Belgium

Van een kleine, dikke naar een grote, dunne….
Van een kleine, dikke naar een grote, dunne…. 1706 986 Lhoëst Jean
Français    English

In 1953 zond de NIR (Nationaal Instituut voor Radio-omroep)  de eerste televisie-uitzendingen in België uit.

Tv-kijken  zou snel het land veroveren en uitgroeien tot de belangrijkste vrije tijds activiteit van de wereld. En vaak tot enigste lichtpuntje in menig huisgezin.

 

Evolutie van het TV toestel.

Zoals geschetst in de figuur hierboven vervelde het TV toestel van een kleine dikke tot een grote dunne vandaag.

Het lijkt wel of de TV de evolutie van het aantal ministers in ons landje volgt. In 1953 hadden we nog één minister van Volksgezondheid, intussen moeten we er haast al een tiental betalen. Dus moest het scherm wel groter en dunner worden. Groter om ze allemaal in beeld te kunnen krijgen en dunner om de absurditeit van deze evolutie te symboliseren. Neem nu een regeringsmededeling over Covid-19. In normale landen -cf Nederland en Frankrijk bijvoorbeeld – gebeurt dit door het staatshoofd of de premier. Niet zo bij ons. Hier wordt de premier steevast geëscorteerd door een kolderbrigade van minister-presidentjes …. Kolder, maar wel dure ernst!

 

Evolutie van het TV landschap.

Over de jaren werd het TV landschap verkaveld en onze openbare omroep gekortwiekt ten voordele van inhoudsloze, commerciële zenders.

De openbare zender volgde uiteraard de verspilzieke verkaveling van ons landje en vervelde van een nationale zender (BRT, BRTN) naar een regionaal zendertje (VRT).

En de laatste jaren word de VRT bewust aan de ketting gelegd door de politiek. Minder budget en minder publiciteitsinkomsten om de commerciële zenders ter wille te zijn. Het weinige dat ze mogen/moeten doen is navelstaarderij: Vlaanderen in de kijker zetten! Zo kortzichtig en belachelijk.  En zeker niet spotten met de Vlaamse regering, zoals onlangs nog duidelijk bleek met de harde kritiek op het nochtans satirische DIW-programma.

Het zou me niet verwonderen dat de VRT binnenkort vervelt naar VII, Vlaams Instituut voor Indoctrinatie. Veelkleurigheid en meerstemmigheid, daar houden de nieuwe Vlaamse ‘primitieven’ niet meer van.

Sinds 1987 kunnen we ons ook verheugen (sic) op commerciële zenders à la VTM. Meer zenders, minder inhoud. Persoonlijk kijk ik nooit naar zulke zenders. Heb een hekel aan programma’s die onderbroken worden door boodschappen die me trachten te overtuigen van de noodzakelijkheid van dingen die ik niet nodig heb.

 

Evolutie van het TV journaal.

De verkaveling en commercialisering van het TV landschap leidt tot een verschraling van het TV aanbod.

Dit is nog het best te zien aan de TV journaals. Van een brede kijk op de wereld evolueert het journaal steeds meer naar een enge, bekrompen blik op het ‘eigen volk’, hoe insignificant dit op het wereldtoneel ook moge zijn. Niks voor mij!

Nationalistische partijen hebben de openbare zender gekaapt en maken er meer en meer een instrument van bekrompen canonieke, identitaire indoctrinatie van.

 

Verloedering schept kansen….

Een groot scherm om steeds minder te zien heeft ook zijn voordelen.

Zo kijk ik veel minder TV dan vroeger. Liever een ziener dan een kijker. En als ik al eens kijk, fungeert de TV meer en meer als een gratis met de ogen genomen slaapmiddel.

Ben verplicht dagelijks minimum naar twee journaals te kijken (VRT en RTBF) om enigszins een correct beeld te krijgen van wat er in mijn land en de wereld gebeurt. Goed voor mijn talenkennis en een genuanceerder inzicht.

En ARTE is mijn lievelingszender geworden. Een internationale Frans/Duitse samenwerking. En een bredere kijk op de wereld, verlost van de hokjesmentaliteit. Een verademing.

Winston Churchill had overschot van gelijk toen hij schreef:

”A pessimist sees the difficulty in every opportunity; an optimist sees the opportunity in every difficulty.”

 

#media #belgium #diversity #identity #nationalism

Waar zijn er dra meer ministers dan ziekenhuisbedden?
Waar zijn er dra meer ministers dan ziekenhuisbedden? 763 729 Lhoëst Jean
Français    English

In Belgistan!

In mijn vorig artikel vertelde ik dat ik geen probleem heb met belastingen, maar wel met onze manier van belasten en met de blijkbaar onweerstaanbare drang van onze politici voor nutteloze uitgaven!!

In dit artikel gaan we dieper in op ons belastingsysteem en uitgavenbeleid, beiden voorbijgestreefd en op zijn minst onrechtvaardig. In een volgende artikel op onze hypocriete belastingpolitiek.

Een dikke maand geleden las ik nog in de krant dat de rijkdom van de 1% maar blijft stijgen, zelfs in het klotejaar 2020… terwijl in de rest van de bevolking de armoede stijgt. En ook in ons land hebben steeds meer mensen last om de eindjes aan elkaar te knopen… Ja dan kun je echt niet tevreden zijn met hoe onze belastingen geheven en besteed worden! Eigenlijk is er dan gewoon fundamenteel iets mis.

Een overheid die een kleine minderheid fiscaal in de watten legt terwijl ze er niet in slaagt de welvaart van de anderen te waarborgen schiet schromelijk tekort in haar taak ondanks al haar mooie verhaaltjes!

Belastingsysteem.

Van een goed belastingsysteem zou men toch mogen verwachten dat het minstens transparant, eenvoudig en zeker rechtvaardig is. Dat het zorgt dat iedereen bijdraagt naar vermogen zonder uitzonderingen en ontsnappingsroutes. En dat alle inkomsten gelijkwaardig belast worden.

Niet zo in ons landje. Ons systeem hangt met ogen en haken aan elkaar. Een kluwen van koten, achterpoortjes en ontsnappingsroutes ter wille van de rijkere burgers. ‘Kleine lettertjes op maat van de happy few’ zoals ik in een vorig artikel betoogde. Normaal?

Het staat bol van ongerijmdheden.

Is het normaal dat het inkomen van een arbeider zwaarder belast wordt dan dat van een verhuurder?

