Berichten door:

jan.lhoest@skynet.be

Boeien door gezag of ketenen door macht?

Boeien door gezag of ketenen door macht? 441 543 Lhoëst Jean

Zou jij een goede leider zijn?

Op basis van mijn ervaring heb ik een checklist opgemaakt om te peilen of iemand – jij bijvoorbeeld – een goede leider is of zou kunnen worden.

De vragen, per thema, zijn opgesteld in de vorm van “is hij/zij (eerder) A-gericht of (eerder) B-gericht”. Hoe meer A’s iemand scoort, hoe groter de kans dat zij/hij een gerespecteerde leider kan worden… (vanaf nu beperkt ik me tot ‘hij’ in plaats van ‘zij/hij’ voor het gemak).

Het blijft uiteraard altijd een beoordeling, en geen exacte wetenschap.

 

Bezielende kracht.

Kan hij en­thou­si­as­meren of is het eerder dwingen en bevelen? Is hij eerder een gids of eerder een ‘baas’ of  ‘voogd? Boeit hij door zijn gezag of ketent hij door zijn macht? Vertrouwt hij mensen of wantrouwt hij ze eerder? Ziet hij eerder het goede in de mensen of eerder het minder goede? Geeft hij jou een gevoel van ruimte en vrijheid of eerder een ‘geketend’ gevoel van binnen de lijntjes te moeten kleuren? Aanvaardt hij mensen zoals ze zijn of is hij eerder wat paternalistisch?

Goede leiders bezitten de gave anderen zodanig te begeesteren dat deze zichzelf motiveren. Ze werken zonder dwang, zonder verboden, geboden en dictaten, enz… Ze gidsen mensen in plaats van ze te “bevelen’. Ze boeien zonder te ketenen!

Resultaatgerichtheid.

Is hij een oplosser of een opklopper? Maakt hij de dingen eerder makkelijker, of eerder moeilijker? Is hij eerder een compromismaker dan wel een scherpslijter? Toont hij begrip voor andere meningen of eerder afkeer? Is hij een bruggenbouwer of eerder een murenbouwer?

Resultaten halen, liefst op lange termijn, is uiteraard de opdracht van iedere leider. Want je kunt nog zo goed zijn als je denkt, zonder concrete resultaten is het steriel. En resultaten halen kan je echt niet alleen. Je hebt de anderen nodig, medewerkers maar ook tegenwerkers. Zij zijn altijd een inspirerende kracht. En oplossingen zijn pas echt goed als ze goed voor en gedragen zijn door iedereen.

Generositeit.

Is hij eerder onbaatzuchtig dan wel hebzuchtig, egoïstisch? Denkt hij eerder in termen van het belang van anderen, het algemeen belang of is het eerder iemand van ‘ik en mijn clan eerst’? Bezit hij de deugd van de dankbaarheid of vindt hij de inzet van anderen maar vanzelfsprekend? Hecht hij meer belang aan welzijn dan aan welvaart?

Men spreekt terecht van leidinggeven. Zichzelf geven voor anderen zonder voorbehoud is de sleutel tot vertrouwen en respect, zo broodnodig voor succesvol leiderschap.

De kunst om te gaan met diversiteit.

Houdt hij van diversiteit, of schuwt hij ze eerder? Zoek hij andersdenkenden op of verblijft hij liever in de galmkamer van gelijkgezinden? Houdt hij van vreemdgaan of is hij eerder mono(g)(m)aan? Opent hij deuren of sluit hij ze voor anderszijnden, andersdenkenden, anderslullenden, vreemdelingen, andere culturen, enz? Is hij een verzoener van tegenstellingen of een zoener van egelstellingen? Houdt hij van medewerking of eerder van obstructie? Verenigt hij, of verdeelt hij?

Velen beschouwen ‘verschillen’ als bedreigend, maar het tegendeel is waar. De synthese van verschillen is en blijft de grootste bron van vooruitgang en rijkdom in de wereld, zowel materieel als geestelijk. Hoe diverser een groep, hoe meer leven in de brouwerij en hoe groter de kans op succes. Daarom dat echte leiders steeds zullen proberen verschillen te overbruggen en mensen te verenigen. ‘Eendracht maakt macht’ is echt geen loze kreet maar een bewezen feit!

Leiders inspireren verschillende clans en ego’s om samen te werken in plaats van tegen elkaar te werken. Zelfs al zijn we verschillend ‘op papier’, alleen door samen te werken kunnen we het verschil maken.

 Ruimdenkendheid.

Houdt hij van verandering, van het nieuwe of heeft hij er eerder angst van? Denkt hij op lange termijn of kijkt hij niet verder dan zijn neus lang is? Is hij eerder een zalm (tegen de stroom in gaan) of een schaapje? Durft hij een rebel te zijn of is hij eerder een gedeisde volger? Is hij kosmopolitisch of eerder parochiaal? Staat hij open voor andere meningen en intellectuele uitdagingen of is hij eerder een voorstander van ‘het oude vertrouwde’? Denkt hij eerder inclusief (iedereen hoort erbij), of eerder exclusief (wij en de anderen)? Beschikt hij over een flinke dosis gezond verstand en overleg of is het eerder een blaffende bully?

Ruimdenkendheid is een belangrijke troef voor een goede kijk op de toekomst, nieuwe ideeën en vooruitgang, dingen die men toch verwacht van leiders.

 Communicatievaardig.

Verstaat hij de kunst van het begrijpend luisteren zonder vooroordelen of is hij eerder een vooringenomen hardhorige? Leidt hij met feiten en argumenten of misleidt hij  eerder met loze beweringen en kreten? Kan hij complexe dingen beknopt, duidelijk en eenvoudig uitleggen of overdondert hij liever met details? Ziet hij het bos door de bomen of enkel de bomen? Is hij een inspirerende, boeiende spreker of een eerder een droogstoppel? Is zijn kritiek opbouwend of eerder afbrekend? Maakt hij gebruik van metaforen en voorbeelden of beschrijft hij alles in detail? Gebruikt hij ‘powerpoints’ als illustratie van zijn betoog of eerder als autocue?

Leiderschap staat of valt met een goede communicatie.

Omgang en uitstraling.

Straalt hij eerder dynamisme en enthousiasme uit, of eerder berusting, gelatenheid? Is hij eerder vlot in de omgang of eerder stroef? Is het eerder een lachebek of eerder een zuurmuil? Kan hij relativeren of is hij eerder streng rechtlijnig? Maakt hij van een mug een mug of een olifant? Loopt hij rond met een mond vol kwinkslagen of staat hij eerder stil met een mond vol tanden? Is hij ad rem of eerder een rem? Probeert hij eerder te begrijpen dan te veroordelen? Bouwt hij liever op of breekt hij liever af? Is het eerder een verzoener dan een ruziestoker? Is hij een schouderklopper of eerder een vingerwijzer?

Een vlotte omgang is voor een leider wat soepelheid is voor een topturnster.

 Eerlijkheid en integriteit.

Houdt hij passioneel van de mensenrechten of beperkt hij zich eerder tot wat lippendienst? Bejegent hij iedereen, wie dat ook moge zijn, op dezelfde voet of hebben zijn vriendjes een voetje voor? Ieder gelijk of mijn vriendjes eerst? Spreek hij met een enkele of dubbele tong? Heeft hij last van schuldgevoelens of gaat hij eerder over lijken? Wil hij leiden zonder te misleiden of heiligt het doel alle middelen? Neemt hij zijn verantwoordelijkheid in goede en slechte dagen, of enkel in goede? Durft hij zijn fouten te erkennen of gaat hij eerder op zoek naar zondebokken? Durft hij toegeven dat hij iets niet weet of heeft hij op alles antwoorden?

Eerlijkheid en integriteit zijn cruciaal als een leider gezag en geloofwaardigheid wil kweken.

 Moed en volharding.

Is het een kordate beslisser of eerder een twijfelaar?  Durft hij onpopulaire beslissingen nemen of is hij eerder een zachte heelmeester  (met stinkende wonden als gevolg)? Wat zou hij doen bij belangenconflicten: gaan voor het algemeen belang of eerder voor andere belangen? Durft hij in de vuurlinie staan of zoekt hij snel beschutting? Neemt hij zijn verantwoordelijkheid of ontvlucht hij ze?

Moed en volharding zijn essentieel. Als het nodig is moet een leider zonder vrees als een rots in de branding blijven staan.

 Bescheidenheid.

Gedraagt hij zich als een gelijke of eerder als je meerdere? Houdt hij meer van prijzen dan van kleineren? Laat hij bij successen de schijnwerpers liever richten op de anderen dan op zichzelf? Staat hij liever op de achtergrond of op de voorgrond?

