1 Het recht HOMO te zijn.
Droom van een wereld waar je makkelijk HOMO kunt zijn:
“Happy Of Missing Out”.
Waar je ‘niet storen’ berichtjes kunt plaatsen die gerespecteerd worden. En waar je de reclame aan/uit switch makkelijk en gratis zelf kunt bedienen. TV kijken, muziek beluisteren, surfen, leven.… zonder ongevraagde, storende berichten, wie droomt er niet van?
Heb echt geen behoefte aan opdringerige boodschappen die me proberen te overtuigen dingen te kopen/doen die ik niet nodig heb? In de mate van het mogelijke probeer ik dit niet te doen, om ruimte te scheppen voor dingen die er wel toedoen.
Heen en weer schieten tussen dit en dat als bezige bijtjes die elkaar willen bespringen brengt echt geen geluk, eerder vervreemding en leegte.
Stilte is de mooiste muziek. Stilte, alleen-zijn en ruimte voeden onze geest. Geven ons tijd om te zijn. Ze zijn belangrijk voor bezinning, leren en dus voor een bevrijdende gelukzaligheid. Waar vindt men ze nog?
Niet voor niets staat op de cover van het boek ‘Indistractable’ van Nir Eyal “Being indistractable (onafleidbaar) is the essential skill for our time.” Een oude wijsheid overigens want Victor Hugo beschreef het als volgt: ‘On s’en va parce qu’on a besoin de distraction, et l’on revient parce qu’on a besoin de bonheur.’ En spreekwoorden in vele landen (Griekenland, India, China, enz.) zeggen ‘wie gelukkig wil zijn, blijve thuis.’
2 Een onderwijs dat ‘katten’ i.p.v. ‘honden’ vormt.
Droom dat er, waar ook ter wereld, boven de toegangspoort van elke school de leuze ‘Sapere aude’ prijkt: durf zelfstandig denken!
Inderdaad, het onderwijs moet zelfstandige mensen (‘kat’) vormen i.p.v. slaafse volgers (‘hond’). Rebellen i.p.v. lakeien. Vragenstellers i.p.v. jaknikkers. ‘These-antithese-synthese’ adepten i.p.v. ‘mijn these is de enige!’ roepers. Scheppende mensen i.p.v. hokjesdenkers.
Vandaag de dag ligt de focus van het onderwijs veel te veel op ‘stil’ zitten, kennisoverdracht, prestaties en conformeren. En veel te weinig op het buiten de lijntjes durven kleuren.
Ivan Illich, de priester-filosoof verwoordde dit ooit zo: ‘De school is het reclamebureau dat je wil doen geloven dat je de maatschappij nodig hebt zoals ze is.‘
Ayn Rand, de Russisch-Amerikaanse filosofe typeerde de scheppende mens ooit als: “De mens is geleerd dat het een deugd is om het met anderen eens te zijn. Maar de scheppende mens is de mens die het met anderen oneens is. De mens is geleerd dat het een deugd is om met de stroom mee te zwemmen. Maar de scheppende mens is de mens die tegen de stroom in zwemt. De mens is geleerd dat het een deugd is om zich bij anderen aan te sluiten. Maar de scheppende mens is de mens die alleen staat.”
Daarom zou de maatschappij beter afzijn met een onderwijs dat meer focust op het spelenderwijs ontwikkelen van het kritisch denkvermogen, de communicatieve vaardigheden, het coöperatieve vermogen, het oordeelsvermogen, nieuwsgierigheid en creativiteit. Een onderwijs dat leert dat we samen veel verder komen. Een onderwijs waar vele ‘meester Bachmann’s’ zijn!
Ben het volledig eens met Pascale Blaise’s opmerking dat ‘Als je een mens goed hebt opgeleid, hij nooit meer bang zal zijn om alleen in een kamer te zitten’. Waarom leidden dan zovele mensen vandaag aan FOMO (Fear of missing out)?
3 Gelijke startkansen voor iedereen.
Gelijke startkansen, een nobel liberaal doel, maar in de praktijk een dode letter.