Het is een zeef waardoor veel te veel mensen geen of veel te weinig belastingen betalen dankzij allerhande ontsnappingsroutes, fraude en gewillige politici.

Het inspireerde Bert Kruismans om te spreken over twee soorten sdf’s in België. Onderaan de ladder de Sans Domicile Fixes; en bovenaan de ladder de Sans Dificultés Fiscales.

In zijn boek ‘Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat.’ vatte Maarten Boudry het als volgt samen: ‘Dat mensen miljoenen per jaar verdienen, is hun gegund. Dat ze vervolgens echter dure consultants betalen om aan fiscale ‘optimalisatie’ te doen, via achterpoortjes en ingewikkelde constructies, terwijl de modale burger gewoon belastingen moet betalen, stuit iedereen tegen de borst. Dat moeten we bestrijden, niet vanuit een weerzin voor ongelijkheid, maar vanuit een gevoel voor rechtvaardigheid. Dat de rijkste mensen naar verhouding het minste belastingen betalen van allemaal, is inderdaad hemeltergend. ‘

Het land van de nutteloze uitgaven.

Dan heb ik het niet over de grote uitgavenposten zoals sociale zekerheid, pensioenen, gezondheid, onderwijs, enz. Dit zijn uitgaven om ervoor te zorgen dat iedereen menswaardig kan leven, de kerntaak van iedere overheid. Integendeel zelfs, hier moet meer geïnvesteerd worden als je bijvoorbeeld de evolutie van de armoede bekijkt. Een leefloon dat onder de armoedegrens ligt is geen leefloon maar een aalmoes en eigenlijk in strijd met artikel 25 van de mensenrechten! Een schande.

Maar wel over de nutteloze uitgaven. Nutteloos omdat ze voor de burger geen enkele toegevoegde waarde hebben. Ze dienen slechts het eigen of ideologisch belang van de particratie.

Zou er een land zijn….

…waar de kosten van bestuur zo uit de pan swingen als in ons mini-landje. Ons land lijkt wel een echte politieke postjes-kwekerij…

Het bestuur van ons landje is nodeloos complex en duur. De kost van bestuur is  verveelvoudigd ten opzichte van 50 jaar geleden met dank aan de vele staatshervormingen. Staatshervormingen die nooit uitgegaan zijn van hoe onze (kleine) staat zo efficiënt mogelijk te besturen, maar altijd van een bekrompen hokjesmentaliteit.

Buiten te veel belastingen, hoeveel hinder en euro’s zouden deze uiteenlopende gewestelijke reglementeringen ons nog extra kosten?

Zou er een land zijn met meer ministers per 1000 inwoners dan België?

Zou er een land zijn met zoveel overlappende administraties als België: ministeries, kabinetten, parlementen, regeringen, comités, minister-presidenten en noem maar op. Postjes bij de vleet.

Zou er een land zijn dat zo dom is het beheer van een ringweg van amper 72 kilometers rond zijn hoofdstad te verdelen over drie beheersmaatschappijen met alle gevolgen van dien?

Al ooit een land tegen gekomen met negen ministers van volksgezondheid? Om ziek van te worden! Pedro Facon sprak van ‘hallucinante situaties door bevoegdheidsversnippering.’ En zelfs De Tijd blokletterde ‘Versnippering in de zorg kost tijd, geld en levens.’ Het leidt inderdaad alleen naar veel gekakel, maar weinig eieren!

Moesten ze nu nog willen aanvaarden, ‘ok we doen het met negen maar voor de prijs van één’, zou het nog absurd zijn, maar toch al niet duurder dan vroeger. Maar dat willen ze uiteraard ook niet… Pure geldklopperij!

Het moge duidelijk zijn dat de particratie niet wakker ligt van efficiënt en goed bestuur in het algemeen belang!

 

Kosten voor identitaire indoctrinatie en verdwazing.

Wie gaat er beter worden van dure ‘canons’, beschamende reclameboodschappen in internationale magazines, nog meer ‘Vlaams’ op minder VRT, enz….?

Wat is de toegevoegde waarde van al dat vlaggenvertoon en van die kinderachtige symbolenpolitiek?

Dienen belastinginkomsten om partijen te subsidiëren die moedwillig haat zaaien en/of aanzetten tot flagrante inbreuken op de mensenrechten? Volgens mijn bescheiden mening uiteraard niet. En toch gebeurd dit in ons Belgistan!!!!!

U zal begrijpen dat dit mijn bloed doet koken!

 

#taxes   #Good governance. #Belgium  #budget  #Good/bad practices  #human rights  #nationalism  #poverty   #social security  #state structure

Depolitiseer staatshervormingen.
Depolitiseer staatshervormingen. 1119 926 Lhoëst Jean

Mens, erger je niet.

 

Staatshervormingen, institutionele problemen, communautaire dictaten.

Vechten om een erwtje al of niet in twee, drie of vier te splitsen. Voilà de dingen waar onze verheven politiekers nu al jaren ‘mens erger je niet’ mee spelen op onze kosten….

Zij verkavelen, en de burger ergert zich. Want zijn prioriteiten, Waal of Vlaming, zijn: belastingen, migratie, milieu, sociale zekerheid, gezondheid, werkgelegenheid, enz.

Zulke minachting van de burger kan alleen maar mogelijk zijn in Absurdistan… of België!!!!

 

Political Capers.

Deze pure ‘Politique politicienne’ om een ‘malade imaginaire’ verlamt en verrot ons landje nu al jaren. Opgepookt door nationalistische en separatistische partijen. En ondergaan bij een gebrek aan politiek leiderschap. Kleuters in overvloed, leiders nergens te bespeuren.

Politici bakken er inderdaad niets van. Het beste voorbeeld hiervan is de huidige kakofonische  en dure structuur van ons landje. Een hopeloze versnippering  waar zelfs een kat haar jongen niet terugvindt.

Symbolisch voor de belachelijke complexiteit van ons landje was de manier van communiceren omtrent de coronacrisis tussen Frankrijk, Nederland en ons landje. In Nederland(premier) en Frankrijk (president) sprak het staatshoofd de burgers toe. Hier was het TV-scherm te klein om alle ‘staatshoofden’ op een scherm te krijgen, met af en toe dan nog eens een voorbij springende clown. ‘ Political capers’, hilarisch maar wel een verschrikkelijk dure grap.