Zoals in een eerder artikel aangehaald, hij die verlicht staat in de schaduw!

Wie zou ik vertrouwen?

Weet niet of deze lijst volledig is, maar weet wel dat ik iemand met vele A’s eerder zal vertrouwen dat iemand met vele B’s. Veel A’s is wat leiders boven ‘bazen’, managers en stamhoofden doet steken.

Wie zou jij meer vertrouwen als leider: Obama of Trump?

 

« Loop niet achter de massa aan; laat de massa achter jou aanlopen.”

Margaret Thatcher. (1925 – 2013)

#Leadership

Wat is een goede leider?

Wat is een goede leider? 2048 853 Lhoëst Jean

Al dikwijls over leiderschap gesproken…

Maar wat is een leider? Iemand die leidt, dat wil zeggen een persoon die anderen de weg wijst, die mensen in een bepaalde richting kan sturen. Op weg naar succes en vooruitgang.

Wat zijn de nodige vaardigheden om een goede leider te worden? Het is zeker niet iets dat je uit een boekje kan leren. Een groot stuk van de vereiste eigenschappen – generositeit, ruimdenkendheid, enz. – moet je hebben… EQ, karakter en houding zijn inderdaad veel belangrijker dan IQ en kennis.

Volgens Christopher Boehm, een antropoloog, waren dit de eigenschappen die je in de prehistorie moest hebben om de leiding te mogen opnemen.  Aardig. Dapper. Charismatisch. Onpartijdig. Open. Betrouwbaar. Kalm. Sterk. Enthousiast. Bescheiden.

Zo oud, maar mijns inziens is dit lijstje nog steeds verrassend actueel…

R.Farson vatte het ooit zo samen: ‘Leadership is not a set of skills or techniques that make you an “expert” but rather the existence of knowledges, understanding and even wisdom that can lead you to have COMPASSION,HUMILITY and RESPECT.’

 

‘3H’s leadership’: ‘Honesty, Humility en Humour’

Mijn ervaring leert me dat goede leiders heel vaak uitblinken in nederigheid, eerlijkheid en humor.

Nederigheid. Ze wanen zich niet beter dan de anderen. Ze beschouwen de andere, wie het ook moge zijn als gelijke. Ze beseffen dat ze de waarheid niet in pacht hebben. Ze geilen niet op belangstelling. Ze blijven in de schaduw en zetten liever anderen in de schijnwerpers. ‘Ze zijn eerder het type van Socrates of Lincoln dan van Julius Caesar of Trump’, zoals ik ooit ergens las.

Vandaar dat de Harvard Business Review ooit titelde: ‘Humble people make the best leaders.’

En Lau-tse, de Chinese filosoof, millennia geleden al schreef: ‘Een leider is op zijn best als het volk nauwelijks weet dat hij bestaat.’

Edgar Morin, de Franse socioloog, vult aan met:

C’est toujours ce qui éclaire qui demeure dans l’ombre.’

Eerlijkheid en rechtvaardigheid. Goede leiders zijn eerlijk en betrouwbaar. Ze behandelen iedereen op gelijke basis. Geen privileges. Geen twee maten en gewichten. Geen leugens.

Ze erkennen hun fouten en ontvluchten hun verantwoordelijkheid niet. Ze zoeken geen zondebokken voor hun falen.

Vandaar dat Yuval Noah Harari, een historicus en futuroloog ‘meer vertrouwen stelt in mensen die hun eigen onwetendheid en falen erkennen dan in mensen die onfeilbaarheid claimen.’

Humor. Leiders hebben doorgaans een positieve instelling en een goed gevoel voor humor. Je bereikt nu immers veel meer met een kwinkslag dan met een vuistslag.

 

Sociale vaardigheden

Naast de 3 H’s moet een goede leider ook over andere, goed ontwikkelde sociale vaardigheden beschikken.

Eigenschappen zoals visionair zijn, kunnen begeesteren, gezond verstand hebben, synthesevermogen, relativeringsvermogen, communicatievaardigheden, ruimdenkendheid, een open geest, enz..

Synthesevermogen bijvoorbeeld om de duizenden stukjes informatie tot een duidelijk beeld in de toekomst te smeden, een visie. Om het bos door de bomen te zien en niet mee te huilen met de wolven in het bos. Belangrijk om de weg te kunnen aangeven.

En het belang van communicatievaardigheden moge duidelijk zijn. Je kunt nog zo’n goede visie hebben als je wil, als je die niet kunt overbrengen op anderen, als je hen niet kunt enthousiasmeren is het een steriele ‘wetenschap’.

Met goesting en een open geest kunnen luisteren naar anderen, naar vreemden, is een essentiële troef. Het is ‘de’ manier om veel op te steken en zo je eigen visie en beleid te verbeteren. Hoe meer je opsteekt, hoe rijker je wordt. En dus: hoe beter je als leider bent!

 

Ethiek (moreel kompas)

Om te leiden met gezag, zal de leider ook een moreel lichtbaken moeten zijn,  waarnaar de anderen zich kunnen richten.

Naast bescheidenheid en eerlijkheid, moeten leiders zichzelf kunnen geven, onbaatzuchtig en dienstbaar voor anderen. Door te geven zullen ze terugkrijgen! Niet voor niets spreekt men van leidingGEVEN!

Tolerantie, mildheid, gedrevenheid, medeleven, respect moeten ook tot zijn arsenaal behoren.

Zonder moed en volharding zal het schip ook niet ver varen. Als hij in woelig water zit, als het even niet gaat, kan een leider zich namelijk niet terugtrekken in zijn eigen grote gelijk van ‘ik kan het beter’.

 

 

Straffe toebak, hé .

Leidinggeven is geen makkelijke taak. En af en toe zal de leider lijden!

Deze lijst van vaardigheden verklaart waarom er veel bazen, managers, stamhoofden, crowd pleasers, populisten, brulapen, enz., zijn maar slechts heel weinig echte leiders.

Goed leiderschap heeft immers niks te maken met een goed ontwikkelde musculatuur, een mooi figuur, behaalde diploma’s, een groot bakkes, een dikke portefeuille, enz.. Gelukkig maar, de natuur zit goed in elkaar!

 

#Leadership

Denk als een rebel.

Denk als een rebel. 2048 1294 Lhoëst Jean

Onlangs las ik een heel goed boek, ‘Rebel ideas’, van Matthew Syed. De kern van zijn heel sterk onderbouwd betoog:

diversiteit is de sleutel tot succes, tot vooruitgang.

Onlangs zagen we hier nog een mooi voorbeeld van. Het anti-coronavaccin dat we nu ingespoten krijgen is een ontwikkeling van Turkse immigranten in Duitsland!!!!

 

Een kleine bloemlezing uit zijn boek.

‘Groepen die verschillende gezichtspunten in zich verenigen hebben een groot en vaak beslissend voordeel.’

‘Een door McKinsey uitgevoerde analyse van bedrijven in Duitsland en Groot-Brittannië heeft uitgewezen dat het rendement op het eigen vermogen 66 procent hoger was bij firma’s waarvan de diversiteit van de uitvoerende teams qua geslacht en etniciteit tot het hoogste kwartiel behoorden dan voor firma’s die in dat opzicht binnen het laagste kwartiel vielen. Voor de Verenigde Staten was dit 100 procent hoger.’

‘Het is een cultuur waarin mensen niet bang zijn om te zeggen wat ze denken; ze moeten dat juist doen. Zoals Dalio het verwoordt in een interview met de psycholoog Adam Grant: ‘De grootste tragedie van de mensheid is ons onvermogen om weloverwogen meningsverschillen aan te gaan om dichter bij de waarheid te komen.’’

‘In december 2017 werden de resultaten gepubliceerd van een onderzoek naar bedrijven in de Fortune 500-lijst: 43 procent bleek te zijn opgericht of mede opgericht door immigranten of kinderen van immigranten. In de top 35 van die lijst was dat percentage zelfs nog hoger: 57 procent. Deze bedrijven, variërend van de techindustrie tot de detailhandel en van financiën tot het verzekeringswezen, waren samen goed voor een jaaromzet van 5,3 biljoen dollar en boden wereldwijd werk aan 12,1 miljoen mensen.’

‘De mate van groei in de toekomst zal worden bepaald door degenen die de categorieën waarin we de wereld hebben onderverdeeld weten te ontstijgen, door degenen die over de mentale flexibiliteit beschikken om bruggen tussen domeinen te slaan, door degenen die zich bewust zijn van de muren die we hebben opgetrokken tussen de verschillende disciplines en gedachtepakhuizen en die deze muren niet beschouwen als onwrikbaar, maar als verplaatsbaar, breekbaar zelfs.’