Twee maatregelen zouden al heel veel soelaas brengen.
Ten eerste, volledig gratis kwaliteitsonderwijs, inclusief universitair voor iedereen tot zijn 25-twingiste.
En ten tweede, een volledige herziening van het erfenissenstelsel/recht om tot een veel eerlijker intergenerationele overdracht van rijkdom te komen. Hoe kun je van gelijke kansen spreken als de ene start met een Ferrari vol met miljarden en de andere op blote voeten met een lege brooddoos?
Zo moet er een maximumbedrag komen dat naar de volgende generatie kan overgedragen worden. De rest moet fiscaal afgeroomd worden om de schade aan mens en natuur te herstellen aangebracht door die accumulatie van de rijkdom in een paar handen…
En voor het uitbetalen van een startpremie aan iedereen op zijn 25-twingste. Premie die groot genoeg moet zijn om bijvoorbeeld een project op te kunnen starten.
Hoeveel talent zou er nu niet verloren gaan door een gebrek aan gelijke kansen? Spijtig en schandalig.
4 A jobless society.
Technologische evolutie laat toe om met veel minder mensen meer te ‘produceren’, zowel in de goederen als dienstensector.
Overheden en vakbonden mogen deze evolutie niet afremmen of ontkennen. Ze moeten ze zelfs toejuichen. Want meer kunnen ‘produceren’ met minder mensen, is een prestatie om u tegen te zeggen. Dat is vooruitgang.
Vandaar dat de overheid de voorbijgestreefde mantra ‘jobs, jobs, jobs’ moet verlaten. En inzetten op de ontwikkeling van een superieur sociaal vangnet voor de mensen die bevrijd zijn van nutteloos werk. Ook zij moeten kunnen delen in de welvaart en een menswaardig leven kunnen leiden. Vandaar dat een inkomen en een kwaliteitsonderwijs voor iedereen (zie eerder 2 en 3) zeer belangrijke instrumenten zijn om deze overgang naar een wereld zonder werk te verzachten. Om mensen te begeleiden van zinloze jobs naar een zinvollere tijdsbesteding en zelfontplooiing.
En ons te ontdoen van de ketting van te moeten werken om te kunnen leven en aldus het grootste gedeelte van ons leven te verliezen!
5 Reveil van morele waarden.
Er klopt duidelijk iets niet met onze maatschappelijke waarden. Hoe anders te verklaren dat er meer misprijzen is voor hulpbehoeftigen dan voor rijke, fiscale dieven. Is stelen dan lovenswaardiger dan hulp vragen?
Verder verzinkt de wereld meer en meer in een moeras van individualisme, onverschilligheid, verdeeldheid, haat, grofheid, narcisme, hokjes- en vijanddenken, intolerantie, identitaire waanzin, egoïsme, … Opgehitst door politieke vergiftigers van de publieke opinie à la Trump en de media. En vergemakkelijkt door de sociale media. Dit alles om de aandacht af te leiden van het echte probleem, het marktfundamentalisme. Een doodlopend straatje van wrok en opgekropte frustraties tot groot jolijt van de heersende paar procent!
Daarom droom ik van een wereld waar mensen terug muren slopen. Waar we met zijn allen zeggen ‘Wir schaffen das’ i.p.v. ‘Wir straffen das’. Een samenleving waar iederéén kan participeren en gehoord wordt. Solidariteit en samenwerking over de verschillen heen is mijns inzien de enige weg vooruit. De weg naar succes, vooruitgang en welzijn.
En van een humanere wereld waar iedereen in zijn omgang met anderen de makkies op de pancarte hieronder indachtig zou zijn. Waar je zonder angst verschillend kan zijn, zoals T. Adorno het ooit mooi beschreef. Seneca wist al dat ‘wie gelukkiger wil leven, beter moet leven’. Als we dit nu eens zouden proberen, en iedereen naast ons zouden proberen gelukkiger te maken zou de wereld een veel betere plaats zijn om te leven!
#Beyourself #Education #Equality #Free markets #Freedom #Job market #Social media #Social security #Society #Taxes