Zoals vroeger al geschreven (zie N004 en N020), kan ik me echt niet van de indruk ontdoen dat we vroeger beter bestierd werden door 18 ministers dan dat we vandaag be-ezel-d worden door een veelvoud aan ministers. Internationale vergelijkingen leren keer op keer dat landen met een korte en eenduidige beslissingsketen beter scoren. Dat velen zich vervreemden van de politiek verbaast me dus echt niet!

De reden hiervoor is dat politici te veel op korte termijn denken, teveel in partijprogrammadwangbuizen, teveel aan electoraal gewin en teveel aan eigen belang: postjes en poen. Weet je niemand begrijpt waarom een landje kleiner dan een volwassen wolk vier klimaatministers nodig heeft, behalve politici…. Voor hen zijn 4 ministers vier postjes en dat is toch beter dan eentje, of niet soms?

 

Depolitiseer staatshervormingen.

Als burger zou ik daarom willen dat staatshervormingen gedepolitiseerd worden. Burgers moeten veel meer betrokken worden met democratie en bestuur.

Je eigen postjes creëren op kosten van de burger: zo kan het niet meer verder!!!

Betrokkenen zelf over hun aantal, loon of carrière laten beslissen is sowieso slecht bestuur.

Tot wat zoiets leidt kunnen we zien in de wonderbaarlijke vermenigvuldiging van het aantal ministers in ons land. En dat terwijl bijvoorbeeld steeds meer langgenoten in armoede leven of dreigen te vallen….

Als burger wil ik minder politiek en meer goed bestuur. Een efficiënter, beter en goedkoper bestuur. Een bestuur dat geen overdreven beslag legt op belastinggeld. Een bestuur dat het welzijn van de burger vooropstelt. Een bestuur dat de vergelijking met onze buurlanden kan doorstaan!

 

Tabula rasa maken.

Vandaar dat ik denk dat we opnieuw moeten beginnen, met een schone lei.

Hoe was het bijvoorbeeld in 1970, vóór de diverse staatshervormingen? Hoe is het nu? En hoe zou het er idealiter moeten uitzien voor een klein landje als België in een Europese context? En hoe kunnen we er geraken (een stappenplan)?

Dit werk mogen we dus niet meer overlaten aan de particratie, maar uit besteden aan een groep experten die niet in politieke dwangbuizen denken: organisatiedeskundigen, specialisten in publieke administraties, ervaren CEO’s, economen, filosofen en een paar lukraak gekozen burgers, mooi verdeeld over alle windstreken.  (diversiteit leidt altijd tot betere oplossingen).

Het resultaat van hun werk moet een voorstel van ideale staatsstructuur zijn, sterk onderbouwd met feiten, argumenten en alle voor- en nadelen. Voor de burger moet het heel duidelijk zijn waarom de nieuwe structuur VEEL beter is dan de oorspronkelijke structuur in 1970. Wanneer de kost van het ideale bestuur merkelijk duurder zou zijn dan de geïndexeerde kost van het bestuur in 1970, moet het ook heel duidelijk zijn voor de burger waarom deze meerkost nodig is. En tot welke veel grotere toegevoegde waarde hij voor ons allen zal leiden.

Een mogelijke denkpiste: een nationaal beleid, maar lokale uitvoering. Breidt de bevoegdheden van de bestaande gouverneurs en burgemeesters uit voor een lokale toepassing van de nationale wetgeving en schaf al de rest af. Dichter bij de burger, minder postjes, minder belachelijk en veel goedkoper!!

 

De experten schikken, maar de burger beschikt.

Het voorgestelde plan moet goedgekeurd worden door een twee derde meerderheid van een ad hoc panel van zo’n 200-tal uitgelote burgers. De loting moet zodanig gebeuren dat er een evenwichtige spreiding is over provincies, gender, opleidingsniveau, leeftijd, belasting contributie, etniciteit, enz. Het panel moet een correcte afspiegeling zijn van ons huidig landje.

 

En tijdens de periode nodig om tot een oplossing te komen, stoppen de politici met ‘mens erger je te spelen’ en concentreren ze zich op hun hoofdtaak: het algemeen belang dienen.

#Belgium      #Citizen participation        #Democracy             #Good governance   #Political parties     #State structure

 

De politiek, de priesters van de ongelijkheid.
De politiek, de priesters van de ongelijkheid. 811 360 Lhoëst Jean

De ongelijkheidskloof is zo groot kunnen worden dankzij de zwakheid van de mens en … dankzij de welwillende medewerking van de politiek.

De politiek gaat immers niet voor het algemene belang, maar voor eigen en  economische belangen. Er is een ware symbiose tussen de politiek en de economie, twee handen op een buik.

Zoals de kerk in de middeleeuwen de vazal was van de absolute macht van de koning, zo is de politiek vandaag de vazal van de absolute macht van het marktfundamentalisme.

Daarom verklaarde Amitabh Behar, de CEO van Oxfam India onlangs op Davos:   “Een miljardair hoef je niet te feliciteren voor zijn rijkdom. Integendeel: elke miljardair is een mislukking van het beleid.”

 

Het volk zoet houden.

Het huidig politiek systeem is de verzekeraar en de vakbond van het markfundamentalisme. Het geeft aan de gewone mensen de schijn van vrijheid en medezeggenschap terwijl het de fundamentele economische ongelijkheid intact laat.

Daartoe gebruiken ze allerhande drogredenen zoals de ‘trickledowntheorie’ die  nochtans al lang verzuurd is. Lagere belastingen zouden leiden tot sterkere groei en werkgelegenheid. De taart groeit wel, maar minder dan voorgelogen. En vooral, het grootste stuk van de groei gaat sowieso naar de 1%. En dan spreken we nog niet van de kost voor de 99%:ratraces, ongelijkheid, onvrijheid, enz.

En samen met de media spannen ze zich ook in om de consumptie aan te wakkeren. Begin mei las ik nog deze expliciete oproep in een zogezegde kwaliteitskrant: “Consumeren is een economische noodzaak. Dat duurzaam en zo lokaal mogelijk doen (‘winkelhieren’) is meer dan ooit een politieke daad en een morele plicht”. Wat een paternalisme. Wat met onze vrijheid? Zijn er dan geen nog grotere morele plichten? Zoals bijvoorbeeld belastingen naar vermogen betalen?

 

Een belastingpolitiek op maat van de happy few.

Sinds de jaren 80 van vorige eeuw betalen de happy few (de 1% en bedrijven) wereldwijd steeds minder belastingen.