‘Culturen die nieuwe ideeën aanmoedigen, die andersdenkenden koesteren en die krachtige netwerken hebben waarbinnen ruimte is voor rebelse ideeën, kunnen sneller innoveren dan culturen die zich laten beperken en afremmen door intellectuele conformiteit.’

‘Hoe meer mensen zich in hun gedachtepakhuizen terugtrokken, hoe meer ze geneigd waren nieuwe ideeën niet als mogelijkheden te beschouwen maar als bedreigingen.’

‘In de geschiedenis zien we dit patroon telkens terugkeren. Tijden waarin de barrières tussen mensen worden geslecht, waarin wezenlijke interactie mogelijk wordt, zijn tijden die bruisen van innovatie.’

‘Diversiteit is niet slechts het element dat de collectieve intelligentie van menselijke groepen stimuleert, maar ook het onzichtbare element dat de unieke evolutionaire ontwikkeling van de mensensoort heeft gestimuleerd. Het is, in de woorden van Henrich, het geheim van ons succes.’

‘Diversiteit is het element dat ons kan helpen onze meest nijpende problemen op te lossen, van klimaatverandering tot armoede, het kan ons helpen los te breken uit echokamers die onze wereld vertekenen.’

‘Eigenlijk is diversiteit de verborgen motor van de mensheid.’

Veel stof tot nadenken…..

 

De werking van diversiteit in beeld.

 

Het bovenstaande schema, geïnspireerd door plaatjes uit het boek, toont de kracht van diversiteit in één oogopslag.

Zoals Matthew het zegt, in heterogene groepen zitten mensen “met andere visies en perspectieven, wat tot kruisbestuiving leidt, tot ruimte voor andere ideeën, tot een verbreding van inzicht. Dat zijn de kenmerken van collectieve intelligentie: zo kan een geheel meer worden dan de som der delen.”

Het boek staat boordevol onderzoeksresultaten en voorbeelden die deze stelling kracht bijzetten.

 

Wat geldt voor teams geld ook voor ieder individu….

Als je je beperkt tot gelijkgezinden en tot één informatiebron, zal je je blik en intelligentie niet echt verruimen. De kans om te vervallen in het veroordelen zonder te oordelen, zo typisch voor echokamers, is dan veel groter.

Als je daarentegen andersdenkenden – politiek, etnisch, cultureel, religieus, enz – koestert, zal je een veel ruimer en correcter beeld van de realiteit krijgen en dus intelligenter worden.

Voor mij is het overstijgen van verschillen de bron van rijkdom, letterlijk en figuurlijk. Daarom dat ik heel bewust contact zoek met anderen van Walen over vrouwen en moslims tot overtuigde nationalisten. Hoe groter het verschil, hoe plezanter: uitdagender en verrijkender.

Vandaar ook dat ik dagelijks drie kranten lees (De Standaard, De Morgen en Le Soir) en naar twee TV journaals kijkt, het Journaal op VRT en le JT op RTBF.

Goed voor mijn talenkennis: verrijkend. Soms een andere blik op dezelfde onderwerpen: nuancering. Soms andere onderwerpen: verruimend.

En het leert je dat we allen meestal wakker liggen van dezelfde dingen; gezondheid, sociaal economische toestand, relaties,  geluk…. Ondanks het polariserend gepalaver van onze kleuter-politici uit particratisch eigenbelang.

 

De maatschappij: collectief dommer?

Spijtig genoeg gaat de maatschappelijke evolutie vandaag de dag meer en meer richting collectieve verdomming….

Overal rukt het nationalisme op. Zich opsluiten in zijn eigen stam, zijn eigen echokamer….. staat uiteraard haaks op diversiteit! Alhoewel dit in de geschiedenis keer op keer een doodlopend (vaak zelf letterlijk!) straatje blijkt te zijn, net omwille van die collectieve verdomming.

Mensen met afwijkende meningen worden genadeloos afgemaakt. Neem nu bijvoorbeeld het lot van JL Bouchez, een beetje een rebel in de Belgische politiek. Nochtans vond ik zijn voorstel in de zomer 2020 om het publiek maken van het akkoord tussen NVA en PS heel goed.  Zo konden we eindelijk eens zien wat partijen onderling bedisselen en zien dat dit heel dikwijls fors afwijkt van wat de burger eigenlijk verwacht… Wie ligt er, behalve sommige politici zelf, bijvoorbeeld wakker van nog meer postjes?

Bye the way, niet alleen hebben we in ons mini-landje veel, veel te veel ministers, maar ieder ministerke heeft dan nog eens, anders dan in Nederland bijvoorbeeld, zijn eigen hofhouding (kabinet). Ze wantrouwen immers hun eigen ministeries, uit angst dat die afwijkende meningen zouden hebben…. Een bubbel van gelijkgezinden vinden ze leuker en makkelijker met alle gevolgen van dien….

Eigenlijk zou Matthew ‘s boek verplichte literatuur moeten zijn voor iedere politicus….

Want ik geloof niet dat de meeste politici dom zijn. Maar door zichzelf op te sluiten in hun beperkte partijbubbel worden ze dommer, meer en meer wereldvreemd en beginnen ze meer en meer te wauwelen…

Het circus van de afgelopen regeringsvormingen was daar nogmaals een perfecte illustratie van.

 

#Diversity      #Beyourself       #Cooperation           #Nationalism            #Good/bad practices     #political parties   #Good governance

Burgers aan de macht, kan het?

Burgers aan de macht, kan het? 666 964 Lhoëst Jean

In deze column schets ik ruwweg, bij wijze van voorbeeld, hoe een democratie met uitgelote burgers er in de praktijk zou kunnen uitzien. Een systeem met een parlement, staatsraad, regering, referendums en een vierjaarlijkse evaluatie van het beleid en uitloting.

Het parlement.

Het parlement telt 225 leden, allen uitgeloot voor vier jaar.

De burgers worden uitgeloot op basis van de bestaande diversiteit op vlak van bijvoorbeeld leeftijd, geslacht, etniciteit en opleiding. Iedereen die minimaal 18 jaar is, een belastingbrief indient en geen strafblad heeft, is uitlootbaar. De loting gebeurd uiteraard ook zodanig dat alle 225 leden evenwichtig verdeeld zijn over de arrondissementen van ons landje in functie van hun bevolkingsaantal.

Het parlement is verantwoordelijk voor de controle op het regeringsbeleid en voor het wetgevend werk. Zij kiezen uit hun leden een regering van maximum twintig excellenties.

Wetten wordt gestemd met een eenvoudige meerderheid, tenzij het gaat om belangrijke of verreikende kwesties (te bepalen door staatsraad en/of grondwet) waar een tweederde meerderheid nodig is. Bereikt men geen voldoende meerderheid binnen een redelijke termijn, wordt de wet ter goedkeuring aan de staatsraad voorgelegd.

Parlementslid zijn is een goed betaalde fulltime job. Men kan maar één keer in zijn leven uitgeloot worden.

 

Staatsraad.

Een staatsraad van zo’n 200 mensen, uitgeloot voor zes jaar.

Uiteraard worden ook hier de burgers uitgeloot op een slimme manier zodat ze de diversiteit van ons landje weerspiegelen , mooi verdeeld over alle arrondissementen en over de belastingschalen (in absolute termen).  Je zou kunnen opwerpen dat door in absolute termen te werken, de hoogste belastingschaal procentueel oververtegenwoordigd zal zijn. Dat klopt, maar ergens is het logisch dat zij die het meeste bijdragen ook recht hebben op een overeenkomstige vertegenwoordiging. Iedereen die minimaal 18 jaar is, belastingen betaalt en geen strafblad heeft is uitlootbaar.

De staatsraad is verantwoordelijk voor:

  • het opstellen van de doelstellingen (regeerprogramma) voor het volgend parlement en regering. In samenspraak met een vijftal universiteiten (ieder vier jaar een ander groepje van vijf) bevraagt de staatsraad de bevolking om hun maatschappelijke verwachtingen te kennen. Op basis van die verzuchtingen bepalen ze de vijf topprioriteiten voor de volgende vier jaar in een lange termijn perspectief.
  • goedkeuring van wetten waarvoor binnen een redelijke termijn geen vereiste meerderheid wordt gevonden in het parlement.
  • evaluatie van de regering.

De staatsraad komt een aantal keren per maand samen. Ook zij worden competitief vergoed per keer dat ze aanwezig zijn in de raad. Ze kunnen zich laten bijstaan door experts.

