In 1953 zond de NIR (Nationaal Instituut voor Radio-omroep) de eerste televisie-uitzendingen in België uit.
Tv-kijken zou snel het land veroveren en uitgroeien tot de belangrijkste vrije tijds activiteit van de wereld. En vaak tot enigste lichtpuntje in menig huisgezin.
Evolutie van het TV toestel.
Zoals geschetst in de figuur hierboven vervelde het TV toestel van een kleine dikke tot een grote dunne vandaag.
Het lijkt wel of de TV de evolutie van het aantal ministers in ons landje volgt. In 1953 hadden we nog één minister van Volksgezondheid, intussen moeten we er haast al een tiental betalen. Dus moest het scherm wel groter en dunner worden. Groter om ze allemaal in beeld te kunnen krijgen en dunner om de absurditeit van deze evolutie te symboliseren. Neem nu een regeringsmededeling over Covid-19. In normale landen -cf Nederland en Frankrijk bijvoorbeeld – gebeurt dit door het staatshoofd of de premier. Niet zo bij ons. Hier wordt de premier steevast geëscorteerd door een kolderbrigade van minister-presidentjes …. Kolder, maar wel dure ernst!
Evolutie van het TV landschap.
Over de jaren werd het TV landschap verkaveld en onze openbare omroep gekortwiekt ten voordele van inhoudsloze, commerciële zenders.
De openbare zender volgde uiteraard de verspilzieke verkaveling van ons landje en vervelde van een nationale zender (BRT, BRTN) naar een regionaal zendertje (VRT).
En de laatste jaren word de VRT bewust aan de ketting gelegd door de politiek. Minder budget en minder publiciteitsinkomsten om de commerciële zenders ter wille te zijn. Het weinige dat ze mogen/moeten doen is navelstaarderij: Vlaanderen in de kijker zetten! Zo kortzichtig en belachelijk. En zeker niet spotten met de Vlaamse regering, zoals onlangs nog duidelijk bleek met de harde kritiek op het nochtans satirische DIW -programma.
Het zou me niet verwonderen dat de VRT binnenkort vervelt naar VII, Vlaams Instituut voor Indoctrinatie. Veelkleurigheid en meerstemmigheid, daar houden de nieuwe Vlaamse ‘primitieven’ niet meer van.
Sinds 1987 kunnen we ons ook verheugen (sic) op commerciële zenders à la VTM. Meer zenders, minder inhoud. Persoonlijk kijk ik nooit naar zulke zenders. Heb een hekel aan programma’s die onderbroken worden door boodschappen die me trachten te overtuigen van de noodzakelijkheid van dingen die ik niet nodig heb.
Evolutie van het TV journaal.
De verkaveling en commercialisering van het TV landschap leidt tot een verschraling van het TV aanbod.
Dit is nog het best te zien aan de TV journaals. Van een brede kijk op de wereld evolueert het journaal steeds meer naar een enge, bekrompen blik op het ‘eigen volk’, hoe insignificant dit op het wereldtoneel ook moge zijn. Niks voor mij!
Nationalistische partijen hebben de openbare zender gekaapt en maken er meer en meer een instrument van bekrompen canonieke, identitaire indoctrinatie van.
Verloedering schept kansen….
Een groot scherm om steeds minder te zien heeft ook zijn voordelen.
Zo kijk ik veel minder TV dan vroeger. Liever een ziener dan een kijker. En als ik al eens kijk, fungeert de TV meer en meer als een gratis met de ogen genomen slaapmiddel.
Ben verplicht dagelijks minimum naar twee journaals te kijken (VRT en RTBF) om enigszins een correct beeld te krijgen van wat er in mijn land en de wereld gebeurt. Goed voor mijn talenkennis en een genuanceerder inzicht.
En ARTE is mijn lievelingszender geworden. Een internationale Frans/Duitse samenwerking. En een bredere kijk op de wereld, verlost van de hokjesmentaliteit. Een verademing.
Winston Churchill had overschot van gelijk toen hij schreef:
”A pessimist sees the difficulty in every opportunity; an optimist sees the opportunity in every difficulty.”
#media #belgium #diversity #identity #nationalism
The post Van een kleine, dikke naar een grote, dunne…. appeared first on Lhoëst Jean.
Recente berichten