In ‘The triumph of injustice’ berekenden de economen E. Saez en G. Zucman dat de totale fiscale druk (23%) op de 400 rijkste families minder is dan de gemiddeld 24.2% die de armste helft van de Amerikaanse belastingbetalers betaalt!

En ook ons landje is een goede leerling. Zie de ongedekte fiscale cadeautjes voor de happy few van de vorige regering. Of de effectentaks, intussen onwettig verklaard omdat hij voor iedereen gold behalve voor de happy few!!!

Als miljardair is het mogelijk speciale constructies op te zetten waardoor erfenissen doorschuiven van de ene op de volgende generatie zonder haast enige belasting.

En dan zwijgen we nog over de massale, oogluikend toegestane belastingontwijking en -fraude. Volgens de Europese onderzoekscommissie TAX3 is  ons land een van de zeven Europese landen die agressieve belastingontwijking faciliteren!

In een gemeenschappelijk rapport van alle Belgische universiteiten met aanbevelingen voor een maatschappelijke (corona) exit strategie kun je ook dit lezen: “These policies of dismantling public services and massive budget cuts went hand in hand with tax reforms aimed at considerably increasing the wealth of multinational companies and very wealthy individuals. Not to mention Belgium’s constant opposition, at the European level, to the various measures aimed at reducing tax evasion. “

Welkom in België!

 

Wetgeving op maat van de happy few.

De middeleeuwse bankier Dino Rapondi wist het al: ‘Er is niets dat niet met goud en geld kan worden geregeld.’  Dus ook de wetgeving. Hier en elders worden de wetten geschreven door de lobbyisten van de happy few.

De Antwerpse advocaat/fiscalist Victor Dauginet publiceerde onlangs een boek “Het belaste land. Over de malaise van onze fiscaliteit” en in een interview n.a.v. dit boek beweerde hij onomwonden “Het grote geld schrijft de wetten in dit land. Dat gebeurt zonder veel controle”.

En de Amerikaanse economist Jeffrey D. Sachs (Columbia University) was ook niet mals: ‘The rich control our politics to a huge extend. In return they get tax cuts and deregulation. It’s been and is an amazing ride for the rich.’

Op zijn minst een gevaar voor de democratie….

 

Besparen in de sociale zekerheid om de happy few ter wille te zijn.

Vermits de belasting bijdrage van de happy few constant vermindert, is de overheid uiteraard ‘verplicht’ te besparen in de sociale zekerheid en andere voorzieningen. Met alle gevolgen van dien, stijgende armoede, files aan de voedselbanken, enz.

Onlangs nog een stuitend voorbeeld gezien. Nadat de regering al miljarden gepompt had in de economie, zou ze eens zien of ze nog een paar miljoentjes had om de minder gelukkigen, doch zwaarst getroffenen door de coranacrisis te helpen. Doch een van onze kruideniers in nietigheid vond het voldoende en kraaide: ‘We kunnen niet verder op het spoor om inactiviteit te ondersteunen.’ Ik vroeg me af waarom hij zijn raad niet op het parlement toepaste. Tenslotte is dit haast al twee jaar inactief op onze kosten….

Dit alles verklaart waarom armoede-expert Bea Cantillon onlangs nog sprak van een diep falen van het beleid.

 

Van godsvrees naar job vrees.

We zijn dus helemaal terug in het ancien regime, met de plutocraten als aristocraten en de politiek als de kerk. Beiden ten dienste van de absolute macht van het marktfundamentalisme.

Tot de Franse Revolutie maakte de pastoor de 99% wijs dat God hen niet waardig genoeg gevonden had om tot de uitverkorenen te behoren. Het was hun eigen schuld. Door braaf te zijn, konden ze later toch nog in de hemel. Godsvrees als stok.

Nu vertellen de priesters van de vrije markt, de politiek, dat hoe rijker de  economische machtshebbers zijn, hoe meer jobs ze creëren. En dat we braaf moeten zijn of we verliezen onze job. Job vrees als stok.

Een ‘orde van goddelijke makelij’ is vervangen door ‘een orde van economische makelij.’ Welkom in het regime infernal!

Beiden zijn uiteraard volksverlakkerij.

Zou het nu ook nog eeuwen duren eer we op zijn minst dit systeem rechtvaardiger maken?

 

#Belgium      #Democracy #Equality      #Free markets         #French Revolution

#Good governance  #Political parties     #Poverty       #Social security       #Taxes

Van wanbeleid naar een beleid.
Van wanbeleid naar een beleid. 1144 1014 Lhoëst Jean

Bakens voor een nieuw land.

Wat hebben onze politici toch een moeilijke job! Ze slagen er maar niet in een regering te vormen. Ondanks ze zo hun ‘best’ doen om niet uit hun dwangbuis van mantra’s, veto’s, fronten en andere monomanieën te komen. Wie verlost hen van die dwangbuizen?

Graag zou ik een klein steentje bijdragen met een 10-punten lijstje. Een lijstje van evoluties die mijns inzien nodig zullen zijn om ons, en bij uitbreiding de wereld, vooruit te helpen. Om ons welzijn te verbeteren. En is dit niet hun belangrijkste taak?

De ‘naar’ in deze evoluties – van vandaag naar morgen – is uiteraard een lange termijn visie. Maar als je iets wil bereiken tegen zeg 2050, is het tijd om er nu aan te beginnen. En zeker om de bevolking voor te bereiden op die  toekomst en de vereiste omslag in denken en doen….

 

1 Van ‘de absolute macht van de economische belangen’ naar het ‘algemeen belang als eerste prioriteit’.

Het welzijn van de ganse bevolking moet het doel worden van de overheid. Dit lijkt een evidentie, maar is het spijtig genoeg al lang niet meer.

De staat is gekaapt door het kapitaal en populisten. Vandaar dat ik in mijn boek (hoofdstuk 5) spreek over een centocratie in plaats van een democratie. Rijke, machtige belangengroepen dicteren de politieke agenda en schrijven de wetten. Is het ‘hebben’ van enkelen dan belangrijker dan het ‘zijn’ van velen?

Zoals de kerk in het Ancien Regime de verzekeraar was van de absolute macht van de koning, zo is de politiek vandaag de verzekeraar van de absolute macht van de economische belangen! Dit moet dringend veranderen.

