens moeten afvragen waarom er in Noorwegen, waar ze mild straffen, zo weinig mensen terug in de fout gaan?

 

Regulitis te kust en te keur.

Inefficiënte, nodeloze en dure versnippering evenals populistische steekvlampolitiek verlammen ons. Gebeurt er iets, dan zijn onze ministers er als de kippen bij om ons te overstelpen met een ‘krachtig’ nieuw gebodje hier, een verbodje daar of een pestwetje ginder. Nuance of visie zijn voorbijgestreefd. De volksmond beffen is belangrijker dan goed bestuur. De evolutie van ons obees staatsblad spreekt boekdelen.

Hoelang gaat het nog duren alvorens onze kosters ons ook nog gaan voorschrijven hoe wij moeten beffen in Mechelen, Brussel of Liège?

 

Hersenspoeling.

Een Vlaamse elite (media en politici) wil ons een Vlaamse identiteit’ opdringen met inzet van alle middelen. Incluis kinderlijke taalfetisjen, vlaggenvertoon, screenings en canons.

Pure indoctrinatie met totalitaire en vaak absurde trekjes. Zo kunstmatig en zo afstompend, dat hoe meer ze duwen, hoe sneller het bij mij als shit vervliegt.

 

Waar is het algemeen belang in al die overheidsbemoeienissen?  Voor de schermen regeert den toog, achter de schermen de poen. En onze vrijheid is de dupe!

Deel 2, volgende week, gaat dieper in op hoe de maatschappelijke verruwing(2), het marktfundamentalisme (3) en wijzelf (4) onze vrijheden beknotten.

 

TAGS:  #Freedom   #Good governance #Happyness   #Identity  #Nationalism  #Populism  #Security  #Privacy  #Justice

 

 

Ik wandel, dus ik ben!

Ik wandel, dus ik ben! 993 1020 Lhoëst Jean

‘Gratis en gezond, rijk aan levenselixer, geluk… en ideeën’. Zo zou een reclameboodschap voor wandelen kunnen lezen.

Wandelen is een leuke en goedkope sport voor lichaam en geest. Meer dan gezond bewegen, is het vooral een oppepper voor geest en creativiteit. Daarom ga ik regelmatig zo’n 20 kilometer wandelen… om inspiratie te vinden voor vele van mijn schrijfsels.

De titel van dit tekstje is uiteraard een parafrasering op het beroemde ‘Ik denk, dus ik ben’ (Cogito ergo sum)  van René Descartes, de Franse filosoof en wiskundige uit de 17e eeuw.  En vermits wandelen het denken prikkelt, schrijf ik, Hegel indachtig, ‘Ik wandel, dus ik ben!

Wandelen is inderdaad een echte goudmijn voor ideeën. Nietzsche, de Duitse filosoof, omschreef dit prachtig:

Ik schrijf niet met de hand alleen

Mijn voet schrijft lustig als geen een

Frank en vrij komt hij door ’t veld

En ras over het papier gesneld.”

 

Wandelen, de sport van de vrijheid.

Wandelen: je doet het wanneer je wil, waar je wil, op je eigen ritme en in volle vrijheid, weer of geen weer. Je hebt er niets (tenzij wandelschoenen) of niemand voor nodig.

Het is ook nog tamelijk immuun voor het consuma virus. Gratis geluk is geen spek voor de bek van vrije markt profeten. Dus geen gepush.

En zo ontspannend en bevrijdend. Al wandelend kun je je eens heel goed laten gaan, je ziel luchten zoals ik ooit ergens las. Je muizenissen worden langs je voeten in de grond geloosd! Terwijl je je op een heel natuurlijke manier inspant, ontspant je geest.

Het haalt de domme haast uit je hoofd. Het zorgt voor gemoedsrust. Beschavingsdruk maakt plaats voor diepgang en ruimdenkendheid…

Zalig, verkwikkend en leerrijk.

 

Wandelen, de sport van de bezinning.

Introspectie, bezinning, geluk … associeer het maar met wandelen!

Ruimte, stilte, eenzaamheid, schoonheid, voeten in actie… ideale omstandigheden om tot jezelf te komen en te bezinnen.  Alle invallen passeren de revue, van luchtige onderwerpen zoals de vrouw tot de meest zware zoals de zin van het leven.

