De politie vermoordt een mens.
De indertijd bevoegde minister komt er mee weg met dooddoeners als ‘Ik herinner me niets meer’, ‘Ik kon de ernst van de situatie niet inschatten’ omdat het politierapport ‘onduidelijk was’, ‘Anderen (justitie) hadden me beter moeten inlichten’, ‘ik noch mijn kabinet hebben iets verkeerd gedaan’, ‘Ik heb niet gelogen’ en tutti quanti.
En inderdaad, gelijk heeft ie: als je je niets herinnerd of als je niets gedaan hebt, kun je niet liegen of iets verkeerd doen…. Wat een ongelofelijke lichtheid! Maar totaal ongeloofwaardig.
Vragen…
Bij mij roept dit heel veel vragen op.
Is de dood van een medemens op zich niet voldoende om je als mens af te vragen wat er dan precies gebeurd is? Om als eindverantwoordelijke minimum een onderzoek aan te vragen?
Als je als verantwoordelijke een onduidelijk rapport krijgt van je eigen diensten, is het dan niet minimum je plicht bijkomende vragen te stellen, zeker als er een dode in het spel is (en dit was toen al een publiek gekend feit)?
Indien ministers zich niet meer verantwoordelijk voelen voor de wandaden onder hun bevoegdheid, als ze zich verstoppen achter ‘ik wist het nietjes’ waarom hebben we dan verantwoordelijken (politietop), überhaupt ministers nodig? Alleen voor de succesverhalen?
Verzachtende omstandigheid: het gebeurde in Wallonië, het rapport was in het Frans en het slachtoffer was een vreemdeling….. Misschien dacht de minister, och, entre nous, het is een bagatel, niks om me druk over te maken?
Voilà zo simpel is het allemaal voor sommige politici in ons landje. Is dit dan goed bestuur? In ieder geval wel een stichtend voorbeeld voor al diegenen die ergens tekortgeschoten zijn of iets mispeuterd hebben….
Verloedering.
Dat een ministerke vast houdt aan zijn vet betaald postje, zelfs na de zoveelste leugen: bekrompen, maar och des menses, … Alleen ruimdenkende en sterke mensen kunnen dit overstijgen. Maar zulke politici zijn er spijtig genoeg niet meer in ons landje….
Maar dat het ganse politiek bestel zulke praktijken blijft gedogen, verwondert me erg, heer erg. Is er dan geen greintje verantwoordelijkheidszin of ethiek meer in de politiek?
In de tijd dat we nog echte politieke leiders hadden, heb ik er voor minder weten op te stappen!!
Wat een verloedering….
Nog een vraagje. Hoe zouden zondebok-jagende, populistische partijen als NVA en VB reageren moest de betrokken politicus niet Jambon heten, maar P. Magnette of JL Bouchez?
Is dit een rechtsstaat? Hopelijk evolueren we snel naar een echte, directe democratie, weg van deze kleuter-particratie.
The post Het verdriet van verantwoordelijkheidszin. appeared first on Lhoëst Jean.
Recente berichten