2 Van ‘globale problemen, lokale oplossingen’ naar ‘globale problemen, globale oplossingen’.

Vele problemen trekken zich niets aan van grenzen: klimaat, belastingontwijking en -fraude, overbevolking, virussen, ongelijkheid, migratiestromen, enz. Deze moeten globaal (wereldwijd) aangepakt worden. Tijd om te streven naar een echte Europese, en liefst zelfs een mondiale, regering zonder veto’s en privileges voor bepaalde landen.

3 Van ‘hoe rijker, hoe minder belastingen’ naar ‘hoe rijker, hoe meer belastingen’.

Een maatschappij waar de gemiddelde burger fors bijdraagt en de ‘happy few’ relatief gezien veel, veel minder is niet alleen onethisch maar ook niet langer houdbaar. Zelfs Warren Buffett schaamde zich dat hij minder belastingen betaalt dan zijn secretaresse! Je waant je terug in de tijd vòòr de Franse Revolutie.

Iedereen, zonder uitzondering, moet naar vermogen en inkomsten bijdragen.

Zou trouwens beter zijn voor de economie en de aanvaarding van het systeem. Want als iedereen correct zijn bijdrage naar vermogen betaalt, moeten heel wat andere burgers minder betalen en hebben we ruimte om de minder bedeelden beter te helpen. Zovele mensen die hun beschikbaar inkomen zien stijgen en dus ruimte krijgen om te kopen, kopen als gekken. En is dit niet wat een altijd-maar-meer systeem verwacht?

4 Van ‘jobs, jobs gedram’ naar ‘robots, robots gejuich’.

Technologische evolutie laat toe om met veel minder mensen meer te ‘produceren’, zowel in de goederen als dienstensector.

De overheid mag deze evolutie niet afremmen of ontkennen. Ze moet ze zelfs toejuichen. Want meer kunnen ‘produceren’ met minder mensen, is een prestatie om u tegen te zeggen. Dat is vooruitgang.  Uiteraard  moet de overheid en het systeem dan wel voor zorgen voor de mensen die bevrijd zijn van nutteloos werk. Ook zij moeten kunnen delen in de welvaart en een menswaardig leven kunnen leiden.

Politici die nu nog kraaien van jobs, jobs, jobs doen aan volksverlakkerij of zijn totaal voorbijgestreefd en wereldvreemd.

5 Van ongelijkheid naar minder ongelijkheid.

De armoede en ongelijkheid nemen overal toe. Van gelijke kansen kunnen we dus moeilijk spreken. Sociale rechtvaardigheid moet een topprioriteit worden voor iedere regering.

Heeft een kindje dat naar school moet met een lege brooddoos evenveel kansen als een kind met een overvolle, gouden brooddoos?

Waarom mag een rijke belasting-ontwijker emigreren naar het land van zijn keuze voor eigen profijt (geen of minimale belasting) en mag een arme drommel op de vlucht voor ellende niet emigreren naar het land van zijn keuze voor betere levensomstandigheden?

 

6 Van ‘particratie’ naar ‘participatie’.

De tijd van politieke partijen is gedaan. Dag na dag bewijzen ze hun onmacht, onwil en onkunde. Tijd om de burger directer en rechtstreeks bij het beleid te betrekken en zo te komen tot een echte democratie.

Waarom als eerste stap de senaat niet terug in ere herstellen en bevoegd maken voor de goedkeuring van alle wetten en decreten in ons landje? En nog belangrijker, de senatoren worden niet meer verkozen, maar op een slimme manier geloot uit de bevolking volgens geslacht, leeftijd, opleiding en woonplaats. Ze krijgen een zitje voor vier jaar. Nadien volgt een nieuwe lichting.

  

7 Van minachting naar actieve steun voor de mindere goden.

Een bloemenveld oogt veel mooier zonder verwelkte exemplaren.

Het is onze verdomde morele plicht, onze zijnde diegenen die vlotjes mee kunnen en zeker de overheid, om achterom te kijken en voor de achterblijvers te zorgen. Mensen die, voor welke reden dan ook, niet meekunnen met het helse (zotte?) ritme van de maatschappij. Denk aan zieken, aan mensen met fysieke of mentale beperkingen, werklozen, armen, minder begaafden, enz… Ook zij hebben recht op hun deel van de welvaart en om op een menswaardige manier ‘mee’ te kunnen!

Ze verdienen meer dan minachting en het al te gemakkelijk verwijt ‘dat het hun eigen fout’ is! Hoe zwak kun je zijn als leider als je zoiets durft te beweren?

8 Van overal ‘andere regeltjes’ naar overal ‘dezelfde regeltjes met lokale nuances’.  

Waarom vier ministers van mobiliteit? Waarom drie beheersmaatschappijen voor de Brusselse ring van amper 72 kilometers? Wat is het nut… behalve meer postjes en extra kosten?

Stop de waanzinnige verkaveling van het land!

Schaf al die regeringen, parlementen, ministerkes af. Kom terug naar een nationaal beleid (wetgeving). Nationaal beleid, maar lokale uitvoering. Dus breidt de bevoegdheden van de bestaande gouverneurs en burgemeesters uit voor een lokale toepassing van de nationale wetgeving.

De kost van bestuur van ons klein landje moet drastisch omlaag. En zou bijvoorbeeld niet meer mogen kosten dan de geïndexeerde kost van het bestuur van België in 1970.  Als men dan toch denkt meer dan 60 ministers nodig te hebben om dit landje te be-ezel-en, OK dan, maar wel voor de kost van de 18 die het land in 1970 bestierden! En zo is iedereen, de politieker en burger, misschien content. Of niet?

9 Van ‘de hel, dat zijn de anderen’ naar ‘de hemel, dat zijn de anderen’.

De politiek polariseert meer dan dat ze verenigt. En dat is altijd en overal een doodlopend straatje, figuurlijk… en vaak ook letterlijk! De wereld wordt meer en meer een dorp, met dank aan technologische evoluties. Zelfs uit puur ‘eigen belang’ hebben we er dus alle belang bij dat iedereen er op vooruit gaat… Een mini oase te midden van een woestijn is echt niks om naar uit te kijken.

Willen we vooruit, dan moeten we evolueren van verwijten naar begrijpen! Van schuldigen zoeken naar partners zoeken voor betere oplossingen!

10 Van ‘overdreven betutteling’ naar ‘meer zelfbeschikkingsrecht’ voor de burger.

Een overheid hoeft zich niet te mengen in de interne keuken van de burger, tenzij die teveel ‘lawaai’ of geuroverlast voor de anderen berokkent. Dus het Staatsblad moet een serieuze vermageringskuur krijgen!