 

De regering.

Een regering van maximaal twintig bestuurders. Als ‘uitvoerende macht’ is deze verantwoordelijk voor het dagelijkse bestuur van het land. Een competitief betaalde fulltime job van vier jaar.

Hun opdracht, de doelstellingen voor de volgende vier jaar, krijgen ze van de staatsraad.

Aan het einde van een vierjarige termijn wordt de regering en het parlement formeel beoordeeld door de staatsraad, hierin bijgestaan door een groep van onafhankelijke en diverse experts. Uiteraard zal de evaluatie rekening houden met de (onverwachte) omstandigheden tijdens hun regeerperiode.

Via een referendum wordt deze evaluatie ter goedkeuring aan de bevolking voorgelegd. Ingeval van een goedgekeurd ‘goed’-rapport hebben de regerings- en parlementsleden recht op een levenslang staatspensioen voor bewezen diensten, waarvan het bedrag afhangt van de behaalde score.

Regering en parlement werken nauw samen met de bestaande ministeries en kunnen uiteraard een beroep doen op extern onafhankelijk advies.

 

Is het welzijn van de bevolking er op vooruit gegaan?

De evaluatie van de instellingen moet in een breed kader worden gezien en verder gaan dan alleen maar te kijken hoe ze beiden hun opgedragen doelstellingen bereikt hebben.

Volgende vragen zullen bijvoorbeeld ook moeten beantwoord worden:

  • Hoe is de ‘stand van het land’ geëvolueerd in de voorbije vier jaar? Deze stand moet worden gemeten aan de hand van een hele reeks indicatoren, en niet alleen van de groei van het BBP zoals vandaag. Omdat het ‘BBP alles meet, behalve wat van waarde is’ zoals Robert Kennedy het ooit kernachtig verwoordde. Dus ook indicatoren die de levenskwaliteit meten moeten in aanmerking genomen worden: milieu, onderwijs, gezondheid, huisvesting, enz. Zie bijvoorbeeld de OESO Better Life Index’.
  • In welke mate heeft iedereen van welvaartsgroei en vooruitgang kunnen genieten? Hoe goed is er gezorgd voor de verbetering van het lot van alle inwoners van het land? Evolutie armoedestatistieken, evolutie kloof tussen arm en rijk, enz.?
  • Hoe goed werden de fiscale scheeftrekkingen zoals ‘hoe rijker, hoe minder belastingen’, belastingfraude-en ontwijking recht getrokken?
  • Hoe is het gesteld met de vrijwaring en verbetering van ons zelfbeschikkingsrecht, onze vrijheden en basisrechten? Hoe goed scoort ons land in de mensenrechten en democratie indexen?
  • Hoe fel hebben ze zich internationaal ingezet voor een verbetering van het lot van alle mensen op aarde en voor de oplossing van wereldwijde problemen?

 

Referenda.

Deze kunnen georganiseerd worden op verzoek van het parlement, de staatsraad of op verzoek van 0.1 procent van de bevolking.

Verder moeten ze georganiseerd worden ter goedkeuring van de evaluatie van de regering en voor wetten waarvoor na twee pogingen geen tweederde meerderheid gevonden kan worden in de staatsraad.

Bij ieder referendum krijgt iedere burger tijdig dezelfde informatiebrief, in de taal van zijn keuze (NL, FR, DU, EN) die duidelijk uitlegt wat de inzet van het referendum is. Wat de voor- en de nadelen zijn en de reikwijdte van een pro of contra voor iedere actor in de maatschappij. Wat de budgettaire impact is van een ja of neen.

Tevens worden er in iedere gemeente een aantal info-sessies georganiseerd zodat elke burger de kans krijgt om met ‘kennis van zaken’ deel te nemen aan het referendum. Deelnemen is uiteraard niet verplicht.

 

Wie niet waagt, niet wint.

Ik ben er van overtuigd dat het hierboven ruw geschetst systeem beter zou zijn dan de huidige ouderwetse partijpolitieke centocratie. Dit is echt geen boude of overdreven uitspraak. Want als je ziet tot waar het huidige systeem ons gebracht heeft, is het haast onmogelijk het slechter te doen.

Dat het algemeen belang beter gediend zou zijn, dat het efficiënter en goedkoper zal zijn, ligt ook voor de hand.

Uitloting is minder elitair en veel beter voor de focus op de belangrijke dingen. Onze vertegenwoordigers (een vaste job voor vier jaar) zullen zich volop kunnen concentreren op het bestuur, en niet meer verlamd worden door spelletjes en een permanente verkiezingskoorts.

Beter voor het algemeen belang omdat het marktfundamentalisme minder invloed zal hebben. De wetgevers worden immers om de vier jaar vervangen en formeel door het volk geëvalueerd. Geld of het ‘ons kent ons’-euvel zal dus minder belang hebben.

Willen we een betere wereld voor iedereen, dan zullen we in ieder geval af moeten stappen van het huidige partijpolitieke democratische systeem.

Kunnen we zoiets vreedzaam bereiken? Ik hoop het, maar weet het niet. Het zal in ieder geval heel moeilijk zijn. Geen enkele partij zal zoiets willen wegens ‘de postjes, meneer’. En bovendien zullen de echte machtshebbers, de ‘economische belangen’, zich ook met hand en tand verzetten!

 

Eindigen doe ik met een parafrasering van Abraham Lincoln (1862):

‘we moeten onszelf ontketenen van de politiek, en dan kunnen we streven naar een betere en rechtvaardiger wereld.’

 

#Citizen participation   #Democracy   #Good governance        #political parties    #Parliament      #Good/Bad practices      #Challenges.  #free markets

Van een centocratie naar een echte democratie.

Van een centocratie naar een echte democratie. 1317 720 Lhoëst Jean

De aarde verschroeit, de armoede stijgt, de ongelijkheid neemt toe, onze vrijheden zijn in gevaar, onverschilligheid en verdeeldheid vieren hoogtij, enz.

En politici… die zeveren en ruziën over zaken die niet ter zake doen!

Waarom zouden we blijven betalen voor politiekers die zich onledig houden met hun eigen grote  gelijk en overleven? Die meer aandacht hebben voor de economische  belangen en de rijkdom van enkelen dan voor de echte maatschappelijke verzuchtingen en het WELZIJN van iedereen.

Het moge duidelijk zijn dat de huidige partijpolitieke democratie versleten is en verblind door ouderdomskortzichtigheid. Niet meer aangepast om een samenleving te ‘runnen’.

Van een centocratie moeten we naar een echte democratie, zonder politieke partijen en spelletjes. Een democratie met betrokken burgers heeft echt geen beroepspolitici meer nodig.

Van verkozen beroepspolitici naar uitgelote vertegenwoordigers!

 

Democratie en loting, zo oud als de straat.

Uitgelote burgers als wetgevers en bestuurders is helemaal geen nieuw, revolutionair idee. Het is zelfs een oud democratisch principe dat al in het klassieke Athene werd gehanteerd. Al eeuwen pleiten grote politieke denkers en filosofen voor dit systeem. Denkers als Aristoteles, Plato, Montesquieu, Rousseau, enz… en in onze dagen David Van Reybrouck bijvoorbeeld.

Montesquieu vatte het verschil als volgt samen: ‘uitloten is democratisch, verkiezen is aristocratisch’.

Het systeem van uitloten is inderdaad veel democratischer omdat iedereen evenveel kans heeft het land te besturen. Dus niet alleen de ‘mooisten’, of de grootste idioten met geld (cfr Trump en konsoorten) of de hardste ‘roepers’.

Bovendien is het systeem een sterkere garantie voor beter bestuur. Burgers kunnen meer gefocust en op lange termijn denken omdat ze niet moeten wakker liggen van hun ‘herverkiezing’. En omdat ze om de vier jaar vervangen worden, veel minder vatbaar zijn voor allerlei lobbygroepen. Het stimuleert ook een beleid gebaseerd op argumenten in plaats van op loze kreten en symbolen. En het bevordert verandering en vooruitgang omdat je telkens andere mensen krijgt en een veel grotere diversiteit, sowieso altijd een garantie voor betere beslissingen. Enz.

 

Druk voor meer burger participatie.

Onder toenemende druk van de bevolking voor meer inspraak, experimenteren sommige landen met regelmatige burgerbijeenkomsten, andere met een  lotingssysteem dat burgerraden benoemt die samen met experts en  politici  beslissingen nemen of hun  veto kunnen  uitspreken. Zo speelde bijvoorbeeld de citizen’s assembly in Ierland  een grote rol in de abortuswetgeving.

