‘Gratis en gezond, rijk aan levenselixer, geluk… en ideeën’. Zo zou een reclameboodschap voor wandelen kunnen lezen.
Wandelen is een leuke en goedkope sport voor lichaam en geest. Meer dan gezond bewegen, is het vooral een oppepper voor geest en creativiteit. Daarom ga ik regelmatig zo’n 20 kilometer wandelen… om inspiratie te vinden voor vele van mijn schrijfsels.
De titel van dit tekstje is uiteraard een parafrasering op het beroemde ‘Ik denk, dus ik ben’ (Cogito ergo sum) van René Descartes, de Franse filosoof en wiskundige uit de 17e eeuw. En vermits wandelen het denken prikkelt, schrijf ik, Hegel indachtig, ‘Ik wandel, dus ik ben!
Wandelen is inderdaad een echte goudmijn voor ideeën. Nietzsche, de Duitse filosoof, omschreef dit prachtig:
“Ik schrijf niet met de hand alleen
Mijn voet schrijft lustig als geen een
Frank en vrij komt hij door ’t veld
En ras over het papier gesneld.”
Wandelen, de sport van de vrijheid.
Wandelen: je doet het wanneer je wil, waar je wil, op je eigen ritme en in volle vrijheid, weer of geen weer. Je hebt er niets (tenzij wandelschoenen) of niemand voor nodig.
Het is ook nog tamelijk immuun voor het consuma virus. Gratis geluk is geen spek voor de bek van vrije markt profeten. Dus geen gepush.
En zo ontspannend en bevrijdend. Al wandelend kun je je eens heel goed laten gaan, je ziel luchten zoals ik ooit ergens las. Je muizenissen worden langs je voeten in de grond geloosd! Terwijl je je op een heel natuurlijke manier inspant, ontspant je geest.
Het haalt de domme haast uit je hoofd. Het zorgt voor gemoedsrust. Beschavingsdruk maakt plaats voor diepgang en ruimdenkendheid…
Zalig, verkwikkend en leerrijk.
Wandelen, de sport van de bezinning.
Introspectie, bezinning, geluk … associeer het maar met wandelen!
Ruimte, stilte, eenzaamheid, schoonheid, voeten in actie… ideale omstandigheden om tot jezelf te komen en te bezinnen. Alle invallen passeren de revue, van luchtige onderwerpen zoals de vrouw tot de meest zware zoals de zin van het leven.
Tijdens mijn laatste wandeling kwam ik plots terecht bij vee, bij slacht- en koopvee. Slachtvee laat zich van zijn vrijheid en eigenheid beroven om zo snel mogelijk klaar te zijn voor consumptie. Koopvee – jij en ik- laat zich van zijn vrijheid en eigenheid beroven om zo veel mogelijk te consumeren… Waarom eigenlijk? Zijn we dan domme ganzen? Tijd voor een nieuwe wandeling om antwoorden te vinden…
Wandelen, de sport van de ideeën.
De meeste ideeën ontstaan niet aan een schrijftafel, maar op de meest onverwachte plaatsen en momenten. Wandelen in een stille en weidse ruimte verbreedt je horizon, bevrijdt je geest en verlengt de tijd. Zo heb je tijd en ruimte om na te denken, te mijmeren, te fantaseren, je verbeelding de vrije loop te laten. Geloof me, elke wandeling inspireert en tovert vaak verrassende invallen of inzichten tevoorschijn… De zinnen wellen van mijn pad naar mijn iPad!
Vele grote filosofen des werelds waren trouwens fervente wandelaars. Zoals Socrates, Plato, Aristoteles Wittgenstein, Nietzsche, Rousseau, Kant, Montaigne en zovelen anderen.
De school van Aristoteles heette trouwens de peripatetische school. Peripatetisch stamt van het werkwoord ‘peripateo’, dat ‘ik ga een wandeling maken’ betekent.
Velen hebben dan ook vaak de zegeningen van wandelen beschreven. Zoals Michel de Montaigne, de Franse filosoof uit de 16e E: “Mijn geest werkt niet goed, als de benen hem niet in beweging zetten.”
Of John Muir, de 19e eeuwse Schots-Amerikaanse natuurvorser: “In every walk with nature one receives far more than he seeks.”
Een van de mooiste vind ik deze: ‘de benen zijn de wielen van de creativiteit’. Van Albert Einstein.
Go walking, beste lezer!
TAGS: #Sundries #Freedom #Happiness #Marktet fundamentalism