 

Laat ons nu niet beginnen roepen dat dit niet haalbaar is, onbetaalbaar en tutti quanti. Stop dit plat gedraaid plaatje aub. Dit is het liedje van kruideniers in nietigheid. Een leider die zegt ‘Wir schaffen das’.

Hoe klonk die oude volkswijsheid ook weer? Waar een wil is, is een weg!

 

Tags: #Government formation    #Good governance    #Belgium

Narcissen bedreigen biodiversiteit!
Narcissen bedreigen biodiversiteit! 1563 693 Lhoëst Jean

Uit ‘fraternité’ is het huidige, ééngemaakte Frankrijk geboren.

Eind 18e E zag men in dat de  versnippering van een land in diverse regiootjes heel inefficiënt was. Verenigen, overal dezelfde regeltjes, samenwerken waren het devies voor een ongelofelijke welvaartsgroei.

Twee eeuwen later willen velen de klok terugdraaien en de stammengebieden terug in ere herstellen….

Inderdaad, overal zijn de polariserende wij-zij verkavelaars weer in opmars:  van de VS tot in Vlaanderen. Identiteit en muren overtroeven klimaat en ongelijkheid…. En zeggen dat de ‘eigen volk eerst’ doctrine de oorzaak is van de meeste genocides in de twintigste eeuw!

De escapistische hang naar het verleden – bitse  stammenstrijden in de savanne – zal niemand nochtans een betere toekomst geven!

lees meer

Waarom was de regeringsmededeling van 25/04 geen voorbeeld van goede communicatie?
Waarom was de regeringsmededeling van 25/04 geen voorbeeld van goede communicatie? 564 353 Lhoëst Jean

De regeringsmededeling was, communicatief gezien, niet goed.
Een voorbeeld van hoe het niet moet. En dan hebben we het nog niet over de
voorafgaande lekken of de profileringsgeile corolla-clown die voor zijn toer
zijn zegje al komt doen….

Maar hoe zou dat komen?

Waarschijnlijk geen tijd genoeg gehad om deze toespraak
deftig voor te bereiden.

Omdat de voorafgaande vergaderingen veel te lang duren.
Omdat er veel te veel deelnemers hun zegje moeten doen… Daar waar iedereen
weet, dat hoe meer mensen in een vergadering, hoe langer en inefficiënter het
is…

Sommigen suggereerden dat Rutte (NL) en Macron(FR) het toch
veel beter doen. Maar als je die vergelijking maakt, zou het toch goed zijn ze
volledig te maken. Als deze heren hun woordje komen doen op TV, door hoeveel
narren worden ze dan vergezeld? Door hoeveel excellenties worden deze landen
bestierd, en door hoeveel ‘excellenties’ wordt ons minuscuul landje be-ezel-d?

Enfin, het bestuur van ons landje is potsierlijk en
belachelijk, met als gevolg weinig hoogstaande toespraken. Te belachelijk voor
woorden, maar wel de realiteit voor onze (belasting) centen! Hoelang blijven
dit spektakel nog aanzien?

Mensenrechten, van grondwet naar lastpost!
Mensenrechten, van grondwet naar lastpost! 1773 513 Lhoëst Jean

Op de website van ons ministerie van Buitenlandse Zaken kun je dit lezen: “Mensenrechten zijn de fundamentele rechten en vrijheden waar iedere mens aanspraak op kan maken, wie je ook bent en waar je ook woont. Deze essentiële rechten zijn minimumnormen, inherent aan elk persoon, louter vanuit het feit mens te zijn.”

“Ze werden een eerste keer op een alomvattende manier vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens die in 1948 aangenomen werd door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties”.

Met dank aan de Franse Revolutie.

Heel wat van deze rechten stonden al in de “Déclaration des droits de l’homme et du citoyen” die de Franse Revolutie ons schonk in 1789. Alle mensen gelijk voor de wet, vrije meningsuiting, bescherming van eigendom, en zoveel meer hebben we inderdaad te danken aan deze revolutie.

Maar het belangrijkste aspect van deze eerste ‘déclaration’ is misschien wel wie als bezitters van deze rechten worden omschreven: de ‘burgers’  (citoyen). Eeuwenlang waren de meeste inwoners van Frankrijk (en elders) immers onderdanen met veel plichten, maar zonder enige rechten. Vanaf nu was iedereen gelijk voor de wet.

Inspiratie voor deze Verklaring vonden de makers bij de Verlichtingsfilosofen uit de 18e eeuw.  Zij bepleitten waarden als vrijheid, gelijkheid en solidariteit.

‘Vrijheid van angst’.

De korte Verklaring van een 30-tal artikelen is de moeite waard om eens te lezen. En zou eigenlijk verplichte lectuur en kennis moeten zijn voor iedereen die een bestuursfunctie wil uitoefenen, waar ook ter wereld!

In deze grondwet van de mensheid vind je dingen als ‘Alle mensen worden vrij en gelijkwaardig geboren. Iedereen heeft aanspraak op alle rechten en vrijheden opgesomd in deze Verklaring. Niemand mag onderworpen worden aan folteringen of andere onmenselijke bestraffingen. Iedereen is gelijk voor de wet. Iedereen heeft recht op rechtshulp en op een eerlijk, openbaar, onafhankelijk en onpartijdig proces. Iedereen heeft het recht om in andere landen asiel te zoeken en te genieten tegen vervolging. Recht op eigendom. Vrijheid van mening en meningsuiting. Vrijheid van vereniging en vergadering. Recht op maatschappelijke zekerheid. Bescherming tegen werkloosheid. Recht op een levensstandaard, die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten. Recht op onderwijs. Recht om deel te hebben van wetenschappelijke vooruitgang en de vruchten daarvan.’

Dag Hammarskjöld, VN secretaris-generaal van 1953 tot 1961, vatte de hele filosofie van de mensenrechten krachtig en prachtig samen als “Vrijheid van angst“.

En in de praktijk…

De Universele Verklaring komt overal meer en meer onder druk. In theorie vindt iedereen het een prachtig moreel kompas, maar in de praktijk  wordt het meer en meer beschouwd als een ambetant vodje papier dat een wij-zij beleid in de weg staat en het economisch fundamentalisme schaadt!