Ook in eigen land groeit het verlangen naar democratische vernieuwing. Drie kwart van de ondervraagden in een onderzoek van Jean-Benoît Pilet (ULB) wil dat er consultatieve burgerpanels georganiseerd worden over nationale kwesties. Onlangs pleitte een reeks organisaties nog voor de installatie van een uitgeloot Burgerparlement.

Federaal en in de Brusselse, Waalse en Duisttalige regio’s wordt dan ook al volop geëxperimenteerd met meer burger participatie . Eindelijk begint het bij sommigen toch te dagen! Alleen onze zelfverklaarde sterregio loopt achter. Blijft steken in een verstikkend paternalistisch conservatisme. Waarschijnlijk denken ze hier dat de  gewone burger met een ‘Corollo’ te stom is om een mening te hebben over zaken die voor hem niet ter zake zijn! Raar want vele politiekers willen nochtans graag in hun naam spreken…

En de technologie blijft niet achter. Onder de noemer  civic technology komen er meer en meer oplossingen op de markt om de participatie van de burger in het bestuur te vergemakkelijken en de democratie nieuw leven in te blazen.

 

Van verkozen naar uitgelote instellingen.

Persoonlijk streef ik naar een volledige afschaffing van de particratie. We hebben immers ‘meer participatie en minder particratie nodig’ om het met de woorden van  Karel Van Eetvelt te zeggen.

Vertrekkend van de ‘ideale’ staatstructuur’, zou ik onze instellingen (parlement, senaat, regering) bevolken met uitgelote burgers in plaats van te be-ezel-en met verkozen beroepspolitici.

De instellingen worden om de vier jaar vernieuwd. De burgers worden uitgeloot op basis van de bestaande diversiteit op vlak van bijvoorbeeld woonplaats, etniciteit, leeftijd, geslacht en opleiding.

Ben er rotsvast van overtuigd dat dit veel goedkoper zal zijn en veel, veel beter.

Veel goedkoper omdat alle overbodige partijpolitieke creaties (partijfinanciering, dubbele, driedubbele en zelfs vierdubbele bezetting van dezelfde bevoegdheid, kabinetten, politieke benoemingen, enz.) afgeschaft kunnen worden.

En beter doen zal echt niet moeilijk zijn als je ziet naar het geklungel van de huidige politieke generaties!

Trouwens waarom zouden burgers, bijgestaan door onafhankelijke experts en technologie, het niet beter kunnen doen dan beroepspolitici die meer bezig zijn met hun eigen carrière dan met het lot van de burgers?

 

Burgerparticipatie in de praktijk.

Burgers uitloten voor openbare bestuursfuncties werkt perfect. Daar zijn ontelbare voorbeelden van.

Kijk naar de juryleden op een assisenproces. Zij worden uitgeloot voor een heel belangrijke en delicate opdracht: oordelen over schuld of onschuld van de beklaagde..

In het midden van de jaren negentig zond het Britse Channel 4 het programma The People’s Parliament uit. Honderd willekeurig gelote burgers, van alle rangen en standen, gingen in debat over controversiële vraagstukken. Aan het einde van iedere uitzending moesten ze met een compromis komen. ‘Veel kijkers van The People’s Parliament’, schreef het tijdschrift The Economist, ‘achtten de debatten van een hogere kwaliteit dan die in het House of Commons. De leden van het eerstgenoemde lijken, in tegenstelling tot die van het laatste, te luisteren naar wat hun collega’s zeggen.’

Ook Hermès Gerrienne, die deelnam aan een Waalse burgerraad sprak in dezelfde zin.

En Joke J. Hermsen, een Nederlandse filosofe is heel positief over twee burgerinitiatieven in Nederland. ‘We hebben er in Nederland twee uitgeprobeerd, de Burgertop van Schiphol en de Friese burgerraad. Beide waren een succes. Ze kwamen met concrete voorstellen waar een meerderheid zich achter kon scharen. In het geval van Schiphol: geen verdere uitbreiding, accijns op kerosine en een vliegtaks. Dat is al meer dan het gepolder van professionele politici heeft opgeleverd.’

 

Waarom werkt het beter?

Dat de debatten van zulke burgerpanels hoogstaander zijn en tot betere resultaten komen verbaast me niets. Zoals al gezegd, diversiteit leidt altijd tot betere oplossingen.

Plus, heel belangrijk, de meeste burgers hebben een onbevangen, VRIJ gezond verstand. Beroepspolitici een geïndoctrineerd, ONVRIJ gezond verstand, gevangen in het keurslijf van hun partijprogramma en -dictaten, en het lobby-gefluister.

Dit is trouwens een van de grootste democratische deficits van het huidige systeem. Zo stemmen heel wat mensen voor een partij als NVA alhoewel ze helemaal niet zo tuk zijn op staatshervormingen of een ‘onafhankelijk  Vlaanderen’. Dit zijn noch voor Vlamingen (6.1%) noch voor Walen (4.7%) prioriteiten. Nochtans blijft NVA daar constant op doordrammen en zo het land lam leggen en krijgt het NVA-mantra dus echt een buitenproportionele dimensie. Niet echt democratisch….

Deze problemen worden vermeden door het uitloten van onze vertegenwoordigers.

 

#Citizen participation   #Democracy   #Good governance        #political parties

Wie regeert? Venten* of centen?

Wie regeert? Venten* of centen? 1046 713 Lhoëst Jean

Centen!!!!

Trouwens, sowieso zijn er al jaren geen venten meer te bespeuren in ons politieke landschap, alleen nog broekventjes. (*Sorry wijven of meiden, maar deze woorden rijmen niet zo met centen)

Vandaar dat ik in mijn boek ‘Hoe lang blijven we nog domme ganzen?’ van een ‘centrocratie’ spreek.

‘Een centocratie is een schijndemocratie waarin de burger om de zoveel tijd het recht heeft geleid te kiezen wie gedurende de volgende regeerperiode de waterdragers mogen zijn van de globale economische dictatuur. Hun hoofdtaak bestaat erin om de economische belangen zo goed mogelijk te dienen en om dit beleid, met de hulp van de media, zo goed mogelijk te legitimeren.’

Democratie stamt van de Griekse woorden dèmos (volk) en kratos (heerschappij). Maar niet het volk, maar de centen heersen, vandaar centocratie.

 

An inconvenient truth.

Van de absolute monarchie tijdens het Ancien Regime zijn we geëvolueerd naar het absolute marktfundamentalisme in onze dagen. De pijlers van het systeem zijn vervangen. De kroon door het geld. De aristocratie door de plutocratie en bedrijven. De clerus door de politieke partijen en de media.

En net als vroeger, is de gewone mens de dupe van het verhaal. Naast dwangarbeider is hij nu ook dwangconsument geworden. Hij hoest de inkomsten van de staat op (belastingen) en de winsten van de markten(omzet).

Hij mag …  werken, kopen en zwijgen!

Uiteindelijk is er qua maatschappelijke ordening dus fundamenteel niet zoveel veranderd sinds de Franse revolutie!

Toch wel  ‘an inconvenient truth’.

Jeffrey Sachs, een van de belangrijkste economen ter wereld omschreef het zo: ‘The rich control our politics to a huge extend. In return they get tax cuts and deregulation. It’s been and is an amazing ride for the rich.’

En Ludwig Verduyn, oud journalist bij de FET en De Morgen, draaide ook niet rond de pot toen hij  schreef: ‘Rijkste families hebben macht en invloed zonder verkozen te worden.’

It’s the money, Stupid!

Zoals eerder al geschreven, het algemeen belang is het verwaarloosd stiefkind van de politiek. Economische en partijpolitieke belangen primeren, niks anders. Dit is trouwens een belangrijke oorzaak van de groeiende kloof tussen burger en politiek. (Zie ook N030)

Voorbeelden, van deze ongemakkelijke waarheid vind je overal.

In de recentste editie van de FinCENFiles (omtrent witwassen van geld, belastingfraude, etz.) neemt ons landje een prominente plaats in. België, klein in oppervlakte, maar groots in het vergemakkelijken van belastingfraude- en ontwijking.

Zelfs tijdens een wereldwijde corona-pandemie primeren de economische belangen, en worden de armsten nog meer aan hun lot overgelaten! Zo zagen de Voedselbanken het aantal hulpbehoevenden met 20% toenemen tijdens de eerste coronagolf!

Of al eens afgevraagd waarom Europese belastingmaatregelen met unanimiteit moeten goedgekeurd worden? Ons landje staat trouwens heel vaak op de rem!