Tijdens mijn laatste wandeling kwam ik plots terecht bij vee, bij slacht- en koopvee. Slachtvee laat zich van zijn vrijheid en eigenheid beroven om zo snel mogelijk klaar te zijn voor consumptie. Koopvee – jij en ik- laat zich van zijn vrijheid en eigenheid beroven om zo veel mogelijk te consumeren… Waarom eigenlijk? Zijn we dan domme ganzen? Tijd voor een nieuwe wandeling om antwoorden te vinden…

 

Wandelen, de sport van de ideeën.

De meeste ideeën ontstaan niet aan een schrijftafel, maar op de meest onverwachte plaatsen en momenten.  Wandelen in een stille en weidse ruimte verbreedt je horizon, bevrijdt je geest en verlengt de tijd. Zo heb je tijd en ruimte om na te denken, te mijmeren, te fantaseren, je verbeelding de vrije loop te laten. Geloof me, elke wandeling inspireert en tovert vaak verrassende invallen of inzichten tevoorschijn… De zinnen wellen van mijn pad naar mijn iPad!

Vele grote filosofen des werelds waren trouwens fervente wandelaars. Zoals Socrates, Plato, Aristoteles Wittgenstein, Nietzsche, Rousseau, Kant, Montaigne en zovelen anderen.

De school van Aristoteles heette trouwens de peripatetische school. Peripatetisch stamt van het werkwoord ‘peripateo’, dat  ‘ik ga een wandeling maken’ betekent.

Velen hebben dan ook vaak de zegeningen van wandelen beschreven. Zoals Michel de Montaigne, de Franse filosoof uit de 16e E: “Mijn geest werkt niet goed, als de benen hem niet in beweging zetten.

Of John Muir, de 19e eeuwse Schots-Amerikaanse natuurvorser: “In every walk with nature one receives far more than he seeks.

Een van de mooiste vind ik deze: ‘de benen zijn de wielen van de creativiteit’. Van Albert Einstein.

Go walking, beste lezer!

 

 

TAGS:   #Sundries              #Freedom     #Happiness   #Marktet fundamentalism

 

Vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid.

Vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid. 292 247 Lhoëst Jean

Zoals eerder al geschreven, de Franse revolutie schonk ons een prachtig en krachtig moreel kompas: vrijheid, gelijkheid en samenwerking.

Moesten de wereldleiders (bestaan die nog?) zeilen op basis van dit kompas, zouden we met zijn allen een veel beter leven kunnen leiden.

Maar na 230 jaar is er veel sleet gekomen op deze waarden en hebben ze veel van hun populariteit verloren. De wereld, of preciezer de zogenaamde ‘onzichtbare hand’, vaart liever op het economisch kompas van winstmaximalisatie en taks minimalisatie.

In Oslo kun je trouwens letterlijk gaan schijten op deze waarden… Toen ik er was, stonden er lange files van rechtse en nationalistische politici aan te schuiven….

 

Vrijheid, een illusie.

De overheid moeit zich met meer en meer zaken, zelfs met zaken die tot ons eigen zelfbeschikkingsrecht zouden moeten horen. Een regeltje hier,een verbodje daar. 

Een groot stuk is waarschijnlijk te wijten aan een groeiend wederzijds wantrouwen tussen politiek en burger. Soms vraag ik me af wat we nog meer mogen dan werken, zwijgen en consumeren? Is dit de reden waarom het Amerikaanse Vrijheidsbeeld leeg is van binnen?

Gelijkheid is een ramp!

De rijkste 1 procent van de wereld bezit meer dan de rest. En hun rijkdom blijft fenomenaal stijgen… terwijl hun belasting bijdragen dalen!!! 

Een oud zeer. Publius Terentius Afer schreef in de 2e E v.Chr. al dat ‘Het onbillijk is dat de arme mensen altijd moeten bijdragen om de weelde van de rijken te vergroten.’ 

Leren we dan nooit?

Van samenwerking naar tegenwerking.

De onwil om samen te werken is zorgwekkend. Van de Brexit tot de regeringsvorming in ons landje. Het lijkt wel of we terug gecapituleerd worden naar de tijd van de stammentwisten… terwijl er meer en meer nood is om de problemen globaal aan te pakken!

In volgende artikeltjes zal ik terugkomen op status van ieder van deze waarden in onze huidige maatschappij.

Tags: #French Revolution   #Freedom  #equality   #Fraternity