Een spijtige zaak, omdat dit echt geen goede evolutie is…

Maak eens een vergelijking tussen de ranking van de landen die het beste de mensenrechten respecteren en de ranking van zij die hoog scoren in het World happiness report. Wat blijkt? De Noorse landen staan hoog in beide rankings. Finland is zelfs al drie jaar achter elkaar het gelukkigste land ter wereld en toevallig (?) is hier ook de ongelijkheid tussen mensen het kleinst. Zou er een verband zijn? By the way ons landje zakt de laatste jaren in het happiness rapport…

Maar buiten de Noorse landen, worden elders steeds meer vragen gesteld rond grondwaarden als vrijheid, gelijkheid en samenwerking. En zo wordt de democratische rechtsstaat steeds meer uitgehold.

Ter illustratie een aantal uitspraken van presidenten van deze wereld met duidelijk een verdraaid kompas:

  •  ‘Ik ben pro martelen.’ Jair Bolsonaro (Brazilië)
  • ‘Zolang er mooie vrouwen zijn, zullen er ook veel verkrachtingen gebeuren.’ Rodrigo Duterte (Filipijnen)
  • ‘Vluchtelingen zijn geen mensen. Het zijn beesten.’ Donald Trump (VS).

En wat hebben al deze ‘verheven’ leiders gemeen? Ze willen allen de christelijke waarden verdedigen, maar net zulke heerschappen zijn de grootste bedreiging voor deze waarden! Of heb ik een verkeerd begrip van Christelijke waarden?

En in België?

Het met de voeten treden van mensenrechten gebeurt niet alleen in ver afgelegen apenlanden, ook ons landje moet niet onderdoen in de wedstrijd ‘terug naar af’. Voor  nationalisten zijn mensenrechten inderdaad een hinderpaal in het bevoordelen van ‘het eigen volk’ en het uitsluiten van zondebokken…

Sla de kranten open en je zult regelmatig lezen dat ons landje op de vingers getikt wordt omdat dit of dat een schending van de mensenrechten is!!!!

Vooral wat betreft ons gevangenissen-beleid, de stijgende armoede en onze immigratiepolitiek.

Haast één op de vijf Belgen leeft in precaire omstandigheden. Zelfs de kansarmoede bij Vlaamse kinderen blijft maar stijgen volgens de kansarmoede-index van Kind en Gezin! Een aanfluiting van de mensenrechten, zeker in een ‘rijk’ land als België.

Dunja Mijatovic, de mensenrechtencommissaris voor de Raad van Europa, was onlangs scherp voor België: ‘Kinderen mogen nooit opgesloten worden wegens hun migratiestatus, of die van hun ouders.’

Of wat te denken van partijen die het recht om asiel aan te vragen willen beperken?

Onlangs vroeg Bleri Lleshi, auteur en politiek filosoof, zich af of het schenden van mensenrechten het nieuwe normaal wordt in België…

Niet te verwonderen met partijen die openlijk kakken op mensenrechten…

Het Vlaams Belang werd de grote winnaar van de afgelopen verkiezingen. Met een programma waarvan 33 punten (u leest het goed!!!) de mensenrechten schenden volgens een rapport van juristen van de universiteiten van Hasselt en Gent!!! Vooral op het gebied van godsdienst, migratie, sociale rechten en de rechten van verdachten en daders worden rechten geschonden!

En ook bij ons worden steeds meer politici betrapt op Trumpidiote uitspraken. Een paar stichtende voorbeelden:

‘De rechten van de mensen zijn niet universeel.’ De Roover, fractieleider in het parlement. En ik die dacht dat mensenrechten eigen zijn aan iedere mens en dus per definitie universeel zijn en niet alleen voor het ‘eigen volk’.

’De liefde voor de mensenrechten ketent onze democratie!’ De onvermijdelijke Theo. Daar waar die mensenrechten net de beste garantie zijn tegen politici die het niet zo nauw nemen met democratische principes. Theo ik veronderstel dat Albert Camus, Nobelprijswinnaar, stomdronken moet geweest zijn toen hij schreef “democratie is niet de wet van de meerderheid, maar de bescherming van de minderheid.”

Naar aanleiding van dergelijke uitspraken verkondigde CD&V-fractieleider Servais Verherstraeten  “Als we van nieuwkomers vragen het Europees Mensenrechtenverdrag te onderschrijven, dan moeten we dat ook vragen van de regeringsleden.”

100% eens met dit voorstel. Ik zou zelf verder gaan en vragen dat ieder parlementslid dergelijke verklaring zou ondertekenen waarin hij bovendien bevestigt dat hij vrijwillig zal ontslag nemen indien hij zijn belofte niet nakomt. Neemt hij dan toch geen ontslag, zou hij onmiddellijk aangeklaagd moeten worden wegens het niet nakomen van zijn contractuele afspraken!

Weet je, dat partijen als VB en NVA mensenrechten als een lastpost zien, verbaast me geenszins. De ‘eigen volk’ kretologie en de universaliteit van mensenrechten botsen frontaal! Wat me wel enorm verbaast en verontrust is dat haast één op de twee Vlamingen stemt op dergelijke partijen. Hopelijk komen ze later weer niet af met het dooddoenertje ‘Wir haben es nicht gewußt”.

Afsluiten doe ik met een wijsheid van Confucius: ‘een wijze gaat voor het algemeen belang en denkt universeel, een minder wijze voor eigenbelang en sektarisch denken.’

Laat ons hopen dat er snel terug een generatie wijze politieke leiders naar voren treedt! Die het mensenrechtendiscours niet meer verveeld gedogen, maar wel met vuur bepleiten!!!

Tags: Belgium; Christianity; French revolution; Human rights; Migration; Nationalism; Political parties; Poverty

Een Vlaamse meerderheid in de federale regering? Maar waarom?
Een Vlaamse meerderheid in de federale regering? Maar waarom? 2048 1919 Lhoëst Jean

Het federale parlement en regering zijn bevoegd voor ons landje. Ze maken wetten die voor iedereen gelden, van Oostende tot Aarlen.

Hierboven kun je de samenstelling van ons parlement gadeslaan. Onze regiotjes zijn er mooi, evenwichtig verdeeld. Vlaanderen is er baas. Normaal, gezien deze regio ook de meeste inwoners telt.

De enigste anomalie vind ik, is dat je als Antwerpenaar niet op een Luikenaar kan stemmen en vice versa. Toch weinig democratisch gezien dit parlement bevoegd is voor heel het land!