Overige voorbeelden van het primaat van de economische belangen:

  • Een ‘onzichtbare hand’ ketent ons. De mens is een aanhangsel van de markt geworden zoals Karl Polanyi het omschrijft.
  • Hoe rijker, hoe minder belastingen.
  • De slinger is veel te ver door geslagen in de richting van het kille kapitalisme.
  • Ongelijkheid, net zoals armoede of vervuiling, zijn een bijproduct van het absolute marktfundamentalisme.
  • De bbp-groei is het absolute mantra, met winstmaximalisatie als opperste streefdoel. Nochtans ‘Het bbp meet alles, behalve dat wat het leven waardevol maakt’ zoals Robert Kennedy het eens kernachtig uitdrukte. Inderdaad het getal zegt niets over gezondheid, onderwijs, ongelijkheid, milieu, enz.
  • Er is een ware symbiose tussen de politiek en de economie, twee handen op een buik. Alle partijen zijn in mindere of meerdere mate verworden tot marionetten van het markfundamentalisme. Denk maar aan wetten en belastingen op maat van de happy few, winsten privatiseren en verliezen collectiviseren, enz.
  • De happy few van het markfundamentalisme (plutocratie en bedrijven) betalen te weinig belastingen en bezitten te veel macht zonder verkozen te zijn. Een perverse situatie!!!!

 

Verkiezingen, een dekmantel.

Officieel leven we nochtans in een representatieve democratie. Om de zoveel jaar kiezen wij vertegenwoordigers (politici) die het land besturen in onze naam. Maar dit is slechts een dekmantel. Eens verkozen trekken de verkozen politici zich geen moer meer aan van de kiezer.

Democratie wordt in het Westen inderdaad meer en meer een hol woord. Het dient enkel ter legitimatie van een beleid dat bedoeld is om, naast de eigen partijpolitieke belangen, de economische belangen van een minderheid te behartigen.

Dat beslissen in functie van economische belangen zich weinig aantrekt van het algemeen belang moge duidelijk blijken uit bijvoorbeeld de evolutie van de armoede in de wereld.

De kloof tussen arm en rijk groeit zienderogen, ook en zelfs sneller in het democratische Westen. Uit de recentste Armoedebarometer blijkt dat het aantal mensen dat in armoede leeft de voorbije jaren fors is toegenomen in ons landje, vooral sinds 2014. Is dit democratie?

 

En de burger betaalt het gelag.

De burger betaalt veel te veel belastingen. Omdat:

  • de plutocratie haast geen belastingen betaalt;
  • de economische belangen veel overheidsgeld opslorpen: investeringen, subsidies, belastingfraude- en ontwijking, enz.;
  • de politieke partijen er een inefficiënt en duur boeltje van maken met veel te veel postjes.

Hoe lang blijven wij die centocratie nog gedogen?

 

 

#Citizen participation   #Democracy   #Free markets            #French Revolution    #Good governance            #Leadership    #political parties

Het verdriet van de politieke verantwoordelijkheid!

Het verdriet van de politieke verantwoordelijkheid! 750 539 Lhoëst Jean

Nog meer dan het slecht of bedenkelijk bestuur, zijn de normvervaging en verloedering van de politieke zeden oorzaken van de groeiende kloof tussen burger en politiek.

 

Een 19e -eeuws paternalisme.

De politiek behandelt burgers als onverantwoorde en niet te vertrouwen mensen. Kijken ze teveel in de spiegel?

Bovenop een waanzinnige regelneverij, wil de politiek ook ons zelfbeschikkingsrecht  beknotten. Voorbeelden als het beperken van het recht op abortus of voedselbonnen voor armen spreken boekdelen. Wat een paternalisme, allez dan toch voor de minder begoeden….

En van het neerkijken op de gewone burger kijken sommige politici niet meer vanop! Ze voelen zich superieur. Met denigrerende uitspraken als ‘ministers hebben een auto van standing nodig, geen Toyota Corollo (sic)’ maakte een van onze clowns dat heel duidelijk!

 

Dictatuur van de opgezweepte toog.

Het is niet omdat een overgrote meerderheid, opgezweept door populisten, vindt dat het ‘zo’ moet zijn, dat die ‘zo’ daarom juist is of de beste oplossing is. De geschiedenis staat vol van die opgefokte zo’s die faliekant afliepen voor iedereen!

Pythagoras waarschuwde ons al voor de dictatuur van de meerderheid met deze wijze woorden:

‘Ga de menigte uit de weg: de olifant verlaat de weg als hij een troep varkens ziet aankomen.’

De stem van de niet ‘zo’ denkers raakt veel te veel ondergesneeuwd door die van de massa. Een gevaarlijke evolutie, voor de democratie en de zwakkeren in de maatschappij!

 

Identitaire verdwazing.

Haat en boosheid tegen andersdenkende of anderszijnde burgers vieren hoogtij. Sommigen partijen aarzelen niet het ‘goede voorbeeld’ te geven door volop haat en afkeer te spuien op de sociale media … op kosten van diezelfde burger(partijfinanciering)! Van cynisme gesproken.

Obama zei ooit deze wijze woorden ‘Als leiders doen we er beter aan gevoelens van identiteit die leiden tot het kleineren van anderen in te dammen in plaats van aan te moedigen’. En wat doen onze politieke leiders?

 

Populistische stemmingmakerij en polarisering.

Populistische demagogen jutten de bevolking op tegen elkaar, vanuit de wetenschap dat het publiek ontvankelijker is voor kreten dan voor argumenten.

Zo veroorzaken vele politici meer commotie over sociale fraude dan over fiscale fraude. Als je weet dat fiscale fraude ons vele, heel vele miljarden meer kost, zegt dit veel over hun aandacht voor Jan Modaal en goed bestuur!

Of de Vivaldi regering die gesteund wordt door 87 leden van de 150 in het parlement afschilderen als ondemocratisch is ofwel niet kunnen rekenen, ofwel heel ondemocratisch gezwam!

Zondebokken en zwarte pieten verspreiden zich als een lopend vuurtje. We leven immers in een cultuur van ‘het is de fout van anderen’. De verkoop van paraplus piekt, die van spiegels keldert.

De huidige generatie politici lijkt het gaan voor positieve, constructieve oplossingen te hebben verleert. Het lijkt me dat ze enkel nog excelleren in het debiteren van giftige zinnetjes die polariseren en het klimaat verzieken. Politici die beweren ‘wij zijn beter’ liegen er op los omdat hun uitspraak altijd een onwaarheid van jewelste is. Maar ja, het is nu eenmaal gemakkelijker een ander te verlagen dan jezelf te verheffen. Hoe kun je zulke mensen vertrouwen?

Buiten applaus bij de achterban, wat denk je te kunnen bereiken met polariserende uitspraken zoals ‘Wij zijn een goed draaiende boîte, zij een niet-zelf bedruipend winkeltje.’  Enkel veel haat in de winkeltjes en veel terechte ergernis en schaamte in nogal wat ‘boîtes’. Is dit het niveau en de taal van een leider of van een verongelijkt broekventje?

 

Pandemie van dubbele tongen….

Ethiek en politiek rijmen enkel nog op papier. In realiteit heersen ongerijmdheden en dubbele moraal.

Neem nu deze uitspraak ‘‘We kunnen niet verder op het spoor om inactiviteit te ondersteunen.’ Die komt uit de mond van een parlementslid die al twee jaar moedwillig inactief was omdat zijn partij geen regering wilde vormen. Waarom past hij zijn ‘wijsheid’ niet toe op zijn eigen pluche job? Dat zou pas een goed voorbeeld zijn!

Diegenen die het land altijd maar meer willen splitsen, zijn ook de grootste roepers om de Brusselse politie te splitsen, sorry verenigen (fusioneren). Want ‘een ééngemaakt commando is immers efficiënter’. Maar is eenheid van commando dan ook niet beter voor bijvoorbeeld de Brussels Ring of het bestuur van ons land? (cfr de kakofonische aanpak coronacrisis). Wat een ongerijmdheden.

Ministers die liegen of nergens van weten, zelfs niet van moorden, kunnen tegenwoordig vrolijk verder blijven doen. Och, niet zo erg als je tot de clan van de ‘goeie Vlamingen’ behoort, anders is het uiteraard minimum ‘crimineel onverantwoord’. De normvervaging ver voorbij: de triomf van de dubbele moraal en het verdriet van de politieke verantwoordelijkheid!

Hoe zouden deze ‘goeie Vlamingen’ reageren moest een rechter een niet raszuivere Vlaamse relschopper vrijspreken omdat de man zich van niets meer herinnert?

 

Betalen voor kreten, haat en verdeeldheid.

Uit solidariteit vind ik het helemaal niet erg om belastingen te betalen voor hen die het minder hebben of niet mee kunnen. Wie die ‘hen’ ook mogen zijn: katholiek of moslim, nationalist of communist, Vlaming of Waal, hetero of homo, werkloze of werkverslaafde, enz. Maar ik vind het wraakroepend dat ik belastingen moet betalen om partijen te financieren die naar hartenlust dit geld gebruiken om loze kreten te lanceren, en haat en verdeeldheid te zaaien. En zelfs mijn eigen land ondermijnen. Betalen om je land af te breken, il faut le faire!!!!!!!

 

Geen project, niets om fier over te zijn.

Van ooit een voorbeeld in Europa (onze vooruitstrevende, liberale grondwet, stichtend lid van de Europese Unie, enz.) zijn we verworden tot de risee van Europa (inefficiënt bestuur, het niet te nauw nemen met mensenrechten, enz.). Van ooit fier hier geboren te zijn, voel ik nu eerder schaamte om onze belachelijke kleuterpolitiek!

Kortzichtigheid lijkt de meest verbreide oogziekte in ons land. Onlangs las ik dit ‘In Antwerpen is het “Wir straffen das” in plaats van “Wir schaffen das”.‘ Vervang Antwerpen maar door België en je heb een heel goede beschrijving van wat er leeft…. Mensen snakken naar politici die zaken verwezenlijken die goed zijn voor het welzijn van alle landgenoten… Ken jij er zo nog?

 

Besluit.

De politiek is elk schaamtegevoel kwijt.  Hoe kun je die kibbelende kleuters nog vertrouwen?

De hierboven beschreven symptomen zijn evenvele tekenen van het failliet van de huidige particratie of ‘centocratie’.

En het toppunt van cynisme: wij, de burgers, betalen (partijfinanciering) de politieke partijen om ons landje te verkruimelen, de democratie te kraken en haat te zaaien! Schandalig. Hoe lang nog?

Hoe lang nog om een nieuw tijdperk van directe democratie in te stappen, zonder politieke partijen?

 

#Cooperation    #democracy     #fraternity    #good governance   #good/bad practices   #hate/fear   #identity   #leadership  #populism  #taxes

Een verkrachting van de democratie zonder recht op abortus.

Een verkrachting van de democratie zonder recht op abortus. 500 348 Lhoëst Jean

Het vertrouwen in de politiek en zeker in de politieke partijen keldert als nooit te voren.

Uit de recentste Eurobarometer bleek dat minder dan één op de twee landgenoten vertrouwen heeft in de overheid. En slechts 20% heeft vertrouwen in politieke partijen!!!

Deze kloof tussen burger en politiek verbaast me niet als je ziet wat de huidige particratie er van bakt. Een overzichtje in twee delen van de onwil en onkunde die het vertrouwen in en de geloofwaardigheid van de politiek ondermijnen…

Eerst het  verhaal van ‘slecht bestuur’, later ‘het verdriet van de politieke verantwoordelijkheid’, over normvervaging en verloedering in de politiek.

 

Stokdoof voor de bezorgdheden van de burger.

 

In het bovenstaande lijstje kun je de 5 topprioriteiten van de burger lezen. Overigens dezelfde voor Vlaming en Waal!!

En volgens de reeds vermelde Eurobarometer zijn de hoofdbekommernissen van de Belgen immigratie (26%), kwesties rond milieu, klimaat en energie (22%), de staatsschuld (21%), kosten van levensonderhoud of de prijsverhoging (19%) en de pensioenen (18%)’.

De burger wil dus een betere sociale zekerheid, een beter immigratiebeleid, eerlijker belastingen, enz. En… hij ligt helemaal niet wakker van een verdere staatshervorming of een betere defensie.

En wat  doen onze politici? Ons land nu al jaren verlammen (cfr. de laatste regeringsvorming van haast 500 dagen) door geruzie over een nieuw rondje staatshervormen… Nog wat meer versnippering en meer postjes, dus.

Ze houden zich dus bezig met zaken die voor de burger niet ter zake doen….

Wat een wereldvreemdheid. Wat een minachting van de burger en de democratie!!!

 

Slecht bestuur.

De voorlaatste regering, de Zweedse of het kibbelkabinet was het absolute dieptepunt qua goed bestuur. Ze heeft onze toekomst zwaar gehypothekeerd en ons een budgettaire puinhoop achtergelaten….

Ooit las ik dat de mate van goed bestuur in een land zich afmeet aan het welzijn van de zwaksten in dat land.

En wat zien we? De ongelijkheid neemt toe. De armoedecijfers pieken. Steeds meer burgers dreigen in armoede te belanden. De files aan de voedselbanken nemen angstwekkend toe. 1 kind op 5 loopt het risico om op te groeien in kinderarmoede, enz.… .

Bea Cantillon, armoede-expert (UAntwerpen) zegt hieromtrent: ‘Dit duidt op een diep falen van het beleid.’

 

Het algemeen belang, loze woorden.

Economische en partijpolitieke belangen regeren het land. Het algemeen belang is niet meer dan een schaamlapje van loze woorden. De ongedekte fiscale cadeaus van de vorige regering was hier het zoveelste bewijs van. Andere staaltjes hiervan kan je lezen in N005, N017, N020, N024

Mathias Somers van denktank Minerva zei het onlangs zo: Men heeft de staat gekaapt, en omgevormd tot niets meer dan de belangenbehartiger van het bedrijfsleven.’ (en de happy few).

 

Morrelen aan de democratie en rechtstaat.

De regering, gestuurd  door een particratische elite morrelt steeds meer aan de scheiding der machten, toch de hoeksteen van de democratie.

Onafhankelijke rechtspraak staat onder toenemende politieke druk. Vooral populistische, nationalistische partijen spuien kritiek op de rechterlijke macht. Onlangs deed  één van haar wereldvreemde minister-clowns weer een ongelofelijke tooguitspraak.

En eerder had ze de wetgevende macht (het parlement) al gedegradeerd tot een bende ja-knikkers. Parlementsleden mogen geen eigen mening meer hebben en al zeker niet stemmen naar die mening (cfr de abortus saga).

Deze bekrompen evoluties ondermijnen de democratische rechtsstaat, hypothekeren de waarborgen voor minderheden en zetten universele waarden als vrijheid en gelijkheid onder druk….

Dit verklaart ook waarom wij in de Democracy Index, jaarlijks gepubliceerd door het Britse weekblad ‘The Economist’ , in 2019 pas de 33ste plaats bekleedden, ver achter onze buurlanden! Niet iets om trots op te zijn.

 

Kindertuinpolitiek.

Er wordt meer geruzied over dingen die niet ter zake doen (symbolen, dictaten, enz.… ) dan over INHOUD waarvan het land en de burger beter kan worden.

Tegenwerking binnen de regeringen, en tussen de regeringen en beleidsniveaus zijn schering en inslag. Nog vóór de Vivaldi regering gevormd was, stak een van onze zelfverklaarde sterregios al stokken in de wielen. Zielig. En de burger betaalt het gelag!

Tiens, als de Vlaamse regering zich als een kleuter gedraagt, mogen haar burgers haar goede voorbeeld dan volgen door bijvoorbeeld te weigeren hun onroerende voorheffing te betalen? De tijd van privileges is immers voorbij…

 

Dictatuur van de partijen

De democratie is verworden tot een particratie, geregeerd door de dictaten van partijvoorzitters!

Zelfs als ze eens willen werken, mogen parlementsleden nog geen eigen mening hebben. Neem nu de abortus saga, er is een parlementaire meerderheid voor een wetswijziging, maar enkele partijen verhinderen de stemming. Ze mogen enkel ja of neen knikken op commando van hun partijbonzen.

Een verkrachting van de democratie zonder recht op abortus!

 

Uitholling van het kiesrecht.

Het federale parlement beslist (gelukkig maar) over de belangrijkste zaken die ons land aanbelangen zoals belastingen, sociale zekerheid, enzovoort. Kan iemand me vertellen waarom mijn keuzevrijheid bij de verkiezing van dit parlement beperkt wordt en ik in mijn Vlaamse hokje moet blijven? Waarom mag ik niet stemmen op wie ik wil, zelfs al is dit een Waalse of Brusselse partij? Deze schandelijke bekrompenheid is een democratie onwaardig!

 

Leiders te weinig, krijters te veel.

Staatslieden die hun partijen kunnen ontstijgen, die een visie op lange termijn hebben, die denken in het algemeen belang, die oordelen zonder te veroordelen, die verbinden in plaats van te verdelen, enz. zijn in geen velden meer te bespeuren.