In deze tijden van eindeloze regeringsvorming hoor je sommigen vaak roepen dat een Vlaamse meerderheid nodig is in de federale regering. Maar waarom dat zo zou moeten zijn, heb ik nog nooit gehoord!

Deze eis is gewoon een waandenkbeeld en dictaat van sommige partijen en media. Partijpolitieke framing en pure indoctrinatie, meer niet!

Er is inderdaad geen enkele reden waarom dit moet.

Trouwens, waarom dan niet ‘eisen’ dat er bij de vorming van een Vlaamse regering een meerderheid moet zijn in elke provincie?

Wat zegt de grondwet?

Onze grondwet zegt hierover helemaal niets. Ze laat veel vrijheid bij een regeringsvorming, zoals het een goede ‘ruimdenkende’ grondwet betaamt.

Het is uiteraard best dat een regering gesteund wordt door een meerderheid in het parlement, maar zelfs dit moet strikt genomen niet!

Een meerderheid in elke taalgroep, in elke ideologische groep, in elke gendergroep, in elke haarkleurgroep of in welke groep dan ook  hoeft dus helemaal niet.

Dus, waarom schreeuwen sommigen om iets dat ze al kunnen? Inderdaad, vermits Vlaanderen een absolute meerderheid heeft in het parlement (87 op 150) kunnen ze dus wetten maken of kraken en zelfs een federale regering vormen, gesteund door alle Vlaamse partijen samen.  Niets belet hen dat. Waarop wachten ze?

 

Moet Vlaanderen over privileges beschikken?

Ik dacht dat de Franse Revolutie privileges afgeschaft had!

Onlangs hoorde ik een zich verheven voelende scherpslijter – hij bolt waarschijnlijk niet in een Toyota –  uitkraaien ‘omdat Vlaanderen meer belastingen betaalt”. Los van het feit hoe dit berekend werd, doet dit eigenlijk niet terzake. We zijn allen gelijk voor de wet en de tijd van ‘No taxation without representation’ is gelukkig lang voorbij.

Trouwens als je die logica volgt, dan zouden Waals en Vlaams Brabant oververtegenwoordigd moeten zijn in de regeringsmeerderheid. Deze twee provincies betalen immers het meeste belasting!

En waarom dan niet een regering vormen uit de 20 grootste privé belastingbetalers?

En waarom dan het cijnskiesrecht niet terug invoeren? Dan zou de verkiezingsuitslag er trouwens misschien wel heel anders kunnen uitzien. Zo zou het dan helemaal niet zeker zijn dat populistische en nationalistische partijen nog zo goed scoren….

 

Quid Wallonië, Brussel en Bachten de Kupe?

Stel je voor dat de andere groepen ook zulke kinderachtige dictaten zouden stellen, waar staan we dan?

Trouwens Wallonië en Brussel waren zwaar ondervertegenwoordigd in de vorige ‘Zweedse” regering. Deze regering had dus volgens de Vlaamse logica geen enkele ‘legitimiteit’ in deze regio’s. Toch heb ik toen geen haan horen kraaien of geen leeuw horen brullen. Et alors?

Overigens voor de man op de straat is een Vlaamse meerderheid echt geen garantie op goed bestuur. Het kibbelkabinet Michel I had een overgrote Vlaamse meerderheid, maar was echt geen toonbeeld van goed bestuur. Integendeel zelfs. Of zijn je beloftes niet nakomen, stijgende armoedecijfers, files aan de voedselbanken, ongedekte geschenkcheques voor bedrijven en de beter begoeden met grote begrotingstekorten als gevolg enz. een voorbeeld van goed bestuur?

 

Politici, stop met jullie gezever en doe uw job!

Net zoals een ‘Vlaamse meerderheid’ mythevormig is, is de zogezegde onbestuurbaarheid van ons land ook een politieke mythevormig. Dit land is helemaal niet onbestuurbaar! Het is wel moeilijker bestuurbaar geworden door politiek geknoei in het verleden en door politieke onwil vandaag.

De opeenvolgende staatshervormingen hebben een efficiënt bestuur gefnuikt. Nog altijd moet iemand me eens uitleggen hoe vier mobiliteitsministers op een lapje van 30000 vierkante kilometers de mobiliteit ten goede zou kunnen komen?

En vandaag doen sommige politici er alles aan om het land onbestuurbaar te maken en te verklaren! Aan deze handelaars in nietigheid zou ik dit willen vragen, gelieve u te onthouden bij de volgende verkiezingen aub. Zo bespaart u uzelf en ons ergernis. Stop met de kiezer voor de gek te houden. En laat u plaats aan mensen die wel kunnen en willen leiding geven in een veelkleurige wereld!

Wij gaan naar de stembus om een nieuw parlement aan te duiden. En we hopen dat dit parlement snel een regering vormt om het land te besturen. Als deze regeringsvorming weer al eens te lang aansleept, zou er een bestraffingsmechanisme moeten in gang treden. Hoogtijd om een regeringsschuw parlement te behandelen als werkschuwe werklozen. Iedereen gelijk voor de wet!

 

Wat wil de burger?

Willen wij, burgers – Vlamingen, Brusselaars en Walen – niet allemaal hetzelfde? Een krachtige regering die het algemeen belang dient. Die verenigt in plaats van te verdelen. En die zich focust op de grote uitdagingen des tijds met een lange termijn visie in plaats van politiek geleuter. Uitdagingen zoals het klimaat, de vergrijzing, een transparante en rechtvaardiger fiscaliteit (stop belastingfraude en ontwijking), de ongelijkheid, de vereenvoudiging van de staatsstructuur, sociale zekerheid, goede gezondheidsvoorzieningen, enz.

 

En last but not least, ik denk dat deze steeds wederkerende politieke spelletjes van onze kleuter-politici duidelijk aantonen dat de huidige particratie (of centocratie) afgedaan heeft. Daarom pleit ik, zoals steeds meer mensen trouwens, voor een directe democratie. Een systeem zonder politieke partijen waarbij we onze vertegenwoordigers op een slimme manier zouden uitloten om de vier jaar. Dit zou een veel beter en goedkoper bestuur toelaten! Ik zie sommigen al in hun vuistje lachen ‘dat kan moeilijk anders!’ Waarop wachten we?

 

Tags: #België           #Burgerparticipatie            #Democratie            #Parlement              #Politieke partijen         #Regeringsvorming            #Regering Michel 1

 

 

 

 

 

 

 

  • 1
  • 2
Enter your
text here