We beleven inderdaad een politiek spektakel met veel krijters, maar zonder leiders. Kreten en middelmatigheid regeren.

 

Mensenrechten, een lastpost!

Mensenrechten schenden wordt ook in ons landje meer en meer de gewoonte.

Niet te verbazen als zelfs een zelfverklaarde toppoliticus (sic) zonder verpinken bazelt: ‘De rechten van de mensen zijn niet universeel.’ Ongelofelijk, maar waar!!!

 

Een totaal inefficiënte staatstructuur.

Een kakofonische en super dure staatsstructuur waar niemand nog wegwijs uit geraakt. En waar de excellenties elkaar voor de voeten lopen. De ene nog onbekwamer, duurder, nuttelozer en zelfs schadelijker dan de andere! En waar niemand de toegevoegde waarde voor de burger inziet!

Binnenkort is het schema van onze staatsstructuur groter dan ons landje zelf!!!

 

In het volgend artikel zakken we nog dieper in de catacomben van de particratie….

#Democracy      #Free markets  #Good governance        #Gov. Michel1   #Government Formation   #Human rights  #Justice               #Leadership      #Migration         #political parties              #poverty   #Social security                 #state structure               #Taxes

 

De een zijn dood is de andere zijn brood.

De een zijn dood is de andere zijn brood. 150 150 Lhoëst Jean

Omtrent de overheidssteun aan de horeca.

 

De een zijn dood is de andere zijn brood.

De horeca moet voor een maand dicht. Ik denk een terechte beslissing, maar wie ben ik?

Tegelijkertijd komt de overheid met een stel steunmaatregelen om deze sector leefbaar te houden. Ook een terechte beslissing. Maar minder terecht vind ik dat alleen de belastingbetaler daar zal voor moeten opdraaien.

Want draai of keer het zoals je wilt, de sluiting van de horeca zal ongetwijfeld een omzetverhoging betekenen voor bijvoorbeeld de grootwarenhuizen. Mensen hebben nu immers eten en drank nodig…. Waarom dan niet een uitzonderlijke solidariteitsbijdrage van deze sector vragen om de horeca mee te steunen?

Waarom worden uitzonderlijke verliezen steeds gecollectiviseerd, maar uitzonderlijke winsten nooit?

Big brother is watching your farts!

Big brother is watching your farts! 292 380 Lhoëst Jean

George Orwell’s voorspelling uit 1949 ‘Big brother is watching you’ wordt meer en meer de realiteit. We leven inderdaad steeds meer in een gecontroleerde en repressieve maatschappij ten koste van onze burgerrechten en vrijheden.

Wat we doen, waar we zijn, wat we zoeken op internet, met wie we bellen, wat we intikken op onze PC, wat we kopen, wat we (niet) graag hebben… wees er maar zeker van dat haast al alles in databanken bewaard en gecontroleerd wordt… Overheid en bedrijven weten al heel veel over ons privéleven.

70 jaar na George, schrijft Yuval Noah Harari in zijn boek “21 lessen voor de 21e eeuw”:Een geglobaliseerde wereld legt meer druk dan ooit op ons persoonlijke handelen en onze moraal. We zitten allemaal verstrikt in talloze allesomvattende spinnenwebben, die aan de ene kant onze bewegingsvrijheid inperken, maar tegelijk de kleinste individuele sparteling doorzenden naar verre bestemmingen.”

 

De surveillance maatschappij.

Zin in wat privacy? Vroeger was het eenvoudig, je sloot je gordijnen. Maar deze tijd is voorbij…. Overheden en bedrijven zien door gordijnen en beschikken over steeds meer en betere middelen om ons doen en laten te volgen….

We worden inderdaad constant bespied door alles en iedereen.

Satellieten, camera’s, microfoons, drones, spyware, noem maar op, ze zijn overal. Momenteel tellen we al zo’n 50.000 camera’s in ons landje, en dat zijn dan alleen nog maar de geregistreerde. Dus in werkelijkheid zal het een veelvoud zijn van dat aantal. Onbewust zijn we dus allemaal filmsterren geworden in de soap ‘Op straat’. Binnenkort ook in ‘Thuis’?

Verder is het ook uitkijken voor onze buren. Inderdaad, we verklikken elkaar steeds meer en meer bij de overheid, hiertoe actief aangespoord door de overheid zelf via bijvoorbeeld een anonieme kliklijn voor sociale fraude.

En overal laten we digitale sporen na. Via onze gsm’s, internet, sociale media, betaalkaarten, enzovoort. Onze smartphone en PC zijn surveillance-apparaten in vermomming geworden.

En last but not least, we openen zelf al te gretig onze gordijnen. Velen smijten hun eigen privéleven te grabbel in hun exhibitionistische, narcistische neiging alles te willen ‘delen’…

Hoe meer we tonen en ‘liken’, hoe meer overheden en bedrijven het ‘liken’….

 

Data, de nieuwe olie!

Onze gegevens zijn handelswaar geworden. Vandaar dat sommigen beweren dat data de nieuwe olie zijn! Er bestaat immers een miljarden handeltje in verkoop en uitwisseling van onze persoonlijke gegevens. En deze jacht en handel vindt plaats onder de oppervlakte, buiten ons zicht om.

Technologisch gezien is het een klein kunstje om al die gegevens samen te brengen. We kunnen al een volledig beeld maken van ons lichaam en zelfs onze genoomkaart uitprinten. Straks ook van onze hele levenswandel? In hoeverre zullen deze gegevens gebruikt worden om onze emoties en wil te manipuleren?

Willen we wel in zo’n ontmenselijkte wereld leven?

 

Waarom deze evolutie?

Omdat de technologie beschikbaar is en omdat overheden en bedrijven hiervan maar al te graag gebruik maken om ons te controleren en te dresseren.

Onder het mom van ‘meer veiligheid’ is er de ijver van de overheden om ons te bespioneren. Wat  vooral wijst op een gebrek aan vertrouwen van de politiek in het gezond verstand en verantwoordelijkheidszin van de burger, zoals eerder reeds geschreven. En op een gebrek aan visionaire leiders. Echte leiders geven leiding, zonder geboden, verboden en verwijten! Leiders beschouwen de andere niet als een ‘verdachte’ en weten dat angst en wantrouwen geen goede raadgevers zijn!

En bedrijven doen het om ons economisch te conditioneren: aanzetten tot meer consumptie. Bedrijven proberen ons te hacken. Onze gedragsgegevens zijn goud voor hen. Hoe beter ze ons kennen, hoe makkelijker ze ons kunnen manipuleren en aanzetten tot het aanschaffen van het onnodige.

Lopen we straks allen als zombies rond. Als zwijgzame en volgzame, nijvere consumenten?

 

‘Dura lex sed lex’, maar niet voor iedereen.

Ook in haar controlerende taak maakt de overheid een onderscheid tussen het ‘gewone volk’ en de ‘upper classes’. Zo wordt sociaal profitariaat steeds harder aangepakt, fiscale criminaliteit steeds lakser!

Of wat te denken van het feit dat onze verheven politici geen schending van de privacy zien in een ID-kaart met verplichte vingerafdruk, maar wel in een vermogenskadaster. Kan het nog duidelijker?

Een nachtelijke wandeling in een betere wijk om wat na te denken over een betere wereld is verdacht, het feit dat velen van de inwoners van deze wijken haast geen belastingen betalen is blijkbaar minder verdacht. Waarom?

 

Bekeken worden of niet, een wereld van verschil.

Een surveillance maatschappij die door de gordijnen kijkt, tast je persoonlijkheid, integriteit en vrijheid aan.

Verder vreet het aan  fundamentele waarden zoals non-discriminatie, het vermoeden van onschuld, solidariteit, autonomie en de democratie zelf.

We weten allen dat slechts heel weinigen hun eigen kunnen zijn met ogen op hun gericht. En dat heeft echt niets te maken met de café-praat van iets te verbergen hebben of niet.

Soms maakt ik de analogie met scheten laten. Iedere gezonde mens laat gemiddeld 10 à 20 windjes per dag. Nodig om de lucht uit je darmen te verwijderen. Als je alleen bent, en je laat een scheet voelt dit aan als een bevrijding. Hoe anders is het als je bijvoorbeeld met anderen bent… Dan voel je je ongemakkelijk, ondanks er dus helemaal niets mis mee is.

Bevrijd of ongemakkelijk, een geur van verschil.

#Free markets         #Freedom     #Good governance  #Happiness  #Human rights       #Leadership             #Privacy       #Social media          #Beyourself